«Το ΠΑΟΚ - Άρης είναι... Ιράκ - Ιράν»
Ο Νίκος Σκαρμούτσος, στο Gazzetta, στη συνέντευξη της ζωής του για ΠΑΟΚ, Αρη, Καραγεωργίου, Λεμονή και Αναστόπουλο.
Το μόνο που ήθελε ήταν μια μπάλα στα πόδια. Τίποτα άλλο. Σήμερα, στα 46 του, φέρνοντας στη μνήμη του τα όσα έζησε στη μακρά του πορεία στο ποδόσφαιρο, δεν τον ακούς να λέει "έκανα τη διαφορά". Δεν είπε ποτέ "ξεχωρίζω".
Ταπεινός. Σκληρή δουλειά. Συνέπεια. Αυτά ήταν τα τρία χαρακτηριστικά που οδήγησαν τον Νίκο Σκαρμούτσο από το τσικό του Πανιώνιου, στο Μαρκό και από εκεί στον Απόλλωνα. Στη Ριζούπολη πήρε την ώθηση που χρειαζόταν και από εκεί πήγε στην Παναχαϊκή (εκεί δεν πήρε φράγκο).
Στην πορεία του ήρθε η Καλλιθέα και ύστερα από μια μαγική σεζόν, μέσα σ' ένα βράδυ άλλαξε η ζωή του. Κι η ομάδα του. Από Παναθηναϊκός με το τριφύλλι να κοσμεί την είσοδό του σπιτιού του, λες και μπήκε μαύρο αίμα μέσα του, όπως ο ίδιος λέει έγινε ΠΑΟΚ.
Ενα πρόβλημα υγείας τον οδήγησε στην εντατική. Το μαχητικό του πνεύμα όμως δεν μπορούσε να τον αφήσει εκτός δράσης.τη δράση. Μόνο που όταν αυτό έγινε, βρέθηκε στο δρόμο του ο Νίκος Καραγεωργίου. Ενας προπονητής που ο ίδιος, μέσω του Gazzetta, λέει ότι έζησε: "Άκουσα τον Καραγεωργίου να λέει στον Γούμενο: "αυτός είναι άρρωστος, να τον διώξεις με κάθε κόστος"».
Αυτό ήταν! Εφυγε μόνος του και μετά ήρθαν στο δρόμο του Ατρόμητος, Άρης, Παναιτωλικός, Φωστήρας, Κόρινθος, Νέα Ιωνία και το φινάλε της καριέρας του γράφεται στον ΠΑΟΚ Γλυφάδας, με συμβόλαιο που δεν υπάρχει σήμερα ούτε στην Α' Εθνική.
Ο Νίκος Αναστόπουλος και οι επικές στιγμές που έζησε μαζί του στον Άρη, ο Παράσχος που του είπε τέλος του μήνα ότι δεν τον υπολογίζει, τα συμβόλαια του σπιτιού του που του ζήτησε ο Σπανός και μια ζωή μέσα στα γήπεδα.
«Ύστερα από 11 χρόνια στον Πανιώνιο, μια ωραία πρωία πήρα το δελτίο μου και έφυγα»
Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
«Παιδικά χρόνια... Εχω δύο αδερφές, ο πατέρας μου κι η μητέρα μου ήταν κοντά μας. Θυμάμαι τον εαυτό μου μόνο με μία μπάλα. Από μικρό παιδί ήθελα μόνο μία μπάλα. Πότε θα πάρω την μπάλα; Αυτό ήταν το μόνο που ένοιαζε. Δεν υπήρχε ούτε ποδήλατο, μόνο μπάλα».
Πού μεγάλωσες;
«Στον Άλιμο. Η πρώτη ομάδα που με πήγε ο πατέρας μου ήταν ο Πανιώνιος το 1986 σε ηλικία 8 ετών περίπου. Τότε πήγαιναν όλοι στον Πανιώνιο και έτσι πήγα και εγώ εκεί. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μου στην μπάλα».
Πότε κατάλαβες ότι είσαι για κάτι παραπάνω;
«Δεν το κατάλαβα ποτέ αυτό. Δεν ήμουν ποτέ ο καλύτερος στην ομάδα. Ήμουν μέσα στους 3-4 που ξεχώριζαν, χωρίς να είμαι πάντα ο καλύτερος. Αυτό που με βοήθησε εμένα πολύ ήταν ότι ήμουν συνεπής στις προπονήσεις και δούλευα πολύ. Δεν ήμουν κάτι το ιδιαίτερο. Σιγά σιγά εξελίχθηκα. Από το παιδικό στο εφηβικό, μετά στο ερασιτεχνικό. Ανεβαίνοντας στο Ερασιτεχνικό έπρεπε να γίνω ημιεπαγγελματίας με το 2+5 που υπήρχε τότε και τζάμπα. Κι ο Πανιώνιος αποφάσισε να μην το κάνει αυτό. Ετσι, μία ωραία πρωία και ύστερα από 11 χρόνια που ήμουν στην ομάδα πήρα το δελτίο μου και έμεινα ελεύθερος».
Εκεί ένιωσες πίκρα;
«Ήταν σαν να γκρεμίστηκε όλη η γη»
Τότε στον Πανιώνιο ποιοι ήταν;
«Ο συγχωρεμένος ο Κυράστας, ο Μπέος... Ήθελαν να με δώσουν δανεικό στον Φοίνικα Καλλιθέας, είχαν συνεργασία μαζί τους, αλλά δεν ήθελα να πάω. Πολλά παιδιά το έκαναν, εγώ δεν τους πίστευα».
Με Κυράστα-Μπέο είχες καμία επαφή;
«Όχι, καμία».
Ο Κυράστας δεν σε είδε σε κάποια προπόνηση;
«Ανέβηκα 1-2 φορές αλλά δεν ήμουν επιλογή του. Τότε είχαν φέρει κάποια παιδιά εκτός Πανιωνίου, τα οποία υπέγραψαν, έπαιξαν 1-2 ματς και μετά δεν έκαναν τίποτα. Υπήρχε τότε μια νοοτροπία που τα παιδιά της φουρνιάς μου δεν ανέβηκαν και δεν έκαναν κάτι, με αποτέλεσμα ο καθένας να πάρει το δρόμο του».
«Επαιζα δεξιός μπακ και χαφ, επιθετικό με έκανε ο Αρμόδωρος σ' ένα ματς στην Εδεσσα»
Και μετά, Μαρκό;
«Ναι... Εψαχνα να φύγω και με βοήθησε πολύ ο Νίκος Κουρμπανάς, με τον οποίο διατηρώ και πολύ καλές σχέσεις μέχρι σήμερα. Αυτός με ήξερε από τον Πανιώνιο και όταν έφυγε για να πάει στη Μαρκό με πήρε μαζί του. Η Μαρκό είχε συνεργασία με τον Παναθηναϊκό τότε και ήταν σε πολύ καλό επίπεδο για τη Γ' Εθνική. Ενα πρωί μου είπε "θα έρθεις εκεί". Δοκιμάστηκα σε ένα ματς και έτσι πήγα στην ομάδα».
Στη Γ' Εθνική τότε τα συμβόλαια ήταν και επαγγελματικά.
«Επαγγελματικά. Έκανα τριετές συμβόλαιο και εκεί έκανα και το στρατιωτικό μου. Ο Κουρμπανάς είχε φύγει και συνέχισα με άλλους προπονητές. Ο Πλεξίδας, ο Αρμόδωρος... Εγώ έπαιζα δεξιός μπακ ή δεξιός χαφ. Προπονητής ήταν ο Αρμόδωρος και παίζαμε σ' ένα ματς στην Εδεσσα. Με φώναξε και μου είπε: "Όλοι οι επιθετικοί είναι τραυματίες, μπορείς να παίξεις μπροστά;". Φυσικά του λέω "μπορώ". Κερδίζουμε 5-2 και βάζω 4 γκολ. Τυχαία άρχιζα να παίζω επιθετικός. Και ως παιδί κέντρο έπαιζα κατά κύριο λόγο αλλά είχα έφεση στο γκολ. Με τον Ηλία τον Αρμόδωρο όμως άρχισα να παίζω μπροστά. Σε 9 ματς στη Μαρκό έβαλα 11 γκολ και από εκεί έκανα τη μεταγραφή στον Απόλλωνα Σμύρνης».
«Ο Απόλλων είχε κάνει φιλικό για να δει 2-3 άλλους και έδωσε 5.000.000 δραχμές για να με πάρει»
Κάποια ιστορία που θυμάσαι από τη Μαρκό;
«Αυτό που μου έχει μείνει είναι ότι είχαμε κάνει ένα φιλικό με τον Απόλλωνα για να δουν 2-3 άλλα παιδιά κι όχι εμένα και εντελώς τυχαία δεν έπαιξαν. Εγώ είχα κάνει καταπληκτικό παιχνίδι, με πολλά τρεξίματα. Δεν είχα κάνει γκολ. Ενα πρωί ήρθε ο Ηλίας και μού είπε ότι με θέλουν. Εκεί γνώρισα και τον μάνατζερ τον Σπύρο Σιούγγαρη ο οποίος για την εποχή ήταν τοπ. Τότε ο Απόλλων είχε πληρώσει πολλά λεφτά στη Μαρκό και είχε δώσει κι έναν παίκτη, ώστε να γίνει η μεταγραφή. Ετσι πήγα Α' Εθνική».
Θυμάσαι το ποσό;
«Νομίζω 5.000.000 δραχμές. Το 1999 αυτά τα λεφτά ήταν πολλά».
Προπονητής στον Απόλλωνα;
«Ο Στέφανος Γαϊτάνος».
Ήσουν επιλογή του;
«Νομίζω ναι. Ο Απόλλων με ζήτησε, λογικά θα του είχαν ζητήσει τη γνώμη του. Όταν πήγα, έπαιξα αμέσως».
Από Γ' Εθνική θυμάσαι περίεργα περιστατικά;
«Εκεί έμεινα 3,5 χρόνια. Η Γ' Εθνική είχε πολλή ταλαιπωρία, καθώς ταξιδεύαμε με πλοία σε Νάξο... Κάτι Βαρβασιακούς... Σίγουρα είχε και ξύλο, διαιτησίες, τρομοκρατίες αλλά ήταν σχολείο. Κάναμε το αγροτικό μας».
