«Διαγνώστηκα στην 5η Δημοτικού, 9-10 ετών. Οι αντιδράσεις της οικογένειάς μου ήταν υποστηρικτικές αφού κι ο πατέρας μου έχει κι εκείνος διαβήτη τύπου 1 από 5 ετών, οπότε πάνω - κάτω πηγαίναμε σε μια πεπατημένη διαδικασία.

Η μητέρα μου ουσιαστικά με βοήθησε πολύ, γιατί είναι ο ψύχραιμος άνθρωπος της οικογένειας, οπότε κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε τη συγκεκριμένη κατάσταση υγείας».

Από πόσο χρονών έγινε πιο ανεξάρτητος;

«Εφυγα νωρίς από το σπίτι μου λόγω του αθλητισμού, στα 16 μου, για την Ισπανία. Κλήθηκα πολύ νωρίς να είμαι υπεύθυνος και πιο ώριμος. Ωστόσο, μου έδινε μεγάλη αυτοπεποίθηση η εμπιστοσύνη που μου έδειχνε η οικογένειά μου και παράλληλα με το γιατρό - γιατί είναι πολύ σημαντική η επικοινωνία με το γιατρό - που μου μου έδινε λύσεις σε οτιδήποτε παρουσιαζόταν, με έκανε πολύ νέο να εξοικειωθώ με το διαβήτη».

Ο αθλητισμός - πρωταθλητισμός πόσο άλλαξε την καθημερινότητά σου κι ως αθλητής ποια ήταν η πρόκληση που έπρεπε να αντιμετωπίσεις;

«Σίγουρα, το Νο1 είναι η συνέπεια και η πειθαρχία. Σ' αυτό βοηθάει το να έχεις άτομα όπως είναι ο προπονητής κι οι συμπαίκτες σου κι ο τρόπος που σε προσέχουν κι εκείνοι. Είναι σημαντικό αυτό. Εγώ από πολύ μικρή ηλικία είχα αυτήν τη βοήθεια, έπαιζα μπάλα με την παρέα μου που κι εκείνοι με πρόσεχαν. Κι ο προπονητής με βοήθησε αρκετά, οπότε όποιες προκλήσεις παρουσιάστηκαν κατά καιρούς είχα άτομα να με βοηθήσουν.

Από εκεί και πέρα, πριν από έναν αγώνα ή μια προπόνηση πρέπει να ξέρουμε το επίπεδο του σακχάρου, να μπορέσεις να καταλάβεις που θα κινηθεί το σάκχαρό σου μετά την καταπόνηση που θα έχεις από μια προπόνηση ή έναν αγώνα. Και εδώ έρχεται η βοήθεια σ' αυτό που είπα ότι οι γύρω σου σου υπενθυμίζουν την κατάστασή σου. Σε ρωτάνε "πώς είσαι; Τσέκαρες το σάκχαρό σου;". Γιατί μέσα στον αγώνα αλλάζει η κατάστασή του. Αυτές είναι οι δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν. Αν δεν γνωρίζεις τι επίπεδο σακχάρου έχεις και έρθει μια υπογλυκαιμία ή υπεργλυκαιμία, εκεί, έρχονται τα προβλήματα. Όσο πιο πειθαρχημένος και συνεπής είναι στα καθήκοντά του ως άτομο με διαβήτη τόσο καλύτερο είναι και το αποτέλεσμα».

Εσύ χρειάστηκες να αντιμετωπίσεις κάποια ακραία κατάσταση;

«Στην αρχή, ως νέος με το διαβήτη, μου ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσω κάποιες καταστάσεις που μου συνέβαιναν πρώτη φορά. Μπορεί κάποια στιγμή να ξεχάστηκα και μην μέτρησα το σάκχαρό μου. Αυτό είναι ένα ντόμινο, γιατί αν δεν το καταλάβεις υπάρχουν συνέπειες. Σε ηλικία 13-14 ετών, σ' έναν αγώνα, δεν είχα κάνει τίποτα απ' όλα αυτά, δεν είχα προετοιμαστεί και αφυδατώθηκα από την ενέργεια που άντλησα. Μετά από 1-2 ώρες είχα πονοκεφάλους και δεν έβλεπα καλά από το ένα μάτι. Ετσι, πήγα στο νοσοκομείο, με είδαν οι γιατροί, μου έβαλαν ορό ινσουλίνης και πήραν τα σωστά μέτρα ώστε να μπορέσω να έρθω σε μια κανονική κατάσταση».

