Μπήκαμε στη Μασία και μάθαμε πώς βγαίνουν οι Μέσι και οι Γκάβι

Η Μασία θα βγάλει ξανά Μέσι, Τσάβι και Ινιέστα; Γιατί απαγορεύονται τα κινητά τηλέφωνα και πώς φαίνεται το σημάδι του Γιόχαν Κρόιφ στο... χάντμπολ των Καταλανών; Το Gazzetta μπήκε στη ξακουστή ακαδημία της Μπαρτσελόνα και έμαθε τα μυστικά της από τον Διευθυντή, Μικέλ Πουτζ και τον Διευθυντή ποδοσφαίρου, Χοσέ Ραμόν Αλεσάνκο.

Κοιτάς επίμονα και διερευνητικά. Η επιγραφή LA MASIA στις εγκαταστάσεις της ακαδημίας της Μπαρτσελόνα είναι μια εικόνα γεμάτη δύναμη και λάμψη που νιώθεις πως αν έχει λίγη ησυχία και στήσεις το αυτί σου, θα αρχίσει να σου μιλάει και να σου διηγείται τις ιστορίες της. Το περίφημο κέντρο εκπαίδευσης των «μπλαουγκράνα» ήταν το μέρος όπου ο Μέσι, ο Τσάβι, ο Γκουαρδιόλα, ο Ινιέστα, ο Πουγιόλ και ο Πικέ (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά) αισθάνονταν καλοδεχούμενοι και προστατευμένοι. Ήταν ο κόσμος, η ζωή τους, το σύμπαν τους όπου χωρούσαν τα πάντα πριν βγουν εκεί έξω και κατακτήσουν Χρυσές Μπάλες και Champions League.

Η Μασία, που από το 2011 βρίσκεται στο προπονητικό κέντρο «Τζουάν Γκάμπερ», έφερε τα πάνω κάτω και έσπειρε θαύματα τα προηγούμενα χρόνια. Πλέον ο Γκάβι και ο Ανσού Φατί είναι τα σύμβολα της νέας εποχής. Για την ακρίβεια, είναι εδώ για να περιφρουρήσουν τη φήμη ενός από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά εργαστήρια στον πλανήτη που στηρίχθηκε στο όραμα και τις διδαχές του μύθου Γιόχαν Κρόιφ.

Τα παιδιά της Μασία έγιναν οι ήρωες της σύγχρονης ιστορίας της Μπαρτσελόνα και η μεγάλη φωτογραφία των τριών φιναλίστ της Χρυσής Μπάλας του 2010, των Μέσι, Τσάβι και Ινιέστα που καλύπτει τον τοίχο στα αριστερά της αίθουσας υποδοχής δεν αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες.

Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το δελτίο υπ’ αριθμόν 1001, με ημερομηνία έκδοσης 6 Μαρτίου 2001 που φέρει το όνομα ενός 14χρονου παιδιού από το Ροσάριο, με ένα συνωμοτικό χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπό του, όταν ακόμη δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα εξελισσόταν στον κορυφαίο ποδοσφαιριστή στην ιστορία των Καταλανών: LIONEL ANDRES MESSI.

Λίγο πιο πέρα δεσπόζει το «Més que un club», το μότο «Κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος» για το οποίο η Μπαρτσελόνα καυχιέται διαχρονικά και δίπλα του η φωτογραφία της ιστορικής αγροικίας της Μασία που φιλοξενούσε τους πιτσιρικάδες για 32 χρόνια.

Το σκηνικό στην υποδοχή συμπληρώνει ο καμβάς του ιστορικού Λεβάντε - Μπαρτσελόνα 0-4 στις 25 Νοεμβρίου 2012. Τότε που η Μπάρτσα του Τίτο Βιλανόβα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε επίσημο παιχνίδι με μια ενδεκάδα η οποία προερχόταν αποκλειστικά από τα δικά της παιδιά.

Το Gazzetta μπήκε στη Μασία και ξεναγήθηκε στις εγκαταστάσεις της συνομιλώντας με τον Διευθυντή της Ακαδημίας, Μικέλ Πουτζ και τον Διευθυντή Ποδοσφαίρου και άλλοτε αρχηγό των «μπλαουγκράνα», Χοσέ Ραμόν Αλεσάνκο. Πώς είναι, λοιπόν μια τυπική μέρα στη Μασία; Πώς επηρέασαν τα οικονομικά προβλήματα του κλαμπ το κομμάτι της ακαδημίας και τι είναι αυτό που κάνει τον Γκάβι τόσο ξεχωριστό; Γιατί κανείς δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το tiki-taka κι εν πάση περιπτώσει, η Μασία θα βγάλει ξανά Μέσι, Τσάβι και Ινιέστα; Οι απαντήσεις μέσα από την περίφημη ακαδημία των «μπλαουγκράνα»!

Για να μπείτε στο κλίμα, βάλτε αυτό να παίζει:

«Ήθελα να μπω ως ποδοσφαιριστής όμως έγινα Διευθυντής»

Ο Μικέλ Πουτζ, δικηγόρος στο επάγγελμα και παράλληλα κάτοχος διπλώματος προπονητή επιπέδου UEFA A, ανέλαβε καθήκοντα Διευθυντή στη Μασία τον Μάιο του 2021, μετά από την επιστροφή του Τζοάν Λαπόρτα στην προεδρία του κλαμπ. Την περίοδο 2003-10 εργάστηκε στην Μπαρτσελόνα ως παιδαγωγός στη Μασία και General Manager στις ακαδημίες των «μπλαουγκράνα». Πλέον επισημαίνει τη σημασία που έχει το κομμάτι της εκπαίδευσης των πιτσιρικάδων, έχοντας την αποστολή να στείλει παίκτες στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα.

Η θέση του Διευθυντή στη Μασία είναι κάτι που εξιτάρει ή μπορεί να τσακίσει κάποιον από την πίεση και τις ευθύνες;

«Σε ό,τι με αφορά, είναι κάτι που με ενθουσιάζει πολύ! Όταν ήμουν πιτσιρικάς, το όνειρο μου δεν ήταν να γίνω Διευθυντής στη Μασία αλλά να παίξω μπάλα! Να μπω στη Μασία και να γίνω ποδοσφαιριστής! Φαίνεται όμως ότι το ταλέντο μου δεν ήταν αρκετό για να τα καταφέρω… Έπαιζα ποδόσφαιρο όλη τη ζωή μου, μεγάλωσα με μια μπάλα στα πόδια στην παιδική και την εφηβική ηλικία μου, αγαπώ αυτό το σπορ και παράλληλα, αγαπώ την Μπαρτσελόνα. Επομένως, η θέση του Διευθυντή με κάνει περήφανο, είναι χαρά και προνόμιο, είναι μια μεγάλη ευθύνη που προκαλεί τεράστια πίεση όμως σε κάθε περίπτωση, έχω την εμπειρία για να αντέξω και να ανταποκριθώ σωστά σε αυτή τη διαδικασία».