Φοβήθηκες κάπου;
«Δεν θυμάμαι κάτι το ιδιαίτερο. Δηλαδή, πιο πολλά είχαν γίνει σε άλλες κατηγορίες παρά εκεί. Απλά, εκεί έκανα το αγροτικό μου».
«Πρώτο μου ματς στην Τούμπα. Ήταν σαν να μένεις σε ένα υπόγειο και ξαφνικά να πηγαίνεις σε ρετιρέ πολυκατοικίας»
Και πας στον Απόλλωνα Σμύρνης στην Α' Εθνική. Πώς ήταν η μετάβαση;
«Ήταν σαν να μένεις σε ένα υπόγειο και ξαφνικά να πηγαίνεις σε ρετιρέ πολυκατοικίας. Μεγάλη διαφορά. Υπάρχει μεγάλη προβολή. Τότε, τα συμβόλαια ήταν καλά, διαφήμιση, έπαιζαν πολλοί Έλληνες. Πήγα εκεί κι η πρώτη μου συμμετοχή ήταν μέσα στην Τούμπα. Με έβαλε αλλαγή ο Γαϊτάνος. Το θυμάμαι σαν τώρα. Είχα κάνει 1-2 προπονήσεις και με είχε βάλει στο 50'-60', δεν θυμάμαι ακριβώς».
Εμπειρία;
«Ε, ωραία. Ούτε που το φανταζόμουν. Είχαμε πάρει και αποτέλεσμα (1-1). Από το να παίζω στο Μαρκό-Ναύπακτος, βρέθηκα στο ΠΑΟΚ-Απόλλων Σμύρνης. Τρελή η αλλαγή».
Κάποια ομιλία που θυμάσαι χαρακτηριστικά;
«Χιλιάδες... Από προπονητές που σε ντοπάρουν, από προπονητές που σε ρίχνουν. Τι θες; Θα σου πω με τον κυρ Αντρέα τον Μιχαλόπουλο τον συγχωρεμένο στον Απόλλωνα. Χάναμε, χάναμε, χάναμε... Συνέχεια χάναμε. Ε, παίζουμε κάποια στιγμή με τα Τρίκαλα. Τότε ήταν που έκανα και το πρώτο μου χατ τρικ. "Μαλάκηδες έμαθαν ότι γ....ε, πλάκωσαν κι οι γύφτοι. Μπείτε μέσα και κάντε ό,τι νομίζετε". Πολύ καλός άνθρωπος, τρομερός».
Στον Απόλλωνα, λοιπόν, ήταν μια περίοδος...
«... τρομερή. Αρχοντίδης προπονητής. Κάναμε προπόνηση στο Κ3 στο Ολυμπιακό Στάδιο. Το θυμάμαι σαν τώρα. Ο κυρ Χρήστος μας έβαλε να τρέχουμε και όπως έρχεται η μπάλα μου στρώνεται, της δίνω μία και πάει στην άλλη περιοχή και τον βρίσκει στο κεφάλι και τον ρίχνει κάτω. Σηκώνεται ο κυρ Χρήστος και με κυνηγούσε μέσα στο γήπεδο (γέλια). Και να θες να το κάνεις 50 φορές δεν γίνεται αυτό».
Βίωσες και υποβιβασμό στον Απόλλωνα.
«Ναι, εγώ πήγα τα Χριστούγεννα του 1999 και την ίδια χρονιά πέσαμε. Μετά τα υπόλοιπα δύο χρόνια εξελίχθηκαν για εμένα σε σταθμό. Ήταν σχολείο και μεγάλη βοήθεια. Εξι μήνες πριν ολοκληρωθεί το συμβόλαιό μου με πούλησε ο Αλαμάνος στην Παναχαϊκή. Στον Απόλλωνα έβαλα και πολλά γκολ. Η ομάδα είχε και καλούς παίκτες. Βάντσικ, Παπαδημητρίου, Λαμπριάκος, Χατζής, Διαμαντής, Βουρεξάκης, Μαζουριάν, Πέτκοβιτς... Πολύ καλή ομάδα, ωραίες χρονιές, γεμάτες και χωρίς τραυματισμούς».
«Ήταν να πέσουμε, τι να σου πω...»
Γιατί έπεσε η ομάδα;
«Εγώ πήγα στο δεύτερο εξάμηνο. Τώρα γιατί έπεσε, τι να σου πω... Ήταν να πέσει. Να σου πω ότι δεν είχε καλούς παίκτες; Είχαμε. Δεν δέσαμε ίσως...».
Βάντσικ;
«Αλλάζαμε δίπλα δίπλα... Βουνό! Ήμουν στη Μαρκό και μετά πήγα στον Απόλλωνα και τον είχα στα ίδια αποδυτήρια. Ίσως ο καλύτερος τερματοφύλακας που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Τον έζησα μετά και ως βοηθό προπονητή στην Καλλιθέα. Τυπικός, επαγγελματίας».
«Όταν ήταν να πάω στην Παναχαϊκή, ο Αλαμάνος βγήκε στο διαμέρισμά του με μπουρνούζι και παντόφλες και μου είπε να μη βιάζομαι»
Κάτι άλλο που αξίζει να αναφέρουμε στον Απόλλωνα;
«Τι να πω για τον Αλαμάνο; Τα συμβόλαια που είχαμε τότε ήταν αξιοπρεπέστατα. Η σχέση που έχω μαζί του μέχρι και σήμερα είναι πολύ καλή. Θυμάμαι το γραφείο που είχε στο Κολωνάκι. Υπήρχε τρομερός σεβασμός απέναντί του. Ήταν στο top5 των προέδρων τότε. Θυμάμαι όταν πήγα στο γραφείο του τις τελευταίες φορές που ήταν να γίνει η μεταγραφή μου, τον είδα να βγαίνει με τις παντόφλες και το μπουρνούζι. Του λέω: "Είναι ευκαιρία θέλω να φύγω". Μου απάντησε: "Καλά μη βιάζεσαι, θα δούμε τι θα γίνει". Ωραίος. Θυμάμαι, ότι είχε πάρει έξι μήνες πριν τελειώσει το συμβόλαιό μου 25.000.000 δραχμές από τον Λουκόπουλο για να πάω στην Παναχαϊκή. Τότε υπήρχαν τα συμβόλαια από τον Alpha Digital και τα τηλεοπτικά συμβόλαια έδιναν πολλά χρήματα. Τρελά λεφτά. Θυμάμαι ότι συμφώνησα στην παλιά καφετέρια στον Πειραιά, στον Πράπα.
Από την αρχή κάτι δεν μου άρεσε. Όταν του είπα το ποσό που θέλω, μου είπε: "Τι; Κι άλλα πέντε από μένα". Όταν ακούω τέτοια δεν μ' αρέσει... Πίστευα ότι δεν θα πάρω μία. Και όντως, πέσαμε από τον πρώτο γύρο, δεν πήραμε μία και πληρώναμε τα ενοίκια μόνοι μας. Η ομάδα άλλαξε όνομα, έγινε Παναχαϊκή 2005. Μια χρονιά που πήγε κατά διαόλου».
«Δεν πήραμε δραχμή στην Παναχαϊκή, αλλά δεν μετανιώνω. Πήγα στο ραντεβού με Σαλευρή εγχειρισμένος, δεν είχα πει ότι είχα κάνει επέμβαση»
Το μετάνιωσες που πήγες;
«Όχι, δεν μετανιώνω. Πάλι θα πήγαινα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου βγει. Εκεί χτύπησα. Στο τρίτο ματς, έπεσε ο Σκοπελίτης πάνω μου και έπαθα ολική ρήξη οπίσθιου χιαστού. Αυτός ήταν ο πρώτος μου τραυματισμός. Κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Τότε τον οπίσθιο χιαστό δεν τον χειρουργούσαν. Δυνάμωσα πολύ τα πόδια μου και σε τρεις μήνες ήμουν έτοιμος να παίξω. Στο δεύτερο γύρο ήμουν εκπληκτικός με γκολ σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό... Αν και ήμασταν πεσμένοι έκανα τελικά τρομερή χρονιά. Τελειώνει η σεζόν και με ζητάει ο Μπάμπης Τεννές στην Καλλιθέα.
Τελειώνει το συμβόλαιο και πάω στην Καλλιθέα. Ελα μου όμως που εγώ φεύγοντας από την Παναχαϊκή, έπρεπε να κάνω αρθροσκόπηση. Με τη δική μου ασφάλεια και χωρίς να πω σε κανέναν τίποτα, πήγα και έκανα την επέμβαση. Η Καλλιθέα δεν ξέρει τίποτα για το χειρουργείο, δεν έχει ιδέα. Πήγα να μιλήσω με τον πρόεδρο. Φόρεσα ένα τζιν μέσα στο κατακαλόκαιρο. Πάω και βλέπω σκαλιά. Κούτσα κούτσα τα ανέβηκα. Ο γιατρός μού είχε πει ότι "σε 10 μέρες από όταν ξεκινήσει η προετοιμασία θα είσαι εντάξει, δεν έχεις τίποτα". Μιλάω με τον Σαλευρή, τα βρίσκουμε και ξεκινάει η προετοιμασία στις 20 Ιουλίου. Εγώ ήμουν χειρουργημένος. Πέντε μέρες όμως πριν ξεκινήσει η προετοιμασία, ο γιατρός της ομάδας ζήτησε να περάσω ιατρικά. Μου κόπηκαν τα πόδια.
Του είπα: "Κοίτα να δεις, έκανα μια αρθροσκόπηση και σε 10 μέρες θα είμαι εντάξει. Αν θες πες το στον Σαλευρή και χάλασε τη δουλειά". Με τσέκαρε και μου είπε "μια χαρά είσαι, προχωράμε". Η προετοιμασία ξεκίνησε και έμεινα έξω 5 μέρες. Εκανα προετοιμασία 25 μέρες στο Τρέντο της Ιταλίας. Γυμναστής ήταν ο Καφετζής με τον οποίο είμαστε φίλοι και συνέταιροι στο PFS. Μετά τον Τεννέ, έρχεται την Καλλιθέα ο Λεμονής με γυμναστή τον Μουρίκη. Στην Καλλιθέα έκανα 12 γκολ».