Εχεις παίξει futsal και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στη χώρα μας υπάρχει προκατάληψη για ένα άτομο με διαβήτη που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό; Υπάρχει περίπτωση να μην προχώρησε μεταγραφή σου επειδή έχεις διαβήτη;

«Σίγουρα έχω νιώσει προκατάληψη. Από ποια άποψη όμως; Όταν υπάρχει ημιμάθεια και κάποιος δεν γνωρίζει και εκφέρει μία άποψη που δεν είναι τεκμηριωμένη, φέρνει την προκατάληψη. Εγώ πολλές φορές αντιμετώπισα σε νεαρή ηλικία την άποψη του στιλ: "Οκ, έχει ταλέντο, αλλά λόγω του προβλήματος υγείας ίσως έχει ένα ταβάνι και δεν μπορεί να προχωρήσει σε πρωταθλητισμό". Όσο είμαστε μικροί κάνουμε αθλητισμό και σιγά σιγά κάνουν πρωταθλητισμό όσοι ξεχωρίζουν και έχουν ένα όνειρο. Το αντιμετώπισα αυτό, αλλά και με το νεαρό της ηλικίας δεν με επηρέασε κάπου και δεν έδωσα βάση. Και όταν ήρθε η μεταγραφή μου στο εξωτερικό, με εξέπληξε το ότι δεν ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο θέμα. Ίσα ίσα πήραν τα μέτρα τους, ήξεραν ότι θα έρθει ένα νεαρό παιδί που έπρεπε να το προσέξουν, για να μπορώ να έχω ένα καλό βιοτικό επίπεδο στην καθημερινότητά μου ώστε να ανταποκρίνομαι στις προπονήσεις και στις απαιτήσεις του κλαμπ».

Το μήνυμα που πρέπει να στείλουμε στα μικρά παιδιά αλλά και στους μεγάλους που έχουν Διαβήτη Τύπου 1 είναι ότι ουσιαστικά πως στον διαβήτη πρέπει να βάλουμε εμείς τα δικά μας "θέλω" και να μην μας κάνει ό,τι θέλει. Τα άτομα που είναι κοντά μας είναι το Νο1. Μ' αυτά τα δύο, δηλαδή, γιατρό και στήριξη οικογένειας και πειθαρχία - συνέπεια μπορούμε να κάνουμε τα πάντα και δεν διαφέρουμε σε τίποτα με άτομα που δεν έχουν διαβήτη».

Πόσο καιρό χρησιμοποιείς το αυτοματοποιημένο σύστημα αντλίας ινσουλίνης της Medtronic και πόσο έχει βοηθήσει την καθημερινότητά σου;

«Εγώ είμαι εδώ και 1,5 χρόνο με την αντλία, για την οποία στην αρχή ήμουν αντίθετος γιατί θα είχα ένα ξένο σώμα πάνω μου και δεν ένιωθα άνετα. Κι αυτό δείχνει μια ανωριμότητα του νεαρού της ηλικίας γιατί αποδείχτηκε ότι η αντλία σε βοηθάει να έχεις μια σταθερότητα.

Στην αρχή ένιωσα κάπως κρύα αλλά με βοήθησα να έχω μια σταθερότητα και στην καθημερινότητα εκτός αθλητισμού σε βοηθάει να έχεις με την ομάδα σου καλύτερα αποτελέσματα. Ο διαβήτης όσο είναι σταθερός σού δίνει μία ηρεμία και μια υγιή πρόοδο στα πράγματα».

Ποιο άγχος έχει αφαιρεθεί από την καθημερινότητά σου;

«Κυρίως είναι ο ύπνος. Όταν δεν έχεις την αντλία υπάρχει ένα άγχος ότι μπορεί να σου ανέβει το σάκχαρο το βράδυ, έχεις κάποια συμπτώματα ή να πας τουαλέτα γιατί μπορεί να διψάς ή να έχεις συχνοουρία. Εγώ αυτά τα έχω βγάλει από το παιχνίδι - αν όχι τελείως σ' ένα μεγάλο ποσοστό - και σίγουρα με βοηθάει στην καθημερινότητα ότι δεν χρειάζεται να μετριέμαι κάθε δύο ώρες. Όταν νιώσω κάτι μπορώ να κοιτάξω το σάκχαρο που έχω ή τη διάθεση που υπάρχει, γιατί η αντλία σου δείχνει το αν υπάρχει η τάση να ανέβει ή να κατέβει, που είναι πολύ σημαντικό γιατί έτσι σε κάνει να προλάβεις πολλά πράγματα».

Η Liquid Media και το Gazzetta ευχαριστεί θερμά τους ειδικούς επιστήμονες και τους αθλητές που συμμετείχαν αφιλοκερδώς στην καμπάνια μας για την ενημέρωση σχετικά με τη διαχείριση του Σακχαρώδους Διαβήτη Τύπου 1.