«Ο Αλμέιδα πανηγυρίζει όπως εγώ, αλλά εμένα με έλεγαν "κατσίκι"»
Ο Σούλης Παπαδόπουλος γράφει το βιβλίο της ζωής του στο Gazzetta, με το δικό του μοναδικό τρόπο!
Όταν ακούς τη λέξη Κορυδαλλός το μυαλό σου πάει στις φυλακές και στην Προοδευτική. Ή μάλλον στην... Προοδευτική του Σούλη Παπαδόπουλου.
Το παιδί που πέρασε τη θύρα της No Gate με το μπαμπά του έμελλε μερικά χρόνια αργότερα να φορέσει τη φανέλα με το φοίνικα στο στήθος και λίγα χρόνια πιο μετά, η δική του ομάδα σηματοδότησε μια ολόκληρη εποχή. Την τελευταία ένδοξη εποχή της Προοδευτικής. Τότε που ο Κορυδαλλός έστρεφε τα βλέμματα πάνω του και για την ομάδα του, το καμάρι του που ήταν στην Α' Εθνική.
Ο Σούλης Παπαδόπουλος, λάτρεψε και λατρεύει την Προο. Και δεν το κρύβει. Ως επαγγελματίας, όμως, πλήρωσε αυτήν του την αγάπη.
Μέσω του Gazzetta, γράφει την ιστορία της ζωής του. «Ξέρεις, μου είναι δύσκολο να μιλάω για τον Σούλη ποδοσφαιριστή», θα μου πει σε κάποια στιγμή της συνέντευξης. Δεν έχει άδικο. Ο Σούλης Παπαδόπουλος ήταν γεννημένος να γίνει προπονητής. Κι όταν ο Νίκος Αλέφαντος των «σκότωσε» ποδοσφαιρικά, στην ουσία «γέννησε» τον κόουτς που αργότερα θα ανέβαζε την Προοδευτική στην Α' Εθνική και από εκεί θα έφερνε απίστευτους θριάμβους στην πόλη του. Νίκη επί του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο, επί του ΠΑΟΚ... Νικούσε όλους τους «μεγάλους» - εκτός την ΑΕΚ - και μετά πήγαινε να δουλέψει στο ψιλικατζίδικο που είχε με τη σύζυγό του. Την Ελπίδα του.
Δεν διστάζει να εκφράσει το παράπονό του: «Με σέβονταν Μπάγεβιτς και Σάντος και στον Κορυδαλλό έλεγαν ότι κάνω μόνο για την Προοδευτική». Τολμά να παραδεχτεί ότι δεν ήταν έτοιμος για την Κύπρο, εκεί που κάποιοι παίκτες του πήγαν να του την φέρουν.
Δεν έχει πρόβλημα να πει ότι στον Ολυμπιακό Βόλου ένιωσε για πρώτη φορά προπονητής - αν και μέσα του ήξερε ότι είναι γι' αυτήν τη δουλειά.
Τι είπε για Καρρά, Ψωμιάδη, Μπέο, Κούγια... Το ματς που ψύχρανε τις σχέσεις του με τον κουμπάρο του Γιάννη Αγγελόπουλο. Κι άλλες πολλές άγνωστες ιστορίες.
«Πιστεύω ότι έχω πιο πολλές νίκες κόντρα στον Αναστόπουλο».
«Να δείρετε εμένα και αφήστε τους παίκτες», είχε πει στους οργανωμένους του Άρη πριν το ματς με τον Λεβαδειακό, λίγες ώρες αφότου είχε αναλάβει. Αυτή η μαγκιά του Σούλη τον οδήγησε σε επιτυχίες. Όπου κι αν πήγε άφησε το στίγμα του. Σε Κατερίνη για τον Πιερικό, Ηράκλειο για τον Εργοτέλη, Λάρισα, Ολυμπιακό Βόλου και φυσικά στον Άρη. Εκεί που χάρισε μια παραμονή που δεν πίστευε κανείς.
Τι λέει για τους πανηγυρισμούς του που συγκρίνει μ' αυτούς του Αλμέιδα, τον οποίο σήμερα αποθεώνουν οι δημοσιογράφοι - και καλά κάνουν - αλλά εκείνον τον κορόιδευαν.
Στο περίφημο «παίζουν άμυνα όπως η Προοδευτική του Σούλη Παπαδόπουλου» η απάντηση είναι πως «η Ίντερ απέναντι στη Σίτι αν δεν έπαιζε με πέντε στην άμυνα θα έτρωγε πέντε γκολ. Εγώ δεν θέλω να τρώω πέντε γκολ και να μου χτυπάνε την πλάτη. Αυτά που έκανα το 2000 τα κάνουν σήμερα, το 2023».
Το σχόλιό του για προπονητές που με την πρώτη επιτυχία πάνε σε ομάδες όπως η ΑΕΚ: «Του βλέπω που θέλουν να πάνε σε μεγάλη ομάδα και γελάω. Αφήστε εμένα. Δηλαδή ο Χατζάρας κι ο Τσιώλης τι έπρεπε να κάνουνε»;
Μία συνέντευξη που σε κάθε παράγραφο έχει και μια ατάκα. Κρύβει έναν τίτλο. Μια ξεχωριστή ιστορία. Μία συνέντευξη... Σούλης Παπαδόπουλος!
«Η μάνα μου με έπλενε στην αυλή για να μη με δει ο πατέρας μου λερωμένο»
Να γυρίσουμε στα παιδικά σας χρόνια στον Κορυδαλλό.
«Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όπως αυτά όλων των παιδιών, αν και εμένα δεν μου άρεσε καθόλου. Το σχολείο μου ήταν αυτό που ήμασταν πριν. Πετούσα τη τσάντα μου, έπαιρνα μία μπάλα και πήγαινα στην αλάνα για ποδόσφαιρο. Ξεχνούσα να γυρίσω. Θυμάμαι ότι γυρνούσε ο πατέρας μου από τη δουλειά και σφύραγε για να επιστρέψω. Ακουγα το σφύριγμα και γύρναγα βρώμικος και λερωμένος. Η μητέρα μου έβγαινε στην αυλή να με πλύνει με το λάστιχο για να μη με δει ο πατέρας μου, αν και του άρεσε που έπαιζα. Κι ένας από τους λόγους που έπαιξα ποδόσφαιρο είναι αυτός.
Βιαζόμουν να μεγαλώσω, γιατί τα ξαδέρφια μου ήταν μεγαλύτερα και ήθελα να κάνω παρέα μαζί τους. Δεν με έπαιρναν μαζί και έκλαιγα γιατί ήμουν διαφορετικός. Δεν ήθελα να κάνω παρέα με μικρότερα παιδιά ή μ' αυτά της ηλικίας μου. Θυμάμαι ότι έπαιρνα το χαρτζιλίκι από τον πατέρα μου, πηγαίναμε σινεμά, αλλά εμένα δεν μου άρεσε. Επαιρνα το γλυκό από το κυλικείο, το έτρωγα και έφευγα. Κατέβαινα τη Λαμπράκη, περνούσα από το σουβλατζίδικο του κυρΠαναγιώτη και μετά σπίτι. Αυτή ήταν η παιδική μου ηλικία. Μπάλα και παρέες».
Το ποδόσφαιρο πότε άρχισε να μπαίνει πιο σοβαρά στη ζωή σας;
«Από μικρός ήθελα να παίξω μπάλα. Ήταν το μόνο που είχα στο μυαλό μου, το είχα πάρει πολύ σοβαρά».
Το σχολείο το τελειώσατε;
«Το τελείωσα, αλλά με... μέσον και σπρώξιμο».
Δεν σας άρεσε καθόλου;
«Καθόλου, απλά ήθελα να περνάω τις τάξεις. Ήταν κι άλλα τα χρόνια, δεν είναι όπως τώρα. Το σωστό είναι τα παιδιά να σπουδάζουν και δόξα τω Θεώ και οι δύο κόρες μου, παρά τα μαγαζιά που έχουν, έχουν σπουδάσει. Νομίζω θα μας είχε βοηθήσει περισσότερο και εμάς αν είχαμε σπουδάσει. Τα σημερινά παιδιά είναι διαφορετικά σε σχέση με εμάς. Οι σπουδές, οι ξένες γλώσσες παίζουν σημαντικό ρόλο στο ποδόσφαιρο. Τότε, όμως, δεν υπήρχαν αυτά και κοιτούσαμε να βγάλουμε το σχολείο από υποχρέωση, για να έχουμε απλά το χαρτί στα χέρια μας».
Ξεκινήσατε από την Ακαδημία της Προοδευτικής. Πώς θυμάστε εκείνες τις μέρες;
«Ξεκίνησα από την Ακαδημία της Προοδευτικής, αλλά εμένα μου άρεσε η αλάνα. Πήγαινα και στου Αιγάλεω και στου Ιωνικού. Τότε δεν υπήρχε κι αυτή η έχθρα. Απλά, έτυχε ο πατέρας μου να με πάει στην Προοδευτική και έγινα Προοδευτική. Ήταν ο πατέρας μου Προοδευτική και έγινα και εγώ. Δεν το έχω μετανιώσει και δεν το έχω κρύψει ποτέ. Αλλο το ένα άλλο τ' άλλο. Πιθανόν, αν ήταν Ιωνικός ή Ατρόμητος να ήμουν και εγώ».
Πόσο χρονών πήγατε στην Προοδευτική;
«Ο πατέρας μου με πήγε 8-9 χρονών. Προπονητές ήταν οι κ.κ. Μπέσης και Τερκεσίδης. Πήγαιναν πολλά παιδιά τότε. Ο πρώτος προπονητής που ασχολήθηκε σοβαρά μαζί μου και με έβαλε να παίξω ήταν ο Στάθης Χάιτας του Πανιώνιου και μετά ο Κώστας Πολυχρονίου του Ολυμπιακού. Με τον Χάιτα έκανα ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα, μετά έμεινα λίγο πίσω και μόλις ήρθε ο Πολυχρονίου με προώθησε πάλι».
Από Πολυχρονίου τι θυμάστε;
«Κατ' αρχάς να πούμε ότι έπαιξα στην πρώτη ομάδα της Προοδευτικής στα 16 μου. Ήμουν πολύ μικρός όταν έπαιξα στην Β' Εθνική. Η Β' Εθνική ήταν πολύ διαφορετική, ήταν πολύ δύσκολα να παίξεις. Εντάξει τον θαύμαζα και τον άκουγα, γιατί ακούγαμε από τους πατεράδες και θείους μας τι είχαν πετύχει τέτοιοι παίκτες».
Ο Πολυχρονίου τι είχε δει σε εσάς;
«Του άρεσα γιατί ήμουν θρασύς, είχα καλά χτυπήματα της μπάλας, καλά σουτ και καλές σέντρες. Μου έλεγε ότι μπορώ να παίξω σε υψηλό επίπεδο. Απλά, εγώ τότε είχα στο μυαλό μου ότι αν έπαιζα μόνο στην Προοδευτική θα ήμουν καλά».
«Ξαφνικά είχαν τη φωτογραφία μου μεγαλύτερη απ' αυτή του Μπάγεβιτς και του Σάντος»
Πώς ήταν να παίζετε στην ομάδα που υποστήριζε ο μπαμπάς σας;
«Ήταν και καλό και κακό. Ως ποδοσφαιριστής έπαιξα μόνο στην Προοδευτική και στον Ατρόμητο. Γι' αυτό κι ως προπονητής ήθελα να φύγω. Ήθελα να αποδείξω ότι μπορώ και αλλού. Ελεγαν: "Ο Σούλης μόνο στην Προοδευτική μπορεί". Αυτό με τράβηξε λίγο και όταν έγινα προπονητής και είναι λογικό αλλά δεν είναι έτσι. Αλλο η δουλειά, άλλο τα συναισθήματα».