Τελικά τι είναι πιο δύσκολο… Το ότι έχετε να κάνετε με μικρά παιδιά που ονειρεύονται να γίνουν σαν τον Μέσι ή ότι πρέπει να βγάλετε παίκτες που θα παίξουν στην πρώτη ομάδα και θα πρέπει να νικήσουν τη Ρεάλ Μαδρίτης για να φέρουν τίτλους στο κλαμπ;

«Σίγουρα είναι πολύ καλό να κάνεις όνειρα και να πιστεύεις ότι μια μέρα θα γίνεις σαν τον Μέσι και τον Τσάβι. Παρ’ όλα αυτά, τα παιδιά στη Μασία γνωρίζουν εξ αρχής ότι κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατον. Στο τέλος της ημέρας, τους περνάμε τη νοοτροπία ότι πρέπει να νοιάζονται μόνο για τη δική τους πρόοδο, να μην κάνουν συγκρίσεις ούτε καν με τους συνομήλικους τους! Ο λόγος έχει να κάνει με το ότι κάποιο παιδί μπορεί να τα πηγαίνει καλά τώρα και κάποιο άλλο όχι όμως σε δυο-τρία χρόνια ενδέχεται να αντιστραφούν οι ρόλοι και να μιλάμε για νέα δεδομένα. Προσπαθούμε, λοιπόν να κάνουμε τον καθένα να επικεντρωθεί στη δική του ανάπτυξη και εξέλιξη, να κάνει καλά αυτά που εξαρτώνται από τον ίδιο και αν κάποια στιγμή του δοθεί η ευκαιρία να παίξει στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα, να είναι καλά προετοιμασμένος. Όπως έκαναν προηγουμένως ο Ανσού (Φατί), ο Γκάβι και ο Μπάλντε. Αυτή είναι η διαδρομή. Δεν χρειάζεται να προσπαθείς να γίνεις ο Μέσι, ο Τσάβι και ο Γκάβι. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να είσαι ο εαυτός σου, παίρνοντας το ίδιο μονοπάτι που ακολούθησαν οι προκάτοχοί σου».

Οι Καταλανοί έχουν υπομονή; Η Μπαρτσελόνα δίνει χρόνο ώστε ένα παιδί της Μασία να ξεδιπλώσει το ταλέντο του ή βιάζεται να ανεβάσει παίκτες στην πρώτη ομάδα;

«Ναι… Τουλάχιστον στον οργανισμό της Μπαρτσελόνα ξέρουμε ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή με τους νεαρούς αθλητές. Αυτή είναι η κουλτούρα του κλαμπ και η ιστορία έχει αποδείξει ότι κάνουμε το σωστό. Υπό αυτό το πρίσμα, σκεφτείτε πόσοι παίκτες πέρασαν από τη Μασία και έπαιξαν στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο. Μιλάμε συνολικά για 17 παίκτες που βρέθηκαν στο παρελθόν στη Μασία και αγωνίστηκαν στο Μουντιάλ του Κατάρ! Εργαζόμαστε βραχυπρόθεσμα, κοιτώντας τη μεγάλη εικόνα και βλέποντας στο μέλλον. Είναι και αυτό μέρος της δουλειάς μας, να ευαισθητοποιήσουμε δηλαδή τις οικογένειες και τους εκπροσώπους των παικτών ότι τα πράγματα πρέπει να γίνονται με τον δικό μας τρόπο. Είναι αυτό που λέμε εδώ, χωρίς βιασύνη αλλά χωρίς σταματημό (σ.σ. Sin prisa pero sin pausa). Δεν βιαζόμαστε αλλά δεν επαναπαυόμαστε κιόλας. Γνωρίζουμε καλά ότι πρόκειται για μια μακρά διαδικασία και ότι πρέπει να προχωρήσουμε βήμα-βήμα γιατί έχουμε δει τι συμβαίνει στην αντίθεση περίπτωση, όταν δηλαδή κάποιος θέλει να παρακάμψει κάποια στάδια της δουλειάς».

Μια τυπική μέρα στη Μασία και η «διπλή καριέρα»

Ταλέντο, δουλειά, τύχη, ευκαιρίες… Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η σωστή σειρά;

«Δεν μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά. Θα έλεγα όμως ότι χρειάζονται όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Ένα παιδί στη Μασία πρέπει να έχει επιμονή. Πρέπει να έχει πολλή αποφασιστικότητα… Επίσης, υπάρχει πολύς κόσμος που δουλεύει πίσω από όλα αυτά που βλέπετε εσείς στην τηλεόραση. Μιλάμε για άτομα με μεγάλη εμπειρία και πολλές γνώσεις που δεν βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας όμως έχουν τεράστια επιρροή και επίδραση στην επιτυχία ενός νεαρού αθλητή, στο να μπορέσει να φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο. Θέλω να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να ξεκαθαρίσω ότι η Μασία δεν στοχεύει αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο ανδρών. Στις εγκαταστάσεις μας φιλοξενούμε συνολικά 112 παιδιά και μόνο τα μισά αφορούν το ποδόσφαιρο ανδρών! Αυτή τη στιγμή φιλοξενούμε ταυτόχρονα 13 αθλήτριες στο ποδόσφαιρο γυναικών, έχουμε 17 μπασκετμπολίστες, 12 παίκτες χάντμπολ, 10 αθλητές στο χόκεϊ με πατίνια και 9 αθλητές στο ποδόσφαιρο σάλας! Γίνεται κατανοητό ότι η μεγαλύτερη επιτυχία για εμάς είναι όταν βλέπουμε κάποια από αυτά τα παιδιά να φτάνουν στις πρώτες ομάδες της Μπαρτσελόνα και να καθιερώνονται εκεί».

Μπορείτε να μας περιγράψετε μια τυπική μέρα στη Μασία; Από το πρωινό μέχρι τη στιγμή που τα παιδιά πάνε για ύπνο.

«Συνήθως σηκώνονται γύρω στις 7 το πρωί για να πάρουν το πρωινό τους και να προετοιμαστούν για να πάνε στο σχολείο. Εν προκειμένω, μιλάμε για αγόρια και κορίτσια ηλικίας 11-16 ετών. Μπαίνουν, λοιπόν στο λεωφορείο που τους μεταφέρει στο σχολείο στο κέντρο της Βαρκελώνης μαζί με άλλα παιδιά που δεν είναι απαραίτητο να έχουν υψηλές αθλητικές δεξιότητες. Το μεσημέρι επιστρέφουν στη Μασία, τρώνε, κοιμούνται, έπειτα έχουν ενισχυτική διδασκαλία και ακολούθως, πάνε για προπόνηση. Μετά θα κάνουν ένα μπάνιο, θα δειπνήσουν και θα έχουν λίγο ελεύθερο χρόνο πριν πάνε για ύπνο».

Πώς λειτουργεί το εκπαιδευτικό κομμάτι στη Μασία παράλληλα με το αθλητικό; Το σύστημά σας έχει την παραμικρή σχέση με τον κολεγιακό αθλητισμό στην Αμερική;

«Η Μπαρτσελόνα έχει δώσει στους αθλητές και τις αθλήτριες που φιλοξενούνται στη Μασία όλες τις διευκολύνσεις, τις ανέσεις και τις ευκαιρίες για να σπουδάσουν. Οι σπουδές εδώ είναι υποχρέωση !

