«Μου πετούσαν χαρτοπετσέτες "στον Αρη ήθελες παπάκι, κάτσε τώρα στου "γαύρου" το παγκάκι"»
Από το κλείδωμα του Super 3 στον Ολυμπιακό και στο θαύμα του 2004. Ο Φάνης Κατεργιαννάκης... γράφει το βιβλίο της ζωής του στο Gazzetta!
Μεγάλωσε παίζοντας μπάλα μπροστά από την Θύρα 4. Έγινε ΠΑΟΚτσής, ο Super 3 τον κλείδωσε σ' ένα δωμάτιο για να υπογράψει στον Άρη και σ' ένα ματς κόντρα στον Ολυμπιακό έγινε... Άγιος.
Ο Φάνης Κατεργιαννάκης τα έζησε όλα σε μια καριέρα με πάνω από 250 ματς. Αποκορύφωμα η κατάκτηση του Euro στο μεγαλύτερο αθλητικό θαύμα στην Ελλάδα.
Μέσω του Gazzetta, αφηγείται τη ζωή του μέσα στα γήπεδα. Ανέκδοτες ιστορίες με τον Φοιρό και το αλάτι για να βγάλει μαλλιά, τα κλεμμένα ρολόγια στη Γενεύη, το παπάκι που δεν πήρε ποτέ και οι χαρτοπετσέτες με το σύνθημα "στον Άρη ήθελες παπάκι, κάτσε στου Γαύρου το Παγκάκι".
Ο Αλκέτας Παναγούλιας και το "οι Ρώσοι είπαν ότι θα σας γ...ν τις μάνες και τις αδερφές", η πλάκα στον Ζε Ελίας με το AVA κι ο λόγος που δεν επέστρεψε στον Ολυμπιακό.
Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στη συνεργασία με τον Μάκη Ψωμιάδη. Το «έλα να ανεβάσουμε το καραβάκι», τα... βύσσινα του «Μάκαρου» για να κρατήσει το μηδέν σ' ένα φιλικό με τον Αστέρα Τρίπολης, τα λόγια «μπετό» και το «χρέος 10.000 ευρώ σ' ένα κομμάτι χαρτιού από περιοδικό».
«Τέρμα θα μπει ο πιο ευτραφής ή ο πιο τρελός. Ε, αφού δεν ήμουν ευτραφής έπρεπε να έχω κάτι»
Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
«Είμαι Βορειοελλαδίτης Κρητικός, η καταγωγή είναι από την Επισκοπή στο Ηράκλειο. Ο παππούς ήρθε φαντάρος εδώ, γνώρισε τη γιαγιά μου, Πόντια. Μετά έκαναν τον μπαμπά μου στην Τούμπα και μετά βγήκα εγώ. Από εκεί και πέρα παίζαμε στις γειτονιές, μπροστά από τη Θύρα 4 της Τούμπας. Κάποια στιγμή ήρθε ένας θείος μου και μου είπε να πάω να παίξω στον Εθνικό Πυλαίας στο Α' Τοπικό. Στην αρχή είπα: "Καλά θα αφήσω τη γειτονιά για να παίξω στον Εθνικό;". Πήγα εκεί, βρήκα παλιούς συμμαθητές. Ξεκίνησα από σέντερ φορ. Με τη μπάλα είμαι καλός αλλά δεν είχα το γκολ. Με τη μπαλίτσα και τώρα αν με δείτε κάνω κολπάκια. Όμως, δεν είχα το τελείωμα. Ετσι, μου είπε ο προπονητής, ο Φράγκος, με ΓΚ, όχι σαν τον Βέγγος που το έκανε με δύο Γ, να γυρίσω τέρμα. Ε, πήγα σπίτι και έκλαιγα. Ελεγα: "Μαμά θέλω να παίζω μέσα". Στην αρχή δεν έτρωγα γκολ, μετά μου άρεσε και καθιερώθηκα εκεί. Μετά η ομάδα ανέβηκε πρώτη φορά στη Δ' Εθνική. Προπονητή είχα τον Απόστολο Τσουρέλα που είχε παίξει σε ΠΑΟΚ, Άρη και Ηρακλή. Εκείνος μου είπε να πάω να δοκιμαστώ στον Ηρακλή του Πέτρου Θεοδωρίδη».
Ιστορικός πρόεδρος.
«Ναι, είναι ιστορικός πρόεδρος. Πήγα, λοιπόν στον Ηρακλή, έκανα μια εβδομάδα προπονήσεις και ήταν να κλείσω εκεί. Όμως, ο Θεοδωρίδης είχε φύγει για να κλείσει τη μεταγραφή του Κωστή αν δεν κάνω λάθος. Μου είπε, λοιπόν, ο Τσουρέλας να πάω να δοκιμαστώ στον Άρη, αλλά εγώ δεν ήθελα να δοκιμαστώ πάλι. "Φτάνει, βαρέθηκα", του είπα. Ο Άρης είχε βγει Ευρώπη το 1994. Τελικά, ο Τσουρέλας μου είπε να κάνω προπονήσεις εκεί και να πηγαίνω στον Εθνικό Πυλαίας μόνο για τους αγώνες. Αυτό έγινε για τρεις μήνες. Με τον Άρη πήγα και στην Αυστραλία σε ένα τουρ, γιατί έλειπε ο Καρκαμάνης στο Μουντιάλ. Ετσι, πήγαμε στην Αυστραλία για τρεις εβδομάδες. Άλλαζε κι η διοίκηση τότε».
Λένε ότι για να θες γίνεις τερματοφύλακας πρέπει να είσαι «πειραγμένος». Εσύ, ενώ ήθελες να γίνεις επιθετικός, τελικά έγινες τερματοφύλακας. Πώς το σχολιάζεις αυτό;
«Για να γίνεις τερματοφύλακας χρειάζεται η παραγωγική τρέλα. Πιο παλιά τί έλεγαν; Τέρμα θα μπει ο πιο ευτραφής ή ο πιο τρελός. Ε, αφού δεν ήμουν ευτραφής έπρεπε να έχω κάτι. Ισχύει ότι χρειάζεται τρέλα. Ποιος θα πέσει στα πόδια του άλλου; Ή ποιος θα βάλει το κεφάλι του για να απομακρύνει τη μπάλα; Θέλει τρέλα. Οι εποχές έχουν αλλάξει. Χρειάζεται περισσότερο μυαλό και λιγότερη τρέλα».
Ο τερματοφύλακας γίνεται εύκολα ήρωας ή αυτός που κατηγορούν όλοι.
«Ισχύει. Ο τερματοφύλακας είναι σαν αυτό που λένε για τη γυναίκα και το σπίτι. "Οι δουλειές του σπιτιού είναι κάτι που κάνει μια γυναίκα και δεν τις βλέπει κανείς, εκτός και αν δεν τις κάνει". Ε, έτσι είναι κι ο τερματοφύλακας. Αν κάνει απόκρουση, λένε: "Η δουλειά του είναι". Αν το φας όμως λένε - και ειδικά από την κλειστή γωνία - λένε "το έπνιξε". Κι ο άλλος, ρε παιδιά, τη δουλειά του κάνει. Σουτάρει».
«Με τα πόδια ήμουν καλός, με τα χέρια δεν ήμουν»
Το τέρμα είναι η πιο δύσκολη θέση;
«Είναι είναι. Τώρα ειδικά είναι πιο δύσκολη, λόγω της φιλοσοφίας των προπονητών. Τώρα λεγόμαστε "τερματοπαίκτες", με το build up. Ο Νόιερ το έχει προχωρήσει αυτό. Παλιά μας έλεγαν να διώχνουμε μέσα, τώρα εκβιάζουμε το λάθος. Πλέον, μετράμε τις σωστές πάσες. Υπήρχαν κάποια νούμερα που έδειχναν ότι για παράδειγμα ο Τερ Στέγκεν είχε τη μπάλα στα πόδια του 3' κι ο Μέσι ούτε λεπτό. Μ' αυτόν τον τρόπο κάνεις υπεραριθμία. Γ' αυτό αυξήθηκαν οι ευθύνες για έναν τερματοφύλακα. Πρέπει να έχει και αριστερό και δεξί».
Θα ταίριαζες στο σύγχρονο τρόπο παιχνιδιού;
«Πιστεύω θα ταίριαζα».
Είχες καλά πόδια.
«Ναι, με τα χέρια δεν ήμουν καλός. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν καλός στα πέναλτι. Δεν μπορώ να με δω. Τότε ήμασταν αυτοδίδακτοι, τα παιδιά τώρα έχουν προπονητές, άλλες οι συνθήκες. Οι τερματοφύλακες τρώνε τα γκολ σήμερα με στιλ. Εμάς μας την έσκαβαν και πέφταμε». (γέλια)
Εσύ τότε δεν είχες προπονητή τερματοφυλάκων;
«Προς τα μέσα της καριέρας μου. Κάποιος πρέπει να ξεκινήσει από το Α. Στα ερασιτεχνικά δεν είχαμε τίποτα. Κι οι προπονητές τερματοφυλάκων μάθαιναν πάνω μας. Με τον Άκη Μάντζιο λέγαμε τί πειράματα έκαναν πάνω μας. Βάρη με σκαλοπάτια. Τώρα έχουν μπει τα GPS κι η τεχνολογία».