Ως προπονητής πήγε να σας τραβήξει αυτό γιατί ήρθαν κι οι επιτυχίες πολύ γρήγορα.
«Ήρθαν πολύ γρήγορα και ξαφνικά ασχολούνταν όλοι μαζί σου. Εγώ αυτό δεν το είχα ζήσει ως ποδοσφαιριστής, δεν ήμουν στους πρωτοκλασάτους παίκτες ούτε έπαιξα σε μεγάλη ομάδα, στον Παναθηναϊκό, στην ΑΕΚ, στον Ολυμπιακό... Και ξαφνικά παίρνεις τις μεγάλες εφημερίδες, το ΦΩΣ, το Sport Time, την Αθλητική Ηχώ και σε έχουν πρωτοσέλιδο. Να έχουν πιο μεγάλη φωτογραφία τη δική σου από τον Μπάγεβιτς ή τον Σάντος. Όσο και να θέλεις "παίρνουν τα μυαλά σου αέρα"».
Εσάς πώς πήραν τα μυαλά σας αέρα;
«Ε, παίρνουν... Λες ότι κάτι είμαι».
Λέτε «δεν σας βλέπω»;
«Το "δεν σας βλέπω προπονητικά" το λέω συχνά. Το λέω και στους ποδοσφαιριστές μου για να παίρνουν ψυχολογία. Δεν το λέω από άποψη αλαζονίας. Εγώ είμαι τυχερός γιατί είχα πάντα στο πλευρό μου τη σύζυγό μου την Ελπίδα. Μου έλεγε: "Πρόσεχε Σουλάκι, κοίτα που είσαι". Με προσγείωνε πάντα. Δεν είμαστε τίποτα, είμαστε άνθρωποι που κάνουμε τη δουλειά. Ο σεβασμός είναι πάνω απ' όλα».
Νομίζω ότι με τη σύζυγό σας είστε μαζί μια ολόκληρη ζωή.
«Ναι, φαντάσου ότι όταν πήγα στην πρώτη μου προετοιμασία και έγινα επαγγελματίας, με την Ελπίδα ήμασταν μαζί. Θυμάμαι ότι τότε είχαμε πάει στην Πάρνηθα για προετοιμασία. Τότε είχε καταλάβει κι η Ελπίδα ότι αυτό θα είναι το επάγγελμά μου».
Τι σας έλεγε;
«Το ήξερε... Πολλοί έλεγαν ότι δεν θα αντέξει, ότι είναι ψυχοφθόρο, ότι είναι μικρή και εσύ θα φεύγεις ταξίδια. Τη δεύτερη χρονιά πήγαμε για προετοιμασία στη Βουλγαρία και έπρεπε να μείνει μόνη της. Πρέπει να ρωτήσουμε εκείνη για το πώς άντεξε».
Το ντεμπούτο που έκανε μπροστά σε 6.000 Προοδευτικάνους με 2 γκολ κόντρα στον Αιολικό και το «μικρέ καβάλησες το καλάμι» από τον Χάιτα.
Ποιο ήταν το ματς που σας καθιέρωσε ως παίκτη της Προοδευτικής;
«Ως ποδοσφαιριστής, είναι το ματς που κάνω μέσα στον Κορυδαλλό με τον Αιολικό. Είναι το δεύτερό μου ματς, το πρώτο το είχα παίξει στα Τρίκαλα ως αλλαγή. Ο Αιολικός ήταν πρώτος και εμείς ήμασταν στη μέση της βαθμολογίας. Το γήπεδο είχε 6.000 κόσμο και δεν περίμενα να παίξω. Ήμασταν στο ξενοδοχείο και με τον Γιάννη Αγγελόπουλο μέναμε στο ίδιο δωμάτιο. Εκείνος μου είπε: "Παίζεις". Δεν τον πίστευα και μου λέει: "Ρε 'συ άκουσα να λένε ότι δεξιά θα παίξει ο μικρός. Ποιος άλλος είναι μικρός;". Τι ήταν να μου το πει... Πού να κοιμηθώ! Ούτε τουαλέτα πήγα ούτε έφαγα από το άγχος μου. Όπου ήταν ο κόουτς περνούσα από μπροστά του για να μου μιλήσει αλλά δεν μου έλεγε τίποτα εμένα. Σ' αυτούς που ήταν να παίξουν μιλούσε ξεχωριστά και μετά μιλούσε σ' όλους μας στο γήπεδο. Μετά πήγα στο δωμάτιο όπου και είπα: "Πλάκα θα μου κάνουν για να με αγχώσουν". Ετσι ξεαγχώθηκα. Όμως, όπως είμαστε στο γήπεδο ήρθε ο Γιάννης Καρράς και μου είπε:
"Δεν πιστεύω να φοβάσαι". Του απαντάω: "Ναι, όποτε με βάλει είμαι έτοιμος" και εκείνος μου λέει: "Τι όποτε σε βάλει, αφού ξεκινάς". Οι παίκτες εν τω μεταξύ έβγαιναν για ζέσταμα. Δεν μου το είπαν νωρίτερα για να μη με αγχώσουν. Θυμάμαι ότι εκείνοι είχαν προηγηθεί 0-1, ισοφαρίσαμε με ένα δικό μου σουτ σε 1-1 στο 11' και στο 14' έκανα το 2-1. Από εκεί και μετά δεν θυμάμαι τίποτα από τη χαρά μου. Πάμε στο ημίχρονο και με βγάζει ο άνθρωπος. Μου λέει: "Μπράβο μικρέ, έβαλες δύο γκολ, την έκανες τη δουλειά σου". Μετά όμως άρχισαν οι καλοθελητές τα "καλά ρε έβαλες δύο γκολ και σε έβγαλε". Ε, μετά πήγα εγώ στην προπόνηση "βαρύς". Με πιάνει ο κόουτς, ο Χάιτας και μου λέει: "Τι έγινε μικρέ; Καβάλησες καλάμι;". Του λέω: "Ε, κύριε Στάθη έβαλα δύο γκολ". Μου απάντησε: "Και τι έγινε που έβαλες δύο γκολ". Στο άλλο ματς παίζαμε στην Εδεσσα και ήμουν εκτός αποστολής. Εκεί άρχισε να καταλαβαίνω πώς είναι να είσαι ποδοσφαιριστής».
Τα λεφτά τότε πώς ήταν;
«Ήταν πολύ καλά τα λεφτά, καμία σχέση με σήμερα. Ήταν αλλιώς».
Δεν θέλω να μας πείτε ποσό, αλλά θυμάστε πώς διαχειριστήκατε τα πρώτα σας χρήματα;
«Τότε είχε και μισθό. Παίρναμε 11.000 δραχμές - μπορεί να ακούγονται λίγα αλλά ήταν πολύ καλά. Και φυσικά είχαμε και τα λεφτά από το συμβόλαιο. Τα συμβόλαια τότε είχαν συνήθως 5ετή διάρκεια. Μετά έγιναν καλύτερα».
Είχατε ευκαιρίες να παίξετε κι αλλού;
«Ναι, είχα αρκετές προτάσεις. Και από την Ξάνθη με είχαν ζητήσει. Θεωρούσα ότι η Προοδευτική είναι πολύ μεγάλη ομάδα, ότι εδώ είναι ο παράδεισος. Είναι και σωστό και λάθος αυτό. Μετά ήμουν καλά και οικονομικά και είχα και την Ελπίδα τη σύζυγό μου, που δεν ήθελε να φύγω. Τότε υπήρχε και η αντιπαλότητα. Δηλαδή, δεν έπαιρνε παίκτες το Αιγάλεω από την Προοδευτική ή το αντίθετο».
Σας ήθελαν εκεί;
«Σίγουρα με ήθελαν γιατί κι η εξέλιξή μου έδειξε ότι ήμουν καλός, αλλά δεν ήθελα κι εγώ να φύγω. Είχα 8ετή συμβόλαιο και ήταν δύσκολο να φύγω, μόνο αν ήθελε η ομάδα να με δώσει θα πήγαινα. Όταν τελείωσε το συμβόλαιό μου πήγα στον Ατρόμητο».
Η σύγχρονη ιστορία της Προοδευτική δια στόματος Σούλη Παπαδόπουλοου:
«Επειδή έχαναν στον Κορυδαλλό έλεγαν ως δικαιολογία ότι έτρωγαν ξύλο»
Η Προοδευτική έχει συνδυαστεί με τον τσαμπουκά, με το κλουβί. Θυμάστε κάποια ματς με ένταση; Κάποια ιδιαίτερα ματς...
«Ο Κορυδαλλός, το Αιγάλεω, το Περιστέρι το βγάζουν αυτό... Αυτό βέβαια συμβαίνει και σε άλλες περιοχές της επαρχίας. Ναι, ο Κορυδαλλός το βγάζει αυτό, αν και νομίζω ότι πιο πολύ το λέγαμε για να φοβούνται οι άλλοι και να έρχονται να χάνουν. Δεν νομίζω ότι κάναμε κάτι το ιδιαίτερο, δεν κάναμε τίποτα. Τι θα κάνεις; Θα τους δείρεις; Κανέναν δεν μπορείς να δείρεις.
Κοιτάξτε, επειδή αδικούμε την Προοδευτική μ' αυτό, όπως και τον Ιωνικό και το Αιγάλεω. Ερχόταν ο Άρης κι ο Ηρακλής έχαναν και έλεγαν: "Μας έδειραν". Ήταν δικαιολογία. Ελεγαν μας έδειραν οι Νικαιώτες, οι Κορυδαλλιώτες, οι Αιγαλεώτες. Δεν ήταν έτσι όμως, αλλά αφού το έβρισκαν ως δικαιολογία εμείς το εκμεταλλευόμασταν».
Αυτή η μικρή φυσούνα, βγάζει και μια μαγκιά;
«Ναι είναι κλουβί, είναι έδρα».
Το ματς ως ποδοσφαιριστής που θα θέλατε να παίξετε ξανά;
«Είναι το ματς με τον Ολυμπιακό Βόλου στη Λιβαδειά που έπρεπε να νικήσουμε γιατί και με ισοπαλία πέφταμε. Σκόραρα και ήταν και πολύ ωραίο γκολ με ανάποδο ψαλίδι».
Εκεί πώς νιώθεις;
«Εκεί έγινα και αλλαγή. Βγήκα γιατί δεν μπορούσα να συνεχίσω από τη χαρά μου. Είχαν πέσει όλοι πάνω μου».
«Δεν έκανα ζημιές στα μπουζούκια. Ήμουν... μουλοχτός»
Στο πόσο έγινε αυτό;
«Στο 65'. Είχαμε προηγηθεί 2-0, μας ισοφάρισαν σε 2-2, κάναμε μ' αυτό το γκολ το 3-2 και μετά πετύχαμε κι άλλο. Νομίζω ότι έπεφταν οι Σέρρες. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο από εκεί και ύστερα. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι πήγαμε στο Can Can, στα μπουζούκια. Όπως ήρθαμε με το λεωφορείο μπήκαμε μέσα».
Σχήμα;
«Ο Πουλόπουλος με την Αντζελα Δημητρίου».
Οι ποδοσφαιριστές τότε έκαναν ζημιές στα μπουζούκια;
«Μόνο ζημιές» (γέλια)
Δηλαδή;
«Οι παίκτες της Β' Εθνικής πηγαίναμε στα μπουζούκια για να δούμε παίκτες της Α' Εθνικής. Θυμάμαι ότι έβλεπα εγώ τον Τσιώλη, τον Παπαδόπουλο τον τερματοφύλακα, τον Μητσιμπόνα, πολλούς παίκτες... Τον Νταρακλίτση, τον Ξανθόπουλο. Κι ο Αναστόπουλος, ο Βαμβακούλας, ο Κυράστας, ο Βασίλης Κωνσταντίνου πήγαιναν. Και εμείς οι πιο μικροί πηγαίναμε για να πάρουμε λίγο απ' αυτήν την αίγλη».
