Ο Μπαρτζώκας της Ολύμπιας Λάρισας

Κεφάλαιο 2ο: Τι θα γίνει, θα δώσεις μία πάσα;

Ένας rookie προπονητής. Και γύρω του μία ομάδα παικτών. Αλήθεια πώς ήταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας στη δουλειά του στα πρώτα, δύσκολα, βήματα της καριέρας του;

Κόρεϊ Μπέλσερ (παίκτης Ολύμπιας Λάρισας 2006-2009): «Το μεγαλύτερο κέρδος από την πρώτη σεζόν ήταν η ηρεμία και η συμπεριφορά του. Τίποτα δεν φαινόταν ότι μπορούσε να τον ενοχλήσει ή να τον αποσπάσει απ' αυτό που ήθελε να πετύχει. Μετά την πρώτη σεζόν στην Ολύμπια, συμφωνήσαμε ξανά, μολονότι εγώ είχα σκεφτεί πολλές φορές ότι θα με κόψει.

Δεν ήμουν ο τυπικός Αμερικανός που έφερναν άλλες ομάδες στην Ελλάδα. Δεν ήμουν ένας ελίτ σκόρερ, αλλά ήμουν περισσότερο ένας ελίτ αμυντικός. Δημιουργούσε ρόλους, δίχως να τους καθορίζει και αυτό φάνηκε όταν δημιούργησε μία ομάδα με παίκτες που ήξερε και γνώριζε ότι θα κολλήσουν μαζί. Δεν ήταν ένας προπονητής που μιλούσε πολύ, αλλά ο τρόπος που καθοδηγούσε στις προπονήσεις και στους αγώνες μιλούσε πιο “δυνατά” για τις προσδοκίες του για το παιχνίδι μας.

Δεν υπήρχαν πολλές προσωπικές συζητήσεις. Το επιτελείο του ήταν πάντα συντεταγμένο και κατανοούσε την κουλτούρα και τον τρόπο παιχνιδιού που έπρεπε να έχουμε στο παρκέ».

Βαγγέλης Κουτσοκέρας (βοηθός του Γ.Μπαρτζώκα στην Ολύμπια): «Τότε στην ομάδα είχαμε τον Γιώργο Πρίντεζη. Στις πρώτες προπονήσεις δεν έδινε πάσες, έκανε μόνο σουτ. Ήταν μικρός ακόμα ο Γιώργος και προερχόμενος από τον Ολυμπιακό, ήθελε να αποδείξει ότι αξίζει. Σε μία προπόνηση ο Μπαρτζώκας του μίλησε και του είπε, τι θα γίνει, θα δώσεις καμία πάσα;

Είχε δημιουργηθεί μία ομάδα, αυτός ήταν ο βασικός στόχος. Αυτό που βλέπουμε τώρα στον Ολυμπιακό, ήθελε από τότε ο Γιώργος στην Ολύμπια: Κυκλοφορία της μπάλας και να αισθάνονται όλοι σημαντικοί.

Μετά από μικρό χρονικό διάστημα είχε διαλυθεί κάθε αμφιβολία. Η ομάδα διέθετε φοβερή αυτοπεποίθηση στα εκτός έδρας ματς. Και ένιωθε περισσότερο άγχος στα εντός. Αλλά για εμάς ήταν κάτι καινούργιο, τα προηγούμενα δύο χρόνια δεν κέρδισε τόσο συχνά εκτός έδρας.

Θυμάμαι ότι στον πρώτο χρόνο ήταν πολύ ήρεμος. Είχε αυτοκυριαρχία, απ' τον δεύτερο χρόνο και μετά είναι ο Μπαρτζώκας που ξέρουμε.

Ίσως όταν αισθάνθηκε την αγωνιστική ασφάλεια, όχι απαραίτητα από τα αποτελέσματα, να κατάλαβε ότι έχει το δικό του κομμάτι. Έχει περάσει στην ομάδα τη φιλοσοφία του, εκεί χαλάρωσε και αντέδρασε διαφορετικά».

Γιώργος Μαλάκος (ιδιοκτήτης της Ολύμπιας Λάρισας): «Αυτό που θυμάμαι και δεν μπορώ να ξεχάσω είναι η παρακάτω ιστορία. Μία ημέρα, ενώ προσπαθούσαμε να φτιάξουμε το ρόστερ, μου είπε ο Γιώργος για την ύπαρξη ενός πολύ καλού Αμερικανού παίκτη, ο οποίος μπορεί να είναι στο Draft και κοστίζει 7-8 κατοστάρικα.

Εμείς είχαμε μπάτζετ ενός εκατομμυρίου ευρώ. Τον αφήσαμε στην άκρη...

Μετά από κάποιες ημέρες μου τηλεφωνεί ξανά για να μου ανακοινώσει ότι ο παίκτης “κόπηκε” από το ΝΒΑ και μπορούσαμε να τον αποκτήσουμε για 100 χιλιάρικα. Ήταν ο Ματ Γουόλς. Ο τύπος μπορούσε να σκοράρει από το σέντρα, σουτάροντας με καρπό».

Γιώργος Τσιάρας (παίκτης Ολύμπιας Λάρισας 2006-2008): «Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της νοοτροπίας του. Στην Ολύμπια ήμουν από τους πρωταγωνιστές. Αλλά κάποιες φορές ο παρορμητισμός ενός παίκτη να παίξει, να αποδείξει τι μπορεί να κάνει, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Δεν μπορεί να καταλάβει ποιο είναι το καλό της ομάδας. Αυτό μου έδωσε να καταλάβω ο Γιώργος.