Τεννές...
«Ήμουν στο πατρικό μου σπίτι. Μου είπε: "Σε θέλω, βρείτε τα. Τέλος". Ο Τεννές δεν λέει πολλά. Είναι δύσκολος άνθρωπος, αλλά μαζί του εγώ έπαιζα. Δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι. Εφγυγε γρήγορα και μετά ήρθε ο Λεμονής».
«Πολύ μπροστά για την εποχή του ο Λεμονής»
Λεμονής;
«Θεωρώ ότι τότε ήταν πολύ πρωτοποριακός. Για την εποχή πολύ μπροστά».
Τι σου έκανε εντύπωση;
«Ο τρόπος που σου μιλούσε, που έκανε ανάλυση στα ματς με τους προτζέκτορες. Και φαντάσου ότι εγώ στράβωσα μαζί του στο πρώτο ματς. Παίζαμε με την ΑΕΚ και με άφησε στον πάγκο. Με έβαλε στο 60' αλλαγή και έβαλα γκολ, νικήσαμε 1-0 με τερματοφύλακα Μιχαϊλίδη η ΑΕΚ, αν θυμάμαι καλά. Από τότε δεν ξαναβγήκα. Εγώ είχα ένα καλό: Όταν με άφηναν εκτός, πείσμωνα. Με άφησε μια φορά εκτός 11άδας και από τότε δεν βγήκα ξανά».
Ήσουν καλός και στο κεφάλι, αν θυμάμαι καλά.
«Ναι ήμουν καλός, είχα καλό timing. Το κεφάλι είναι αυτοδίδακτο, δεν μπορείς να το δείξεις σε κάποιον. Και στη σχολή που έχω, μπορώ να βελτιώσω κάποιον αλλά παίζει κυρίως ρόλο το πόσο το "έχει" κάποιος. Και ποτέ δεν είχα χτυπήσει το κεφάλι μου. Επεφτα πάνω στους άλλους και άνοιγαν οι άλλοι το κεφάλι τους».
«Ο Σαλευρής είπε σε φροντιστή να πάει να πάρει πίσω τη φανέλα του Ντραγκίσεβιτς από τον Ριβάλντο»
Κανένα καλό περιστατικό με Σαλευρή;
«Παίζουμε ένα ματς με τον Ολυμπιακό και είχαμε τον Ντραγκίσεβιτς. Ανταλλάσσει φανέλα με τον Ριβάλντο. Ο Σαλευρής βλέπει γυμνό τον Ντραγκίσεβιτς, τον ρωτάει που είναι η φανέλα του και μόλις του είπε ότι την έδωσε, είπε στον φροντιστή που είχαμε τον Γεωργίου να πάει να την πάρει από τον Ριβάλντο. Όποιος παίκτης έφευγε, έπρεπε να φέρει τα μπουφάν, τις κάλτσες, τις φανέλες, τις τσάντες. Είχε αυτά τα κακά».
Δηλαδή, εσύ φανέλα της Καλλιθέας δεν έχεις κρατήσει;
«Εντάξει, στο τέλος πήρα δύο, αλλά το υλικό γενικά το κρατούσε για να το δώσει στον Ερασιτέχνη».
Κάτι άλλο θυμάσαι;
«Θυμάμαι όταν πήγα να υπογράψω, ήταν ένα μεγάλο τραπέζι με περίπου 15 περίεργους. Δικηγόρους, διοικητικούς... Αρχικά για να με ανεβάσει ο Σαλευρής μού λέει: "Σε θέλουμε, είσαι ένας παίκτης που θα κάνει τη διαφορά". Με ανέβασε, ξέρεις... Μόλις του είπα τα λεφτά που θέλω, μου λέει: "Τι θέλεις; Κοιτάξτε ρε έναν αχάριστο". Και σηκώθηκα να φύγω. Την επόμενη μέρα πήγα πάλι και τα βρήκαμε».
«Στην Καλλιθέα ζήτησα 50.000 ευρώ. Ο Τζιοβάνι είχε 15 γκολ και εγώ 12»
Πόσα είχες ζητήσει;
«Αν θυμάμαι καλά 50.000 ευρώ».
Δεν ήταν υπερβολικό.
«Εκεί ήταν τα συμβόλαια τότε. 20, 25, 30, τίποτα... Εγώ εκμεταλλεύτηκα ότι πήγα καλά με την Παναχαϊκή και ζήτησα αυτό το ποσό. Μόλις άκουσε ο Σαλευρής αυτά που του ζήτησα μου μίλησε έτσι. Ε, την επόμενη μέρα ο Σιούγγαρης μίλησε και έκλεισα στα λεφτά που ήθελα.
Ο Τζιοβάνι τότε είχε 15 γκολ και 12 εγώ. Είναι αυτό που λέει ο Κούγιας "πιάνει μπαρμπούνια στον υπόνομο". Υπήρχαν και ωραία γκολ και ήταν κι άλλα που χτυπούσα την μπάλα και έμπαινε μέσα. Ήταν σαν να μου λέει "θα σου δώσω λεφτά".
Επτά ματς πριν ολοκληρωθεί η σεζόν, έρχεται ο ΠΑΟΚ. Με πήρε τηλέφωνο ο Σοούγγαρης και μου είπε "σου έχουν βγάλει εισιτήριο και έρχεσαι στη Θεσσαλονίκη". Στις 23.00 το βράδυ πετάω, με περίμενε ένα αυτοκίνητο και με πάει στην Καλαμαριά. Μπαίνω μέσα σε ένα σπίτι και με περίμενε ο Σιούγγαρης με τον Γούμενο. Ετσι έκλεισα μέσα σε 20'».
«Πήρα το αεροπλάνο για Θεσσαλονίκη, υπέγραψα στον ΠΑΟΚ και το επόμενο πρωί στις 11.00 έκανα προπόνηση με την Καλλιθέα»
Από τα 50.000 ευρώ σε τι συμβόλαιο πήγες;
«Κοίτα, τότε υπήρχαν καλά συμβόλαια, αλλά παίρναμε και καλά μπόνους. Θυμάμαι ότι είχαμε 15 ευρώ το λεπτό. Για κάνε το επί 90, επί πόσα ματς. Τα συμβόλαια ήταν τα τετραπλά και πενταπλά σε σχέση μ' αυτά που έπαιρνα στην Καλλιθέα. Όμως τα μπόνους σε σήκωναν πολύ και τότε είχαμε και χορηγίες με εταιρίες. Εγώ είχα συμβόλαιο με την Puma, με τον Γλου, τότε η εταιρία αυτή έδινε λεφτά. Ήταν τότε η Puma, δεν υπήρχε άλλος. Τότε είχα πάει στον Λαϊνόπουλο, είχα πάρει ένα Smart και έφυγα. Απλά έπρεπε για δύο χρόνια να έχω πάνω τα αυτοκόλλητα της εταιρείας. Τότε παίρναμε από την Puma ρούχα αξίας 40.000-50.000 ευρώ το χρόνο. Δεν πληρώναμε καν τα παπούτσια μας. Τώρα, πληρώνεις τα παπούτσια σου. Ετσι, το βράδυ εκείνο πήγα στη Θεσσαλονίκη, υπέγραψα και έφυγα. Το επόμενο πρωί πήγα στη Βάρη που είχαμε προπόνηση και χτύπησα την πόρτα του Λεμονή και του είπα: "Δεν μπορώ να σε κοροϊδεύω, γιατί εσύ μπορεί να μείνεις και να κάνεις τα σχέδιά σου. Μπορείς να μη με ξαναβάλεις, μπορείς να το πεις, κάνε ό,τι θες. Εγώ υπέγραψα στον ΠΑΟΚ". Το γραφείο του ήταν μέσα σε ένα κοντέινερ και περίμενα την αντίδρασή του.
Σηκώθηκε πάνω και μου λέει: "Είμαι πολύ περήφανος για εσένα, χαίρομαι πάρα πολύ". Και είχα 6 γκολ και έκανα άλλα 6. Με ντόπαρε τόσο πολύ αυτό που η μπάλα χτυπούσε στο αυτί μου και έμπαινε γκολ. Τρομερός ο Τάκης.
Η Καλλιθέα τότε είχε πολύ καλή ομάδα. Γιάννης Τάτσης, Γκεοργκίεφ, Ντραγκίσεβιτς, ο Γκέκας είχε 13 γκολ κι εγώ 12. Εγώ πήγα στον ΠΑΟΚ, εκείνος έμεινε και μετά πήγε στον Παναθηναϊκό. Ήταν σούπερ χρονιά, μαγική. Εκτός από το αγωνιστικό, ήταν κι η παρέα που είχαμε. Βοήθησαν κι ο Τεννές κι ο Λεμονής πολύ. Τελικά, η προετοιμασία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Δεν είναι τυχαία η δουλειά του Καφετζή τότε. Σε 25 μέρες στο Τρέντο κατάφερε και έφτιαξε παίκτες οι οποίοι έσωσαν την ομάδα πολύ γρήγορα και οι πιο πολλοί πήραν μεταγραφή. Ο Μουρίκης με τον Λεμονή βρήκαν μια δουλειά έτοιμη. Άλλαξαν κομμάτια στην τακτική, αλλά η φυσική κατάσταση ήταν έτοιμη. Σήμερα, ο Μουρίκης είναι για μένα κορυφή, "δεν υπάρχει"».
«Όνειρο ζωής ο ΠΑΟΚ»
Κλείνει, λοιπόν, το κεφάλαιο «Καλλιθέα» και πας στον ΠΑΟΚ.
«Ονειρο ζωής».
Τι συμβόλαιο είχες υπογράψει;
«Τριετές είχα και έμεινα έναν χρόνο».
Σ' αυτόν τον χρόνο άλλαξες τέσσερις προπονητές;
«Αναστασιάδης, Φρίνγκερ, Κωστίκος και Καραγεωργίου... Τέσσερις».