Θυμάστε ζημιές που κάνατε;
«Όχι δεν έκανα εγώ. Ήμουν μουλοχτός». (γέλια)
Στο κεφάλαιο ποδοσφαιριστής, υπάρχει κάτι άλλο στο οποίο πρέπει να σταθούμε;
«Ξέρεις, παραξενεύομαι που μιλάω για τον Σούλη ποδοσφαιριστή».
Ναι, δεν θέλω να το αδικήσουμε αυτό το κεφάλαιο της ζωής σας.
«Σωστά, από εκεί ξεκίνησα».
«Είχα νικήσει τον ΠΑΟΚ και μετά πήγα στο ψιλικατζίδικο για δουλειά. Μπήκαν δυο ΠΑΟΚτσήδες, με είδαν, άφησαν τα τσιγάρα και έφυγαν»
Κι ο Αλέφαντος, λοιπόν, σας λέει ότι σας τελείωσε ποδοσφαιρικά. Δεν ήταν σοκ αυτό;
«Ναι ήταν σοκ, γιατί εγώ είχα οικογένεια. Ευτυχώς η γυναίκα μου κοιτούσε πιο μπροστά από μένα γιατί είχε πάρει ένα ψιλικατζίδικο που το είχε διαμορφώσει με είδη σχολικών. Ήταν στη γειτονιά της απέναντι από το σχολείο. Μπορούσαμε να ζήσουμε απ' αυτό. Εκεί πάτησα κι εγώ και είπα: "Εντάξει, θα πάω για προπονητής"».
Σας θυμάμαι ότι Κυριακή ήσασταν στον πάγκο και την Δευτέρα στο μαγαζί.
«Δεν με ένοιαζε. Θυμάμαι ότι τελειώνει το ματς με τον ΠΑΟΚ, στο οποίο είχαμε νικήσει 1-0. Το ματς ήταν τηλεοπτικό. Τελειώνει λοιπόν το ματς και είχα πάει στο μαγαζί. Μπαίνουν μέσα δύο άτομα, ΠΑΟΚτσήδες. Με κοιτάνε και μου λένε: "Εσύ δεν ήσουν στον πάγκο της Προοδευτικής; Τι κάνεις εδώ"; Τους είπα ότι είναι δικό μου το κατάστημα. Αφησαν τα τσιγάρα και έφυγαν. Δεν είχα τέτοια εγώ, δεν το έπαιζα κάποιος».
Όταν είπατε ότι θα γίνετε προπονητής, επηρεαστήκατε από κάποιον;
«Και διαβάζεις αλλά προπονητής γίνεσαι μέσα από την καθημερινότητα και την τριβή. Ακούω κάποιους που λένε: "Ο τάδε έχει εμπειρία, έχει το δίπλωμα και είναι τόσα χρόνια προπονητής". Από την άλλη έχει το δίπλωμα και δεν έχει δουλέψει πουθενά. Ε, τι εμπειρία είναι αυτή! Εγώ ήθελα να γίνω προπονητής και να αποβάλλω από μέσα μου το θέμα της Προοδευτικής και του Κορυδαλλού. Ηθελα να πάω σε άλλες πόλεις και να είμαι αποδεκτός όπως εδώ στον Κορυδαλλό, που περπατήσαμε και με χαιρετάνε. Και δόξα τω Θεώ και στη Λάρισα και στο Βόλο και στην Κατερίνη και στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα και όπου έχω πάει είμαι αποδεκτός. Και γι' αυτό έχω ξαναπάει και δεύτερη και τρίτη φορά. Στην Κατερίνη έχω πάει τέσσερις φορές, στον Βόλο πέντε, στον Άρη δύο, στην Λάρισα μία αλλά μακάρι να ξαναπάω. Στην Παναχαϊκή μακάρι να ξαναπάω γιατί είναι μεγάλη ομάδα».
«Μπορεί να με βρίζουν οι Ιωνικοί αλλά με θεωρούν καλό προπονητή»
Στον Ιωνικό θα πηγαίνατε;
«Θέλω να είμαι τίμιος. Τον Ιωνικό τον έχουν ο Γιάννης κι ο Τάκης Τσιριγώτης που είναι πολύ φίλοι μου. Νομίζω ότι δεν μπορώ να πάω στον Ιωνικό προπονητής. Πολλοί το έχουν πάρει ότι δεν θέλω να πάω. Ποιος δεν θέλει να πάει σε μια ομάδα που είναι στην Α' Εθνική και που οι ιδιοκτήτες είναι φίλοι του; Και πιο πριν ο κύριος Κανελλάκης μου είχε κάνει πρόταση. Ποιος δεν θέλει να δουλέψει Super League ή Super League 2. Αλλά για σεβασμό προς τους φιλάθλους και των δύο ομάδων δεν πρέπει να πάω. Όταν έχεις ταυτιστεί τόσο πολύ με μία ομάδα δεν γίνεται να πας στο μεγάλο αντίπαλο. Όταν είσαι επαγγελματίας βέβαια δεν υπάρχει αυτό αλλά δεν γίνεται... Κι οι Ιωνικοί μπορεί να με βρίζουν αλλά ξέρω ότι μέσα τους με θεωρούν καλό προπονητή. Νομίζω, όμως, ότι αν πάω εκεί θα το χάσω κι αυτό, όπως θα το χάσω και με τους φιλάθλους της Προοδευτικής.
Την Προοδευτική την έχω νικήσει. Με τον Εργοτέλη την πέταξα έξω από το πρωτάθλημα και με τον Πανηλειακό νικήσαμε 3-2 και φέτος με την Παναχαϊκή 1-0. Μπορεί να λένε ότι είμαι Προοδευτική, αλλά και τις τέσσερις φορές που την έχω παίξει ως αντίπαλος την έχω νικήσει. Δεν θα χαριστώ, αλλά πιστεύω ότι δεν θα είναι σωστό να πάω στον Ιωνικό. Όχι όμως ότι έχω κάτι με τον Ιωνικό. Απλά έχουμε διαλέξει αυτούς τους δρόμους. Με το Αιγάλεω και τον Ατρόμητο είναι διαφορετικά. Με τον Ατρόμητο εξάλλου πήγα και έπαιξα και έπαιξα και καλά 24 ματς. Στο Αιγάλεω έχω πάει προπονητής και μακάρι να ξαναπάω, είναι μια ιστορική ομάδα.
Στον Ιωνικό δεν είναι ότι δεν πάω για να τους προσβάλλω. Καμία σχέση. Αλλος στη θέση μου θα είχε πάει και είμαι σίγουρος. Θα το είχε φτιάξει έτσι. Και αυτά που ακούω του στιλ "καλά άμα έρθει...". Τίποτα δεν θα γίνει! Και άμα πάρεις και δυο νίκες, όλα θα είναι καλά».
Είναι κρίμα που έπεσε η Προοδευτική στη Γ' κι ο Ιωνικός στη Β' και δεν θα δούμε πάλι αυτό το ντέρμπι;
«Κοιτάξτε, είναι κρίμα και για τις δύο ομάδες ακόμα κι αν η Προοδευτική ήταν στη Super League League 2. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έπρεπε να πέσει το Αιγάλεω (σ.σ. κρίθηκε η θέση του υποβιβασμού μεταξύ Αιγάλεω και Προοδευτικής). Πιστεύω ότι κι η Προοδευτική κι ο Ιωνικός και το Αιγάλεω κι ο Ατρόμητος πρέπει να είναι στη Super League 1 γιατί αυτές οι ομάδες έχουν κόσμο. Και είναι και δύσκολες έδρες. Είδαμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν νίκησε τον Ιωνικό, η ΑΕΚ τον νίκησε στο 94', παλιότερα η Προοδευτική τους νικούσε όλους. Γι' αυτό και δεν τους θέλουν να είναι στην πρώτη κατηγορία. Ομάδες όπως η Παναχαϊκή, οι Σέρρες, η Λάρισα, ο Ηρακλής είναι ομάδες με παλμό, με κόσμο. Ομάδες με κουλτούρα και ιστορία».
Όταν η μητέρα του Σούλη Παπαδόπουλου πήγε στο γήπεδο για να διώξει τους οπαδούς...
«Είχα νικήσει Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και ένιωσα προπονητής όταν πήγα στον Ολυμπιακό Βόλου»
Γίνεστε, λοιπόν, προπονητής. Πώς θυμάστε την πρώτη σας χρονιά;
«Εγώ ένιωσα προπονητής αρκετά χρόνια μετά. Είμαι στην Α' Εθνική, έχω ανεβάσει την Προοδευτική, αναδείχτηκα καλύτερος προπονητής στη Β' Εθνική τότε, έχω πανηγυρίσει νίκες κόντρα σε μεγάλους αντιπάλους, έχω καταφέρει κάποια πράγματα. Βλέπαμε την Προοδευτική να είναι 2η - 3η στο βαθμολογικό πίνακα πίσω από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, αλλά δεν ήμουν προπονητής. Πήγα στην Κύπρο, έφαγα τις καρπαζιές μου, γύρισα πίσω και προπονητής ένιωσα όταν πήγα στον Ολυμπιακό Βόλου».
Γιατί έτσι;
«Γιατί κατάφερα εν τέλει να βγω παραέξω, να φύγω από τη Προοδευτική και να έχω την ευκαιρία να αποδείξω ότι μπορώ να κάνω πράγματα και μακριά από το σπίτι μου. Εδινα μάχες να γίνω αποδεκτός. Όταν πας σε κλειστές κοινωνίες και σε ομάδες που έχουν κόσμο όπως ο Ολυμπιακός Βόλου, η ΑΕΛ, Άρης ακόμα περισσότερο... εκεί άρχιζα να λέω μέσα μου "είσαι προπονητής". Και νομίζω ότι μέχρι και σήμερα χτίζομαι ως "προπονητής". Βλέπεις ότι και οι μεγάλοι προπονητές σήμερα δεν δουλεύουν για τα λεφτά. Το κάνουν γιατί βελτιώνονται, εξελίσσονται».
Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς σε ηλικία 31 ετών να μπείτε στα αποδυτήρια και να συστηθείτε ξανά στους συμπαίκτες σας ως προπονητής τους πια;
«Από την πρώτη στιγμή που μπήκα μέσα στα αποδυτήρια όλοι με σεβάστηκαν. Μπορεί να σας είπα ότι άργησα να καταλάβω ότι είμαι προπονητής αλλά ήξερα από την αρχή ότι κάνω γι' αυτήν τη δουλειά. Είχα τέτοια προσωπικότητα. Και ως παίκτης το είχα αυτό. Απλά, ένιωσα ότι είμαι προπονητής όταν άρχισε κι ο κόσμος να με αποδέχεται, διότι αυτήν την ταμπέλα της Προοδευτικής μού την κόλλησαν- δεν το ήθελα. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την Προοδευτική δεν ήθελα να λένε: "Ο Σούλης ο Προοδευτικάνος". Δεν μου άρεσε».
«Ο Μπάγεβιτς κι ο Σάντος με σέβονταν. Και στον Κορυδαλλό, έλεγαν: "Μόνο εδώ μπορεί ο Σούλης. Τρελαινόμουν!»
Ως Κορυδαλλιώτης, που θυμάμαι την ομάδα, αυτό συνέβη γιατί όλοι μας περιμέναμε στο σχολείο την Κυριακή για να έρθουμε να δούμε την Προοδευτική απέναντι στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό, στην ΑΕΚ, στον ΠΑΟΚ...