Εκείνη τη χρονιά είχε φέρει τον Ματ Γουόλς. Μας βοήθησε να κάνουμε μερικές μεγάλες νίκες. Όταν ήρθε, άρχισε να μου παίρνει μπάλες. Αντέδρασα. Πήγα να μιλήσω με τον κόουτς. Ήταν στο γήπεδο μαζί με τους βοηθούς του. Μου εξήγησε, με όμορφο τρόπο, πως για το καλό της ομάδας πρέπει να προστεθεί ένας καλός παίκτης. Είχε σουτ, σκορ, δημιουργία και ο κόουτς μου έδωσε να καταλάβω τι έπρεπε να γίνει. Με έπεισε.

Ένας κόουτς πρέπει να έχει πολλούς και διαφορετικούς ρόλους. Είχαμε τη διαφωνία μας, αλλά τη λύσαμε άμεσα».

Αλέξης Κυρίτσης (Παίκτης του Αμαρουσίου 2005-2007): «Είχε τη φιλοσοφία του από τότε στην ομάδα, με συγκεκριμένο τρόπο. Μία εντελώς διαφορετική φιλοσοφία.

Στο Μαρούσι ήταν δεύτερος ή τρίτος βοηθός, αν θυμάμαι καλά, και είχε ρόλο στις προπονήσεις. Πήρε όλα κομμάτια από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ειδικά στην άμυνα. Αυτή ήταν η κύρια φιλοσοφία του.

Την εμπλούτισε στη Λάρισα. Του άρεσε να κινείται η μπάλα, να συμμετέχουν όλοι οι παίκτες. Αυτά τον διαφοροποίησε και άφησε το στίγμα του εκεί. Με αυτό παίζει ακόμα. Ήταν σοβαρός και μετρημένος, έδινε έμφαση στο σκάουτινγκ και την προετοιμασία της ομάδας. Τα κράτησε και τα μεγάλωσε και στους άλλους συλλόγους του. Το Μαρούσι ήταν μπροστά για την εποχή του στον τρόπο λειτουργίας, ο κόουτς πήρε πολλά κομμάτια επειδή δούλευε σε επαγγελματική βάση. Σε όλα τα επίπεδα.

Τα πρώτα στοιχεία τα έδειξε με τον Ολυμπιακό. Αυτή ήταν η ταυτότητά του. Μοντέρνο μπάσκετ, με κίνηση, με συμμετοχή, με άμυνα, κάτι ολοκληρωτικό. Έδειχνε ότι έχει περιθώρια εξέλιξης.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Είναι δουλευταράς, ασχολιόταν συνέχεια. Από το Μαρούσι ήταν όλη μέρα στο γήπεδο και δούλευε τόσο με την ομάδα, όσο και με τους παίκτες. Είχε καλή επικοινωνία και προσέγγιση. Χαρακτηριστικά θυμάμαι όλες τις ομάδες του να είναι δουλεμένες. Πάντα μου έκανε εντύπωση πως δεν έβγαιναν από το πλάνο τους, οι παίκτες ήταν πειθαρχημένοι και έπαιζαν το ίδιο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Θέλαμε να τους... χαλάσουμε το παιχνίδι και δεν μπορούσαμε...».

Κεφάλαιο 4ο: Το πρώτο ματς στο Μαρούσι

Το σενάριο ήταν καλογραμμένο. Το πρώτο ματς του Γιώργου Μπαρτζώκα στον πάγκο της Ολύμπιας ήταν απέναντι στην πρώην ομάδα του, το Μαρούσι. Και εκείνος ο πάγκος είχε μόλις αλλάξει χέρια και από εκείνα του Παναγιώτη Γιαννάκη είχε περάσει σε αυτά του Λευτέρη Κακιούση.

Γιώργος Μπαρτζώκας (προπονητής Ολύμπιας Λάρισας 2006-2009): «Παίξαμε μαζί με το Μαρούσι στην πρεμιέρα και νικήσαμε εκτός έδρας. Το Μαρούσι τότε ήταν πολύ δυνατή ομάδα και ήταν πολύ σημαντικό για την Ολύμπια και για τους παίκτες».

Γιώργος Τσιάρας (παίκτης Ολύμπιας Λάρισας 2006-2008): «Θυμάμαι το πρώτο ματς μας στο Μαρούσι. Θυμάμαι κάθε φάση. Αλήθεια! Κάθε ομάδα που είναι καινούργια, χρειάζεται μία τέτοια νίκη. Μας έδωσε ψυχολογία, ένα boost για να ξεκινήσουμε. Δεν θα ξεχάσω το τελευταίο καλάθι που έβαλε ο Τζιγκάνοβιτς».

Κώστας Χαραλαμπίδης (Παίκτης του Αμαρουσίου 2006-2009): «Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Αλλά αυτό που θυμάμαι είναι πως είχαμε αντιμετωπίζει μία ομάδα που είχε συγκεκριμένη ταυτότητα. Μία δύσκολη ομάδα να την κερδίσεις. Ό,τι και αν προσπαθήσαμε εκείνη την ημέρα να κάνουμε, για να χαλάσουμε το παιχνίδι της Ολύμπιας δεν έπιανε. Έμεναν πιστοί στο πλάνο τους. Και σύμφωνα με το background της ομάδας, ήταν ένα επίπεδο πάνω, για εκτός έδρας ματς, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν μία δουλεμένη ομάδα με αυτοματισμούς και προπονητική κατεύθυνση. Το ίδιο είδα και μία από τις επόμενες χρονιές, όταν τους αντιμετωπίσαμε σε ένα φιλικό ματς στο Βόλο».