«Μας έλεγαν: "Που πάτε με τους Σκαρμουτσοανδράλες"»
Δύσκολη χρονιά για την ομάδα.
«Ήταν προβληματική και στενάχωρη, γιατί δεν υπήρχαν χρήματα για μεταγραφές. Σε χρονιά Champions League οι δύο μεταγραφές που έγιναν ήταν Σκαρμούτσος και Ανδράλας. Το λεγόμενο: "Που πάτε με τους Σκαρμουτσοανδράλες". Δεν υπήρχαν χρήματα να πάρει τότε "ονόματα" και η ομάδα έμεινε με δύο μεταγραφές συν εκείνους που υπήρχαν, οι οποίοι βέβαια ήταν καλοί παίκτες, με Ουντέζε, Ατματσίδη, Βόκολο, Μάρκο, Γιασεμάκη, Χάγκαν, Καραδήμο. Καλή φουρνιά».
Ήταν η χρονιά που είχε ακουστεί η επιστροφή Ζαγοράκη;
«Ναι, Ζαγοράκης και Τσιάρτας. Είχαμε πάει για προετοιμασία σ' ένα τουρ στη Γαλλία... Είχαμε γυρίσει όλη την Ευρώπη. Είχε πει ο Άγγελος...».
Εσύ ήσουν επιλογή Άγγελου;
«Ναι. Κοίταξε να δεις, στον Άγγελο δεν μπορεί να του επιβάλλει κάποιος κάτι. Ήμουν επιλογή του. Δεν με έφερε ο Γούμενος, με έφερε ο Άγγελος».
Πριν το ραντεβού με τον Γούμενο, σε είχε πάρει τηλέφωνο ο Αναστασιάδης;
Καθόλου. Στο ραντεβού όμως, ο Γούμενος μού είπε: "Είσαι επιλογή Αγγελου". Όσοι ξέρουμε το χαρακτήρα του Αναστασιάδη, γνωρίζουμε καλά ότι δεν γινόταν να του επιβάλλουν κάποιον. Εδώ δεν του είχαν επιβάλλει τον Τσιάρτα και τον Ζαγοράκη, θα του είχαν επιβάλλει εμένα;».
«Ο Αναστασιάδης δεν ήθελε Τσιάρτα-Ζαγοράκη για να μην χαλάσει την ισορροπία στα οικονομικά»
Τους Τσιάρτα και Ζαγοράκη δεν τους ήθελε ο Αναστασιάδης;
«Όχι ότι δεν τους ήθελε παικτικά. Όπως μας είχε πει, οικονομικά δεν τους ήθελε. Θα χαλούσαν οι ισορροπίες. Ήθελε η ομάδα να είναι ΟΚ στους παίκτες που είχε και να μη ξεφύγει, γιατί τα συμβόλαια που θα έπαιρναν αυτά τα παιδιά θα ήταν τα τριπλάσια απ' αυτά που παίρναμε εμείς και έτσι θα είχε ξεφύγει το μπάτζετ. Κι έτσι τα ακούσαμε εμείς».
Ξεκινάει η προετοιμασία με τον Άγγελο. Τι κλίμα εισπράττεις;
«Όταν πήγα εκεί ήταν όλα μαγικά. Ήμουν 28 ετών και θεωρώ ότι ήμουν πολύ μεγάλος για να κάνω αυτό το βήμα. Αυτό είναι κι ένα παράδειγμα για τα σημερινά παιδιά, να μην τα παρατάνε. Δεν πρέπει να τα παρατάς ποτέ. Πρέπει να παλεύεις και να προσπαθείς πάντα. Αυτή είναι κι η φιλοσοφία που έχουμε με τον Νίκο Καφετζή στο PFS. Προσπαθούμε να μεταφέρουμε στα παιδιά πώς να πιστεύουν στον εαυτό τους. Εγώ πήγα 28 προς 29 στον ΠΑΟΚ και στα 30 στον Άρη».
Είχες στο μυαλό σου ότι θα πας στον ΠΑΟΚ;
«Είχα στο μυαλό μου ότι θα πάω σε μια μεγάλη ομάδα, όχι ότι θα πάω στον ΠΑΟΚ. Τότε, το μοναδικό ενδιαφέρον που υπήρχε ήταν από την ΑΕΚ, αλλά ήταν φιλολογικό. Όταν όμως σου δίνεται η ευκαιρία να πας στον ΠΑΟΚ, δεν περιμένεις να δεις αν σου κάτσει τελικά η ΑΕΚ».
«Ήμουν από Παναθηναϊκή οικογένεια. Στο πατρικό μου υπήρχε ένα μαρμάρινο τριφύλλι στην αυλή μας. Όταν πήγα στον ΠΑΟΚ ήταν λες και μπήκε σε όλους μας μαύρο αίμα»
Εσύ μικρός τι υποστήριζες;
«Μεγάλωσα σε Παναθηναϊκή οικογένεια. Από τον πατέρα μου... Και να σου πω κι ένα περιστατικό. Το λέω πρώτη φορά, αλλά δεν έχει και νόημα να το κρύψω τώρα. Στο πατρικό μου, είχαμε ένα ψηφιδωτό τριφύλλι. Ήταν το σήμερα μέσα σ' ένα μάρμαρο. Με είχαν πάρει, λοιπόν, από ένα τηλεοπτικό συνεργείο και μου είπαν ότι θα έρθουν σπίτι μου για συνέντευξη. Πολύ ωραία. Την ώρα που κλείνει το τηλέφωνο λέω στον πατέρα μου: "Τώρα τι θα γίνει με το τριφύλλι"; Δεν κολλούσε, εγώ ήμουν στον ΠΑΟΚ. Τότε, ο πατέρας μου βρήκε την ιδέα, να βάλει έναν μουσαμά, σαν ένα τεντόπανο και να κάνει εργασίες... Επί 1,5 ώρα που ήταν οι ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ στο σπίτι μου, το πατούσαν, το ξαναπατούσαν και από κάτω ήταν το τριφύλλι.
Το ξαναλέω: Εγώ ήμουν από Παναθηναϊκή οικογένεια, αλλά με το που πήγα στον ΠΑΟΚ, ήταν λες και μπήκε μέσα μας μαύρο αίμα. Λες και ήμασταν από πάντα στη Θύρα 4, οργανωμένοι».
Επαιξες μόνο μία χρονιά. Ακόμα και σήμερα δηλώνεις ΠΑΟΚ;
«Ναι. Με ρωτούν στη σχολή τι ομάδα είμαι και λέω ΠΑΟΚ».
Γιατί δέθηκες όμως τόσο πολύ;
«Γιατί ήταν η πρώτη μου μεγάλη ομάδα. Θα μου πεις γιατί δεν έγινα Άρης. Όταν πήγα στον Άρη ήξεραν όλοι ότι είμαι ΠΑΟΚ, το είχα δηλώσει κιόλας».
Εμεινες έναν χρόνο και δεν έκανες και πολλές συμμετοχές για να πεις ότι έχει ιδιαίτερο δέσιμο.
«Εκανα εννιά συμμετοχές στο πρωτάθλημα και έπαιξα και δύο φορές στην Ευρώπη με την Αλκμααρ και έπαιξα σε δύο ματς με την Μακάμπι.
Μετά τραυματίστηκα. Μέχρι να χτυπήσω ήμουν βασικός. Κι αυτό ήταν που με στεναχώρησε. Εκεί που το πάλευα μου συνέβη αυτό».
Τι μαγικό είχε ο ΠΑΟΚ και σε έκανε να νιώθεις τόσο έντονα συναισθήματα;
«Ήταν η μεταγραφή μου σε μια τόσο μεγάλη ομάδα, ήταν η χρονιά Champions League, η διαφήμιση, προβολή. Ενα παιδί από την Αθήνα ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη και στο αεροδρόμιο βλέπεις φωτορεπόρτερ, κάμερες, δημοσιογράφους. Κυκλοφορούσες στο δρόμο και νόμιζες ότι εσύ είσαι και κανένας άλλος. Δένεσαι με την ομάδα πολύ γρήγορα και θες να είσαι ένας απ' αυτούς».
«Εγώ κι ο Σαλπιγγίδης είχαμε τα χειρότερα αμάξια στον ΠΑΟΚ»
Εκεί την ψώνισες λίγο;
«Όχι, ποτέ. Να σου δώσω να καταλάβεις... Πήγα στον ΠΑΟΚ με ένα αμάξι Peugeot κι έφυγα μ' ένα αμάξι Peugeot. Πήγα στον Αρη μ' ένα αμάξι Peugeot κι έφυγα μ' ένα αμάξι Peugeot.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, ότι εγώ κι ο Σαλπιγγίδης είχαμε τα χειρότερα αμάξια. Εκείνος είχε ένα Audi τρακαρισμένο. Τώρα πιστεύω θα το έχει αλλάξει. Τρομερό παιδί, πολύ καλό».
Στη συνέντευξή του στο Gazzetta είχε πει ότι έβλεπε εφιάλτες με γκολ που δεν είχε βάλει.
«Και 'γω το έχω πάθει αυτό. Εβλεπα ότι παίζει ΠΑΟΚ-Άρης και βάζω γκολ. Κι όταν παίξαμε με τον Άρη μέσα στην Τούμπα, έκανα αυτήν την εικόνα. Δεν υπάρχει αυτό... Είναι ένα ΠΑΟΚ-Άρης 2-2 στην Τούμπα. Το γήπεδο είναι γεμάτο και 'χω δει στον ύπνο μου. Αυτό που λένε: "Ονειρέψου, σκέψου...", δεν είναι τυχαίο».
Υπήρχε γκολ που αν το έβαζες θα άλλαζε την καριέρα σου;
«Όχι, υπήρξε γκολ που έβαλα και βοήθησα πολύ. Όταν ήμουν στον Άρη, έβαλα γκολ μέσα στο Θρασύβουλο στο 90' και από Β' ανεβήκαμε στην Α'. Τα γκολ μου στην Καλλιθέα επηρέασαν την καριέρα μου. Αν δεν έβαζα τα γκολ αυτά δεν θα πήγαινα στον ΠΑΟΚ».