«Το καταλαβαίνω. Γιατί δεν είναι ότι απλά ερχόντουσαν, αλλά τους κερδίζαμε κιόλας. Αυτό το "μόνο εδώ μπορεί ο Σούλης", όμως, έβγαινε μόνο εδώ. Όπου αλλού πήγαινα με σέβονταν. Όταν ο Μπάγεβιτς με αποκαλούσε "Σούλη", καταλαβαίνεις και τι σεβασμό μου είχε. Σου δείχνει ότι σε εκτιμά και σε σέβεται. Ποιος ο Μπάγεβιτς που τον έτρεμαν όλοι. Όταν ο Σάντος ερχόταν στην Κύπρο για να παίξει φιλικό με την ομάδα μου, με την ΑΕΚ, έδειχνε ότι με σέβεται. Εγώ ένιωθα αυτόν το σεβασμό, αλλά με τρέλαινε ότι μέσα στο "σπίτι" μου δεν με σέβονται όπως πιστεύω ότι μου άξιζε. Και γι' αυτό είπα ότι θα πάω εκεί, εκεί και εκεί... Στον Κορυδαλλό τώρα έχει γίνει αυτό, ύστερα από πολλά χρόνια».
Βέβαια, μετά από εσάς, η ομάδα δεν ανέβηκε ξανά στην Α' Εθνική. Είναι κατάρα;
«Όχι, δυστυχώς δεν έχει ανέβει. Δεν νομίζω ότι είναι κατάρα όμως. Είναι αυτό που μας έλεγε κι ο Γιάννης Καρράς, ότι όλα είναι επιλογές: Επρεπε να γίνει το γήπεδο, να μπουν οι βάσεις... Καλό είναι το "Κλουβί", αλλά είναι έδρα για Γ' Εθνική. Ούτε για Super League 2 δεν είναι πλέον. Φέτος η ομάδα είχε έδρα στο Κερατσίνι. Η Προοδευτική πρέπει πρώτα να κοιτάξει το γηπεδικό».
Προπονητικά, λοιπόν, στην πρώτη σας χρονιά στην Προοδευτική ξεκινάτε με μεγάλες οικονομικές δυσκολίες.
«Το οικονομικό δεν με ένοιαζε γιατί μού δόθηκε η ευκαιρία να είμαι προπονητής στην Προοδευτική. Όλοι είχαμε φιλοδοξίες, πιστεύαμε στον εαυτό μας. Όλοι οι παίκτες της Προοδευτικής και εγώ δεν κοιτούσαμε το δέντρο, αλλά το δάσος. Θα μπορούσαμε να φύγουμε όλοι και να πάμε στο Αιγάλεω, στον Ακράτητο... Ο Ζαΐμι για παράδειγμα μπορεί να έπαιρνε 10.000.000 δραχμές στην Προοδευτική και πιστεύω ότι ο Ατρόμητος ή ο Ιωνικός θα του έδιναν 30 ή 30 ή 50 εκατομμύρια. Δεν το θέλαμε αυτό όμως. Όλοι κοιτούσαν να κάνουν την πολύ μεγάλη μεταγραφή, όπως και έκαναν οι Πάντος, Κουλοχέρης, Τάτσης, ο Πουλόπουλος πήγε στον Ιωνικό, ο Μακόρ στον Ιωνικό, ο Βιλανάκης πάλι στον Ιωνικό, ο Ανδράλας στον ΠΑΟΚ, ο Σπέρτος στον Άρη. Για τον Ζαΐμι χάλασε η μεταγραφή στην ΑΕΚ επειδή ζητούσε η διοίκηση πολλά λεφτά. 300-400 εκατ. δραχμές νομίζω... Πιστεύαμε πολύ στον εαυτό μας όλοι».
Και ανεβάζετε την ομάδα κατευθείαν από την Β' στην Α'. Πώς το διαχειρίζεστε αυτό;
«Ήταν πιο εύκολο για εμένα. Νομίζω ότι πιο δύσκολα ανεβάζεις μια ομάδα από το να τη σώσεις. Τότε νομίζω ήταν 18 οι ομάδες στη Super League. Ελεγα: "Ε, δεν θα βρούμε δύο να ρίξουμε;". (γέλια)
Στη Super League είναι πιο καλές οι ομάδες, έχεις πιο δυνατούς αντιπάλους και έτσι γίνεσαι και εσύ καλύτερος. Είσαι ανάμεσα στους καλύτερους προπονητές, παίζεις σε καλύτερα γήπεδα και είναι να σε πιστεύουν κι οι παίκτες σου. Άμα διαβάσετε τη δήλωση του Μόρα θα καταλάβετε πολλά. Είχε πει: "Αυτά που έβλεπα στον Σούλη στις προπονήσεις το 2000, τις κάνουμε τώρα". Πρέπει να εξελίσσεται ένας προπονητής. Αν εγώ κάθομαι, πώς θα εξελιχθώ;».
«Θέλω να δω τον Αλμέιδα και δεύτερη σεζόν, πρέπει να είσαι τρελός για να μην παραδεχτείς τον Λουτσέσκου»
Στο εξωτερικό πηγαίνατε;
«Πήγαινα και πηγαίνω αλλά το βασικό είναι να βλέπεις τις ομάδες στην Ελλάδα. Να βλέπεις ποιος πήγε καλά. Η ΑΕΚ πήγε καλά. Ναι, αλλά γιατί πήγε καλά; Τι έκανε; Δεν θα αναλύσεις μια ομάδα που δεν πήγε καλά. Πώς πήγαινε καλά ο Ολυμπιακός με τον Μαρτίνς; Τώρα πάει καλά η ΑΕΚ με τον Αλμέιδα, αλλά θέλω να δω και τη δεύτερη του χρονιά εδώ. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ήρθε να παίξει ένα 3-5-2 ή 3-4-3, δεν του έβγαινε με τίποτα και το γύρισε. Και το γύρισε γρήγορα. Δεν ξέρω αν το έκανε αυτό, αν δεν πήγαινε σ' αυτό το γήπεδο, γιατί παίζει ρόλο και το γήπεδο. Βέβαια είναι τυχερός που πήγε σ' αυτήν την έδρα, αλλά είναι και ικανός. Κάνει πολλά πράγματα καλά. Ο Λουτσέσκου, μπορεί να μας αρέσει ή να μη μας αρέσει για το πώς μιλάει αλλά είναι δυναμικός, ένας προπονητής που το "έχει" το αντικείμενο. Πρέπει να είσαι τρελός αν δεν παραδεχτείς ότι είναι καλός. Όπως είναι κι ο Γκαρσία. Παρακολούθησα τη δουλειά του στον ΠΑΟΚ Β'. Ήταν διαφορετικός απ' ό,τι ήταν στην πρώτη ομάδα. Τώρα θα είναι καλύτερος στον Πανσερραϊκό, να το ξέρετε αυτό. Ο ΠΑΟΚ Β' μού άρεσε πολύ, αν μπορούσαν οι Β' ομάδες να ανεβαίνουν, πιστεύω θα έπαιρνε το πρωτάθλημα, ήταν η καλύτερη ομάδα στον Βόρειο Όμιλο».
«Ακούω κάποιους προπονητές που θέλουν να πάνε σε μεγάλη ομάδα και γελάω»
Στην Προοδευτική, λοιπόν, μεγάλες νίκες με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ... Σας έκαναν αυτές οι νίκες να ονειρευτείτε και τη δική σας «μεταγραφή»;
«Δεν θέλω να πω ονόματα, αλλά βλέπουμε κάποιους προπονητές που με 1-2 επιτυχίες, πάνε σε μεγάλες ομάδες - όπως συνέβη στην ΑΕΚ. Όταν τους είδα να πηγαίνουν εγώ γελούσα. Ελεγα: "Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα". Με έπαιρναν παίκτες μου και μου έλεγαν: "Κόουτς, εσύ δηλαδή τι θα έπρεπε να κάνεις τότε;". Και αφήστε εμένα, ο Χατζάρας τι θα έπρεπε να κάνει; Ο Σάκης Τσιώλης τι θα έπρεπε να κάνει; Ο Δώνης; Εμείς αυτές τις μεγάλες ομάδες τις είχαμε νικήσει πολλές φορές. Όταν ακούω να λένε ότι θέλουν να πάνε σε "μεγάλες" ομάδες... γελάω».
«Είχε ακουστεί ότι θα πάω στον Ολυμπιακό, μετά τον Άρη με αδίκησε το σύστημα»
Σας δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να πάτε σε «μεγάλη» ομάδα;
«Είχε ακουστεί για τον Ολυμπιακό, αλλά τότε η ομάδα ήταν στα πολύ κάτω της. Ήταν τότε που πήγε ο Νίκος Αλέφαντος. Ήταν σε ειδικές συνθήκες. Η ομάδα δεν ήταν τόσο στα κάτω της, διεκδικούσε το πρωτάθλημα, αλλά δεν είναι ήταν και όπως είναι τώρα. Μπορεί και να τα κατάφερνα. Πιστεύω ότι θα τα κατάφερνα, αλλά δεν ξέρω τι θα γινόταν στην πορεία».
Σας είχαν πάρει τηλέφωνο;
«Όχι, ακούστηκε όπως ακούγεται γενικά για διάφορους. Νομίζω, όμως, ότι αν αυτά που έκανα τότε συνέβησαν σήμερα, πιστεύω ότι θα βρισκόμουν σε μια ομάδα που είναι ψηλά. Αν και μετά πήγα στον Άρη, στον Ηρακλή... Κατά τη γνώμη μου, δεν εκμεταλλεύτηκα την πορεία που έκανα στον Άρη. Με αδίκησε το σύστημα».
Δηλαδή;
«Το λέω ξεκάθαρα: Με αδίκησε το σύστημα. Όλοι! Αυτό που έκανα τότε στον Άρη, δεν γινόταν».
Εννοείται που σώσατε την ομάδα.
«Ναι. Βέβαια, αν δεν έχεις καλούς ποδοσφαιριστές μόνος σου δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα. Όλοι οι προπονητές πριν - εκτός από έναν που είχε περάσει - δεν ήταν για εκεί».
Όταν κόντεψε να χαλάσει η φιλία με τον κουμπάρο και «αδερφό» του Γιάννη Αγγελόπουλο
«Στο ματς με τον Παναθηναϊκό, στον Κορυδαλλό, είπα "τέλος η Προοδευτική"»
Για να κλείσουμε το κεφάλαιο «Προοδευτική», πότε ήταν η στιγμή που είπατε «τέλος, ώρα για κάτι άλλο»;
«Το ματς με τον Παναθηναϊκό στον Κορυδαλλό, που πήρε το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός. Είχα πει μέσα μου ότι είχε κλείσει το κεφάλαιο Προοδευτική. Όλοι έλεγαν ότι θα χάσουμε με 4 ή 5-0. Και τελικά χάσαμε με 2-1 και είχαμε και δοκάρι με τον Φραντζέσκο. Μέσα στη χρονιά μού είχαν έρθει προτάσεις από Ακράτητο, Ξάνθη, Αιγάλεω, ΟΦΗ... Θα μπορούσα να είχα πάει σε όλες αυτές τις ομάδες και εγώ δεν πήγα γιατί ήθελα να βοηθήσω. Είχα μεγάλη υποχρέωση στον Γιάννη Καρρά και είχαμε πει με τον Γιάννη τον Αγγελόπουλο ότι θα κάτσουμε ως το τέλος. Μείναμε, πέσαμε και ο Γιάννης πήγε στον Ατρόμητο και εγώ έπρεπε να επιλέξω το δύσκολο δρόμο. Επρεπε να κάνω ξανά το αγροτικό μου ως προπονητής».