Επίσης, απαιτούμε καλές επιδόσεις στο κομμάτι των σπουδών. Η διαφορά μας σε σχέση με ένα αμερικανικό Πανεπιστήμιο είναι ότι εκεί παίζεις και σπουδάζεις στο ίδιο Κολέγιο. Εδώ, προπονείσαι στις εγκαταστάσεις της Μπαρτσελόνα όμως η εκπαίδευση γίνεται σε άλλα κέντρα που δεν ανήκουν στο κλαμπ. Σε κάθε περίπτωση, η ομάδα προσφέρει τις υποτροφίες με στόχο να εξασφαλίσει ότι τα παιδιά της Μασία θα κάνουν και ακαδημαϊκή καριέρα. Είναι αυτό που λέμε εδώ "διπλή καριέρα" (σ.σ. Carrera dual), αθλητική και ακαδημαϊκή. Υπάρχει επίσης ένα τρίτο κομμάτι που έχει να κάνει με αξίες και ζητήματα που υπερβαίνουν τον αθλητικό και ακαδημαϊκό κόσμο. Ασχολούμαστε, δηλαδή με τον δημόσιο λόγο, με το πώς πρέπει να προσεγγίσουν θέματα όπως η έμφυλη βία, ο σεξισμός, η ψυχική υγεία, το προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα. Κάνουμε τα πάντα ώστε τα παιδιά μας να παραμείνουν σε επαφή με τον πραγματικό κόσμο! Να μην ζουν σε μια φούσκα! Η ζωή δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο, ένα γκολ και οι καλοί βαθμοί στο σχολείο. Είναι πολλά περισσότερα».

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που δίνετε στα παιδιά; Ίσως η υπενθύμιση ότι δεν θα γίνουν όλοι σαν τον Μέσι αλλά θα πρέπει να προσπαθήσουν γι’ αυτό;

«Θα έλεγα δυο. Η πρώτη να κάνουν αυτό που νιώθουν κάθε στιγμή, αυτό που ζητάει το σώμα και η ψυχή τους. Να ακούν την καρδιά τους. Από ‘κει και πέρα, να φροντίσουν να κάνουν με τον καλύτερο τρόπο ό,τι περνάει από το χέρι τους και ό,τι μπορούν να κοντρολάρουν. Γιατί υπάρχουν πολλές πτυχές που μπορεί να επηρεάσουν το μέλλον τους, όπως για παράδειγμα η στάση τους απέναντι στα προβλήματα, η ικανότητα να έχουν αυτοέλεγχο και το πώς συμπεριφέρονται σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Αν δηλαδή ένα ζήτημα εξαρτάται από τους ίδιους, θα πρέπει να βγάζουν την καλύτερη πλευρά του εαυτού τους, να βάζουν εκείνοι τα όρια, να ξέρουν πότε θα παίρνουν τις ανάσες τους, να απαιτούν από τον εαυτό τους το καλύτερο δυνατό.

Μπορούμε να τους βοηθήσουμε όμως αν δεν θέλουν οι ίδιοι, τότε δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Σε αυτή την περίπτωση, αν δηλαδή δεν προσπαθήσεις στο κομμάτι που μπορείς να ελέγξεις, οι πιθανότητες να γίνεις επαγγελματίας μειώνονται. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Αν κάποιος σου κάνει ένα δυνατό τάκλιν και σου σπάσει το πόδι την ώρα του αγώνα, αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις. Αν όμως προπονείσαι καλά, αν έχεις καλές διατροφικές συνήθειες και αν ξεκουράζεσαι όταν πρέπει, τότε οι πιθανότητες να τραυματιστείς πέφτουν πολύ. Εσύ ο ίδιος μπορείς να ορίσεις πολλά πράγματα σε μεγάλο βαθμό».

«Η οικονομική κρίση ήταν μια ευκαιρία για την Μπαρτσελόνα»

Ποια είναι ακριβώς η σχέση της Μπαρτσελόνα και των προπονητών με τους γονείς; Μπορεί, για παράδειγμα ένας γονιός να… διαμαρτυρηθεί ή να φωνάξει γιατί δεν παίζει πολύ ο γιος του;

«Είμαστε σε επαφή με τους γονείς αλλά μόνο για θέματα της ιδιωτικής ζωής των αθλητών μας. Δεν γίνονται, δηλαδή κουβέντες για το αν το παιδί τους παίζει ή όχι. Σε καμία περίπτωση! Αυτό είναι ένα ζήτημα που έχει να κάνει με το αθλητικό – τεχνικό κομμάτι και οι γονείς θα πρέπει να ξέρουν πώς πρέπει να το διαχειριστούν. Οι συγγενείς δεν μπορούν να μπουν στη Μασία, απαγορεύεται να μπουν στο εσωτερικό των εγκαταστάσεων. Πρέπει να περιμένουν στη ρεσεψιόν. Μόνο σε πολύ ειδικές περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα την πρώτη φορά που ο γιος ή η κόρη τους έρχεται εδώ, μπορούν να επισκεφτούν το δωμάτιο του παιδιού τους. Με εξαίρεση, λοιπόν αυτή την περίπτωση, μένουν εκτός. Το ίδιο και όσοι δεν έχουν σχέση με το κλαμπ, όπως για παράδειγμα, ατζέντηδες και δημοσιογράφοι. Χρειάζεται ειδική άδεια για να μπει κανείς στη Μασία. Έχουμε μαζί μας πολλά ανήλικα αγόρια και κορίτσια, πρέπει να εξασφαλίσουμε την ιδιωτικότητά τους και επιπλέον, είμαστε νομικά υποχρεωμένοι απέναντί τους. Έτσι, λοιπόν λίγος κόσμος μπορεί να μπει, να πει τη γνώμη του ή να σχολιάσει τον τρόπο που δουλεύουμε και κάνουμε τα πράγματα εδώ».

Πώς επηρέασαν τα οικονομικά προβλήματα της Μπαρτσελόνα τη Μασία; Νιώσατε να υπάρχουν στιγμές που ξέφυγε από τις αρχές και τις αξίες της;

«Θα έλεγα ότι δεν έχουμε βιώσει την κρίση σε μεγάλο βαθμό. Εξάλλου, υπάρχουν πράγματα στη Μασία που δεν μπορούμε να περιορίσουμε, ούτε ποιοτικά ούτε ποσοτικά. Μιλάω για τη σωστή εκπαίδευση, τη σωστή διατροφή, το ότι πρέπει να παρέχουμε σωστές συνθήκες διαβίωσης… Δεν μπορούμε να "κόψουμε" τίποτα απολύτως από όλα αυτά. Από την άλλη πλευρά, η οικονομική κατάσταση της Μπαρτσελόνα ήταν μάλλον μια ευκαιρία ώστε να επενδύσει περισσότερο στους δικούς της αθλητές αντί να βγει στην αγορά για να υπογράψει παίκτες με τεράστιο κόστος. Εξάλλου, έχουμε ήδη διαπιστώσει ποιες είναι οι συνέπειες του να βγαίνεις στην αγορά για παίκτες με υπερβολικό κόστος. Είδαμε τα αποτελέσματα σε οικονομικό επίπεδο αλλά και στο αγωνιστικό κομμάτι».

Παρεμπιπτόντως, παίκτες όπως ο Γκάβι και ο Πέδρι ήταν προϊόντα της κρίσης; Ή απλώς είχε έλθει η ώρα τους να κάνουν το επόμενο βήμα;

«Νομίζω ότι βρέθηκαν στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή. Ο Γκάβι είναι ο παίκτης που ξεχώριζε περισσότερο από τον καθένα σε όλες τις ομάδες του στις μικρές ηλικίες. Δεν είναι, δηλαδή κάποιος που… ανακαλύψαμε τώρα που βρίσκεται στην πρώτη ομάδα. Όχι. Σίγουρα δείχνει τεράστια ωριμότητα σε ένα πιο επαγγελματικό περιβάλλον. Προηγουμένως, είχε την ικανότητα να παίζει καλά με το ίδιο ανταγωνιστικό πνεύμα. Το ξέρουμε από τότε που τον αποκτήσαμε».