«Αν πήγαινε η πνευμονική εμβολή μπροστά θα είχα πεθάνει»
Πες μου για το πρόβλημα υγείας σου.
«Σε μια προπόνηση ένα πρωί, είχα έναν πόνο στο χέρι. Ο τότε γιατρός του ΠΑΟΚ, ο Γιώργος Οικονομίδης, ο οποίος είναι πολύ καλός μου φίλος και ένας από τους καλύτερους γιατρούς-ανθρώπους-φίλους, που έχω γνωρίσει, με πήγε στον Άγιο Λουκά στο νοσοκομείο και κάναμε έναν υπέρηχο. Είδε κάτι που δεν του άρεσε. Συγκεκριμένα είχα πάθει θρόμβωση μασχαλιαίας φλέβας και πνευμονική εμβολή».
Ήταν σοβαρό;
«Ναι πολύ σοβαρό. Σ' εμένα πήγε στον πνεύμονα, αν πήγαινε μπροστά ήταν ακαριαίος θάνατος. Πέρασα μεγάλη ταλαιπωρία, έκανα συνέχεια εξετάσεις».
Αυτό από τι προήλθε;
«Κοίταξε, η πρώτη εξέταση που έκανα ήταν για ντόπινγκ. Στείλαμε εξετάσεις στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Εγώ ως άνθρωπος δεν παίρνω ούτε αντιβίωση, αλλά για τυπικούς λόγους έπρεπε να γίνουν τεστ σε Ελλάδα και εξωτερικό. Όλα ήταν αρνητικά και μετά αποδείχτηκε ότι ίσως έγινε από κάποιο πέσιμο ή από κληρονομικότητα. Αυτές τις εξετάσεις ακόμη τις κάνω και δόξα τω Θεώ είναι όλα καλά».
«Ο Καραγεωργίου είπε στον Γούμενο: "Αυτός είναι άρρωστος, να τον διώξεις με κάθε κόστος"»
Ψυχολογικά πώς ήσουν;
«Εμεινα γύρω στους πέντε μήνες έξω. Ως άνθρωπος είχα τόσο πείσμα για να επανέλθω και να πάω ακόμα καλύτερα, ενώ μέσα μου έκλαιγα, στις προπονήσεις προσπαθούσα να είμαι δυνατός για να επανέλθω. Στα τελευταία ματς εκείνης της χρονιάς επανήλθα με τον Καραγεωργίου προπονητή. Τι να πω; Δυσάρεστη εμπειρία».
Γιατί το λες αυτό;
«Κατ' αρχάς πολύ λίγος προπονητικά. Επειδή έχω την εμπειρία μπορώ να το πω αυτό. Εχω συνεργαστεί με τόσους προπονητές, οπότε μπορώ να κρίνω αν κάποιος είναι καλός ή δεν δουλεύει. Προπονητικά μιλάω πάντα, το τι έκανε στην ποδοσφαιρική του καριέρα δεν με ενδιαφέρει και μπράβο του για ό,τι έκανε.
Είναι ό,τι χειρότερο έχω δει σ' αυτά τα 20-25 χρόνια που είμαι στο χώρο που ποδοσφαίρου».
Γιατί;
«Δεν είχε καμία επαφή με τους παίκτες. Ολόκληρη Θύρα 4 έβγαλε πανό: "Σκαρμούτσο, γερά, περαστικά, γρήγορα κοντά μας". Ήταν ένας τραυματισμός στον οποίο κινδύνεψε η ζωή μου, δεν ήταν μια θλάση. Θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός στο τι λέει και στο πώς φέρεται και στο χρόνο συμμετοχής. Ήταν μια χρονιά αδιάφορη για τον ΠΑΟΚ όπως εξελίχθηκε η σεζόν.
Στο τέλος της χρονιάς μάθαμε ποιοι μένουν και ποιοι φεύγουν. Εγώ ήμουν σ' αυτούς που μένουν και δέκα μέρες πριν ξεκινήσει η προετοιμασία με πήραν και μου είπαν: "Ο Καραγεωργίου δεν σε θέλει". Είχα άλλα δύο χρόνια συμβόλαιο. Ανέβηκα πάνω στη Θεσσαλονίκη κι αυτό που με ξένισε αλλά και με έκανε να καταλάβω ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει αξίες είναι πως όταν μπήκα στα γραφεία τον άκουσα εγώ ο ίδιος με τ' αυτιά μου να λέει: "Δεν τον θέλω, θέλω να τον διώξεις με κάθε κόστος. Είναι άρρωστος". Όταν το άκουσα με τ' αυτιά μου αυτό, άδειασα».
Του μίλησες ποτέ;
«Ποτέ».
Εκείνος σου μίλησε ποτέ;
«Ποτέ. Θα σου πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Όταν βρέθηκα σ' ένα ματς ΠΑΟΚ-Ξάνθη, ο Λαμπριάκος βάζει ένα γκολ και πήγε στον πάγκο που ήταν ο Καραγεωργίου και τον έφτυσε. Το είδα το περιστατικό με τα μάτια μου. Τον ρώτησα τον Λαμπριάκο γιατί το έκανε αυτό και μου είπε για κάποια πράγματα που δεν του άρεσαν.
Εγώ θα αναφερθώ στο δικό μου περιστατικό όμως. Με το που άκουσα αυτό το "είναι άρρωστος, να τον διώξεις με το οποιοδήποτε κόστος", πριν βγουν από το γραφείο, είχα πάρει τον Σιούγγαρη τηλέφωνο και του ζήτησα να μου λύσει το συμβόλαιο για να φύγω».
Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να είχες μείνει και να περιμένεις να φύγει ο Καραγεωργίου;
«Δεν γινόταν, γιατί το να λυθεί ένα συμβόλαιο τριετές δεν ήταν εύκολο. Υπήρχαν πολλά χρήματα, διακανονισμοί. Δεν είναι να χαρίσεις 10.000, να σου δώσουν άλλα 10.000 και αν φύγεις. Ήταν χρωστούμενα από την πρώτη χρονιά που δεν είχαμε πάρει, ήταν λεφτά που θα έπαιρνα στα επόμενα δύο χρόνια, τα οποία τα είχα υπολογίσει και μέχρι να λύσω το συμβόλαιο, ήμουν σε μια διαδικασία "δεν θα κάνεις προπόνηση, θα τρέχεις μόνος σου". Τα κλασικά ελληνικά. Στις 14.30 το μεσημέρι ήμουν στην Ευκαρπία κι έτρεχα με τον Σαράφη τον συγχωρεμένο ο οποίος προς τιμήν του με έβαζε να κάθομαι σε μια σκιά, για να πάμε 10 λεπτά να κάνω κάποιες διατάσεις και να φύγω. Καλή του ώρα εκεί ψηλά που είναι. Ε, μετά από λίγες μέρες έλυσα το συμβόλαιό μου, έφυγα και πήγα στον Ατρόμητο».
«Τέτοιο γκολ, όπως αυτό από τους Τζιοβάνι, Ριβάλντο, Καστίγιο δεν έχει ξαναμπεί»
Εζησες κι ένα από τα ομορφότερα γκολ που έχουμε δει στα ελληνικά γήπεδα. Αναφέρομαι σ' αυτό στο Καραϊσκάκης με τους Ριβάλντο-Τζιοβάνι και Καστίγιο.
«Εγώ ήμουν από την άλλη μεριά, έζησα το μαρτύριο. Εκεί χάθηκε η μπάλα. Δεν πρέπει να έχει μπει πιο ωραίο γκολ στη Super League.
Ήταν η πρώτη χρονιά του Ολυμπιακού στο νέο Καραϊσκάκης, με Μπάγεβιτς, με Ριβάλντο, Τζιοβάνι, Καστίγιο... Παίκτες που ούτε στο όνειρό τους δεν τους βλέπουν οι πρόεδροι σήμερα. Είμαστε τυχεροί που τους ζήσαμε και τους παίξαμε ως αντίπαλοι.
Τι να πω για το γκολ... Χάθηκε το τόπι. Αν με δείτε στο video είμαι στα 10 μέτρα, αλλά αυτός που ταλαιπωρήθηκε πολύ ήταν ο Χασιώτης. Πήγαινε μία από εδώ μία από εκεί, αλλά εντάξει τι να πούμε... Το είδε όλη η Ελλάδα. Είναι από τα γκολ που μπαίνει ένα στα πενήντα χρόνια».
Μετά στα αποδυτήρια τι είπατε;
«Τι να πούμε... Είχαμε φάει πέντε γκολ. Όταν τρως πέντε γκολ από τον Ολυμπιακό και είσαι ο ΠΑΟΚ, σκέφτεσαι την επιστροφή. Οχι το γκολ που έβαλε ο Ολυμπιακός».
Επιστροφή;
«Ταλαιπωρία. Υποδοχή άσχημη... Φαντάζεται ο καθένας τι μπορεί να έγινε».
«Μετά το ματς με τη Μακάμπι, ήρθαν οι οργανωμένοι στην Ευκαρπία με καδρόνια και ξύλα»
Πριν πάμε στον Ατρόμητο, για τον ΠΑΟΚ τι άλλο μπορούμε να πούμε; Κάποια καλή στιγμή, κάποια που θυμάσαι έντονα;
«Θα σου πω μια χαρακτηριστική στιγμή. Θα θυμάστε το ματς με τη Μακάμπι, που είχαμε βάλει έναν Κύπριο, τον Λουκά που δεν έπρεπε να παίξει. Φιάσκο! Είχαμε τιμωρηθεί. Προχειρότητα. Αυτό δεν ήταν ευθύνη του προπονητή. Αυτός ήταν τιμωρημένος από την ομάδα του στην Κύπρο.