Ποιος είναι ο πρώτος προπονητής τερματοφυλάκων που θυμάσαι να έχεις;
«Ο Γιώργος Παντζιαράς στον Άρη. Το δεύτερο χρόνο μας έκανε ο Τζιφόπουλος, που ήταν βοηθός του Φοιρού.
Είχαμε κάνει κάποιες συζητήσεις με τον Παντζιαρά και του είπαμε: "Δεν έρχεσαι, να μάθουμε τουλάχιστον να πέφτουμε". Ο Τζιφόπουλος έφτιαχνε τα πόδια του. Πάρτο στο ένα "γ", πάρτο στο άλλο "γ". Εμείς δεν δουλεύαμε».
Η καζούρα με το παπάκι και ο Λαμπριάκος που έβαζε στο Civic του Φάνη, Δέλλα και Μαυρογενίδη
Θυμάσαι το πρώτο σου επαγγελματικό συμβόλαιο;
«Πως δεν το θυμάμαι. Ήταν ημιεπαγγελματικό. Τότε κάναμε 2 χρόνια ημιεπαγγελματικό συν 5 χρόνια επαγγελματικά. Με έβαλαν μέσα στον σύνδεσμο από τον Super 3, οι οπαδοί πήγαν και πήραν από το εργοστάσιο τον Γράντα, που ήταν ο πρόεδρος του Άρη και έτσι έπεσαν οι υπογραφές».
Λεφτά υπήρχαν τότε στην ομάδα;
«Την ιστορία με το παπάκι την ξέρετε»;
Όχι.
«Εμένα οι Αρειανοί μου έκαναν πλάκα με ένα παπάκι. Όταν πήγα στον Άρη είπα "δεν θέλω λεφτά". Ο Εθνικός Πυλαίας πήρε τρεις πολύ καλούς παίκτες από την Νέων του Άρη και πέντε εκατομμύρια δραχμές, αν δεν κάνω λάθος. Εγώ ήθελα ένα παπάκι, όχι λεφτά. Γιατί μου το είχαν κλέψει και δεν ήθελα να υποχρεώνομαι».
Το παπάκι το πήρες τελικά;
«Όχι, τελικά δεν το πήρα. Η διοίκηση άλλαζε από τον Τσαρούχα στον Γράντα. Ρωτούσα "πού είναι το παπάκι" κι ο ένας με έστελνε στον άλλον. Ε, πέρασαν τα χρόνια. Ύστερα από 8 χρόνια που ήρθε η πρόταση από τον Ολυμπιακό και βγήκε στο ραδιόφωνο, έκανα προσφυγή και είπα στον Τσαρούχα: "Εδώ δεν μου πήρες ένα παπάκι θα σε εμπιστευτώ για τα λεφτά που μου χρωστάς"; Μετά που γύρισα στο "Βικελίδης" με τον Άρη μου πετούσαν χαρτοπετσέτες που έγραφαν: "Στον Άρη ήθελες παπάκι κάτσε τώρα στου Γαύρου το παγκάκι". Ο Αδάμ ο φίλος μου είχε εργοστάσιο χαρτιού και αυτός οργάνωσε την καζούρα».
Ωραία στην αρχή στον Άρη;
«Τότε αμάξι είχε ο Λαμπριάκος και μαζευόμασταν εγώ, ο Σταύρος, ο Μαυρογενίδης κι ο Δέλλας. Ο Δέλλας από Χαριλάου, εγώ κι ο Μαυρογενίδης από Τούμπα. Βρισκόμασταν μεταξύ Τούμπας και Χαριλάου για να πάμε όλοι μαζί στο προπονητικό στο Ρύσιο, απόσταση 15-20 χιλιομέτρων. Μεγαλώσαμε μαζί, παίζαμε και ερασιτεχνικά μαζί. Μπαίναμε τέσσερις νταγλαρέοι σε ένα Honda Civic κοφτό».
Απ' αυτήν την παρέα τι θυμάσαι;
«Με Λαμπριάκο και Μαυρογενίδη μεγαλώσαμε μαζί. Ο Μαυρογενίδης έπαιζε στον Άγιο Γεώργιο Νέας Κρήνης, εγώ στον Εθνικό Πυλαίας κι ο Λαμπριάκος στους μικρούς του Άρη. Ήμασταν αντίπαλοι από μικροί. Τον Μαυρογενίδη τον ήθελε η Νάουσα κι ο ΟΦΗ και του είπαμε: "Έλα ρε μαλάκα στον Άρη, έχουμε ωραία παρέα" και έκλεισε στον Άρη. Όχι ότι επηρεάσαμε αλλά του κάναμε πλάκα. Εκλεισε και δύο χρόνια μετά πήγε στον Ολυμπιακό».
Χαβαλέ κάνατε; Θυμάσαι πλάκες;
«Πλάκες... Πρώτη προετοιμασία πάμε στο Βέλγιο. Τα νερά εκεί είναι ακριβά και βάζουμε χάρτινες κούτες για να πάρουμε μαζί μας. Μία κούτα με νερά πρέπει να έσκασε και κουβαλούσαμε εξάδες με τα χέρια. Έχω και φωτογραφία που κουβαλούσαμε τα νερά».
Στον Άρη έγραψες δική σου ιστορία. Τί θυμάσαι από την παρουσία σου εκεί;
«Καλές και κακές στιγμές. Χειρότερη ήταν η πρώτη πτώση στη Β' Εθνική. Θυμάμαι τη στήριξη του κόσμου στην ομάδα. Δεν υπήρχε τίποτα και είχαν μαζέψει χρήματα για να μας δώσουν στη προετοιμασία. Ήμασταν 6-7 άτομα στην πρώτη συγκέντρωση της προετοιμασίας, είχε έρθει ο Αλκέτας Παναγούλιας κι ο Φοιρός. Μετά έφυγε ο Δέλλας μεταγραφή και ήρθαν κάποια χρήματα. Στη συνέχεια ήρθαν οι Ταληκριάδης, Παναγιωτίδης, Μπορμπόκης, Μιρτσέκης ως έμπειροι και ανέβηκαν ο Χαριστέας, ο Κατσιαρός, ο Κούσας, ο Θεοδωρίδης κι άλλα παιδιά που ξεχνάω... Εγώ ήμουν στο ξεκίνημά μου, εκεί αναδείχθηκα».
Το είδες ως ευκαιρία να μείνεις και να παίξεις ή ψάχτηκες να φύγεις;
«Όχι, το είδα ως ευκαιρία. Αυτό λέω και στα νέα παιδιά. Όταν δεν πάει καλά μια ομάδα και έχουν οικονομικό πρόβλημα, τους δίνω αυτό το παράδειγμα. Από εκεί αναδείχτηκε ο Χαριστέας, ο Θεοδωρίδης. Αν υπήρχαν λεφτά θα γινόντουσαν μεταγραφές».
Θυμάσαι την πρώτη σου συμμετοχή με τον Άρη;
«Μέσα στο Καυτανζόγλειο μπήκα αλλαγή. Ο Φοιρός έκανε αλλαγή τον Καρκαμάνη γιατί θεώρησε ότι έφταιγε σε ένα γκολ και τον έκανε αλλαγή. Το ματς ήταν 3-1».
Ο Φοιρός είχε κάνει αλλαγή τερματοφύλακα και στο ματς με την Κατοβίτσε;
«Ναι, εγώ ήμουν στην εξέδρα. Ο Χρήστος είχε πάει καλά σ' όλο το ματς και στα πέναλτι ρισκάρει ο Φοιρός και βάζει τον Κοέντα, που ήταν καλύτερος στη διαδικασία αυτή».
Από τον Φοιρό τι θυμάσαι;
«Ο Φοιρός κι ο Κούης με πήραν στον Άρη. Είχαν βγάλει την ομάδα στην Ευρώπη από τον Μάρτιο. Ο Φοιρός δούλευε πολύ στη ψυχολογία».
Η πλάκα με το χοντρό αλάτι και το νερό για να βγάλει μαλλιά ο Φοιρός
Θυμάσαι κάτι που σου είχε πει να σε ανεβάσει;
«Ε, συνέχεια το έκανε. Είναι πολλά...».
Τα έλεγε και με ιδιαίτερο τρόπο, θα γελούσατε.