*Ο Γκάβι γεννήθηκε στο Λος Παλάσιος ι Βιγιαφράνκα, μια μικρή πόλη 35.000 κατοίκων στα προάστια της Σεβίλλης. Εκεί έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα και στη συνέχεια, μετακινήθηκε στις ακαδημίες της Μπέτις με την οποία σημείωσε 95 γκολ πριν μετακομίσει στην Μπαρτσελόνα το 2015, σε ηλικία 11 ετών.

«Ο Πουγιόλ άρχισε ως επιθετικός και άλλαξε τέσσερις θέσεις»!

Πότε ολοκληρώνεται η αξιολόγηση ενός ταλέντου;

«Θα έλεγα ότι δεν τελειώνει ποτέ. Έχουμε δει πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν… Για παράδειγμα, ο Κάρλες Πουγιόλ… Υπήρξε ένας παίκτης που ωρίμασε πολύ, που προόδευσε και βελτιώθηκε ενώ ήταν επαγγελματίας. Ο Κάρλες είχε τρομερή εξέλιξη όταν βρέθηκε στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα. Άρχισε να παίζει επιθετικός, μετά δεξί εσωτερικό χαφ, έπειτα δεξί μπακ και στο τέλος στόπερ! Έτσι έγινε ένας από τους καλύτερους παίκτες της χώρας. Μπορούμε, λοιπόν να διαπιστώσουμε ότι η διαδικασία ανάπτυξης δεν τελειώνει ποτέ. Αυτή τη στιγμή ο Γκάβι έχει ξεκινήσει να κάνει σπουδαία πράγματα. Για την ακρίβεια, είναι ακόμα στην αρχή μιας υπέροχης διαδρομής και έχει πολλά πράγματα να ανακαλύψει τα επόμενα χρόνια. Έχει πολλά ταλέντα, σωματικά και τεχνικά, είναι πολύ δυνατός πνευματικά, είναι ένας άνθρωπος πολύ συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνει και κυρίως, παθιασμένος με το ποδόσφαιρο…».

Από την άλλη, υπήρχαν περιπτώσεις παικτών που έκαναν καριέρα και ίσως δεν περιμένατε να φτάσουν τόσο ψηλά;

«Χωρίς αμφιβολία. Για παράδειγμα, ο ίδιος ο Λέο Μέσι. Όλοι ήξεραν ότι ήταν ένα απίστευτο ταλέντο, με τρομερή ποιότητα και τεράστια τεχνική κατάρτιση όμως ακόμα και εκείνος δεν μπορούσε ενδεχομένως να φανταστεί ότι θα έφτανε ως εκεί που έφτασε, να γίνει δηλαδή πρωταθλητής και σύμβολο της Μπαρτσελόνα, να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και να σηκώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, κάτι που με έκανε πολύ χαρούμενο».

Ο Γκάβι και ο Πέδρι παίζουν με το 6 του Τσάβι και το 8 του Ινιέστα. Δεν συμφωνείτε ότι τους δημιουργείται αυτόματα τεράστια πίεση; Μαζί φυσικά με τις συγκρίσεις που γίνονται κατά καιρούς και τις μεγάλες προσδοκίες που υπάρχουν για εκείνους.

«Νομίζω πως έχουν συνηθίσει να ζουν με την πίεση, είναι ήδη πολλά χρόνια στο ποδόσφαιρο παρά το νεαρό της ηλικίας τους. Έχετε υπ’ όψιν σας ότι η διαδικασία της επιλογής στη Μασία είναι πολύ απαιτητική. Εδώ δεν υπάρχουν δοκιμές! Στην Μπαρτσελόνα δεν δοκιμάζουμε παίκτες. Οι παίκτες έρχονται εδώ μέσα από μια μακρά διαδικασία επιλογών και scouting. Τα τελευταία δυο χρόνια έχουν μπει στο κτίριο της Μασία 45 νέοι αθλητές. Πράγμα που σημαίνει ότι έφυγαν άλλοι 45 αθλητές. Γνωρίζουν, λοιπόν πολύ καλά τι σημαίνει να αγωνίζεσαι υπό πίεση. Κάπως έτσι φτάνουν να γίνουν επαγγελματίες κουβαλώντας μεγάλη εμπειρία πίσω τους και έχοντας ένα τρομερό επίπεδο ωριμότητας».

Ποιο είναι το πιο κοντινό και το πιο μακρινό όνειρό σας όσον αφορά την Ακαδημία της Μπαρτσελόνα;

«Το πιο κοντινό μου όνειρο είναι να με θυμούνται ως έναν άνθρωπο που τους βοήθησε. Απλά… Είμαι εδώ για να βοηθήσω αυτό το σύστημα, είμαι στη διάθεσή τους μαζί με ένα γκρουπ ανθρώπων που δουλεύουμε μαζί για να βοηθήσουμε τα παιδιά της Μασία να πετύχουν τα όνειρά τους. Κυρίως όμως να τους κάνουμε να θυμούνται με χαμόγελο τον χρόνο που πέρασαν στη Μασία. Να θυμούνται το πέρασμά τους εδώ ως κάτι που σημάδεψε θετικά τη ζωή τους. Δεν αξιώνουμε κάτι παραπάνω… Πιθανότατα δεν θα θυμούνται τίποτα από ό,τι τους έχω πει κατά καιρούς! Θέλω όμως να θυμούνται πως τους έκαναν να νιώσουν όμορφα. Να θυμούνται την παρουσία τους εδώ ως κάτι όμορφο, σαν μια γλυκιά ανάμνηση με την υποστήριξη όλης της ομάδας της Μασία».

Το σημάδι του Κρόιφ στο χάντμπολ και το χόκεϊ με πατίνια

Tiki-taka. Δυο λέξεις που σημάδεψαν μια εποχή, μια ομάδα, ολόκληρο το ποδόσφαιρο. Τι ήταν τελικά αυτό που το έκανε τόσο αποτελεσματικό; Γιατί δεν μπόρεσε να το αντιμετωπίσει σχεδόν κανείς;

«Το tiki-taka ήταν προϊόν πολλών χρόνων δουλειάς. Περιλαμβάνει όλη την παράδοση, όλο τον τρόπο δουλειάς και τη μεθοδολογία που έχει αναπτυχθεί εδώ και πολλά χρόνια, ξεκινώντας από την εποχή του Λαουρεάνο Ρουίθ. Αργότερα αναπτύχθηκε φυσικά με τον Γιόχαν Κρόιφ, μια εμβληματική φιγούρα στην ιστορία της Μπαρτσελόνα, αρχικώς ως παίκτης και στη συνέχεια, ως προπονητής ο οποίος επηρέασε πολύ το μοντέλο του παιχνιδιού. Όχι μόνο τις ομάδες του ποδοσφαίρου! Αλλά οποιαδήποτε τμήμα της Μπαρτσελόνα! Μπορείς να αναγνωρίσεις το σημάδι του Κρόιφ σε όλα τα τμήματα, είτε μιλάμε για το ποδόσφαιρο, είτε για το χόκεϊ με πατίνια, είτε για το χάντμπολ. Η Μπαρτσελόνα έγινε μια ομάδα που θέλει να είναι πρωταγωνίστρια, που θέλει να έχει την μπάλα, που θέλει να κυριαρχεί στο παιχνίδι και να συνδυάζει το θέαμα και το αποτέλεσμα. Κι έπειτα, ήλθε ο Πεπ Γκουαρδιόλα, ο οποίος το έφτασε στην τελειότητα και το εξέλιξε στο υψηλότερο επίπεδο. Στην καλύτερη έκφραση της κληρονομιάς του Κρόιφ».