Θυμάμαι ότι κάναμε μια προπόνηση στην Ευκαρπία και ακούς ένα βουητό... Ήρθαν οι οργανωμένοι με ξύλα και καδρόνια. Εσπασαν την πόρτα και ακούω τον Αναστασιάδη να λέει: "Μπείτε όλοι μέσα". Και τρέχοντας όλοι, άκουσα τους Εγκωμίτη και Γιασεμάκη να λένε με την κυπριακή τους προφορά: "Κουμπάρε σήμερα πεθαίνουμε". Χτυπούσαν τα λυόμενα, ο Αναστασιάδης είχε κρυφτεί, εμείς παίρναμε τηλέφωνο την Αστυνομία. Τραγικές στιγμές. Τα αμάξια έξω... Εγώ κι ο Σαλπιγγίδης δεν μας ένοιαζε γιατί είχαμε τα χειρότερα αμάξια.
Θυμάμαι κι άλλο ένα ματς στην Τούμπα, με τη Μακάμπι πρέπει να ήταν. Φύγαμε τέσσερις ώρες μετά από το γήπεδο. Οι ευρωπαϊκές ήττες πόνεσαν περισσότερο. Εμείς τότε μέναμε στο Κεμπίνσκι. Από το Κεμπίνσκι μέχρι την Τούμπα κάναμε 50 στάσεις. Να μας χαιρετούν μανάδες, γιαγιάδες... Είσαι ένας μικρός Θεός. Είναι η πόλη τέτοια. Όσοι έχουν καριέρα εκεί, δεν μπορούν να περιγράψουν την αγάπη που έχουν πάρει. Βγαίνεις να δεις το γήπεδο και έχει 30.000. Μπαίνεις να αλλάξεις έχει 32.000 και βγαίνεις για να παίξεις και έχει 35.000. Δηλαδή γεμίζει ακόμη... Στο τέλος του ματς, λοιπόν, δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω. Φύγαμε 4-5 ώρες μετά».
Την άλλη μέρα μπορούσες να βγεις έξω;
«Όχι, ποτέ. Τρελός είσαι; Δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις. Δεν μπορείς! Όσο περίεργο κι αν σου ακούγεται, δεν μπορείς. Σε ξέρουν όλοι».
Τα μηνύματα των οπαδών ενώ ήταν στο νοσοκομείο, το πανό και το σύνθημα για τον Άρη
Ωραία στιγμή που θυμάσαι;
«Ωραία; Οταν ήταν να επανέλθω. Πολλή αγάπη και στήριξη από τους οργανωμένους. Ήταν κι αυτό το πανό από την Θύρα 4. Μέσα στο νοσοκομείο όσο ήμουν, μου έστελναν πολλά μηνύματα. Πολύ μεγάλη αγάπη από τον κόσμο. Όταν πηγαίναμε και στο Παλατάκι για το μπάσκετ, ήταν τεράστια η αγάπη που εισπράτταμε. Παρά τη στεναχώρια για το πρόβλημα που συνέβη, ο ΠΑΟΚ είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στην καριέρα μου».
Θυμάσαι κάποιο σύνθημα που έλεγαν για σένα;
«Ναι, αλλά είναι υβριστικό και δεν μπορώ να το πω».
Πες το εσύ και θα το φτιάξουμε.
«Παίζαμε με τον Άρη και είχαν βγάλει ένα σύνθημα, το οποίο το έλεγαν και στην προπόνηση. Είχαν έρθει στην προπόνηση 5.000 άτομα να φανταστείς. Ξέρετε έκαναν ρήμα με το Σκαρμούτσο και τον ...@@ο. Φαντάσου τώρα ψυχολογία. Εχει ακουστεί αυτό το σύνθημα και εγώ πάω στον Άρη.
Εγώ, όταν είχα πάει στον Άρη, ήταν τότε με την τιμωρία. Τελειώνει η τιμωρία και το γήπεδο ήταν γεμάτο. Πόσο χωράει 20-25.000; Ε, ήταν γεμάτο. Αυτή ήταν η πρώτη μου συμμετοχή στην ομάδα».
«Καταλαβαίνω τον Παράσχο. Εδιωξε εμένα και πήρε τον Τζιμπούρ που ήταν νούμερο ένα τότε»
Πάμε στον Ατρόμητο.
«Σπανός πρόεδρος, Παράσχος προπονητής. Όλα καλά».
Υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να πει κάτι κακό για τον Παράσχο;
«Κοίταξε να δεις, δεν είναι κακός αλλά εμένα μου έκανε μία στραβή. Εν μέρει είχε δίκιο όμως. Πήγα εκεί, ξεκίνησα, είχα βάλει 3-4 γκολ, είχα δώσει νίκες με Λεβαδειακό, Καλαμαριά, εκτός με ΟΦΗ και 30 του μηνός που τελειώνουν οι μεταγραφές μου λέει "φεύγεις πήραμε τον Τζιμπούρ". Να του πεις γιατί διώχνεις εμένα και παίρνεις τον Τζιμπούρ; Αφού ο Τζιμπούρ τότε ήταν το νούμερο ένα. Απλά δεν το λες 30 του μήνα. Το καταλαβαίνω όμως. Είμαι αντικειμενικός, πήραν τον Τζιμπούρ. Ευτυχώς που πρόλαβα και βρήκα ομάδα».
«Όταν ήταν να φύγω ο Σπανός μού ζήτησε τα συμβόλαια του σπιτιού μου και μου έδωσε 15.000 ευρώ»
Σπανός;
«Τρομερός, από τους καλύτερους που έχω γνωρίσει στο χώρο. Τίμιος. Κατάλαβε ότι ήταν λάθος που έφευγα 30 του μήνα και μου έδωσε παραπάνω αποζημίωση. Κατ' αρχάς δεν ζήτησα αποζημίωση, δεν μπήκα σ' αυτή τη διαδικασία. Εκείνος όμως μου έδωσε παραπάνω απ' όσα θα έπρεπε να πάρω. Κατάλαβε ότι ήταν λάθος το timing που έφευγα».
Θυμάσαι τι σου είπε;
«Θυμάμαι ότι με φώναξε στα γραφεία του στον Ασπρόπυργο. Ο Ατρόμητος τότε έδινε σπίτια στους παίκτες. Εγώ δεν είχα μπει στη διαδικασία να νοικιάσω σπίτι. Αγόρασα σπίτι και τα λεφτά του "ενοικίου" τα έδινα για τη δόση του σπιτιού. Του είχα πει για το σπίτι και μου ζήτησε τα συμβόλαια. Μόλις είδε τα συμβόλαια μού έδωσε 15.000 ευρώ για το σπίτι».
«Για τον Άρη του Αναστόπουλου μπορώ να σου μιλάω τρεις ώρες...»
Φεύγεις όπως φεύγεις, λοιπόν, αλλά βρίσκεις ομάδα...
«Ναι, τον Άρη στη Β' εθνική με Αναστόπουλο προπονητή. Τι να πρωτοπώ; Θέλουμε τρεις ώρες μόνο για τον Άρη».
Πώς έγινε και πήγες στον Άρη;
«Μου άρεσε η προοπτική αυτή. Το πρωί είχα μάθει ότι φεύγω, το λέω στον Σιούγγαρη να μου βρει ομάδα. Εκείνος μίλησε με τον Αναστόπουλο, εκείνος με πήρε τηλέφωνο, κάναμε ραντεβού την ίδια μέρα και κλείσαμε».
«Στην αρχή είχα πρόβλημα με τον κόσμο. Το ΠΑΟΚ-Άρης είναι... Ιράκ-Ιράν»
Πώς ήταν εκεί;
«Στην αρχή είχα πρόβλημα με τον κόσμο. Λογικό. Όταν ένας παίκτης είναι ΠΑΟΚτσής, το έχει δηλώσει και έχει τραγουδήσει συνθήματα, είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην αρέσει στον κόσμο να τον βλέπει με τη φανέλα της ομάδας του. Δεν το έχουν κάνει και πολλοί, νομίζω περίπου 30 είναι αυτοί που έχουν παίξει και στις δύο ομάδες. Η μετακίνηση αυτή δεν είναι και τόσο εύκολη».
Μετά με τον κόσμο;
«Κανένα πρόβλημα. Νομίζω ότι το πρόβλημα το είχαν πιο πολύ οι ΠΑΟΚτσήδες. Ο παίκτης είναι επαγγελματίας όμως και πρέπει να το καταλάβει αυτό ο κόσμος. Εγώ καταλαβαίνω πώς μπορεί να νιώθουν, αλλά πρέπει να καταλάβουν κι αυτοί».
Πρόεδρος ο Σκόρδας;
«Σκόρδας με Κόντη γενικό αρχηγό. Ταλαιπωρία για το αν θα ανέβουμε. Η ομάδα ανέβηκε με το γκολ του Βελώνη μέσα στο Χαϊδάρι. Σουτάρω εγώ, αποκρούει ο Κοτταράς κι έρχεται ο Βελώνης για να κάνει το γκολ.
Μ' αυτό το γκολ, χρειαζόμασταν μία νίκη επί της Κέρκυρας για να ανέβουμε. Η Κέρκυρα ήταν ήδη ανεβασμένη με Τεννέ προπονητή και Καφετζή γυμναστή. Νικήσαμε εύκολα. Το Χαριλάου πρέπει να είχε μέσα δύο φορές τον κόσμο που χωράει. Ήταν το κάτι άλλο!».
Αυτή η αντιπαλότητα ΠΑΟΚ-Άρη, παρόλο που ήταν και σε δύο διαφορετικές κατηγορίες, υπήρχε και τότε;
«Η Θεσσαλονίκη βράζει. Δεν είναι όπως το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, είναι άλλο πράγμα. Ιράκ-Ιράν. Μιλάμε για σφαγή, για πόλεμο».
Τα λουλούδια που είναι γρουσουζιά πριν το ματς, το «άσε ρε που θες και πέναλτι» κι η απόλυτη ησυχία όταν ο Αναστόπουλος έκανε ανάλυση
Αναστόπουλος;
«Τι να πω εγώ για τον Αναστόπουλο; Πήγα εκεί, έπαιξα όλα τα ματς, ήμουν δική του επιλογή. Θα σου πως ένα περιστατικό: Πάμε στην Καλαμάτα και κερδίζουμε πέναλτι. Σημαντικό ματς, 0-0 στο 80'. Κερδίζουμε πέναλτι. Εχει πει να τα εκτελούν οι Αβραάμ Παπαδόπουλος και Νεμπεγλέρας. Ο Αβραάμ δεν θέλει και ο Νεμπεγλέρας νομίζω έχει βγει, δεν θυμάμαι. Παίρνω την μπάλα να χτυπήσω και το χάνω. Στη συνέντευξη Τύπου τον ρώτησαν γιατί έβαλε εμένα να εκτελέσω. "Και τι σας νοιάζει εσάς; Και την επόμενη να γινόταν, πάλι αυτόν θα έβαζα να εκτελέσει".