«Ναι... Είχαμε έναν παίκτη από την Χαλκιδική που μιλούσε βαριά. Ο Φοιρός ήθελε να παίζουμε με πάθος. Κλειστό 3-5-2. Φωνάζει από μακριά ο Φοιρός: "Ρε Δημήτρη γιατί σταματήσατε"; Του απαντάει ο Γραμμένος: "Ξεπετσιάστηκα ρε κόουτς". Κάναμε κόντρα στα σουτ κι αυτός ο Γραμμένος ήταν στη μεριά του Δέλλα. Φωνάζει ο Φοιρός: "Άι Δέλλα βύθιστον", "τι είμαι ρε φρεγάτα;", του είπε. Με τον Φοιρό θυμάμαι και στα Τρίκαλα ένα περιστατικό που είναι σαν ανέκδοτο. Τα έλεγα κάπου πρόσφατα και τα θυμάμαι. Είμαστε στη Β' Εθνική, παίζουμε στα Τρίκαλα και κάνουμε ζέσταμα πάνω - κάτω. Φωνάζει κάποιος: "Φρεεε σκληκ". Λέω στον Κολτσίδα: "Ρε, εσύ που ξέρεις τη διάλεκτο, τι λένε;" και μου απαντάει: "Άντε ρε μαλάκα, Φοιρέ σκουλήκι, λένε". Έχει και συνέχεια...
Ξαναγυρίζουμε... Πάμε στο άλλο πλάγιο και του φώναζει: "Ασ' φρύδι και κάνε προς τα πίσου", δηλαδή "άσε το φρύδι σου και κάνε το προς τα πίσω", επειδή δεν είχε μαλλιά.
Θυμάμαι και ένα περιστατικό με το συγχωρεμένο το φροντιστή που είχαμε, τον Καμπά. Αυτός ήταν βαρύς, της νύχτας. Όταν τρώγαμε ήμασταν στο διπλανό τραπέζι. Ε, σε κάποια στιγμή λέει στον Φοιρό: "Γιώργο έμαθα το κόλπο για να βγάλεις μαλλιά". Ο Φοιρός σοβαρά γυρίζει και τον ρωτάει: "Πώς ρε Τάσο"; Του λέει ο Καμπάς: "Πάρε χοντρό αλάτι και βάλτο στο κεφάλι σου. Όταν πας για ύπνο άσε κι έναν κουβά νερό δίπλα". Ο Φοιρός τον ρωτάει: "Ε, και τι θα γίνει;" κι ο Τάσος του απαντάει: "Ε, δεν θα διψάσουνε τα γαμημένα"; Η πλάκα είναι ότι αυτά του τα έλεγε ένας βαρύς τύπος, της νύχτας».
Στον Άρη, εκτός από Φοιρό, με ποιους άλλους προπονητές συνεργάστηκες;
«Και με Παράσχο και με Τεννέ και με Κράους και με Μισέλ... Πολλοί είναι. Θα ξεχάσω κάποιον σίγουρα».
Πιο χαρακτηριστικά ποιος σου έχει μείνει;
«Α! Κι ο Πέτκοβιτς είναι. Με έβαζε σε σερί ματς. Του έλεγα να μείνω λίγο έξω γιατί δεν πήγαινα πολύ καλά να παίξει και λίγο ο Αλέκος ο Δέλιος. Αυτός εκεί, δεν με έβγαζε. Πρέπει να είχα 34 σερί ματς. Αυτός με στήριζε, μου έλεγε: "Θα το βρεις αγωνιστικά"».
Για πες και για Αλκέτα...
«Της ψυχολογίας πολύ! Εσείς έχετε μείνει στο Παγκόσμιο... Με τον Άρη ήταν να πέσουμε, αλλά ο Αλκέτας έπαιξε πολύ με τη ψυχολογία μας.
Ελεγε στον Φλόρες: "Εσείς στο Περού ξέρετε μπαλίτσα", στον Δαλκίδη: "Αν δεν γεννιόσουν στον Πεντάλοφο αλλά στην Ισπανία, στην Βαλένθια θα έπαιζες". Όλους μας έφτιαχνε».
Εσενα τί σου έλεγε;
«Εγώ πήγαινα καλά τότε, δεν μου έλεγε».
«Είχα κομμένο δάχτυλο μέσα στο γάντι μου...»
Εσύ πλάκες έκανες;
«Συνέχεια πλάκες έκανα, αλλιώς δεν έβγαινε».
Για πες...
«Είχα ένα δάχτυλο - τρικ. Ξέρετε αυτά με το αίμα που και καλά βγαίνουν. Κάνει σουτ ο άλλος, φωνάζω εγώ "αααα", βγάζω το γάντι, το βλέπει ο γιατρός ο Πανταζής και τρελάθηκε. Είχα το δάχτυλο δεμένο μέσα στο γάντι. Κάτι κομμένα πόδια είχα... Εβγαινα από το αμάξι και το άφηνα να σέρνεται. Όταν πηγαίνει καλά η ομάδα, μπορείς να κάνεις».
Την περίοδο που δεν πήγαινε καλά η φάση με τον Πέτκοβιτς, πως έμεινες όρθιος ψυχολογικά;
«Όπως μου είπε κι ο Πέτκοβιτς, με τα παιχνίδια. Σε 2-3 ματς βρίσκεις τα πατήματά σου, εμένα μ' εμπιστευόταν κιόλας. Λόγω εμπειρίας κάτι παραπάνω θα ήξερε ο κόουτς».
Τα κλεμμένα ρολόγια στη Γενεύη και το «έκλεψαν και το δικό μου» του Ναγκόλι
Απ' αυτές τις ομάδες του Άρη, ποιο σύνολο σου άρεσε περισσότερο;
«Όταν ξεκίνησα βρήκα τη μαγιά Λόντσαρ, Λεκμπέλο, Μητσόπουλο, Καρκαμάνης, Κολτσίδα, Μπουγιουκλή και άλλους... Μ' αυτούς έκανα προπονήσεις και είχαμε πολύ καλό κλίμα μεταξύ μας. Και μετά επί Κοντομηνά που βγήκαμε Ευρώπη με Αντριόλι, με Κατσαρό... πολλοί».
Ήταν τόσο υπερβολικά τα λεφτά που έδινε;
«Θα σας πω ένα περιστατικό στη Σερβέτ. Πρόεδρος ήταν ο Ιωαννίδης και ο Κοντομηνάς μεγαλομέτοχος. Μπαίνει στα αποδυτήρια ο Ιωαννίδης για να μιλήσουμε στον Κοντομηνά.
Ζητούσαμε πριμ. Λέει ο Κοντομηνάς στον Μάντζιο που ήταν αρχηγός 1 εκατ., φωνάζαμε "είναι τρελός ο πρόεδρος", τα κάνει 2, συνεχίζουμε να φωνάζουμε "είναι τρελός ο πρόεδρος", τα κάνει 3, μετά 3.5. Και εκείνος δεν ήξερε πόσα να δώσει... Δεν είχε όριο. Ο Ιωαννίδης ήξερε. Ήταν δραχμές, αλλά το ποσό ήταν μεγάλο.
Θυμάμαι επίσης, ότι στη Γενεύη μας έκλεψαν τα ρολόγια. Υπήρχαν παιδιά που είχαν πολύ ακριβά ρολόγια. Rolex, Valeron Constantine. Λέμε "ρε πούστη, μας κλέβουν τα ρολόγια μέσα στην Ελβετία". Είχαμε προκριθεί κιόλας και είπαν ότι θα τα πληρώσει ο Κοντομηνάς. Ρωτάω τον Ναγκόλι: "Σου έκλεψαν τίποτα"; Μου λέει "όχι, γιατί". Του είπα αποζημιώνουν όποιον έκλεψαν. Μου λέει: "Ναι μου έκλεψαν και εμένα το ρολόι και 200 δολάρια"». (γέλια)
Μετά τον Κοντομηνά;
«Όταν ήταν να φύγει, το καταλάβαμε στην προετοιμασία. Ο Ίλια Ίβιτς ήταν τρελαμένος, υπήρχε αναστάτωση. Όλοι μας ήμασταν χάλια, ήθελαν να φύγουν όλοι. Κάναμε προετοιμασία στην Ιταλία και ήθελαν να φύγουν όλοι».
Ποιον συμπαίκτη στον Άρη τον θεωρούσες βαρόμετρο. Ελεγες αυτός είναι «παικταράς»;
«Θα αδικήσω κάποιον... Θα αδικήσω αυτούς που δεν μου έρχονται».
«Μετά το ματς με τον Ολυμπιακό, έγραφαν "Άγιος Φάνης" και "Ποιος Ίκερ"»
Με τον Άρη είχες κάνει μια τρομερή εμφάνιση κόντρα στον Ολυμπιακό. Τους είχες σταματήσει όλους.
«Αυτοί δεν μπορούσαν να σκοράρουν». (γέλια)
Τι θυμάσαι απ' αυτό το ματς;
«Θα σας πάω πιο πίσω. Όταν ήρθε ο Μισέλ, επιστρέφω από ματς με την Εθνική. Ο Μισέλ δεν με υπολόγιζε. Ημουν εκτός αποστολής. Πήγα στον διερμηνέα του να τον ρωτήσω τι γίνεται. Μου είπε να προσπαθήσω καλύτερα. Τέλος πάντως, ήμουν συνέχεια εκτός αποστολής. Αυτό που θα σας πω δεν το ξέρει ο κόσμος. Επειδή ο Μισέλ δεν με υπολόγιζε, είπε εκείνον τον Αύγουστο: "Πουλήστε τον Κατεργιαννάκη".