Η καλύτερη 11άδα που είχατε ποτέ;
«Στη φωτογραφία βλέπουμε αυτούς που θα καταλήξω αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον Στεργίδη, ο οποίος θα έκανε μεγάλη καριέρα αν τον είχαν προσέξει πιο νωρίς. Εχω συνεργαστεί με τον Κόη, τον Αφάς, τον Γιαννιώτα, τον Μπουρλάκη, τον Αλέκο Τάτση, τον Θεοδωράκη. Είναι πάρα πολλοί και σίγουρα ξεχνάω αρκετούς...».
«Οι καλύτεροι 11 που είχα ποτέ»
«Δεν ήμουν έτοιμος για την Κύπρο»
Και φεύγετε και πάτε στην Κύπρο. Τι δε πήγε καλά εκεί;
«Είναι απλά τα πράγματα: Πήγα σε μια μεγάλη ομάδα που ήταν για πρωτάθλημα και εγώ δεν ήμουν έτοιμος. Ο Απόλλων Λεμεσού τελικά το πήρε το πρωτάθλημα, αλλά νομίζω ότι δεν ήμουν έτοιμος».
«Δεν θα το κρύψω, στην Κύπρο, κάποιοι παίκτες πήγαν να μου τη φέρουν»
Παραιτηθήκατε. Κάπου είχε ακουστεί ότι υπήρχαν παίκτες που δεν πήγαν να σας την... φέρουν.
«Ναι έγινε, δεν θα το κρύψω. Και παραιτήθηκα πολύ γρήγορα έχοντας δύο νίκες σε τρία ματς στο πρωτάθλημα. Εκείνοι δούλευαν τελείως διαφορετικά, με παίκτες από τη Γιουγκοσλαβία. Εγώ ήθελα να επιλέξω τους παίκτες μου. Μπορεί να ήταν λάθος δικός μου. Δεν πήγα με το δικό επιτελείο, με τον δικό μου τεχνικό διευθυντή. Ενθουσιάστηκα γιατί ήταν πράγματι μια πολύ μεγάλη ομάδα με κόσμο. Ήθελα να κάνω πρωταθλητισμό, πίστευα πολύ στον εαυτό μου. Κάπου μπορεί τα φτερά μου να ήταν πιο ψηλά απ' όσο έπρεπε. Μετά την Κύπρο, είπα ότι θα γυρίσω στην Ελλάδα και θα αρχίσω πάλι από την αρχή. Ετσι πήγα στον Πανηλειακό και πήγα πάλι από την αρχή...».
«Πήγα στον Πανηλειακό γιατί δεν είχα αρκετά χρήματα για να ζήσω την οικογένειά μου»
Πανηλειακός...
«Ήταν η τελευταία σεζόν του Σταυρόπουλου. Τότε δεν είχα και πολλά χρήματα εγώ...».
Δηλαδή, δεν είχατε μπάτζετ;
«Όχι, ως Σούλης, εγώ δεν είχα πολλά χρήματα για να ζήσω την οικογένειά μου και ο Πανηλειακός μού έκανε μια πάρα πολύ καλή πρόταση. Κι έτσι πήγα στον κύριο Σταυρόπουλο. Η ομάδα κινδύνευε και βγήκα τρίτος».
Η γνώμη σας για τον κύριο Σταυρόπουλο;
«Κύριος με κάπα κεφαλαίο. Και... χαρτί. Και μετά άρχισα να πηγαίνω σε διάφορες ομάδες».
Τα θαύματα με Ολυμπιακό Βόλου και Πιερικό
Μετά τον Πανηλειακό;
«Στον Ολυμπιακό Βόλου, όπου κάναμε εξαιρετική πορεία. Πήρα την ομάδα με δύο βαθμούς, η ομάδα έπεφτε και τελικά βγήκαμε τέταρτοι. Μετά, την ίδια χρονιά, έπεφτε ο Πιερικός και ήθελε σε επτά ματς πέντε νίκες. Πήγα στον Πιερικό και έκανα έξι νίκες. Ετσι σωθήκαμε».
Πώς γίνεται αυτό;
«Όλα γίνονται, αν πιστεύεις στον εαυτό σου. Είχα δει την ομάδα, ήξερα τι παίκτες είχε. Είχε Σερτζίνιο, Μαρτίνεθ, Φρέντερικς, Θάνο. Πολύ καλό υλικό. Η διαφορά ήταν πολύ κοντά με τις άλλες ομάδες και έπεσε το Χαϊδάρι τελικά. Κάναμε το διπλό στον Ιωνικό με τον Αναστόπουλο προπονητή. Ετσι σωθήκαμε και έκατσα και την επόμενη χρονιά».
«Πιστεύω, στο μεταξύ μας, έχω πιο πολλές νίκες κόντρα σε Αναστόπουλο»
Στο μεταξύ σας, εσείς ή ο κύριος Αναστόπουλος έχετε πιο πολλές νίκες;
«Εχω και νίκες και ήττες και ισοπαλίες. Νομίζω ότι οι νίκες μου είναι περισσότερες αλλά του έχω κάνει και μεγάλα διπλά. Με τον Πιερικό είναι το ένα και το άλλο είναι με τον Άρη όταν ήταν εκείνος στον Ατρόμητο. Βέβαια, μου έχει κάνει κι εκείνος ένα με τον Άρη, το 0-1 στο 90' όταν ήμουν στην Προοδευτική. Υπάρχουν πολλές κόντρες».
Αυτό είναι το ματς που σας είδαμε να πηδάτε από την εξέδρα μέσα στο γήπεδο;
«Ναι, ήμουν τιμωρημένος. Εχουμε βάλει πεντακάθαρο γκολ με τον Θάνο στο 85', το ακυρώνει ο διαιτητής και βάζουν αυτοί γκολ στις καθυστερήσεις, στο 95'».
«Για μένα έλεγαν ότι πηδάω σαν κατσίκι, τώρα λένε ύμνους για τον Αλμέιδα»
Εκεί πηδήξατε για να πάτε στο διαιτητή;
«Ναι, πήγα για να του διαμαρτυρηθώ. Είναι απ' αυτά που δεν πρέπει να κάνεις. Αυτά όλα με αδίκησαν, τσαλάκωσαν την εικόνα μου. Βέβαια ήταν και το γήπεδο τέτοιο. Βλέπουμε ότι αυτά συμβαίνουν και με άλλους. Και στην Αγγλία και στην Ισπανία πετάνε μπάλες, ο Μουρίνιο βάζει γκολ και κάνει το γύρο του θριάμβου μέσα στο γήπεδο της Ρόμα. Και καλά κάνουν. Για μένα οι προπονητές πρέπει να είναι εκδηλωτικοί. Βλέπω τον προπονητή της ΑΕΚ πώς πανηγυρίζει και καλά κάνει. Εγώ πανηγύριζα έτσι και έλεγαν: "Σαν κατσίκι κάνει". Για εκείνον γιατί δεν το λένε; Για εμένα καλά κάνει. Το ποδόσφαιρο είναι πάθος. Ο Αλμέιδα είναι προπονητάρα και το μεταδίδει αυτό το πάθος και στον πάγκο. Ετσι είναι».
«Μέχρι και σήμερα λένε: "Παίζουν άμυνα σαν την Προοδευτική του Σούλη". Ξέρετε πόσα θα έτρωγε η Ίντερ από τη Σίτι, αν δεν έπαιζε με 5 στην άμυνα;»
Ποιο είναι το πιο άσχημο πράγμα που έχετε ακούσει; Γιατί καταλαβαίνω ότι αισθάνεστε μια αδικία.
«Δεν έχουν αδικήσει εμένα, αλλά τους εαυτούς τους. Σήμερα λένε ύμνους για τους προπονητές τους. Κι άντε να στο πω, ο Καραλής, αν δεις τι έλεγε για εμένα και τι λέει για τον Αλμέιδα θα καταλάβεις. "Εντάξει, γκολ έβαλε και πηδάει σαν κατσίκι", έλεγε για εμένα. Τώρα λέει ύμνους για τον Αλμέιδα και καλά κάνει. Ετσι είναι το σωστό. Εγώ δεν έχω πρόβλημα και λέω και το όνομά του. Πιστεύω ότι δεν είχε πρόβλημα μαζί μου, αλλά τότε αυτό περνούσε κι αυτό έλεγε.
Κι εγώ έχω πετάξει μπάλα μέσα στο γήπεδο. Κι ο Σιμεόνε πέταξε σε αγώνα Champions League. Και καλά κάνει. Ο φίλος μου ο Αντώνης Καρπετόπουλος είπε για τον Μουρίνιο: "Ετσι παίρνεις τα αποτελέσματα". Σε μένα γιατί το καυτηρίαζαν;».
Ετσι σας πέρασαν την εικόνα του γραφικού;
«Μα ακόμη και σήμερα λένε: "Παίζουν άμυνα και μας θυμίζει την Προοδευτική του Σούλη Παπαδόπουλου". Γιατί, αν έπαιρνε το Champions League η Ίντερ πώς θα το έπαιρνε; Θα μπορούσε να παίξει ο Ιντζάγκι τον Γκουαρδιόλα στη σέντρα; Ξέρεις πόσο θα έληγε το ματς που είδαμε; Να σας πω πόσο θα έληγε αν δεν έπαιζε με πέντε στην άμυνα η Ίντερ; 5-0! Είδαμε όμως πως αν έμπαινε το δοκάρι θα το έπαιρνε η Ίντερ το τρόπαιο.
Ελεγαν μετά "πολύ καλή τακτική". Μα το ίδιο κάναμε και εμείς. Στον Άρη όμως δεν έπαιζα έτσι, στην Παναχαϊκή τώρα δεν έπαιζα έτσι. Στην Προοδευτική από τη Β' στην Α' εθνική δεν έπαιζα έτσι. Για να αντιμετωπίσεις τον Ολυμπιακό του Μπάγεβιτς, την ΑΕΚ του Μπάγεβιτς, τον Παναθηναϊκό του Σάντος, τον Βαλβέρδε, πώς θα τους αντιμετωπίσεις αυτούς; Παίζοντας ψηλά; Εγώ δεν θέλω να τρώω πέντε και να μου χτυπάνε την πλάτη και νομίζω ότι αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Θα πρέπει να προσαρμόζεσαι ανάλογα με το που είσαι».
«Ελεγαν ότι είμαι Ολυμπιακός επειδή είμαι από τον Πειραιά»
Αρα, από τη στιγμή που έχετε δείξει έργο σχεδόν όπου πήγατε, γιατί μετά τον Άρη δεν έχετε επιτρέψει στην Α' Εθνική;
«Αυτό θα το ρωτήσετε σε άλλους. Εγώ θέλω να είμαι σε μια ομάδα και να με θέλουν. Να χτυπήσει το τηλέφωνό μου και να μου δείξουν ότι με θέλουν. Να πιέσω βάζοντας κόσμο να μιλήσει για εμένα δεν το έχω κάνει ποτέ. Να περάσω έτσι και να φύγω στην πρώτη στραβή; Όχι δεν το κάνω. Όταν έχεις πάει σε ομάδες όπως ο Άρης, ο Ηρακλής, ο Ολυμπιακός Βόλου, η ΑΕΛ, ο Πιερικός... Ομάδες με κόσμο που σε σέβονται και σου λένε να βγάλουμε μια φωτογραφία, ένα αυτόγραφο. Οι φίλοι της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ με σέβονται.
Τις προάλλες είχα πάει σε ένα γήπεδο και μου είπε κάποιος: "Ξέρω τι ομάδα είσαι, εγώ είμαι ΑΕΚ, αλλά θέλω να βγάλω μια φωτογραφία μαζί σου γιατί τότε σε έβριζα, αλλά μετά είδα ότι είσαι πολύ διαφορετικός. Είσαι με την οικογένειά σου"».