Την επόμενη μέρα στην προπόνηση, στο τέλος, λέει ο Αναστόπουλος: "Αβραάμ, Νεμπεγλέρα, Πάολο Κόστα πέναλτι". Πάω, παίρνω κι εγώ μια μπάλα, με βλέπει και με ρωτάει: "Εσύ πού πας;". Του απαντάω: "Να εκτελέσω κανένα πέναλτι". Μου λέει: "Άσε ρε που θες και πέναλτι" (γέλια).
Θέλω να πω ότι στη συνέντευξη Τύπου με στήριξε. Τελειώνει η χρονιά και μας λέει: "Εσείς ανεβάσατε την ομάδα, θα σας κρατήσω όλους". Ε, μας έδιωξε όλους».
Γιατί έγινε αυτό;
«Ε, δεν ξέρω. Ήταν και μια δύσκολη χρονιά. Ανεβήκαμε στα γραφεία ένας ένας για να δούμε αν θα πληρωθούμε. Ήταν ο Σκόρδας σ' ένα γραφείο. "Τι σου χρωστάω;", του λέγαμε "αυτά ρε πρόεδρε" και μας έλεγε "μάλιστα, δεν υπάρχει μία". Δεν πήραμε δραχμή. Τα πήραμε μετά όλοι με προσφυγή. Αυτή ήταν η χρονιά του Άρη που ανεβήκαμε».
Άλλη καλή στιγμή στον Άρη;
«Θυμάμαι το γκολ στον Θρασύβουλο. Ήταν Αθήνα το ματς και είχα ζητήσει μία μέρα άδεια. Τελειώνει το ματς τον ρωτάω τι θα γίνει με την άδεια; Και μου λέει ο Αναστόπουλος: "Ποια Τρίτη; Την Πέμπτη έλα". Αν είναι όλα καλά, με τον Αναστόπουλο, είσαι Θεός. Αν όχι, είσαι εχθρός».
Θυμάσαι κάτι άλλο από Αναστόπουλο;
«Πολλά περιστατικά...».
Για πες.
«Κάνει ανάλυση και έχει τα μαγνητάκια στον πίνακα. Όταν κάνει ανάλυση δεν θέλει να κουνιέται κανείς. Να μην ακούγεται τίποτα. Πέφτει το μαγνητάκι και πάει στα πόδια του Πάολο Κόστα. Δεν κουνήθηκε κανείς. Πάει ο Πάολο Κόστα να το πιάσει και του λέει: "Αστο ρε, σου είπα να το πιάσεις; Εγώ θα το πιάσω". (γέλια)
Πάμε στην Καλαμάτα και περιμένει έξω από το ξενοδοχείο ένα κοριτσάκι / αγοράκι, το οποίο ήθελε να του προσφέρει κάτι λουλούδια. Και λέει στον οδηγό ο κόουτς: "Πέρασε το παιδάκι". Ρωτάει ο οδηγός "γιατί" και του λέει: "Είναι γρουσουζιά τα λουλούδια πριν τα ματς"».
Άλλο;
«Τι να πρωτοθυμηθώ. Πάω στον Άρη πρώτη μέρα. Δεν ήξερα που να πάω να πιω καφέ. Με το που μπαίνω σ' ένα καφέ στη Νίκης, μου λέει: "Εφυγες. Όταν είναι ο Αναστόπουλος μέσα στο καφέ δεν θα είναι οι παίκτες. Εφυγες". Πλήρωσα τον καφέ, τον πήρα και έφυγα.
Άλλο σκηνικό... Δεν ήθελε κινητά, ούτε να τον βλέπεις να μιλάει σ' αυτά. Χτυπάω την πόρτα του γραφείου του, μπαίνω μέσα και τον βλέπω να πετάει το κινητό στο συρτάρι του. "Ελα λέγε μου λέει". Του λέω:" Κύριο Νίκο συγγνώμη που σας διέκοψα" Και την ώρα που έλεγε στον άλλον στη γραμμή "Περίμενε" μου έλεγε εμένα "Δεν με διέκοψες, λέγε" (γέλια). Δεν ήθελε να τον βλέπεις να μιλάει».
Στον Άρη υπήρχαν περίεργα περιστατικά;
«Ωραίο εξάμηνο και εκεί. Ανέβηκε η ομάδα, πετύχαμε το στόχο μας και φύγαμε αγαπημένοι».
«Άργησε να ανέβει ο Παναιτωλικός. Όπου πηγαίναμε μας "έσφαζαν"»
Και πας Παναιτωλικό.
«Στον Παναιτωλικό του Κωστούλα. Δεν τον ήξερε ακόμη κανένας, γνωρίζαμε όλοι όμως ότι πληρώνει».
Ήταν δύσκολο να πας σε ομάδα Γ' Εθνικής;
«Ναι, γιατί ήταν πισωγύρισμα. Όμως έβλεπα την προοπτική που υπήρχε στην ομάδα και δικαιώθηκα γι' αυτό, γιατί ο Παναιτωλικός έχει καθιερωθεί και είναι τοπ».
Τι σου είχε κάνει εντύπωση στην ομάδα;
«Η οργάνωση, το Emileon, τρομερό κεφάλαιο για εμένα ο Παναιτωλικός. Η ομάδα είχε πολύ κόσμο, καλούς παίκτες. Εκανα φίλους εκεί».
Είχες και τον Μπακάκη;
«Στην Ακαδημία. Ήταν ένα παιδί που ξεχώριζε από τότε. Ωραίες χρονιές».
Προπονητές ποιους είχε εκεί;
«Σταθόπουλο, Σηφάκη, Γεωργαμλή, Μαραγκό... Ζήσαμε τις "ωραίες" εποχές με την Ηλιούπολη».
Από Παναιτωλικό τι θυμάσαι;
«Θυμάμαι ότι πήγαμε καλοί παίκτες με καλά συμβόλαια. Είχα βλέψεις και δεν μπορέσαμε να ανέβουμε, γιατί τότε καλώς ή κακώς - και το έλεγα ως αρχηγός - η ομάδα ήταν εκτός πραγμάτων. Τότε δεν έφτανε το να πληρώνεις καλά τους παίκτες. Επρεπε να έχεις και τη διαιτησία, για να μη κρυβόμαστε. Ο Παναιτωλικός δεν την είχε ποτέ, όπου πηγαίναμε μας "έσφαζαν". Δεν το είχε καθόλου αυτό, δεν υπήρχε 50-50 ποτέ, πάντα μας κυνηγούσαν κι αυτό στοίχισε. Ο Παναιτωλικός τότε απέκλεισε τον Ιωνικό, τον ΟΦΗ. Αδικήθηκε. Αυτή η ομάδα ανέβηκε αργά».
«Στο Φωστήρα ήταν μια πονεμένη κατάσταση»
Εφυγες από τον Παναιτωλικό...
«Και πάω στον Φωστήρα. Πονεμένη κατάσταση, με Σπυρίδωνα πρόεδρο. Απλήρωτοι όλοι τη χρονιά. Δεν έχω να πω πολλά για τον Φωστήρα. Ιστορική ομάδα, αλλά... και εκεί ήμασταν αρκετοί καλοί παίκτες: Φερεκίδης, Ζαχαρόπουλος, Βενιαμίν, Τελκίνσκι, ο Θανάσης Στάικος που είναι στον ΠΑΣ Γιάννινα τώρα».
Σ' αυτήν τη δύσκολη σεζόν στο Φωστήρα, τι ήταν αυτό που σας κράτησε;
«Είχαμε καλό κλίμα, ήμασταν καλά παιδιά και δεν καταλάβαμε πως πέρασε η χρονιά».
Πριν πας στην προπόνηση, έλεγες όμως «πού πάω πάλι»;
«Όχι, ποτέ δεν το είπα αυτά. Κοίτα να δεις τι γίνεται. Όταν ακούς ότι θα πληρωθείς Παρασκευή, δεν γίνεται ποτέ. Την Παρασκευή σού λένε ότι θα πληρωθείς Δευτέρα, την Δευτέρα δεν πληρώνεσαι γιατί Κυριακή έχεις χάσει κι έτσι δεν τα παίρνεις ποτέ. Παραμύθι. Στο Φωστήρα πήρα μόνο μια προκαταβολή, μετά τίποτα».
«Τα συμβόλαια που πήρα σε Νέα Ιωνία και ΠΑΟΚ Γλυφάδας δεν υπάρχουν σήμερα ούτε στην Α' Εθνική»
Πώς διαχειρίζεσαι το τέλος;
«Μετά πήγα στην Κόρινθο, πάλι στη Γ' Εθνική και μετά στη Νέα Ιωνία με Πετράκη προπονητή. Ίσως μία από τις καλύτερες ομάδες που πήγα ποτέ μου. Στη Δ' Εθνική. Πρόεδρος ήταν ο Κουδούνας ο συγχωρεμένος. Εκεί πήγα ως όνομα και σε 13 ματς έκανα 21 γκολ.
Μετά τη Νέα Ιωνία, πήγα στον ΠΑΟΚ Γλυφάδας με Ρέστη. Άλλη ομάδα τοπ για την Δ' Εθνική. Τα συμβόλαια αυτά που πήρα εκεί, δεν υπάρχουν σήμερα ούτε στην Α' Εθνική. Θα σου πω ότι ο Μπιτζίδης ο μάνατζερ πήρε προμήθεια 5.000 ευρώ για να πάω στη Νέα Ιωνία. Οι τελευταίες μου επιλογές ήταν τοπ.