Ο Ανδριάς ήρθε και μου είπε αν θέλω να πάω στον Ολυμπιακό. Εγώ δεν τον πίστευα. Μετά έσπασε το χέρι του ο Δέλιος, άρχισα να παίζω πάλι και έτσι χάλασε η μεταγραφή αρχικά στον Ολυμπιακό. Τελικά, στον Ολυμπιακό πήγα το καλοκαίρι του 2002 με προσφυγή».
Η πρώτη επαφή με ποιον έγινε στον Ολυμπιακό;
«Ο Κόκκαλης με ήθελε, αλλά με τον Λούβαρη έγινε η πρώτη επαφή».
Πώς θυμάσαι όμως εκείνο το ματς με τον Ολυμπιακό;
«Εκεί με αγιοποίησαν. "Ποιος Ίκερ (Κασίγιας); Ο Φάνης", "Λαμπάδα στο μπόι του Φάνη", "Θεός" έγραφαν οι εφημερίδες. Όσιος έγινα με όλα αυτά που έγραφαν (γέλια). Εκείνη την περίοδο γνώρισα και τη γυναίκα μου, την Ζαχαρένια. Κάθε Κυριακή πήγαινα και άναβα ένα κεράκι. Κατεβαίνουμε στην Αθήνα για το ματς με τον Ολυμπιακό διαλυμένοι. Ο Μισέλ είχε φύγει και είχε μείνει ο Ταρντί. Βοηθός του Ταρντί ήταν ο Γκαλτιέ, που πήρε πρωτάθλημα με τη Λιλ και σήμερα είναι στην Παρί Σεν Ζερμέν. Ο Γκαρντιέ ήταν βοηθός και του Τζιφόπουλου κάποια στιγμή. Πώς τα φέρνει η ζωή... Και πάμε στο ματς με τον Ολυμπιακό, που είχε πάρει το διπλό στη Φιλαδέλφεια. Αρχίζουν να "βομβαρδίζουν" τα παιδιά του Ολυμπιακού.
Ο Αλεξανδρής κάποια στιγμή μου λέει: "Καλά ρε με παπά κοιμήθηκες"; Του λέω: "Καλά ρε εγώ φταίω; Με μελανιάσατε". Είχε πολλά σουτ από κοντά, βολίδες. Δεν προλάβαινες να πέσεις. "Κάντε κάνα καλό πλασέ ρε", τους λέω "με σακατέψατε, ντάκα ντούκα". Με τον Αλέκο ήμασταν μαζί στην Εθνική».
Μετά το ματς τι έγινε;
«Είχε έρθει πολύς κόσμος στο αεροδρόμιο. Από τότε έχει να νικήσει ο Άρης τον Ολυμπιακό εκτός έδρας, είκοσι χρόνια. Μετά, ο Μαυρογενίδης με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι στην Πρωτοχρονιάτικη πίτα ο Κόκκαλης τους είπε: "Τι σας έκανε ο Κατεργιαννάκης". Μετά με έπαιρνε κι ο Άντζας για να πάω στον Ολυμπιακό. Πιστεύω είπαν και τα παιδιά λόγια για να πείσουν να με πάρουν».
Στις υπογραφές μιλήσατε με τον πρόεδρο;
«Πιο πολύ μιλούσαμε πριν από τα ματς με τον Παναθηναϊκό. Τότε ερχόταν ο Κόκκαλης».
Ο Κόκκαλης, ισχύει ότι πριν τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, άφηνε επιταγή ως πριμ;
«Όχι, τα πριμ ήταν στο συμβόλαιό μας. Αν θυμάμαι καλά είχαμε 20.000 δραχμές για κάθε λεπτό συμμετοχής στην Ελλάδα και 40.000 δραχμές στην Ευρώπη. Στο ντέρμπι της Ριζούπολης όμως διπλασίασε το ποσό. Αυτό ήταν το έξτρα πριμ που είχε δώσει».
Πώς ήταν η αλλαγή από τον Άρη στον Ολυμπιακό;
«Είχα πολλούς φίλους στον Ολυμπιακό λόγω Εθνικής, με βοήθησαν όλοι. Εγώ δεν βοήθησα τον εαυτό μου, είχα σκαμπανεβάσματα. Με τον "Ελέ" είχαμε καλές σχέσεις, με όλα τα παιδιά. Είχαμε υγιή ανταγωνισμό. Μέχρι κι ο "Ελέ" με προστάτευε.
Θυμάμαι στην Αυστρία στην προετοιμασία, στο δεύτερο στάδιο να τρέξουμε. Ρωτάω τον Τζόλε: "Πότε θα τρέξουμε;". Μου λέει "τι να τρέξουμε; Τελειώσαμε". Του λέω: "Στον Άρη κάναμε όλο τρέξιμο" και μου απαντάει: "Εκεί μας κυνηγούσατε, εδώ μας κυνηγάνε. Γι' αυτό και δουλεύουμε με πάσες". Με αγκάλιασαν όλα τα παιδιά».
Προπονητής;
«Πήγα με Λεμονή, μετά είχα Κάτανετς, Προτάσοφ, Αλέφαντο, Κόλλια...».
Ήσουν στο 1-4 της Λεωφόρου;
«Όχι. Στον Ολυμπιακό πήγα το καλοκαίρι του 2002, είχα διετές συμβόλαιο με την οψιόν για άλλον έναν αλλά δεν ενεργοποιήθηκε. Με πήρε ο Λούβαρης τηλέφωνο όταν ήμουν στο Euro, μόλις προκριθήκαμε με τη Ρωσία. Μου είπε: "Φάνη σ' ευχαριστούμε..."».
Σε πείραξε;
«Όχι, δεν με πείραξε. Το ήξερα, το είχα συνειδητοποιήσει. Ήταν ο Μπούτσεκ και θα πήγαινε κι ο "Νικοπόλ". Ήταν ωραίος ο τρόπος που μου είπαν ότι δεν θα συνεχιστεί η συνεργασία μας».
Είχες φύγει εσύ κι ο «Ελέ».
«Ο "Ελέ" είχε φύγει πιο μπροστά».
Τι άλλο θυμάσαι από Ολυμπιακό;
«Ε, τα ματς στο Champions League. Το πρώτο μου ματς με τη Σοσιεδάδ στην Ισπανία που χάσαμε 1-0 με το πέναλτι του Κοβάσεβιτς.
Σε εκείνο το πέναλτι είχα πέσει ανάποδα. Είχε έρθει ο Τζόλε και μου είπε "πέσε από εκεί". Λέω θα τον ξέρει από την Εθνική, με επηρέασε. Επεσα από εκεί που μου είπε ο Τζόλε κι ο Κοβάσεβιτς το έριξε από την άλλη. Από εκείνη τη μέρα δεν επηρεάστηκα ξανά. Το λέω και στα παιδιά που προπονώ να μην ακούν κανέναν, παρά μόνο το ένστικτό τους. Και στο 3-2 της Λεωφόρου άκουσα τον Βενετίδη. Μου λέει: "Βγαίνε πιο έξω, κάνε ένα βήμα πιο εκεί". Και μπήκε το γκολ του Μπασινά. Τι φάλτσο ήταν αυτό! Ακούμπησα τη μπάλα αλλά έπρεπε να το πιάσω.
Εδειχνα τη φάση στον Φύσσα. Μου λέει "τι γκολάρα ήταν αυτη". Του λέω: "Για εσάς γκολάρα για τους Ολυμπιακούς πνίξιμο. Τι φάλτσα είχε η μπάλα! Όμως και εγώ δεν είχα καλή θέση. Στις εξόδους ήμουν καλός και στα πέναλτι. Ο Άντζας μού φώναζε "άντε κοπάνα την ρε" όταν πήγαινα να παίξω με τα πόδια, γιατί η εξέδρα φώναζε να διώχναμε τη μπάλα. Ο Αντζας έπαιζε τρομερά με τη μπάλα. Σήμερα έπρεπε να παίζαμε.
Μου είχαν πει ότι για τον Αντζα είχε αλλάξει ο νόμος και όποιος δεν πήγαινε στις εθνικές δεν θα μπορούσε να παίζει στην ομάδα του. Τον είχαν καλέσει στην Παίδων και τότε είπαν από την ΕΠΟ ότι όποιος παίζει δεν πάει στην κλήση του στην Εθνική, δεν θα έχει δικαίωμα να αγωνίζεται με την ομάδα του».
Το γκολ που λες στον εαυτό σου «τι έπνιξες ρε»;
«Του Κόλκα. Επνιξα κι άλλα, αλλά του Κόλκα, του Νέντβεντ στο 1-2, με τον Στολτίδη που είχε βάλει το γκολ για εμάς».