Ελεγαν ότι είστε και Ολυμπιακός επειδή η Προοδευτική πουλούσε παίκτες σ' αυτήν την ομάδα;
«Όχι, πιστεύω ότι το έλεγαν αυτό επειδή είμαι από τον Πειραιά. Θέλω να βλέπω ματς του Ολυμπιακού όπως και άλλων ομάδων. Όταν ήταν στην ΑΕΚ ο Γιάννης Καρράς όλο στην ΑΕΚ πήγαινα. Τι πάει να πει; Ότι είμαι ΑΕΚτζής; Και στον Παναθηναϊκό πήγαινα».
Εχετε πει ποτέ ότι μετά την Προοδευτική υποστηρίζετε τον Ολυμπιακό ή είναι ιδέα μου;
«Δεν το έχω πει ποτέ. Μπορεί κάποιοι να παρερμήνευσαν κάτι που ίσως είχα πει. Όλοι ξέρουν ότι είμαι Προοδευτική. Όλοι έχουμε μια ομάδα μέσα μας. Κι αυτό μπορεί να μου έχει και κάνει κακό, αλλά αυτό έχει φύγει από μέσα μου.
Τώρα, όσον αφορά στον Ολυμπιακό, εμένα μου άρεσε ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ επί Ιωαννίδη. Ο καλύτερος προπονητής, έβγαζε πάθος. Και πήγαινα πολύ στο γήπεδο».
«Κορυφαίος ο Μπαρτζώκας. Βέβαια λένε ότι βρίζει. Και για μένα έλεγαν ότι έβριζα...»
Ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα σας αρέσει;
«Μου αρέσει πολύ ο Μπαρτζώκας. Λένε ότι βρίζει... Εντάξει και εγώ τον έχω δει. Το έλεγαν και για εμένα. Βέβαια, εγώ ποτέ δεν έβρισα ποτέ και ειδικά όπως ο κύριος Μπαρτζώκας. Το έλεγαν όμως. Τον Μπαρτζώκα τον έχουν αποδεχτεί οι παίκτες του, είναι ο κορυφαίος εδώ και χρόνια για εμένα. Λένε και για το μπάτζετ. Παρακολουθώ πολύ μπάσκετ, ο Μπαρτζώκας είχε το 9ο μπάτζετ και είδαμε τι κατάφερε. Εγώ στην Παναχαϊκή είχα το 10ο μπάτζετ και ήμασταν στη δεύτερη θέση.
Βέβαια, στη διοίκηση δεν άρεσε αυτό, δεν ήθελε να λέει ότι έχουμε το 10ο μπάτζετ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι κι η αξία του παίκτη αυτή. Αν ο Σούλης είναι μάγκας και μπορεί να φέρει έναν παίκτη με λιγότερα χρήματα... Ετσι δεν είναι; Πολλές φορές, παίκτες παίζουν και για τον προπονητή. Στο μπάσκετ του Ολυμπιακού βλέπουμε κάποιους που έχουν ανανεώσει για τον προπονητή και κάποιοι άλλοι φεύγουν, όπως ο Ντόρσεϊ, για να πάνε αλλού και δεν τους βγαίνει. Εγώ νομίζω ότι ο προπονητής φτιάχνει τους παίκτες».
Από το μπάσκετ τι έχετε πάρει; Τι έχετε εφαρμόσει;
«Κυρίως στην άμυνα. Δηλαδή, στην άμυνα μετάβασης. Να κάνουμε άμυνα χώρου, να μην παίζουμε man to man. Αυτό κυρίως κι η ελευθερία. Κάποιους παίκτες που τους αφήνεις ελεύθερους. Ο Ολυμπιακός το πλήρωσε με τον Γιουλ, βέβαια. Κανένας δεν περίμενε να πάρει αυτός τη μπάλα».
«Δεν νομίζω ότι έχω να ζηλέψω κάτι προπονητικά από τον Αναστόπουλο. Μπάγεβιτς και Σάντος είναι δάσκαλοι»
«Ο Σκόρδας ήθελε να με διώξει, επαναστάτησαν οι παίκτες και έμεινα»
Πάμε στο κεφάλαιο «Άρης».
«Ο Άρης είναι χαραγμένος μέσα μου. Εγώ πήγα όταν ήταν ακόμη μια επιτροπή. Μετά ήρθε ο Σκόρδας και ήθελε να φύγω για να φέρει τον Μιχαλίτσο, αν δεν κάνω λάθος. Τους δικούς του. Πήγαν όμως οι παίκτες, ο Τάτος, ο Αγκάνθο, ο Πουλίδο και του είπαν ότι από τους πέντε προπονητές που πέρασαν, εκτός από έναν Ισπανό που είχαν, "είναι ο μόνος που μας έχει βάλει σε μια σειρά και θα τον διώξεις"; Επαναστάτησαν οι παίκτες και έμεινα. Ο Άρης είναι μεγάλη ομάδα.
Όταν μπήκαμε στο Βικελίδης να παίξουμε στο πρώτο μου ματς με τον Άρη, κόντρα στον Λεβαδειακό, όλοι έλεγαν ότι θα χάσουμε. Η Λιβαδειά του κύριου Παράσχου ήταν 6η ή 7η. Εμείς πηγαίναμε πολύ άσχημα. Ελεγαν: "Πήγε ο Σούλης, τι θα κάνει μωρέ".
Ήμουν τρεις μέρες στην ομάδα και είχα προετοιμάσει την ομάδα για να παίξουμε πιο σφικτά. Όταν είδα όμως ότι στο γήπεδο υπάρχουν 25.000 οπαδοί μας τους λέω: "Θα πρεσάρουμε ψηλά. Με αυτόν τον κόσμο, τι είναι αυτά που κάνετε ρε! Είστε τρελοί"; Κατευθείαν οι γραμμές πήγαν 10 μέτρα πιο ψηλά. Επρεπε να μπω στη ψυχολογία του κόσμου. Ξέρετε πόσο έληξε το ματς; 4-0! Επαιξε ρόλο κι η τύχη όμως. Ήμασταν καλοί τακτικά, βάλαμε ένα γκολ από κόρνερ κάπου στο 39', έγινε το 2-0 γρήγορα στο δεύτερο ημίχρονο και ήρθε το 4-0. Μετά νικήσαμε τον 5-1 τον Αστέρα, διπλό στον Ατρόμητο, 0-0 στην Ξάνθη. Δεν μας χαρίστηκε κανένας. Σας είπα την ιστορία που δεν μιλούσα με τον Αγγελόπουλο, τον Γιάννη τον κουμπάρο μου.
Ελεγαν ότι ήθελε να με βοηθήσει. Και γιατί δεν με έχει πάρει στον Ατρόμητο αν θέλει να με βοηθήσει; Ετσι δεν είναι; Είναι απλά τα πράγματα. Αλλο η κουμπαριά κι η φιλία μας κι άλλο η δουλειά μας. Το έχουμε αποδεχτεί κι οι δύο».
«Αν θέλετε να δείρετε τους παίκτες, δείρτε εμένα. Είμαι σαν πατέρας τους»
Στον Άρη, όταν κάτι δεν πήγαινε καλά, δεν μπορούσες ούτε να παραγγείλεις.
«Είναι η ιστορία που σας είπε ο Μπάμπης ο Τεννές στη συνέντευξή σας. Μου το είχε πει και εμένα: "Πρόσεχε δεν θα μπορείς ούτε να φας". Στον Άρη όταν χάνεις ούτε έξω υπάρχει ούτε τίποτα».
Σας έτυχε κάποιο περίεργο περιστατικό;
«Μου έχει τύχει πριν από το ματς με τον Ατρόμητο που πήραμε το διπλό. Είχε προηγηθεί το ματς με τον Πανθρακικό, ένα 0-0 και κάποιοι ήθελαν να πάνε να φάνε. Είχαμε μείνει μέσα και όλη την εβδομάδα μέναμε στο Αθηνά Palace. Ε, είπε ένας να παραγγείλουμε πίτσα απ' αυτό το μαγαζί. Πετάχτηκε ένας άλλος και είπε: "Οχι από εκεί, είναι δικοί μας". Και τους είπα: "Καλά δεν θα πάρουμε από τους δικούς μας;". Μου είπαν: "Είσαι καλά; Θα μας τις πετάξουν στο κεφάλι". Πολλά τέτοια».
Η μεγαλύτερη δυσκολία στον Άρη ποια ήταν;
«Η πρώτη προπόνηση. Εφτασα στη Θεσσαλονίκη Παρασκευή πρωί και το απόγευμα είχαμε προπόνηση, παίζαμε με τη Λιβαδειά όπως σας είπα. Η προπόνηση ήταν να γίνει στο Ρύσιο. "Ρε είστε τρελοί; Εχουμε αγώνα και δεν θα κάνουμε στο γήπεδό μας;", τους είπα. Δεν ήθελαν γιατί ο κόσμος μαζευόταν απέξω και έβριζε. Αλλά, δεν γίνεται να μην κάνεις την τελευταία προπόνηση στο γήπεδό σου. Τα φάουλ, τα κόρνερ πρέπει να τα δουλέψεις εκεί. Είχα πει ότι θα κλείναμε τις πόρτες και δεν περίμενα να γίνει κάτι. Πίσω από τους πάγκους όμως, είναι οι καφετέριες και οι οργανωμένοι είχαν μαζευτεί εκεί.
Την ώρα που ξεκίνησε η προπόνηση, είδα 300 άτομα με μαύρα να κατεβαίνουν τα σκαλιά. "Στα λέγαμε κόουτς", μου είπαν οι παίκτες, αλλά εκεί εγώ τους κέρδισα όλους.
Πήγα κατά πάνω τους. "Τι θέλετε ρε παιδιά;", τους είπα και μου απάντησαν: "Κοίτα εδώ δεν είναι Κορυδαλλός, θέλουμε να μιλήσουμε στους παίκτες". Η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα, αλλά τους κέρδισα κι αυτούς. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Σούλης: "Θα σας άρεσε να έρθω στη δουλειά σας με άλλους 300 και να σας ενοχλώ".
Οπαδοί: "Εδώ δεν είναι δουλειά, είναι η ομάδα".
Σούλης: "Εμένα είναι η δουλειά μου και θέλω την Κυριακή να κερδίσω για να σωθούμε. Θέλετε να μας δώσετε δύο ώρες να κάνουμε την προπόνηση και μετά να κάτσουμε να τα πούμε".
Οπαδοί: "Δεν μας διώχνεις;".
Σούλης: "Ό,τι θέλετε κάνετε. Είστε 300, τι θα κάνετε; Θα τους πλακώσετε;".
Οπαδοί: "Με εσένα δεν έχουμε κάτι, τώρα ήρθες".
Σούλης: "Αν θέλετε να τους δείρετε, δείρτε εμένα. Είναι σαν να είμαι ο πατέρας τους, δεν γίνεται αλλιώς. Είμαι εγώ εδώ τώρα. Αμα φύγω πώς θα τους καθοδηγήσω».
Αυτό μάλλον τους άρεσε, έκατσαν στην εξέδρα, δεν μας ενόχλησαν καθόλου. Και μόλις τελείωσε η προπόνηση ήρθε αντιπροσωπεία και μας είπαν:
"Δε θέλουμε να σας μιλήσουμε, αλλά κοιτάξτε να κερδίστε την Κυριακή. Αυτός εδώ είναι μάγκας, αν δεν κερδίσετε την Κυριακή δεν θα φύγει κανένας από το γήπεδο"».