Πως εξηγείτε την εικόνα στο Καμπ Νου για τον αγώνα των Γυναικών της Μπαρτσελόνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης; Εκεί όπου πάνω από 91.000 φίλαθλοι έκαναν παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης.

«Προσωπικά, δεν μου αρέσει να μιλάω για ποδόσφαιρο ανδρών και ποδόσφαιρο γυναικών. Για μένα, το ποδόσφαιρο δεν έχει φύλο. Είναι το ίδιο άθλημα και δεν θέλω να το διαχωρίζω. Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για ποδόσφαιρο που παίζεται από άνδρες και ποδόσφαιρο που παίζεται από γυναίκες. Μπορώ να πω ότι άνθρωποι που ίσως ήταν στο… περιθώριο και δεν παρακολουθούσαν πολύ ποδόσφαιρο, μπήκαν στη διαδικασία να βλέπουν μπάλα εξαιτίας των γυναικών! Τους ενσωματώσαμε, τους βάλαμε στο παιχνίδι. Μιλάμε για ένα νέο target group, πέρα από εκείνους που ασχολούνταν ήδη πολύ με την μπάλα. Για παράδειγμα, άνθρωποι από τη γενιά των γονιών μου ή ακόμα και από τη δική μου γενιά δεν είχαν την παραμικρή εμπειρία όσον αφορά το ποδόσφαιρο γυναικών, πλέον όμως έχουν αρχίσει να εξοικειώνονται με αυτό. Ξαφνικά, πολύς κόσμος που δεν ασχολούταν, άρχισε να ασχολείται. Το να βλέπει κανείς ποδόσφαιρο γυναικών έγινε κάτι φυσιολογικό ενώ θα έπρεπε να είναι ήδη. Εδώ στη Μασία, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο φιλοξενούμε και κορίτσια. Αυτό δεν συνέβη τα προηγούμενα 42 χρόνια! Από τη στιγμή που ο κύριος Τζοάν Λαπόρτα επέστρεψε στην προεδρία του κλαμπ, οι γυναίκες έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες. Η εμπειρία είναι πραγματικά πολύ καλή. Πέρσι φιλοξενήσαμε 9 κοπέλες, φέτος έχουμε μαζί μας 13 κορίτσια και σίγουρα θα αυξήσουμε τον αριθμό την επόμενη χρονιά. Έχουμε κάνει περισσότερους ανθρώπους να ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο Γυναικών και αυτό είναι πολύ θετικό. Παράλληλα, έχουμε δημιουργήσει νέα πρότυπα και νέα σημεία αναφοράς στο ποδόσφαιρο. Αυτή τη στιγμή, κάθε κορίτσι στη χώρα μας, από την Καταλονία ονειρεύεται να γίνει όχι σαν τον Μέσι αλλά σαν την Αλεξία Πουτέγιας ή την Αϊτάνα Μπονμάτι. Φαίνεται ακόμα και στις πωλήσεις. Εδώ και καιρό, η φανέλα της Αλεξία είναι στο top-3 των πωλήσεων στις μπουτίκ της Μπαρτσελόνα, σε άνδρες και γυναίκες μαζί»!

Η Μασία θα βγάλει ξανά Μέσι, Τσάβι και Ινιέστα;

«Η Μασία θα συνεχίσει να είναι αυτό που ήταν πάντα. Το κέντρο, δηλαδή όπου αναπτύσσουμε παίκτες και παίκτριες με υψηλές αθλητικές ικανότητες. Παράλληλα, θα συνεχίσει να εκπαιδεύει αυτούς τους ανθρώπους πέρα από τον αθλητισμό. Τώρα, το αν θα βγάλουμε ξανά έναν Τσάβι, ένα Ινιέστα και έναν Μέσι, νομίζω είναι κάτι που έγινε μια φορά. Θα βγάλουμε όμως έναν Γκάβι, έναν Ανσού και έναν Μπάλντε. Ή τον Τζέιμς Νάτζι στο μπάσκετ, τη Βίκι Λόπεθ στο ποδόσφαιρο Γυναικών, τα αδέλφια Τσικούσα και τον Τσένιτς στο χάντμπολ, τον Πάου Λόπεθ στο ποδόσφαιρο σάλας, τα αδέλφια Μαρτίνεθ στο χόκεϊ με πατίνια… Γι’ αυτό ακριβώς δουλεύουμε εδώ στη Μασία».

Συνοψίζοντας, τι θέση έχει η Μασία στον οργανισμό της Μπαρτσελόνα;

«Η Μασία είναι η καρδιά της Μπαρτσελόνα. Από τη Μασία ξεκινούν όλα. Είναι ένα βασικό κομμάτι για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει σε αυτό το κλαμπ. Είναι ο καθρέφτης αυτού που εκπροσωπεί και εκφράζει η Μπαρτσελόνα. Βλέποντας τη μεγάλη εικόνα, είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Έχουμε να κάνουμε με 23 διαφορετικές εθνικότητες, αγόρια και κορίτσια, έχουμε παιδιά από διαφορετικές φυλές, θρησκείες και κουλτούρες, που προέρχονται από ένα πολύ σταθερό κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον αλλά και πιο ταπεινής οικονομικής προέλευσης. Όλοι εδώ ζουν με αρμονία. Η Μασία είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια».

«Η Μασία είναι ένα πολύ σημαντικό στοίχημα»

Ο Χοσέ Ραμόν Αλεσάνκο μεγαλούργησε στην Μπαρτσελόνα την περίοδο 1980-93, αποτελώντας την «καρδιά» της άμυνας των Καταλανών, μετρώντας 518 συμμετοχές και 58 γκολ. Ο Διευθυντής ποδοσφαίρου της Μασία διετέλεσε αρχηγός των «μπλαουγκράνα», σηκώνοντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1992 στο παλιό Γουέμπλεϊ απέναντι στη Σαμπντόρια υπό τις οδηγίες του Γιόχαν Κρόιφ. Παράλληλα, κατέκτησε δυο Κύπελλα Κυπελλούχων, ένα ευρωπαϊκό Super Cup, τέσσερα πρωταθλήματα Ισπανίας, τέσσερα Copa del Rey και τρία ισπανικά Super Cup πριν αποσυρθεί ως legend της Μπαρτσελόνα.