Ενας ματς που δεν θα ξεχάσεις ποτέ με τον Ολυμπιακό;
«Δεν θα ξεχάσω το ματς με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, που πήρα και τα γκολ πάνω μου. Ενα σκορ με 5 γκολ από τον Παναθηναϊκό, είχαν βάλει 2 αυτογκόλ. Αυτό από δυσάρεστο αλλά και τα γκολ από τη Γιουβέντους. Από ευχάριστα είναι πολλά. Ήταν και το πρωτάθλημα στη Ριζούπολη».
«Ο Αλέφαντος μου είχε πει να κάνω ζέσταμα στη βροχή και στο κρύο για να με βλέπει ο Γιάννου και να φοβάται»
Κάποια στιγμή που σου έχει μείνει αξέχαστη;
«Θυμάμαι ότι ο Αλέφαντος ο συγχωρεμένος τα είχε συνέχεια με τον Γκώνια. Έλεγε πως θέλει να παίζουν τα χαφ... Εδινε εντολές, φωτογραφίζοντας τον Γκώνια. Ελεγε: "Θέλω να τρέχετε έτσι, να στέκεστε έτσι, να κάνετε το ένα τ' άλλο...", ε, κάποια στιγμή δεν άντεξε και λέει: "Ε, ναι ρε Γκώνια για εσένα τα λέω". Από παλιότερα είχαν θέματα.
Να σας πω και μια άλλη ιστορία. Μένουν αυτά. Ο Αμανατίδης μου είχε πει μια ιστορία από την Καλαμαριά. Τότε, ο Αλέφαντος είχε κοιτάξει σε κάποια φάση στον πάγκο και ρωτάει έναν παίκτη: "Είσαι έτοιμος;" και του απαντάει αυτός αλλά όχι με όλη του τη ψυχή: "Ναι κύριε Νίκο είμαι έτοιμος". Και του λέει: "Άντε ρε που είσαι έτοιμος". Εμένα αυτό μου έχει μείνει. Ετσι μου είχε μείνει εμένα αυτό. Είμαστε, λοιπόν, στη Ριζούπολη σε ένα ματς με τον Πανιώνιο, που έπαιξε ο Κλέοπας Γιάννου - είχα σπάσει το δάχτυλό μου εγώ τότε. Δεν τα πάει καλά ο Κλέοπας σ' αυτό το ματς, είχε κάνει 1-2 εξόδους που δεν ήταν καλές. Φωνάζει, λοιπόν, ο Αλέφαντος: "Ο Κατεργιαννάκης είναι έτοιμος;". Φωνάζω και εγώ: "Πανέτοιμος κυρ Νίκο". Νινιάδης και Οφορίκουε είχαν σκάσει στα γέλια. Ο Αλέφαντος μού λέει: "Τί έτοιμος ρε; Ακόμη μπουφάν φοράς". Κάθομαι ξανά κάτω. Συνεχίζει όμως να μην του αρέσει όπως έπαιζε ο Γιάννου και με φωνάζει να σηκωθώ. Φώναζαν όμως οι οπαδοί στον Αλέφαντο: "Θα το κάψεις το παιδί κυρ Νίκο, μη το βγάλεις". Και τους απαντάει: "Αυτός έχει άλλα δέκα χρόνια μπάλα, εγώ αύριο θα φύγω. Τέλειωνε Κατεργιαννάκη". Πάω να κάνω προθέρμανση και μόλις φτάνω στη γραμμή για να μπω αρχίζει η Θύρα 7 και φωνάζει: "Κλέοπας Γιάννου" ρυθμικά. Μου λέει ο Αλέφαντος: "Κάτσε εκεί να σε βλέπει να φοβάται". Πέρασα ένα ημίχρονο εκεί μέσα στο κρύο και στη βροχή για να φοβάται ο Κλέοπας».
Άλλη ιστορία;
«Θα σας πω με Αλκέτα... Ξέρετε, ο Παναγούλιας έβγαζε 11άδα στο φαγητό. Τον Δαλκίδη τον πείραζε και συνέχεια. Σε μια φάση τον ρωτάει ο Δαλκίδης: "Κύριε Αλκέτα μπορώ να φάω άλλη μια μερίδα"; Του απαντάει: "Εσύ φάε όσο θες" και καλά ότι δεν θα παίξει. Σ' αυτούς που θα έπαιζαν έλεγε: "εσύ φάε πιο λίγο".
Μου έλεγε ο Φραντζέσκος για ένα ματς με την Ρωσία. Είχε πάει ο Αλκέτας και τους είπε για να τους φτιάξει τη ψυχολογία: "Ρε μαλάκες, με τα λίγα ρώσικα που ξέρω, πέρασα έξω από τα αποδυτήρια των Ρώσων και άκουσα να λένε ότι θα σας γ@μΗSYn τις μάνες και τις αδερφές"... Τους φούντωσε. Ποια τακτική... Μπορεί να ήταν και το 1994 στο γκολ με τον Μαχλά.
Κι ο Ρεχάγκελ έτσι μας έκανε. Δούλευε πολύ στην τακτική της ψυχολογίας. Στο ματς με τη Γαλλία, ο Κατσουράνης δεν είχε καταλάβει σε ποια θέση είναι να αγωνιστεί ή δεν του είπε ο Ρεχάγκελ, όπως μας είπε ο Ζαγοράκης. Και του λέει ο Ζαγοράκης: "Μη μασάς ρε, όταν θα πέφτει ο Ζιντάν στον Κάρα, ο Ανρί στον Μπασινά θα σε καλύπτω εγώ. Πάμε μέσα να τους γ@μHsουMe. Τα παιδιά αυτοσχεδίαζαν τότε και έβγαιναν όλα και πολλές φορές δεν επέμβαινε ο Ότο γιατί έβλεπε ότι όλα βγαίνουν».
«Ο Ρεχάγκελ δεν έκανε αλλαγές ούτε στα φιλικά με τους Legends»
Με Ρεχάγκελ καμία ιστορία;
«Παίζουμε με τη Γαλλία και είμαστε στην ομιλία. Μεταφράζει ο Τοπαλίδης. Λέει, λοιπόν, ο Ρεχάγκελ: "Είχα μία Πόρσε όταν ήμουν στη Βέρντερ. Κάθε μέρα τη γυάλιζα, την καθάριζα, έβαζα κεριά, πρόσεχα τα λάστιχα"... Μεταφράζει ο Τοπαλίδης. Περνάει το τρίμηνο - τετράμηνο και έρχεται ένας παίκτης μου από την Ανατολική Γερμανία και μου λέει: "Θα μου δώσεις την Πόρσε να πάω στη Δρέσδη"; Και του την έδωσα. Ετσι θα είναι κι οι Γάλλοι. Εχουν πάρει Παγκόσμιο, Ευρωπαϊκό. Ζιντάν, Λιζαραζού, αστέρια... Σκέφτονται τις διακοπές τους. Αν παίξετε λίγο δυνατά θα δείτε ότι θα βγει. Αυτή ήταν η τακτική, η ψυχολογία.
Και το άλλο που θυμάμαι είναι όταν έπεσε στα μάρμαρα. Στο τέλος της ομιλίας λέει: "Αν δοθεί πέναλτι θα το χτυπήσει ο Μπασινάς.... αλλά να το χτυπήσει χαμηλά, γιατί έτσι το πιάνω και εγώ". Και εκείνη τη στιγμή μας δείχνει πως θα εκτελεστεί και πέφτει στο μάρμαρο κάτω. Μας ξύπνησε όλους όπως έκανε. Πεταχτήκαμε πάνω».
Εσένα σου είχε πει κάτι;
«Να σου πω... εμάς "δεν μας έβλεπε". Κάναμε μόνοι μας προπόνηση, δεν έκανε ούτε αλλαγές. Το είχε και σαν γούρι. Αν δείτε ότι και σε κρίσιμα λεπτά δεν έκανε αλλαγές. Αφού λέγαμε στον Τοπαλίδη: "Πες του ρε να βάλει έναν να κλείσει το ματς" και μας έλεγε ο "Τόπα" πως "του λέω αλλά δεν βάζει". Αυτό ήταν στο Euro, που όλα τα ματς ήταν κρίσιμα. Όταν είχαμε αλλαγές, εκείνος δεν έκανε. Ευτυχώς μας βγήκε!
Όταν παίξαμε οι Legends με την Κύπρο το ματς ήταν 1-1, έγινε "αίμα κι άμμος". Εκεί μόνοι μας μπαίναμε, αλλά τον ρωτούσαμε.
Τον Καφέ δεν τον έβαζε και σε μία φάση γυρίζει και λέει: "Ούτε εδώ ρε μαλάκα". Τελικά, μπαίνει, είναι πρώτος παίκτης έχοντας βάλει 3 γκολ αν δεν κάνω λάθος. Μετά ρωτήσαμε τον Τοπαλίδη γιατί δεν κάνει αλλαγές ούτε στα φιλικά και μας είπε πως ο Ρεχάγκελ του είχε πει ότι "σ' ένα φιλικό βετεράνων της Βέρντερ με τη Μπάγερν Μονάχου κέρδιζε 3-0 και όταν έβαλε τη Β' ομάδα το ματς ήρθε 3-3".