Άλλο περιστατικό θυμάστε;
«Στο 5-1 με τον Αστέρα, σηκώθηκαν όρθιοι 30.000 φίλοι της ομάδας και φώναζαν το όνομά μου. Δεν το περίμενα. Εκεί τα... είδα όλα. Μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά πιο πολύ άρεσε στην οικογένειά μου, γιατί ήταν στο γήπεδο. Όταν είσαι στον Κορυδαλλό και λένε "ποιος Σούλης" και είσαι σε μια ομάδα όπως ο Άρης και σε αποθεώνει όλο το γήπεδο, νομίζω ότι αυτό τα "λέει" όλα».
«Αν έμενα στον Αρη, θα διεκδικούσαμε Ευρώπη»
Τελειώνει η σεζόν κι η ομάδα παραμένει στην κατηγορία.
«Εγώ νόμιζα ότι θα μείνω στην ομάδα...».
Και τι έγινε;
«Ήδη είχε συμφωνήσει η άλλη διοίκηση μ' άλλον προπονητή, τον Χατζηνικολάου και μετά ήρθε ένας Σέρβος. Πιστεύω ότι ήθελαν να φέρουν πρώτα τον Σέρβο και τελικά την πλήρωσε ο Χατζηνικολάου. Βέβαια, την πλήρωσε ο Άρης, γιατί έμειναν αυτοί που δεν έπρεπε».
Αν μένατε;
«Με εμένα ο Άρης, αν έμενα, θα διεκδικούσε θέση στην Ευρώπη. Είχε πράγματι καλό υλικό: Τάτο, Ζαραδούκα, Διούδη, Αγκάνθο, Πουλίδο, Παπαστεριανό, Κοέλιο. Αλλα όλοι αυτοί έφυγαν. Και αυτοί που έμειναν... Ο Άρης μετά έπεσε».
Εκεί πώς νιώθεις; Αδειάζεις;
«Ναι... Ίσως να μην είχα και τον κατάλληλο άνθρωπο να με πλασάρει. Πιστεύω ότι φταίω εγώ».
«Εδώ δεν μπορούμε να δουλέψουμε στην Ελλάδα, θα πάμε στο εξωτερικό;»
Αν ξεκινούσατε σήμερα την καριέρα σας τι θα αλλάζατε;
«Δεν θα άλλαζα τίποτα. Πιστεύω ότι αυτό που έχουμε κάνει, το έχουμε γράψει μόνοι μας. Αυτό που έχω καταφέρει εγώ είναι αυτό που μου αξίζει».
Δεν σας αξίζει να είστε στην Α' Εθνική;
«Αυτό θα το κρίνουν άλλοι. Εγώ μπορεί να πω ότι είμαι για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το τι έχω μέσα μου το ξέρω εγώ, αλλά για το αν είμαι για την Α' Εθνική θα το κρίνουν άλλοι».
Το εξωτερικό ήταν ποτέ στο μυαλό σας;
«Όχι. Νομίζω ότι κάποιοι Ελληνες που πήγαν, εκτός από 1-2, ήταν απλά για να πάνε... Μαζί τους, να πάνε. Αλλά πού να πάνε; Είναι απλά για να το πούνε. Εδώ δεν μπορούμε να δουλέψουμε στην Ελλάδα, θα δουλέψουμε στο εξωτερικό;».
«Με βρίζουν και με περιμένουν μετά έξω από το γήπεδο. Ίσως τους δίνω και εγώ... τυράκι»
Να πάμε, λοιπόν, στην Ελλάδα. Και με τον Εργοτέλη κάνατε έναν άθλο. Σωστά;
«Ναι και στον Εργοτέλη κάναμε μεγάλη προσπάθεια. Πήρα την ομάδα στο -7 φαντάσου...».
Από τις έδρες στις οποίες έχετε παίξει, ποια ήταν η πιο δύσκολη;
«Στις επαρχίες. Τα μεγάλα γήπεδα, Καραϊσκάκη, Τούμπα, Φιλαδέλφεια που παίζαμε τότε, Λεωφόρο Χαριλάου, ΟΑΚΑ... ήταν ωραία. Θέλαμε να παίζουμε σ' αυτά τα γήπεδα. Πιο δύσκολα ήταν τα γήπεδα της Β' Εθνικής».
Δηλαδή;
«Κοζάνη, Καστοριά που πηγαίναμε να παίξουμε με χιόνια, κρύα. Σέρρες... Δύσκολα πολύ».
Μπορείτε να μας περιγράψετε τις συνθήκες;
«Εμένα με βρίζουν παντού και μετά με περιμένουν και έξω από το γήπεδο. Τους αρέσει. Ίσως ήταν το στιλ μου έτσι, ίσως επειδή αντιδρούσα και λίγο, τους έδινα παραπάνω "τυράκι". Πολλές φορές μού έβγαινε σε καλό, γιατί κάποια ματς στα οποία ήθελα να ξυπνήσω τους ποδοσφαιριστές μου τα έκανα πολεμικά κι εγώ. Παίζουν πολλά τρικ ρόλο. Ακούω πολλούς που λένε ότι σήμερα δεν γίνονται...
Τις προάλλες έβαλε ένα καλάθι ο Αγραβάνης, την λέει στον Μπαρτζώκα και του την λέει κι η Μπαρτζώκας. Κοιτάξτε ματς στην Αγγλία, που πανηγύρισε ο Γκουαρδιόλα μπροστά στον Τσιμίκα, ο Μουρίνιο περίμενε τους διαιτητές μετά τον τελικό του Europa League. Παντού τα κάνουν αυτά. Αν το έκανε Ελληνας προπονητής, θα έλεγαν "μα τι είναι αυτά που κάνει". Για μένα είναι μάγκας, είναι εκεί με τους ποδοσφαιριστές του μαζί. Δεν θέλει να χάνει. Δεν θέλει ρε φίλε. Γι' αυτό είναι ο Μουρίνιο. Και εγώ γι' αυτό είμαι ο Σούλης, ό,τι μπορώ να κάνω το κάνω. Είναι απλά τα πράγματα».
«Το ποδόσφαιρο δεν είναι θέατρο. Εχετε δει στο θέατρο να χτυπιούνται; Φιλιά δίνουν»
Με διαιτητές πώς χειρίζεσαι τις καταστάσεις;
«Α, κι εγώ τους περιμένω. Στο αεροδρόμιο πολλές φορές... Και πρόσφατα, που είχαμε νικήσει στην Κρήτη 0-2 με την Παναχαϊκή, όλοι ήταν χαρούμενοι και έρχονται και οι διαιτητές στο αεροδρόμιο. Παίζαμε με τον Ηρόδοτο. Νικήσαμε, αλλά μας έχει κόψει 2-3 οφσάιντ, δεν μας έχει δώσει δύο πέναλτι αλλά ήμασταν τόσο πολύ καλύτεροι που καταφέραμε να νικήσουμε και με καθαρό σκορ. Φάνηκε και από την πορεία που έκανε η μία ομάδα κι άλλη.
Ερχονται, λοιπόν, στο αεροδρόμιο οι διαιτητές. Με το που τους είδα τους τα... έχωσα. Ο πρόεδρος της ομάδας, προς τιμήν του, μου είπε να σταματήσω. Ο διαιτητής μού είπε: "Ρε κόουτς νίκησες, αν δεν νικούσες τι θα μας έκανες;". Του απάντησα: "Τίποτα δεν θα σου έκανα, εσύ θα μας έκανες. Και πιστεύω ότι αν δεν νικούσαμε θα έμπαινες εσύ σε άλλη πτήση και δεν θα ερχόσουν μ' αυτήν". Και για να μην παρεξηγηθώ δεν του έκανα και τίποτα απλά του είπα ότι δεν ήταν σωστός. "Όλοι κάνουν λάθη", μου είπε. Λάθη έκανε αλλά μόνο για εμένα.
Τέτοια λέω, όπως όλοι... Στο μπάσκετ δεν βλέπετε τι ανακοινώσεις βγάζουν. Παρά τη διαφορά που έχουν οι δύο ομάδες, έπαιζαν για τον τίτλο. Δεν είναι κακό αυτό. Αυτή η αντιπαλότητα εμένα μου αρέσει. Κάποια στιγμή πήγαν να το περάσουν ότι είναι λίγο θέατρο. Όχι παιδιά δεν είναι θέατρο το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι μονομαχία. Αφού έχει επαφή. Εχεις δει στο θέατρο εσύ να χτυπιούνται; Στο θέατρο φιλιά δίνουν».
Μια επιλογή που δεν θα κάνατε πάλι; Αν και είπατε ότι δεν μετανιώνετε.
«Θα την έκανα πάλι, ναι, γιατί κάποιος λόγος θα υπήρχε για να την κάνω τότε. Μπορεί να ήταν και οικονομικός ο λόγος. Εχω πάει σε ομάδες Super League 2 και έπαιρνα πιο πολλά λεφτά από κάποιους που δούλευαν Super League 1. Οπότε;».
«Μάγκας ο Βόκολος. Όταν τον πήρε η Λαμία και εγώ είπα ότι πέταξε λευκή πετσέτα»
Στο ποδόσφαιρο αυτήν τη στιγμή τι σας «χαλάει»;
«Δεν υπάρχει αξιοκρατία. Δηλαδή, μπορεί ένας προπονητής να έχει κάνει επιτυχίες εδώ και χρόνια και να μην πάρει αυτό που του αναλογεί. Και μπορεί να υπάρχει προπονητής που έριξε ομάδα ή να μην πετύχει το στόχο του και να το περνάνε κάποιοι του στιλ "εντάξει, ήταν οι συνθήκες" κι άλλες δικαιολογίες.
Για παράδειγμα: Η Λαμία με τον Βόκολο. Με το παιδί δεν έχω μιλήσει ποτέ εγώ, είναι ένα παιδί που τώρα ξεκινά την καριέρα του ως προπονητής. Ήταν βοηθός του κύριου Σάντος στην Εθνική, μετά πήγε στην Καλλιθέα και την έχτισε για την άνοδο αλλά δεν πήγε καλά - πήγε στη Λαμία και τη σώζει. Και τον κρατάει η Λαμία. Μπράβο της, διότι δείχνει ότι στηρίζει το έργο του. Ακόμα κι εγώ όταν πήγε, είπα: "λευκή πετσέτα έριξε η Λαμία, έπεσε". Είναι μάγκας, μπράβο του. Ακούω και καλά λόγια από τους ποδοσφαιριστές του και πιστεύω ότι το μέλλον του ανήκει.
Κάποιοι άλλοι έριξαν ομάδα και πάνε να το περάσουν ότι είναι επιτυχημένοι. Πώς γίνεται αυτό; Δεν γίνεται! Κι η αποτυχία μέσα στο παιχνίδι είναι, μπορεί να σε κάνει πιο δυνατό. Αστο. Δεν μπορείς να κάνεις το μαύρο άσπρο, έχασες. Άλλο όμως πώς βλέπει την επιτυχία ή την αποτυχία κάποιος κι άλλο πώς τα βλέπω εγώ».
«Με τον Ζαΐμι παίξαμε μπουνιές, τον έβαλα 11άδα και εκείνος έβαλε δύο γκολ»
Τα πιο δύσκολα αποδυτήρια που είχατε ποτέ;
«Θα σας φανεί παράξενο, αλλά δεν είχα ποτέ δύσκολα αποδυτήρια. Σε όλες τις ομάδες είναι δύσκολα τα αποδυτήρια και σε όλες γίνονται εύκολα. Πιστεύω ότι ο προπονητής διαμορφώνει τις καταστάσεις, ανάλογα με την προσωπικότητά του και στο πώς μπορεί να επιβληθεί».