Στον ΠΑΟΚ Γλυφάδας σταμάτησα την μπάλα. Χτύπησα και έπρεπε να πω "τέλος" γιατί έπαιζα με πρόβλημα στον οπίσθιο χιαστό από το 2001 και έκανα όλες αυτές τις μεταγραφές με οπίσθιο χιαστό.
Εκανα τρεις ενέσεις μέσα σε όλη την εβδομάδα για να παίξω στα ματς. Στον Άρη, αν σου πω ότι έκανα 10 μαγνητικές για να δω τι έχω, θα σου πω ότι ήταν λίγες. Εκανα έξι αρθροσκοπήσεις. Εμπαινα για καθαρισμό και έβγαινα για να παίξω. Εκανα καθαρισμό και έπαιζα σε 8 μέρες. Αν δεν προσέχεις το σώμα σου και δεν κάνεις καλή ζωή δεν γίνεται να παίξεις με οπίσθιο χιαστό. Σιγά σιγά έρχεται το τέλος όμως».
«Δεν θα ξεχάσω το γκολ στο Θρασύβουλο. Κρατάω την αναγνώριση του κόσμου»
Ποιος είναι ο αμυντικός που σου έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή;
«Πολλοί... Ενας από τους καλούς αμυντικούς που φαινόταν ότι θα κάνει καριέρα είναι ο Παπασταθόπουλος. Πολύ δυνατό παιδί, βράχος. Ο Αβραάμ τρομερά δυνατός αντίπαλος. Πολύ δυνατό και καλό παιδί ο Κολτσίδας. Εκπληκτικό παιδί, στα αποδυτήρια σου μιλούσε στον πληθυντικό και στον αγωνιστικό χώρο μεταμορφωνόταν σε δολοφόνο. Κύριος».
Με ποιον έχεις κρατήσει καλές σχέσεις;
«Με τον Σαλπιγγίδη έχω κρατήσει καλές επαφές».
Μπορείς να θυμηθείς κάποιο περιστατικό με πλάκες;
«Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, αλλά μπορώ να πω ότι η καλύτερη ποδοσφαιρική παρέα που έκανα ήταν με τον Απόλλωνα και την Καλλιθέα. Ήταν η πάστα των παιδιών που δεθήκαμε και αγωνιστικά και εκτός».
Το γκολ που δεν θα ξεχάσεις;
«Αυτό με τον Θρασύβουλο και το γκολ του Βελώνη, που ξεκίνησε από το δικό μου σουτ».
Κάνοντας το δικό σου flashback, τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις και κρατάς απ' όσα πέτυχες;
«Οι λίγες φιλίες που έκανα, οι εμπειρίες και φυσικά η όποια αναγνώριση μπορούσα να έχω. Περπατάς στο δρόμο και σου λέει κάποιος: "Ρε, έπαιζες μπάλα;". Ο κόσμος σου αναγνωρίζει την προσπάθεια και όσα πέτυχες. Ο κόσμος ξεχνάει το αν έπαιξες στον ΠΑΟΚ ή όχι».
Στην Ελλάδα γίνεται συνέχεια λόγος για τα στημένα.
«Είναι ό,τι χειρότερο. Η μάστιγα ο τζόγος και το ντόπινγκ. Το στοίχημα άλλαξε το ποδόσφαιρο. Βέβαια και πριν υπήρχε το ΠΡΟΠΟ. Είμαι τυχερός βέβαια που σε εμένα προσωπικά δεν ήρθε κανείς να μου πει "κάτσε να χάσεις". Το να είσαι αδιάφορος βαθμολογικά σε ένα ματς και να μην δώσεις το 100%, δεν είναι στήσιμο. Στήσιμο λέγεται το να πάρω χρήματα και να έχω μειωμένη απόδοση ή να κάνω πέναλτι. Δεν μου έχει τύχει ποτέ, έχω δει πολλά αλλά δεν με αφορούν».
«Αν δεν είχα πρόβλημα, θα συνέχιζα και μετά τα 35. Στο PFS training έρχονταν παιδιά με τον μπαμπά τους και σήμερα οδηγούν το δικό τους αμάξι»
Πώς αποδέχεσαι το τέλος;
«Εμένα με πείραξε πολύ. Δεν μπορούσα να το αποδεχτώ ότι σταμάτησα, γιατί έβαλα τέλος στα 35 μου επειδή είχα πρόβλημα. Θα συνέχιζα. Θα μου πεις "που θα πήγαινες;", ε, σ' αυτές τις ομάδες, αλλά είναι σαν ναρκωτικό. Δεν σταματάς! Όταν είδα ότι δεν μπορώ να τρέξω και να περπατήσω, είπα "στοπ". Το 2013 είχα πάρει το UEFA A. Ξεκίνησα γρήγορα κάτι άλλο. Από το 2014 έχω τη σχολή PFS».
Προπονητικά;
«Πήγα στην Ακαδημία της Αργυρούπολης, μετά στην πρώτη ομάδα και μετά στο Παλαιό Φάληρο. Στη συνέχεια πήγα στο Κερατσίνι, αλλά δεν μου ταίριαζε. Είχα πάντα στο μυαλό μου ότι θέλω να ασχοληθώ μ' αυτό που κάνω τώρα. Ήθελα να μεταφέρω στα παιδιά αυτό που θεωρώ σωστό εγώ και που μπορεί να τους βελτιώσω. Θέλω να βλέπω την εξέλιξη, τη βελτίωση.
Παίρνουμε παιδιά από τα 6 τους. Εχουμε κάποια άλλα που τα έφερνε ο πατέρας τους μικρά και τώρα έρχονται μόνοι τους για προπόνηση στα 18 τους με τα αυτοκίνητά τους».
Σ' αυτά τα χρόνια που είσαι στο ποδόσφαιρο, βλέπεις το ποδόσφαιρο να αλλάζει; Το δικό του το κομμάτι έρχεται να συμπληρώσει κάτι που λείπει;
«Εμείς αυτό που κάνουμε στα παιδιά στη σχολή μου δεν το έχω κάνει ποτέ. Δεν υπήρχε. Εγώ με τον Νίκο Καφετζή ήμασταν οι πρώτοι που το φέραμε στην Ελλάδα. Βλέπαμε ότι το ποδόσφαιρο θα πάει εκεί, στην ατομική εξέλιξη. Όταν μια ακαδημία έχει 25 παιδιά, τα παιδιά δεν δουλεύουν σωστά. Ο πρώτος λόγος είναι ότι δεν ξέρει, ο δεύτερος ότι δεν έχει χρόνο, γιατί συνήθως οι ομάδες λένε στον προπονητή: "Είσαι στην πρώτη ομάδα πάρε και 100 ευρώ και δούλεψε και το τμήμα υποδομής". Υπάρχουν και προπονητές χωρίς διπλώματα. Το πρωί είναι ταξιτζής ή χασάπης και το απόγευμα κάνει τον προπονητή. Άρα το ότι το παιδί δεν βελτιώνεται έχει να κάνει με έναν προπονητή που δεν ξέρει, δεν θέλει ή δεν μπορεί. Εκεί ερχόμαστε εμείς και κάνουμε το φροντιστήριο.
Βλέπουμε τα αίσχη. Ενα παιδί 14-15 ετών δεν έχει πάρει καν τις βασικές αρχές, κοντρόλ, πάσα...».
«Τα παιδιά στα 15 τους έρχονται σε εμάς, στη σχολή PFS training για να μάθουν πάσα και κοντρόλ»
Δεν υπάρχουν όμως και σοβαρές ακαδημίες;
«Σίγουρα υπάρχουν. Ακόμα και σ' αυτές όμως, που υπάρχουν και δυνατά ονόματα, οι οποίοι είτε στα ρεπό τους είτε μετά την προπόνησή τους έρχονται σε εμένα. Και θα σου πω κι ένα παράδειγμα: Πόσα παιδιά δίνουν Πανελλήνιες χωρίς φροντιστήρια; Θα σου πω 1-2 το πολύ στα 10.
Μ' αυτό που κάνω είμαι πολύ γεμάτος. Με το ρόλο και το φίλο-συνεργάτη που έχω. Καθημερινά είναι ένα μάθημα κι αυτό που παίρνω από τον Νίκο. Η εμπειρία κι η μεθοδολογία του είναι τόσο μεγάλη. Είναι κάτι που μας γεμίζει και θέλουμε να το εξελίξουμε και να το απογειώσουμε.
Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με ομάδα. Εχουν έρθει ομάδες, αλλά έχω αρνηθεί γιατί αυτό που έχουμε χτίσει έχει παγιωθεί με τόσο κόπο. Περνούν από την Ακαδημία μας 400-500 παιδιά το χρόνο. Ερχονται παιδιά από τη Ρόδο και τη Σαντορίνη με ημερήσια πτήση για μία προπόνηση. Πόσο τιμητικό είναι αυτό! Θέλουμε να φτάσουμε ένα παιδί στο να γίνει επαγγελματίας ή αν δεν τα καταφέρει να έχει πάρει τις βασικές αρχές. Δεν υπογράφουμε συμβόλαιο με το ότι θα παίξει κάποιος μπάλα, αλλά τουλάχιστον να τον έχουμε αποτρέψει από άλλα πράγματα. Προσπαθούμε να φτιάξουμε το χαρακτήρα ενός παιδιού, τις αξίες του, το χαρακτήρα του».
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει ποιο είναι;
«Το πιο απλό που βλέπω και μου λένε είναι η προπόνηση. Όταν ένα παιδί φεύγει χωρίς να ιδρώσει και έρχεται σε εμένα καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα είναι η προπόνηση. Εμένα θα με βόλευε να είναι καλύτερη η προπόνηση που κάνει, γιατί θα έκανα άλλα πράγματα κι όχι το σταμάτημα και την υποδοχή σε ένα παιδί Κ15. Αυτά τα μαθαίνεις στα 8 σου. Στα 15 στην Ευρώπη είσαι έτοιμος παίκτης. Εδώ στα 15 είσαι μικρός και στα 22 είσαι παλαίμαχος».
art direction / συνθέσεις: Χρήστος Ζωίδης / Ευαγγελία Λώλου
φωτογραφίες: Λάμπρος Στοιχειός
Built with Shorthand