Κωνσταντίνος Κόλλιας

Αθλητής Πόλο

«Από τη στιγμή που μπήκα στη φαρμακευτική αγωγή, οι επιδόσεις μου στην πισίνα ήταν καλύτερες σε σχέση με πριν τον διαβήτη»

Κωνσταντίνος Κόλλιας

Αθλητής Πόλο

«Από τη στιγμή που μπήκα στη φαρμακευτική αγωγή, οι επιδόσεις μου στην πισίνα ήταν καλύτερες σε σχέση με πριν τον διαβήτηο»

Ο Κωνσταντίνος Κόλλιας από τα 7 του χρόνια μέχρι τα 19 έπαιζε πόλο στην Βουλιαγμένη. Στην πορεία πήγε στον Υδραϊκό που μόλις είχε ανέβει στην Α1. Την επόμενη χρονιά η καριέρα του τον έβγαλε στον Πανιώνιο, μετά ήρθε η Χίος και στην πορεία το Καλαμάκι. Η ζωή του (δεν) άλλαξε ακόμη κι όταν έμαθε ότι πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη κι ότι θα πρέπει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του κάνοντας ενέσεις και προσέχοντας πάντα το τι θα τρώει.

Αρχικά να μας πεις πότε διαγνώστηκες με Διαβήτη Τύπου 1 και πώς το αντιμετώπισες αρχικά;

«Διαγνώστηκα σχετικά μεγάλος, στις Πανελλήνιες, στα 18 μου, οπότε οι γονείς μου ξαφνιάστηκαν κάπως. Παρόλα αυτά, μίλησα με τη νονά μου η οποία είναι γιατρός και μου σύστησε έναν εξαιρετικό γιατρό.

Οπότε πήγα εκεί, μου είπε τα πράγματα ως έχουν και καθησύχασε τους γονείς μου, οι οποίοι ανησυχούσαν. Παρόλο που η γιαγιά μου έχει Διαβήτη Τύπου 1 δεν ήταν εξοικειωμένοι γιατί δεν την πρόσεχαν εκείνοι καθημερινά και δεν ήξεραν τι να περιμένουμε. Αυτό που με βοήθησε ήταν ότι το πήρα και εγώ πιο χαλαρά. Δεν μπήκα στη διαδικασία να κοιτάω πόσο είναι το σάκχαρό μου τώρα. Οπότε αυτό με βοήθησε στη συνέχεια».

Είσαι στις πισίνες πολλά χρόνια, έχεις παίξει Α1. Το σάκχαρο επηρέασε τις επιδόσεις σου;

«Πόλο ξεκίνησα στα 7 μου κι όταν έμαθα ότι έχω διαβήτη ήμουν ήδη για μεγάλο διάστημα με υψηλά επίπεδα σακχάρου. Δεν ήξερα τα συμπτώματα, οπότε δεν μπορούσα να αντιληφθώ τι μου συμβαίνει. Οι επιδόσεις μου είχαν επηρεαστεί πάρα πολύ, δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου. Το έριξα στο άγχος των Πανελληνίων, αλλά επειδή αυτό συνεχίστηκε και στην προετοιμασία και είδα ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω, κατάλαβα ότι κάτι πρέπει να κάνω. Μια νοσοκόμα που είχαμε για τον παππού μου, μου μέτρησε τυχαία το σάκχαρο που ήταν 560 και μετά απ' αυτό ξεκίνησε αυτό το ταξίδι».

Μπαίνοντας στη φαρμακευτική αγωγή οι επιδόσεις σου επανήλθαν;

«Μέσα στον ίδιο κιόλας χρόνο, οι επιδόσεις μου επανήλθαν και μάλιστα δεν είχαν καμία σχέση. Μπορώ να πω ότι βελτιώθηκαν κιόλας σε σχέση πριν εμφανιστεί ο διαβήτης».

Οι μεγαλύτερες προκλήσεις που έπρεπε να αντιμετωπίσεις μέσα στις πισίνες ποιες ήταν;

«Ήταν το να έχω το σάκχαρό μου πάνω από το φυσιολογικό πριν μπω στην προπόνηση, γιατί αν πάθαινα μια υπογλυκαιμία κατά τη διάρκεια της προπόνησης, μετά μπορεί να μου έπαιρνε και μισή ώρα για να επανέλθω και θα είχα χάσει τη μισή προπόνηση ή τον αγώνα ακόμα χειρότερα. Οπότε θα έπρεπε να μετρηθώ μισή με μία ώρα πριν και να δρω αναλόγως είτε τρώγοντας κάποιο σνακ είτε κάνοντας ινσουλίνη αν ήταν πολύ υψηλά».

Το μήνυμά μου αφορά τους γονείς, ειδικά όταν μιλάμε για παιδιά που είναι κάτω των 18 ετών, γιατί από εκεί θα πάρουν το παράδειγμα και θα δράσουν αναλόγως. Αν ο γονιός αντιδράσει υπερβολικά και τρομάξει, θα τρομάξει και το παιδί. Μία ήρεμη αντιμετώπιση από το γονιό θα κάνει το παιδί να το εκλάβει ως κάτι μη προβληματικό, αλλά σαν ένα σύντροφο για την υπόλοιπη ζωή του και θα το δει πολύ πιο γλυκά και θα τον βοηθήσει στην πορεία του.
Η Liquid Media και το Gazzetta ευχαριστεί θερμά τους ειδικούς επιστήμονες και τους αθλητές που συμμετείχαν αφιλοκερδώς στην καμπάνια μας για την ενημέρωση σχετικά με τη διαχείριση του Σακχαρώδους Διαβήτη Τύπου 1.