Γιατί όλος ο κόσμος μιλάει για τη Μασία και τη δουλειά που γίνεται εδώ; Τι κάνει καλύτερα η ακαδημία της Μπαρτσελόνα;

«Αν κάνουμε κάτι καλύτερα σε σχέση με τις άλλες ακαδημίες, αυτό μένει να φανεί στην πράξη. Σε κάθε περίπτωση, κοιτάμε τη δουλειά μας, ακολουθούμε το δικό μας μοντέλο, έχουμε τις δικές μας αρχές ως κλαμπ, τηρώντας ένα συγκεκριμένο σύστημα που εφαρμόζεται εδώ και πολλά χρόνια. Πρόκειται για τη μεθοδολογία και τα στοιχεία που μπήκαν στην ακαδημία πριν από την άφιξη του Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος με τη σειρά του έβαλε σε πιο στέρεες βάσεις τη λειτουργία της Μασία. Το μεγάλο ζήτημα έχει να κάνει ακριβώς με το ότι η Μπαρτσελόνα διαχρονικά στηρίζεται στους παίκτες που βγαίνουν από τα τμήματα υποδομής. Δεν μπορεί να πληρώνει συνέχεια πολλά χρήματα για συμβόλαια αλλά πάντα ποντάρει στο ότι υπάρχουν δικά της παιδιά που μπορούν να παίξουν στην πρώτη ομάδα».

Ποιο είναι, λοιπόν, το μυστικό της Μασία; Είναι σαν τη... συνταγή της Coca-Cola ή είναι κάτι πολύ πιο απλό;

«Δεν υπάρχει κανένα μυστικό. Κάποια στιγμή, οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να γεννηθεί μια ιδέα. Και όταν γεννάς μια ιδέα, πρέπει να βάζεις στόχους. Αυτοί είναι οι δυο βασικοί άξονες, οι ιδέες και οι στόχοι. Για να λειτουργήσουν όλα αυτά, πρέπει να προετοιμάσεις τη μεθοδολογία της δουλειάς. Να χαράξεις 4-5 διαφορετικές γραμμές και να πορευτείς με βάση αυτές. Να αποφασίσεις, δηλαδή ότι πρέπει να δουλέψεις σε ένα μοντέλο και να μείνεις πιστός σε αυτό. Εν προκειμένω, αποφασίσαμε να ποντάρουμε στις ακαδημίες μας. Αυτό έγινε πριν από καιρό και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πήραμε την απόφαση να στηριχθούμε στη Μασία και αυτό ακριβώς κάνουμε. Τίποτα δεν μας έβγαλε από το πλάνο όλα αυτά τα χρόνια. Στηριζόμαστε διαχρονικά στα δικά μας παιδιά και κοιτάμε μπροστά. Πάνω απ' όλα είναι η ιδέα, οι στόχοι και η δουλειά».

Τι θέση έχει η Μασία ανάμεσα στις αξίες της Μπαρτσελόνα, στους τίτλους και τους σούπερ σταρ που έχουν αγωνιστεί κατά καιρούς εδώ;

«Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό στοίχημα! Άπαντες στην Μπαρτσελόνα και ειδικά ο πρόεδρος του κλαμπ πιστεύουν πολύ στη Μασία. Οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν, έτσι δεν είναι; Φαίνεται στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα και αυτός, ακριβώς είναι ο τελικός στόχος. Δουλεύουμε για να ενισχύσουμε την πρώτη ομάδα, για να τη στηρίξουμε σε επίπεδο παικτών και γενικώς, σε οποιοδήποτε αναγκαίο επίπεδο».

Υπάρχει χώρος για ρομαντισμό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο; Ειδικά σε ένα κλαμπ όπως η Μπαρτσελόνα με τη must win νοοτροπία.

«Το ζήτημα τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη Μασία δεν έχει να κάνει μόνο με τη νίκη. Πρώτα και κύρια, θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο. Ο παίκτης που ξεκινάει από μικρός στη Μασία έχει αυτή τη λογική: "Εμείς έχουμε την μπάλα, εμείς έχουμε και τον έλεγχο"! Παράλληλα, δίνουμε μεγάλη σημασία στο κομμάτι της ατομικής εξέλιξης. Συνοψίζοντας, μάς ενδιαφέρει περισσότερο το πώς θα φτάσουμε στο αποτέλεσμα παρά το ίδιο το αποτέλεσμα. Μας νοιάζει η δουλειά που γίνεται σε κάθε γραμμή του γηπέδου, στους αμυντικούς, στους μέσους και τους επιθετικούς. Ξέρουμε ότι αν κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, θα φτάσουμε στη νίκη».

Πως θα ορίζατε τη φιλοσοφία και το modus operandi; Για κάποιους, το tiki-taka ήταν η εξέλιξη του total football, ότι ο Μίχελς το έμαθε στον Κρόιφ, ο Κρόιφ στον Γκουαρδιόλα και εκείνος με τη σειρά του στον Τσάβι. Ή πρόκειται για κάτι πολύ πιο περίπλοκο;

«Δεν θα έλεγα πως είναι περίπλοκο. Πάντως η αλήθεια είναι ότι ορισμένοι παίκτες που έρχονται απ’ έξω, κάποιοι παίκτες που υπογράφει κατά καιρούς η Μπαρτσελόνα δυσκολεύονται να αφομοιώσουν τη φιλοσοφία και χρειάζονται χρόνο ώστε να είμαστε όλοι στην ίδια σελίδα. Έπειτα όμως τους αρέσει πολύ και τα πάνε μια χαρά. Το πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε πίστη σε αυτό το μοντέλο που φέρνει επιτυχίες στο κλαμπ και θα συνεχίσει να το κάνει. Ξέρουμε πως έχουμε να κάνουμε μια δουλειά. Αλλά συνήθως, όχι, δεν επιμένουμε να δούμε τι τακτική χρησιμοποιεί ο αντίπαλός μας. Αυτό που θέλουμε είναι ο αντίπαλος να προβληματιστεί με εμάς, όχι εμείς με αυτόν. Γι’ αυτό πάντα ακολουθούμε το δικό μας μοντέλο. Εμείς θα κάνουμε το παιχνίδι μας και αυτός που έχουμε απέναντί μας θα έλθει σε εμάς. Αυτό είναι το παιχνίδι μας, ελάτε να μας κερδίσετε…».

«Απαγορεύονται τα κινητά τηλέφωνα»!

Σας ενοχλεί που πλέον οι νεαροί παίκτες βγάζουν τη ζωή τους στη φόρα με τα social media; Αυτό που είχε πει κάποτε ο Ντανιέλε Ντε Ρόσι, ότι δηλαδή «θα ήθελα να χτυπήσω με μπαστούνι στα δόντια όσους ανεβάζουν Instagram live από τα αποδυτήρια».

«Σε αυτή την περίπτωση, ειδικά μάλιστα στα αποδυτήρια της Μασία, απαγορεύονται τα κινητά τηλέφωνα! Προσπαθούμε να τους κάνουμε να καταλάβουν ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα, ότι δεν πρέπει να είναι κολλημένοι σε μια οθόνη. Στη δική μου εποχή τα αποδυτήρια ήταν για να μιλάμε για το παιχνίδι και την προπόνηση, όχι για να έχουμε ένα τηλέφωνο στα χέρια! Το λέω πάντα στους παίκτες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η δουλειά που θέλουμε από αυτούς είναι για 90 λεπτά, για δυο ώρες ή για δυόμιση ώρες, ανάλογα με το πρόγραμμα των προπονήσεών τους. Αυτές τις ώρες, λοιπόν πρέπει να τις αφιερώσεις στην ομάδα, να έχεις το μυαλό σου εδώ και όχι σε αυτό το μπιχλιμπίδι! Κατανοώ ότι όλα τα παιδιά έχουν social media, ότι θέλουν να ανεβάζουν φωτογραφίες μετά από ένα γκολ, ότι τους αρέσει να έχουν πολλούς followers στο Instagram. Είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει… Όταν όμως δουλεύεις με την ομάδα, πρέπει να είσαι εδώ! Είσαι κομμάτι της ομάδας και δεν πρέπει να ασχολείσαι με τίποτε άλλο. Είμαι απόλυτος σε αυτό! Επίσης, πρέπει να είσαι προσεκτικός όσον αφορά τον δημόσιο λόγο και το πώς επικοινωνείς. Μπορεί, για παράδειγμα να πεις ή να γράψεις κάτι όχι με τον ορθό τρόπο και αυτό να σε σημαδέψει, να σε ακολουθεί στη ζωή και την καριέρα σου».