Τώρα του κάνουμε πλάκα. "Πάλι το γιο σου, τον Χαριστέα βάζεις". Ο Αγγελος πάντα τον δικαίωνε με τα γκολ του, όμως...
Και στην πρόκριση με την Β. Ιρλανδία έχω μια καλή πρόκριση. Ηταν τα έργα που γινόντουσαν για το 2004. Μας λέει: "Κοιτάξτε τους εργάτες, μέχρι αργά σκάβουν. Εμείς πάμε να πάρουμε μια πρόκριση, να το χαρούμε και να πανηγυρίσει όλη η Ελλάδα. Εβλεπε πως ήταν ο κάθε παίκτης, ήταν ψυχολόγος».
«Μου είπαν ότι "αν ο Ότο είχε στατιστικολόγο δεν θα έβγαινες ποτέ από τις κλήσεις"»
Ο Νικοπολίδης είχε φυσικά τρομερή παρουσία στο Euro και στα προκριματικά. Όμως κι ο δικός σου ρόλος ήταν πολύ βασικός.
«Όπως μου είπε ένας φίλος δημοσιογράφος που ασχολείται με τα στατιστικά: "Αν ο Ότο είχε στατιστικολόγο δεν θα έβγαινες από τις κλήσεις". Τον ρώτησα γιατί και μου είπε "4-4-1-1". Νόμιζα ότι έλεγε για σύστημα αλλά εννοούσε ότι με εμένα ο Ρεχάγκελ είχε στα προκριματικά 4 νίκες στο Euro, 1 ισοπαλία με την Ισπανία και 1 ήττα με τη Ρωσία. Μετά έφυγα».
Πώς θυμάσαι την πρόκριση με την Β. Ιρλανδία;
«Στο ματς που νικήσαμε μέσα στη Β. Ιρλανδία με τα γκολ του Άγγελου, η θέση του Ότιο έτριζε κι αν δεν κάνω λάθος στο ματς με την Ισπανία, στην εξέδρα ήταν ο Αποστολάκης και θα ερχόταν ο αείμνηστος Κυράστας στην Εθνική. Η ομάδα όμως πήρε τα αποτελέσματα που έπρεπε, νικώντας και 0-1 την Ισπανία και φτάσαμε στο τελευταίο ματς με την Β.Ιρλανδία στη Λεωφόρο. Νικήσαμε 1-0 με το πέναλτι του Τσιάρτα, που το κέρδισε ο Βρύζας και έτσι ξεκίνησε το μαγικό ταξίδι. Στα αποδυτήρια έγινε χαμός. Βγήκαμε και πρώτοι γιατί βόλεψαν τα αποτελέσματα. Πήγαν οι Ισπανοί στα μπαράζ, απερίγραπτη χαρά. Είχαμε ξεκινήσει με δύο ήττες με Ουκρανία και Ισπανία και μετά πετύχαμε αυτόν τον άθλο». Πως θυμάσαι την προετοιμασία πριν το Euro; «Είχε φτιάξει πολύ καλό κλίμα ο Ρεχάγκελ. Είχαμε πάει στο ξενοδοχείο Μπραντραγκάζ στην Ελβετία. Να φανταστείτε δεν υπήρχαν αντιπαλότητες στους συλλόγους, όλοι ήμασταν ένα. Παναθηναϊκοί, Ολυμπιακοί, ΑΕΚτσήδες ήταν ο ένας για τον άλλον. Υπήρχαν τα τουρνουά τάβλι και Play Station με στοιχήματα.
Ο Άγγελος Χαριστέας κι ο Βενετίδης είχαν πάρει τα περισσότερα τουρνουά τάβλι. Στο Play Station θυμάμαι ότι ήμασταν ντουέτα: Εγώ με τον Βενετίδη, ο Παπαδόπουλος με τον Καφέ, ο Ντέμης με τον Κατσούρ... Ήταν κι ο Δέλλας, αλλά πήγαινε μία στο τάβλι μία στο Play Station. Τα ίδια κι ο Βενετίδης. Χαμός στο δωμάτιο. Θυμάμαι ότι εγώ κρατούσα τα λεφτά και έδινα τα κερδισμένα στοιχήματα. Κι ο Ζαγόρ έπαιζε. Τον κλίμα ήταν φανταστικό και αυτό έβγαινε και στις προπονήσεις. Πολύ μπινελίκι στις προπονήσεις. Ήταν όμως το... παραγωγικό μπινελίκι».
Σε ενοχλούσε που ήσουν πάγκο;
«Όλοι ήθελαν να παίξουν. Υπήρχε ωραίος ανταγωνισμός, ο Νικοπολίδης ήταν ο βασικός τερματοφύλακας κι εγώ με τον Χαλκιά βοηθούσαμε να πάει καλά η ομάδα όχι μόνο ο Αντώνης. Αυτό ήταν το δίκαιο».
Έχεις καταλάβει πόσο μεγάλη επιτυχία ήταν η κατάκτηση του Euro;
«Τα τελευταία χρόνια εγώ προσωπικά το συνειδητοποίησα γιατί είδαμε πόσο δύσκολο είναι να πας σε μεγάλη διοργάνωση. Πόσω δε να το σηκώσεις κιόλας».
Το πιο ακραίο περιστατικό στους πανηγυρισμούς;
«Προσωπική εμπειρία είναι όταν πηγαίναμε στο Παναθηναϊκό Στάδιο δεν υπήρχε η οργάνωση που έπρεπε και κάναμε πλάκα για το ποιος θα μας έφερνε καμία πίτσα. Μόλις φτάσαμε λοιπόν μπροστά στο Καλλιμάρμαρο, μας είπε ο Ζαγόρ να αφήσουμε τα μετάλλια στο πούλμαν και να πιαστούμε τριάδες για να μπούμε μέσα. Από τον ενθουσιασμό του κόσμου τρώγαμε ξύλο. Φάγαμε και φάπες. Είχα πιαστεί με τον Γκούμa, έδιναν high five στον Γιάννη, δεν με πετύχαιναν και τις έτρωγα εγώ».
Τι άλλο θυμάσαι από το Euro;
«Θυμάμαι ότι ήμασταν απομονωμένοι, δεν υπήρχαν τα social media. Προσπαθούσαμε να φανταστούμε τι γίνεται στην Ελλάδα ύστερα από τις νίκες».
Το AVA, φαγουρόσκονη στον Ζε Ελίας και τα στοιχήματα που έπαιρνε από τον Ζιοβάνι
Πάμε στον Ολυμπιακό πάλι...
«Ο Ολυμπιακός τότε είχε προσωπικότητες. Καρεμπέ, Καστίγιο, Ζιοβάνι, Ντρασένα, Ζε Ελίας...».
Θυμάσαι κάνα καλό περιστατικό;
«Ο Νέρι... Εξω από την προπόνηση να σου δώσει και τη ψυχή του, μέσα στην προπόνηση έδινε τα πάντα. Πολύ μαχητικός. Τον κυνηγούσε ο Τζόλε και κάποιοι άλλοι. Τον λέγαμε Nintendo, επειδή έπαιζε.
Όταν τον κυνηγούσε ο Τζόλε, ύστερα από κάποιο σκληρό μαρκάρισμα, πήγαινε πίσω από τον Τζιοβάνι. Ο Νέρι ήταν ψυχούλα, να σου δώσει ό,τι είχε. Όσους Ουρουγουανούς έχω γνωρίσει έτσι είναι, πολύ δοτικοί. Ο Νέρι ήταν μαχητής, μέσα στο γήπεδο δεν έβλεπε κανέναν».
«Τα έτρωγα απ' όλους στην προπόνηση για να τους ανεβάζω ψυχολογία»
Η απόκρουση που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
«Στην Πάτρα νομίζω, αλλά δεν ήταν κρίσιμη, δεν είχε δώσει κάτι. Το πέναλτι που είχα πιάσει σε κεκλεισμένων στην Τούμπα. Του είχε εκτελέσει ο Γιασεμάκης».
Ήταν στο πρώτο ματς των Καφέ - Γ.Χ. στην Τούμπα;
«Ναι, που έλεγαν δύο πρώην του ΠΑΟΚ και έλεγα εγώ "τρεις πρώην του ΠΑΟΚ"».
Και εσύ ΠΑΟΚ;
«Ναι».
Ο επιθετικός που φοβόσουν ότι θα σου βάλει γκολ σίγουρα;
«Ήταν οι απρόβλεπτοι... Ο Βαζέχα, ο Ντέμης, ο Κωνσταντίνου, ο Αλεξανδρής, ο Λύμπε... Δεν ήξερες από που θα γυρίσουν».