Προσωπικά, ποια πιστεύτε ότι είναι η πιο… Μασία στιγμή; Οι τρεις φιναλίστ για τη Χρυσή Μπάλα το 2010; Ή ότι η Εθνική Ισπανίας που κατέκτησε το Μουντιάλ στον τελικό με την Ολλανδία είχε 7 παίκτες από την ακαδημία της Μπαρτσελόνα;

«Είμαστε εδώ για αυτόν τον λόγο. Προτεραιότητα για εμάς είναι να δίνουμε όσο το δυνατόν περισσότερους παίκτες στην πρώτη ομάδα, ρίχνοντας το βάρος στους ντόπιους. Τους παίκτες, δηλαδή που προέρχονται από εδώ, αν είναι εφικτό αυτό (σ.σ. εννοεί τους Καταλανούς). Τους εκτιμάμε πάρα πολύ. Όσον αφορά τα παιδιά που έρχονται απ’ έξω, στόχος μας είναι να ενσωματωθούν στον τρόπο σκέψης και τη λειτουργία της Μασία για να μπορέσουν να προχωρήσουν. Οι παίκτες που είναι από εδώ έχουν προτεραιότητα».

Ο Τσάβι, ο Μέσι και ο Ινιέστα έγιναν τα απόλυτα σύμβολα μιας ποδοσφαιρικής ιδέας. Ευθυγραμμίστηκαν οι πλανήτες και κυριάρχησαν την ίδια εποχή με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα; Ή δεν ήταν απλώς μια σύμπτωση;

«Δεν υπάρχουν πλανήτες… Αυτό που υπάρχει είναι η ευφυΐα, το ταλέντο και η ποιότητα. Η πίστη σε αυτό που γίνεται. Η εμπιστοσύνη στο μοντέλο, στην ιδέα, στον προπονητή και τους συμπαίκτες. Είναι ένα σύνολο πραγμάτων. Όχι μόνο στο επίπεδο του Ινιέστα, του Μέσι και του Τσάβι αλλά σε οποιονδήποτε άλλον δουλεύει στη Μασία…

Στο τέλος της ημέρας, αυτοί που ευνοούνται είναι ο κόσμος που τους βλέπει και τους απολαμβάνει στο γήπεδο. Πολλές φορές λέμε ότι αυτός ο πιτσιρικάς έχει τρομερό ταλέντο. Για μένα όμως, το ταλέντο είναι όταν το παιδί φτάνει να παίξει στην πρώτη κατηγορία και καθιερώνεται εκεί».

Συμφωνείτε πως ίσως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά για τη υστεροφημία της Μασία αν αυτή η χρυσή γενιά δεν κατακτούσε τόσους τίτλους τα προηγούμενα χρόνια;

«Μερικές φορές κάποιοι παίκτες που έρχονται στη Μασία σε εκπλήσσουν. Για την ακρίβεια, σε αιφνιδιάζουν αφού δεν περιμένεις την εξέλιξή τους. Πρόκειται για παιδιά που έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Δεν μου αρέσει να το αποκαλώ ταλέντο. Προτιμώ να λέω ότι έχουν ποιότητα, ότι έχουν μια σωστή στάση απέναντι στο ποδόσφαιρο με αποτέλεσμα να φτάσουν στο σημείο να σταθούν στην πρώτη ομάδα. Από την πλευρά μας, γίνεται σημαντική δουλειά στο κομμάτι του scouting. Γίνεται πραγματικά σπουδαία δουλειά από τους ανθρώπους της Μπαρτσελόνα που βλέπουν τα παιχνίδια κι εν συνεχεία από εκείνους που παίρνουν τις αποφάσεις. Ειλικρινά, το θέμα δεν είναι καθόλου απλό. Για να καταλήξει ένα παιδί στη Μασία, το βλέπουμε και το ξαναβλέπουμε άπειρες φορές! Δεν έχει να κάνει φυσικά μόνο με τη δική μου γνώμη αλλά αφορά 3-4 διαφορετικές γνώμες. Και όταν τελικά ολοκληρωθεί η δουλειά των scouts, θα γίνει η αξιολόγηση από τους επικεφαλής πριν μπουν στην ακαδημία. Κάποια παιδιά δυσκολεύονται πολύ να αφομοιώσουν το στιλ παιχνιδιού και το μοντέλο της Μασία. Αντίθετα, κάποια άλλα έρχονται με μεγαλύτερη άνεση. Γίνονται πάρα πολλές αξιολογήσεις. Συνοψίζοντας, υπάρχει η πρώτη ύλη και εμείς πρέπει να δώσουμε την ώθηση ώστε να στείλουμε το παιδί στην πρώτη ομάδα. Γι' αυτό είναι το ποδόσφαιρο υποδομών. Δουλεύουμε ουσιαστικά για την πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι τίτλοι που αναφέρατε δεν ήλθαν τυχαία. Προηγήθηκε όλη αυτή η διαδικασία».

«Ο Γκάβι και ο Πέδρι δεν είναι πια παιδιά»

Στις περιπτώσεις του Γκάβι και του Πέδρι, οι συγκρίσεις με τον Τσάβι και τον Ινιέστα κάνουν καλό; Στο τέλος της ημέρας, μιλάμε για δυο παιδιά. Ή έχουν πάψει προ πολλού να λογίζονται ως τέτοια;

«Όχι, δεν μιλάμε πια για παιδιά... Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός παικτών που ξεκίνησε να παίζει μπάλα από μικρές ηλικίες. Κάποιοι έχουν φύγει, κάποιοι άλλοι όπως ο Γκάβι και ο Πέδρι συνεχίζουν και μας προσφέρουν σπουδαία παιχνίδια, σπουδαίες βραδιές ποδοσφαίρου. Τους βλέπεις στο γήπεδο και καταλαβαίνεις αμέσως ότι δεν είναι πλέον παιδιά. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει σημασία πόσο χρονών είσαι όταν παίξεις για πρώτη φορά στην Μπαρτσελόνα. Το σημαντικό είναι να είσαι έτοιμος όταν φτάσεις εκεί. Έτσι θα είμαστε χαρούμενοι και εμείς που βοηθήσαμε σε αυτή τη διαδικασία. Τότε μόνο θα ξέρουμε ότι κάναμε καλά τη δουλειά μας. Όσον αφορά τον Γκάβι και τον Πέδρι, θεωρώ πως είχε φτάσει η ώρα τους για να βγουν μπροστά και να μετρήσουν τις δυνάμεις τους στην πρώτη ομάδα. Υπήρξε πολύς κόσμος που τους είδε και τους αξιολόγησε και εκείνοι από την πλευρά τους δεν μας απογοήτευσαν. Γνώριζαν εξ αρχής πως τα μάτια όλου του κόσμου θα ήταν καρφωμένα πάνω τους. Έκαναν μια πολύ καλή καριέρα στις μικρές ομάδες, δημιούργησαν προοπτικές και μεγάλες προσδοκίες, τράβηξαν πάνω τους την προσοχή και τώρα αποδεικνύουν το ταλέντο και την ποιότητά τους».