Ο Ζιοβάνι στην προπόνηση σου έκανε τίποτα περίεργα;
«Όχι εγώ του έκανα, του κέρδιζα στοιχήματα. Αυτός ξέρετε την κολλάει παντού τη μπάλα. Εγώ την κολλάω στο κεφάλι, εκείνος εκεί δεν μπορούσε. Ενώ την κολλάει παντού. Στο κεφάλι όμως εμένα πέτα μου και πορτοκάλι. Το κέρδιζα λοιπόν και έλεγε ο Ζιό: "Αυτός μεγάλη μύτη έχει"». (γέλια)
Το My Story του Φάνη Κατεργιαννάκη για τα κερδισμένα στοιχήματα με τον Τζιοβάνι:
Στην Αθήνα που έμενες;
«Στην Άνω Γλυφάδα, δίπλα δίπλα με τον Βενετίδη, τον Στελλάρα».
Καμιά ιστορία με Βενετίδη έχεις;
«Με τους καφέδες... Δεν υπήρχε ο Λέντζος στο Παγκράτι; Όταν ήμασταν στο ξενοδοχείο παραγγέλναμε όλοι καφέδες από εκεί. Κάποιος μας είχε σφυρίξει ότι έβαζε αυγό μέσα. Εφτιαχνα εγώ λοιπόν και με κρόκο και με ασπράδι. Ήταν ωραίος και ήθελα να τον φτιάχνω εγώ. "Πλησιάζεις", μου έλεγε ο Στέλιος "κοντά είσαι"».
Υπήρξε κάτι δυσάρεστο;
«Ο Ζέτερμπεργκ, είναι γνωστό ότι είναι διαβητικός. Είχε πάντα στις κάλτσες του καραμέλες. Μία μέρα δεν πρόλαβε και είχε νεύρα από την υπογλυκαιμία. Άρχισε να βρίζει, κυνηγούσε όποιον έβλεπε μπροστά του. Είχαν φύγει όλοι, ο Τζόλε φώναξε έναν γιατρό και έγιναν όλα καλά.
Να σας πω και ένα άλλο ωραίο... Ο Ζε Ελίας ήταν λίγο σφιχτός. Κάθε μέρα έπαιρνε σαμπουάν από εμένα χωρίς να με ρωτήσει. Ε, μια μέρα λέω στον Πίπη (Οφορίκουε) και στον Κωστούλα: "θα δείτε, θα του βάλω AVA". Λούστηκε με το AVA, ε, και κάποιος θα του το σφύριξε. Για να μου απαντήσει στην πλάκα πήγε να μου βάλει Counterpain (θερμαντική) στο εσώρουχο. Ευτυχώς, εγώ τον είδα όμως. Εκανα ότι το έβαλα, είχα βάλει χαρτί από πάνω και φεύγω. Την άλλη μέρα για να το συνεχίσω είπα από μέσα μου: "Ρε πούστη μου έβαλες αλοιφή, θα σου βάλω πριονίδι και φαγουρόσκονη". Το έκανα και την άλλη μέρα μου έλεγε ο Ζε Ελίας "θα σε γαμήσω". Ό,τι ελληνική βρισιά ήξερε την έτρωγα».
Στην προπόνηση, ποιου τα σουτ δεν μπορούσες να πιάσεις ποτέ;
«Εντάξει απ' όλους τα έτρωγα για να τους ανεβάσω ψυχολογία. Γινόντουσαν μάχες...». (γέλια)
«Ήταν να επιστρέψω στον Ολυμπιακό, αλλά ο Σόλιντ έφερε τον Λέμενς»
Φεύγεις λοιπόν από τον Ολυμπιακό και πας Ιταλία.
«Πρέπει να μεσολάβησε ο Καρεμπέ. Είχε μια μάρκα τη Line και κάπως έτσι πρέπει να έγινε. Είχα πάει στην Κάλιαρι, έμεινα έξι μήνες και μετά έμεινα ελεύθερος. Ήταν να πάω Λεβάντε με τον Ανατολάκη. Μας είχαν πει ότι μας ήθελε ο Σούστερ. Στην Κάλιαρι, είχα κάνει όλα τα ματς στον πρώτο γύρο.
Στο συμβόλαιο μου υπήρχε όρος στα 20 ματς διπλασιασμό αποδοχών και ανανέωση. Τα ματς του Κυπέλλου δεν μετρούσαν.Εξηγώ στον Λέτσο, τον άλλον τερματοφύλακα τι γινόταν και μου λέει: "Θα παίξεις". Πολύ καλό παιδί. Τελειώνει ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος και παίζουμε με την Μπολόνια. Κάνει ότι κουτσαίνει αλλά ο κόουτς δεν με έβαλε. Είπα: "ρε τον παλίκαρο, θα με βοηθήσει να πιάσω τις 20 συμμετοχές", αλλά ο άλλος τίποτα. Ε, τότε ήρθε η πρόταση από την Λεβάντε, τα είχαμε βρει και οικονομικά. Πέμπτη έμενα ελεύθερος και η Λεβάντε ήθελε απάντησή μου μέχρι την Τετάρτη. Πήγα στον πρόεδρο, τον Τσελίνο και του είπα να μου δώσει την ελευθέρας μου, θα του χάριζα και τα χρήματα. "Ξέρω που θα πας, στη Ντιναμό Μόσχας", μου είπε. Ακουγόταν κι αυτή η ομάδα, αλλά του είπα ότι δεν θα πάω εκεί. Ε, φεύγω και ήταν να πάω εκεί. Όμως, την ίδια ώρα αυτοί πήγαν και πήραν τον Καμπαγέρο. Ετσι, έμεινα στον αέρα για έξι μήνες.
Έτρεχα στο Σέιχ Σου και με πήρε τηλέφωνο ο Λούβαρης. Είχε έρθει ο Σόλιντ. Μου λέει: "Φάνη αν δεν βρει τερματοφύλακα ο Σόλιντ, θα έρθεις με τον Αντώνη". Εγώ παρακαλούσα να μη φέρει. Και τελικά έφερε τον Λέμενς. Τότε, όλες τις μεταγραφές τις είχε κάνει ο Ολυμπιακός και ήθελαν να περάσει μία δική του μεταγραφή. Και τελικά πήγα για προπονήσεις στον Ηρακλή επειδή ήμουν ελεύθερος. Μου είπε ο Σάββας Κωφίδης: "Δεν έρχεσαι να βοηθήσεις εδώ". Ήταν έγκυος η γυναίκα μου και πήγα. Όλους τους μεγάλους τότε τους είχαμε νικήσει, είχαμε βγει Ευρώπη. Δεν είχα δελτίο εκεί όμως. Εξι μήνες δεν μπορούσα να παίξω, με είχαν μπλοκάρει επειδή υπήρχαν οφειλές στο ΙΚΑ. Αρχικά, ο Αμπάρης πήγαινε καλά, αλλά στη συνέχεια πήρα και εγώ την ευκαιρία μου. Όμως από την απραξία δεν είχα ρυθμό. Είπα του Σάββα να μ' αφήσει 2-3 ματς να ρολάρω. Αυτά λέω και στα παιδιά σήμερα, πρέπει να παίζουν για να ξέρουν που πατάνε. Αν δεν παίζεις, αλλού πατάς και αλλού βρίσκεσαι. Χάνεις την αίσθηση του χώρου».
Το «έλα να ανεβάσουμε το καραβάκι» και τα... βύσσινα του Ψωμιάδη
Και μετά τον Ηρακλή;
«Μετά τον Ηρακλή σταμάτησα για έναν χρόνο, ξενέρωσα κιόλας. Ήμουν διακοπές στο Καλαμίτσι, εγώ κάνω κάμπινγκ. Με παίρνει τηλέφωνο ο Πουρσανίδης, μου λέει "θα σε πάρει τηλέφωνο ο Μάκαρος". Θυμάμαι κουβαλούσα κουβαδάκι και σωσίβια. Με παίρνει τηλέφωνο ο Μάκης. "Πού είσαι αγοράκι μου; Θα έρθεις να ανεβάσουμε το καραβάκι; Έρχομαι να σε πάρω αύριο". Του λέω: "Ρε πρόεδρε έχω να παίξω καιρό, πού να έρθω". Μου απάντησε: "Συζήτησε το με την κυρά σου και θα σε πάρω τηλέφωνο". Ε, είπα να πάω να ξεμουδιάσω κιόλας. Η ομάδα ήταν Β' Εθνική, τέλη Αυγούστου ξεκινούσε το πρωτάθλημα. Ραντεβού δίνουμε στη Μίκρα. "Φάνη μου δεν θα έρθω εγώ, θα έρθει κάποιος άλλος". Με βλέπει στο Καρπενήσι τελικά. Είχαμε ένα φιλικό με τον Αστέρα Τρίπολης, με δύο μέρες προπόνηση. Μου λέει: "Αν κρατήσεις το μηδέν έχεις ένα βύσσινο". Λέω "οκ", εμένα το μυαλό μου πήγε στο γλυκό. Βύσσινα, δαμάσκηνα... Ρωτάω "τι βύσσινο"; Και μου λέει: "Πεντακοσάρικο ρε". Ε, κρατάω το μηδέν στο ημίχρονο και γίνομαι αλλαγή. Του λέω: "Πού είναι το βύσσινο"; Μου απαντάει: "Ελα ρε πάνω σου ήρθε η μπάλα". (γέλια)
Περνάει αυτό, πάμε Καβάλα, νικάμε και τη Λάρισα... Είναι να υπογράψουμε. Του είπα: "Τι να υπογράψουμε, έξι μήνες είναι, βάλε ό,τι θες". Μου λέει: "Τρία χρόνια εδώ θα μείνεις, θα κάνεις και το γιο εδώ"».
Σε γούσταρε, ε;
«Γούσταρε γιατί είδε ότι του είπα "βάλε ό,τι θες", έπαιζα με 40 πυρετό... Με είχε τρέλα μετά. Ανεβαίνουμε λοιπόν και φέρνει τον Ιτάνζ. Ξεκινάω εγώ. Νικάμε στη Λιβαδειά και μετά χάνουμε από τον Αστέρα. Εκεί φέρνει τον Ιτάνζ. Λέω: "θα κοντραριστούμε". Ερχεται ο Σταύρος ο γιος του και μου λέει, πριν έρθει ο Κάλατς: "Θα φέρει τον Αμπιάτι". Του λέω: "Ποιον Αμπιάτι ρε πούστη". (γέλια)
Τελικά, φέρνει Ιτάνζ από Λίβερπουλ και Κάλατς από Μίλαν. Ποιος θα πρωτοέπαιζε; Είχαν κόντρα μεταξύ τους. Ε, μια μέρα "πλακώθηκαν" λεκτικά με τον Παπακώστα, σ' ένα ματς στο Χαριλάου επειδή δεν θα έπαιζε ο Ιτάνζ και με παίρνει τηλέφωνο ο Τσαλίκης, ο γενικός αρχηγός. Εγώ ήμουν εκτός αποστολής και έκανα μπάρμπεκιου στη Θεσσαλονίκη. "Φάνη έχεις καμιά στολή μαζί σου;", με ρωτάει. Του λέω "όλα τα έχω αλλά όχι στολή". Ε, από τότε ποτέ δεν τους έβαζαν ξανά μαζί. Η αποστολή ξεκινούσε από εμένα. Εκανα και δωμάτιο μαζί τους. Ο ένας έλεγε "πως θα φάμε τον Νέγρο" ο άλλος έλεγε "πως θα φάμε τον ψηλό". "Εγώ τι φταίω ρε μαλάκες;" τους έλεγα. Μου έλεγε ο Μάκης: "Ο Κάλατς ή ο Ιτάνζ"; Του έλεγα "εγώ πρέπει να παίζω". Και μου έλεγε: "Κόψε τις μαλακίες". (γέλια)
Μόλις φεύγει ο Κάλατς, με παίρνουν από ένα μεγάλο ραδιόφωνο και επειδή είχα θολώσει και ήθελα να φύγω, είπα: "Εδώ γίνονται Σόδομα και Γόμορα". Με κάλεσε, λοιπόν, ο Μάκης και μου είπε: "Φάνη το Διοικητικό Συμβούλιο αποφάσισε να κάνεις μόνος σου προπονήσεις". Εμένα ήταν η καλύτερή μου. Ανάγκη τα λεφτά δεν τα είχα. Για να τα λέμε όλα στις υπογραφές ήρθε και μου έδωσε 10.000 ευρώ. Και εγώ του είπα "όχι, θα με δεις πρώτα". Με εκτίμησε. Για έξι μήνες δεν τα ακούμπησα αυτά τα λεφτά. Και μόλις έκανα αυτή τη δήλωση, πήγα να τον χαιρετήσω και μου λέει: "Τελικά θα φύγεις";
Του απάντησα: "Αφού δεν είσαι παντελονάτος; Μου είπες θα φέρεις έναν τερματοφύλακα και φέρνεις δύο". Μου απαντάει: "Εσύ δεν είσαι, παίρνουν αέρα από κάτω. Ρε μαλάκα, ο Ιτάνζ είναι μπίζνα". Και γι' αυτό μετά αν θυμάστε ήθελε να τον πουλήσει στον Παναθηναϊκό».
Και από την Καβάλα πώς έφυγες;
«Εκανα και το γιο όπως είπε ο Μάκαρος. Ο Μάκης τους πείραζε όλους, εγώ έμεινα εκεί για το... βιβλίο που λέμε. Με έβλεπε έξω από τα αποδυτήρια και μου έλεγε μετά από κακό αποτέλεσμα: "Φάνη, θα έχει αναγούλες μέσα". Ενώ ήταν χαρούμενος, ήταν σαν να πατούσε ένα κουμπί και έπαιρνε τη μούρη του λύκου. Εγώ δάκρυζα από τα γέλια. Είχα απέναντί μου και τον Μίλτο τον Σαπάνη, πιάναμε από μια γωνία και γελούσαμε. Μια μέρα με είδε να γελάω και μου λέει: "Γιατί γελάς ρε Φάνη; Άδικο έχω;". Σαν να γύριζε κουμπί ήταν. Κάθε μήνα έκανε ευχέλαιο και μας έλεγε ο πάτερ "τώρα θα ακούσετε και τα άλλα... καντήλια". Αυτό γινόταν κάθε μήνα. Πολλές φορές ήταν Δευτέρα ή Τρίτη μετά από ρεπό.
Μια μέρα με τον Αναστόπουλο, χάνουμε σε ένα ματς με τον Ιωνικό. 0-1 στο 90' μέσα στην Καβάλα. Ο "Αναστό" ήθελε να μας δικαιολογήσει στην ανάλυση που κάναμε στο video. Ο Μάκης έκανε την κριτική του και ο Αναστόπουλος του εξηγούσε... Ε, κάποια στιγμή του λέει: "Αμα θες να κάνεις λάθη να πάρεις μια ομάδα δική σου"».
Θυμάσαι την τελευταία φορά που μιλήσατε πριν φύγεις;
«Φυσικά και το θυμάμαι αλλά αυτό θα μείνει».
Κάτι από τις τελευταίες συνομιλίες σας που μπορείς να μας πεις;
«Δεν ήθελε να με αδικήσει οικονομικά. Όσους συμπαθούσε δεν τους έριχνε, ήταν κύριος. Η αγαπημένη του φράση ήταν "μπετό σου μιλάω". Ότι δηλαδή αυτό που λέει θα γίνει. "Σκυρόδεμα" του έλεγα εγώ.
Α! Να σας πω και κάτι ακόμη... Θυμάμαι ότι είχα πάει και του λέω: "Πρόεδρε μου χρωστάς 10.000 ευρώ". Εκείνη τη στιγμή σκίζει ένα κομμάτι χαρτί από περιοδικό και γράφει πάνω: "Χρέος 10.000 ευρώ". Του λέω: "Θα πάω μ' αυτό στην τράπεζα"; Και μου απαντάει: "όχι σε εμένα θα έρθεις μ' αυτό". Και μου τα έδωσε».
Ποιος είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας για σένα;
«Εξαρτάται από το σύστημα του προπονητή και τι θέλει από τον κάθε τερματοφύλακα. Άλλος είναι καλός με τα χέρια, άλλος είναι καλός στο ψηλό παιχνίδι, άλλος στα πόδια και άλλος έχει ταχύτητα στην αντίληψη και φυσικά παίζει ρόλο και το πώς παίζει κι ο αντίπαλος».
Πώς θυμάσαι την περίοδο που τελείωσες;
«Ετσι κι αλλιώς το είχα σταματήσει ήδη δύο φορές. Μετά τον Ηρακλή και μετά την Κάλιαρι. Το είχα πάρει απόφαση, ήθελα να ασχοληθώ με παιδάκια ως προπονητής τερματοφυλάκων. Κάποια στιγμή το 2015 με πήρε ο Καραγκούνης και μου πρότεινε μια θέση στην Νέων μαζί με τον Γκούμα. Εγώ φυσικά ήμουν προπονητής στους τερματοφύλακες. Πέρασα απ' όλα τα κλιμάκια σε συνδυασμό με την αντρών. Πηγαίνω όπου χρειάζεται, όταν θα χρειαστεί να καλύψω κάποιο παιδί».
Τι κρατάς από την καριέρα που έζησες;
«Οι φιλίες με συμπαίκτες και αντιπάλους. Τη μυρωδιά των αποδυτηρίων και του γκαζόν. Νομίζω ότι αυτά έχουν ποτίσει μέσα μου και μου δίνουν την όρεξη και την επιθυμία να μεταλαμπαδεύσω τις γνώσεις μου και τα βιώματά μου - άσχημα και καλά - στους τερματοφύλακες σήμερα».
Ποια είναι τα δικά σου σχέδια;
«Σχέδια δεν κάνω. Μου αρέσει όμως να συναναστρέφομαι με νέα παιδιά και να μαθαίνω μέσα από τη διαδικασία της εκπαίδευσής τους».
Ευχαριστούμε
την Citroen για
την παραχώρηση
του αυτοκινήτου
C3 Aircross SUV
art direction:
Χρήστος Ζωίδης
φωτογραφίες:
Ραφαήλ Γεωργιάδης
Built with Shorthand