Η αντιπαλότητα με τη Ρεάλ βοηθάει ή δυσκολεύει το κομμάτι της ακαδημίας; Από τη στιγμή που μπαίνει στην εξίσωση του κομμάτι του ανταγωνισμού και της πίεσης για το αποτέλεσμα απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο.

«Θα έλεγα πως ούτε βοηθάει, ούτε εμποδίζει τη λειτουργία της Μασία. Πρόκειται για δυο μεγάλες ομάδες που στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στις ακαδημίες τους. Σε επίπεδο τίτλων, αρκεί να δείτε τις Εθνικές Ισπανίας U16, U17 και U18 όπου υπάρχουν 6-7 παίκτες από τη μια ομάδα ή την άλλη. Οι νεαροί παίκτες ακολουθούν μια γραμμή προόδου σε κάθε περίπτωση. Η Ρεάλ είναι η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα είναι η Μπαρτσελόνα. Δεν υπολογίζουμε αυτή την κόντρα για να πούμε αν ένας παίκτης της ακαδημίας κάνει ή όχι για την πρώτη ομάδα. Υπάρχουν περισσότερα κριτήρια για να διαπιστώσει κανείς αν ένας παίκτης της Μασία κάνει ή όχι για την πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα. Σίγουρα δεν είναι ένα από αυτά η αντιπαλότητα με τη Ρεάλ».

Σε προσωπικό επίπεδο, πώς σας βοήθησαν οι διδαχές του Κρόιφ; Με δεδομένο ότι παίξατε για εκείνον και πλέον είστε επικεφαλής του τμήματος ποδοσφαίρου της Μασία όπου άφησε το αποτύπωμά του.

«Όταν ο Γιόχαν Κρόιφ ήλθε στην Μπαρτσελόνα ως προπονητής, το κλαμπ αντιμετώπιζε προβλήματα. Υπήρχαν κάποια προβλήματα σε επίπεδο λειτουργίας της ομάδας, σε επίπεδο παικτών όμως όπως σας εξήγησα προηγουμένως, είχε μια ιδέα και ήθελε να την εφαρμόσει. Ήθελε να αλλάξει τη μορφή και τον τρόπο της προπόνησης, το πρόγραμμα και κυρίως το θέμα με την κυκλοφορία της μπάλας. Στο δικό του μυαλό, η μπάλα έπρεπε να είναι συνέχεια με τον παίκτη. Δημιούργησε, λοιπόν έναν διαφορετικό τρόπο πίεσης σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αναπτύσσοντας μια μεθοδολογία που εφαρμόστηκε πολύ καλά. Αφοσιώθηκε σε αυτή την ιδέα, έριξε όλο το βάρος στην ιδέα της κυριαρχίας. Ήταν μια νοοτροπία και ένα μοντέλο που σημάδεψαν την Μπαρτσελόνα τα επόμενα χρόνια».

«Δεν φτιάχνουμε μόνο ποδοσφαιριστές»

Η νέα γενιά των οπαδών της Μπαρτσελόνα γνωρίζει ιστορία;

«Ναι. Κάθε γενιά μεγαλώνει με τους δικούς της παίκτες και τα δικά της πρότυπα. Υπάρχουν, για παράδειγμα φίλαθλοι που μεγάλωσαν με την ομάδα του Μέσι, με την Μπαρτσελόνα των Ολλανδών… Τα παιδιά μεγαλώνουν με αυτές τις εικόνες και πάντα μιλούν μεταξύ τους για ποδόσφαιρο, τόσο εδώ στην Καταλονία όσο και στην Ισπανία. Οι νέοι πάνε στο γήπεδο με τον φίλο τους, με τον πατέρα τους ή με κάποιον άλλον και πάντα γίνεται κουβέντα για ποδόσφαιρο, για τις παλιές εποχές και για τους τίτλους. Λαμβάνουν πολλές πληροφορίες για το ποδόσφαιρο, για την Μπαρτσελόνα και την ιστορία της, όχι μόνο για τους βετεράνους αλλά για τα πάντα».

Ποιο είναι το δικό σας όνειρο όσον αφορά τη Μασία και το μέλλον της;

«Το πιο κοντινό όνειρο είναι η δουλειά. Η δουλειά που φαίνεται στο γήπεδο. Η πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα πρέπει να αισθάνεται ήρεμη ότι υπάρχει μια δεξαμενή παικτών που μπορούν ανά πάσα στιγμή να βοηθήσουν. Να ξέρει, δηλαδή ότι υπάρχουν δικά της παιδιά που μπορεί να στηριχθεί σε αυτά, που μπορούν να βοηθήσουν την πρώτη ομάδα και τον προπονητή. Εν προκειμένω, ο Τσάβι πάντα καλεί 3-4 παιδιά της Μασία να προπονούνται μαζί τους και να παίρνουν εμπειρίες. Αυτό, ακριβώς είναι το ζήτημα και ο μεγάλος στόχος».

Τι σας κάνει περισσότερο περήφανο;

«Αυτό που μένει είναι η αναγνώριση ότι κάτι κάνουμε καλά εδώ, έτσι; Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις έναν παίκτη τα επόμενα χρόνια και να λες: "Τον βλέπεις αυτόν; Ήταν εδώ, μαζί μας. Πέτυχε και είναι δικό μας παιδί". Ότι έμεινε μερικά χρόνια στη Μασία ή ότι ξεκίνησε από τους Παίδες και στη συνέχεια ακολούθησε τη δική του διαδρομή. Γίνεται μια σπουδαία δουλειά και είναι σημαντικό για τα παιδιά που βγαίνουν από την ακαδημία της Μπαρτσελόνα να θυμούνται την παρουσία τους εδώ με μια γλυκιά ανάμνηση. Πάντα λέμε το ίδιο. Δεν φτιάχνουμε μόνο ποδοσφαιριστές. Διαμορφώνουμε ανθρώπους. Για όλους εδώ, ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος. Να βάλουμε, δηλαδή έναν παίκτη στην πρώτη ομάδα, υπολογίζοντας παράλληλα ότι μιλάμε για χαρακτήρες. Αν για οποιοδήποτε λόγο κάποιο παιδί της Μασία δεν φτάσει στην πρώτη ομάδα ή αν αποχωρήσει από την Μπαρτσελόνα, το θέμα είναι να έχει αποκτήσει αρχές και αξίες ως άνθρωπος. Τότε ναι, θα είμαστε χαρούμενοι και περήφανοι».

Θερμές ευχαριστίες στον οργανισμό της FC Barcelona, στον PR officer του κλαμπ, Τσέμι Τερές, στον υπεύθυνο επικοινωνίας της Μασία, Αλμπέρτο Μοντενέγρο και κυρίως, στον καλό συνάδελφο Αλέξανδρο Λοθάνο.

Art direction / γραφικά: Χρήστος Ζωίδης

PHOTO CREDITS: Pedro Salado, Centre de Documentació i Estudis FC Barcelona