Υπήρχαν όμως παίκτες που ήταν δύσκολοι;
«Ναι, υπάρχουν παίκτες που είναι πολύ δύσκολοι και πρέπει να προσπαθήσεις να τους βάλεις στο καλούπι. Δεν είμαι απ' αυτούς που λένε ότι αν δεν είσαι μαζί μας θα μείνεις απέξω. Αν αυτός ο παίκτης δεν έχει να μας δώσει πράγματα θα φύγει εύκολα. Αν αυτός ο παίκτης όμως είναι να μας δώσει πράγματα, θα προσαρμοστώ και εγώ κι η ομάδα κοντά του, αλλά πιο πολύ αυτός πρέπει να έρθει πιο κοντά στα θέλω μου. Είναι θέμα προσέγγισης και φυσικά πρέπει να το εξηγήσεις στους άλλους ότι αυτός θα μας στήσει τη μπάλα σε ένα ματς και μας δώσει ματς. Όπως ήταν ο Τάτος, ο Κέρι που είχα τώρα, ο Ζαΐμι...
Ζαΐμι: «Όλα ξεκίνησαν με μια υπογραφή σ' ένα κωλόχαρτο»
Με τον Ζαΐμι είμαστε φίλοι, εδώ είναι και πίνουμε καφέ κάθε μέρα. Στην Προοδευτική "σκοτωνόμουν" μαζί του. Μπορεί να στο είπε και στη συνέντευξη που σου έδωσε. Σ' ένα ματς με τα Γιάννενα ήταν να μην παίξει, πλακωθήκαμε στα αποδυτήρια και μπαίνει 11άδα. Μου λέει: "Καλά παίζαμε μπουνιές και με βάζεις να παίξω;". Μπαίνει και βάζει δύο γκολ. Μου λέει: "Εγώ είμαι ο Ζαΐμι". Του είπα "και εγώ είμαι ο Σούλης και γι' αυτό σε έβαλα να παίξεις". Εγώ έχασα; Δύο γκολ μου έβαλε. Κάποιοι είπαν ότι μου πήρε τον αέρα. Εμένα μου πήρε τον αέρα; Ο Ζαΐμι είναι, είναι παικτάρα! Μπορείς να αφήσεις τον Μέσι και τον Ρονάλντο έξω; Για μένα αυτοί οι παίκτες δεν μένουν έξω. Ασε να λένε... Παντού υπάρχουν οι δύσκολοι χαρακτήρες.
Είδαμε τι έγινε με τον Σάντος και τον Ρονάλντο στην εθνική Πορτογαλίας. Θες τη γνώμη μου; Για μένα ο Σάντος δεν το διαχειρίστηκε σωστά. Είναι ο Ρονάλντο. Τι να σας πω τώρα; Που εγώ τον Σάντος τον έχω πάρα πολύ ψηλά».
Αλλο ανάλογο περιστατικό όπως αυτό με τον Ζαΐμι μπορείτε να θυμηθείτε;
«Πρόσφατα με τον Κέρι, στο ματς με την Κηφισιά στο ημίχρονο όπου τον έκανα αλλαγή. Κάτι είπε για εμένα και του όρμηξα. Και στην Πάτρα έλεγαν ότι ήταν από τα αγαπημένα μου παιδιά».
Δηλαδή παίξατε ξύλο;
«Όχι, αλλά με έβρισε και τον έβρισα και εγώ. Τον έδιωξε η διοίκηση. Καλώς τον έδιωξε η διοίκηση γιατί είχαν και κάποια άλλα περιστατικά. Δεν είναι κακό παιδί ο Λόρι (Κέρι) αλλά θέλει ειδική μεταχείριση. Η εισήγησή μου, παρόλο αυτά, δεν ήταν να φύγει και το είπε κι ο κύριος Σταθάκης, αλλά εκείνος επέλεξε αυτήν τη λύση. Αγωνιστικά ήταν λάθος που έφυγε, έλειψαν τα γκολ του στο β' γύρο. Ανεξάρτητα από το δικό του λάθος».
Μιλήσατε μετά;
«Ναι μιλάμε, δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Και αυτός έχασε που πήγε στον Ηρακλή Λάρισας και έπεσε κατηγορία και η Παναχαϊκή έχασε τα γκολ του, αλλά η Παναχαϊκή είναι πολύ μεγάλη ομάδα και στην πορεία δεν θα χάσει. Για μένα σωστά έκανε η διοίκηση και εγώ αν ήμουν διοίκηση το ίδιο θα έκανα. Αν το ζόριζα θα έμενε αλλά δεν ήθελα να χαθούν τα αποδυτήρια».
«Μετά τον Άρη, έβλεπα τι προπονητές έπαιρναν στην Α' Εθνική και γελούσα»
Τώρα τι έχετε στο μυαλό σας;
«Το τηλέφωνο από ποιον θα χτυπήσει, τι πρόταση θα είναι και πώς θα με προσεγγίσουν. Μετά τον Άρη, πήγα στα Χανιά και δεν τον περίμενε κανείς. Όλοι έλεγαν ότι μετά από αυτήν την επιτυχία θα πήγαινε σε μια άλλη ομάδα. Όταν όμως με πήρε τηλέφωνο ο κύριος Κατσίγιαννης, εκτός από τα πάρα πολλά χρήματα που μου έδωσε, μου άρεσε το πώς με προσέγγισαν. Μου έδειξαν ότι με θέλουν αυτοί. Τώρα αν περίμενα, σίγουρα θα μπορούσα να πάω σε κάποια ομάδα Α' Εθνικής, αλλά δεν ήρθαν. Είδαν όλοι τι έκανα στον Άρη! Ακουγα που κάποια ομάδα έπαιρνε κάποιον ξένο και από μέσα μου δεν απογοητεύομουν αλλά γελούσα. Οι συνεργάτες μου μού έλεγαν "καλά είναι δυνατόν". Εμένα όμως μου αρέσει να δουλεύω. Αν χτυπήσει το τηλέφωνό μου και μου αρέσει η προσέγγιση και το project θα πάω.
Από τώρα όλοι λένε ποια ομάδα θα ανέβει από τη Super League 2 ή ποια ομάδα θα πέσει από τη Super League 1. Όλοι λένε ότι θα πέσει η Κηφισιά που ανέβηκε και θα ανέβει ο Λεβαδειακός ή η Καλλιθέα ή ο Ιωνικός ή η Καλαμάτα, που λένε είναι η σειρά μας. Ποια είναι η σειρά; Περιμένεις στη σειρά να πάρεις παγωτό; Αυτά έχουν χαλάσει το ποδόσφαιρο. Δηλαδή αν είμαι καλύτερος εγώ δεν θα βγω (κατηγορία) εγώ; Αν στην Παναχαϊκή κάναμε 36 πόντους στο β' γύρο δεν θα βγαίναμε; Αφού στον πρώτο κάναμε 30, γιατί να μην κάναμε 36 στο δεύτερο. Ετσι δεν είναι; Ποια σειρά του; Αυτά είναι που λέγονται από τους γύρω γύρω για να επηρεάζονται οι καταστάσεις. Ακούω να λένε "θα σε βοηθήσω εγώ". Τι θα βοηθήσεις ρε φίλε; Θα βοηθήσεις να κάνω προπόνηση στους παίκτες μου; Τι πράγματα είναι αυτά;».
«Ό,τι προπονήσεις κάνουν σήμερα εγώ τις έκανα το 2000»
Ο Σούλης σήμερα τι έχει αλλάξει προπονητικά;
«Η φιλοσοφία μου είναι ίδια. Είμαι νικητής! Η φιλοσοφία μου δεν αλλάζει με τίποτα, είμαι με τους ποδοσφαιριστές μου με χίλια. Εχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης μου, γιατί το ποδόσφαιρο εξελίσσεται. Αν δεν εξελιχθείς, τελείωσες και εγώ πιστεύω ότι εξελίσσομαι. Εχω δουλέψει με παίκτες το 2010, με έναν δούλεψα το 2015 και το 2023 και μου λέει: "Κόουτς είσαι διαφορετικός σε τέτοια θέματα". Αυτό μου αρέσει που το λένε και το αναγνωρίζουν. Τι να σου πω; Για προπονήσεις; Προπονήσεις που κάνουν τώρα εγώ τις έκανα το 2000».
Δηλαδή;
«Στο λέω. Μεθοδολογία, αμυντική τακτική, επιθετική τακτική... όλα. Ό,τι κάνουν σήμερα εγώ το έκανα το 2000, όταν ξεκίνησα. Εβλεπα από προπονητές, έκανα και μόνος μου. Passing game, ατομική βελτίωση παίκτη, πώς πρέπει να αμυνθούμε, πώς πρέπει να επιτεθούμε. Πώς θα παίξουμε με μια άλλη ομάδα. Οι συνεργάτες μου σήμερα είναι πιο εξειδικευμένοι. Είναι άλλο να τους τα λες με το στόμα και άλλο να τους δείχνεις. Τραβάς την προπόνηση σε βίντεο και καθόμαστε να αναλύσουμε άλλες δύο ώρες την προπόνηση. Πάμε την άλλη μέρα και λέμε στον παίκτη τι κάνει καλά και τι όχι. Του λέμε "δεν κάνεις αυτό που θέλουμε, κοίτα τι έκανες την προηγούμενη εβδομάδα". Λίγο πριν την προπόνηση πάνε οι συνεργάτες μου και τους δείχνουν τι θα κάνουμε. Τώρα είναι πιο εύκολα τα πράγματα για έναν προπονητή, αλλά πάντα παίζει ρόλο το πώς θα μεταδώσει στους παίκτες αυτό που θέλει».
«Εδωσα το λόγο μου στους παίκτες της Παναχαϊκής ότι δεν θα δουλέψω αλλού ως το καλοκαίρι»
Όνειρο;
«Να είμαι καλά εγώ κι η οικογένειά μου και όλος ο κόσμος. Να έχουμε υγεία και στη ζωή θα σου έρθουν όλα. Βέβαια πρέπει να τα κυνηγήσεις, από μόνα τους δεν θα έρθουν. Αν εγώ περιμένω το τηλέφωνο να χτυπήσει για να πάω σε δουλειά, δεν γίνεται. Θα περιμένω να χτυπήσει αλλά θα εξελίσσομαι πάνω στη δουλειά μου. Και δόξα τω Θεώ δεν έχω μείνει πολύ καιρό χωρίς δουλειά. Και μετά την Παναχαϊκή είχα προτάσεις.
Και θα το πω και δημόσια τώρα. Θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Βρέντζο στα Χανιά που πριν πάρει τον κύριο Ταουσιάνη με πήρε τηλέφωνο για να πάω. Τα Χανιά είναι μια πολύ καλά οργανωμένη ομάδα μαζί με τον κύριο Ροκάκη. Κι ο κύριος Παλτόγλου με πήρε για να πάω στο Αιγάλεω κι ο κύριος Αραβαντινός με πήρε για να πάω στην Προοδευτική και ο Μακεδονικός με πήρε. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους μέσα από την καρδιά μου, αλλά είχα δώσει το λόγο μου στους παίκτες της Παναχαϊκής ότι μέχρι το καλοκαίρι δεν θα πάω σε άλλη ομάδα. Πολλοί έβγαζαν προς τα έξω ότι θέλω να φύγω για να εκμεταλλευτώ όλο αυτό που είχα φτιάξει με την Παναχαϊκή επειδή η ομάδα πήγαινε πολύ καλά. Εγώ τους είπα ότι θα φύγω αλλά δεν θα δουλέψω μέχρι το καλοκαίρι».
φωτογραφίες: Τζίνα Σκανδάμη
video: Παύλος Σφενδυλάκης
art direction / γραφικά: Χρήστος Ζωίδης
Built with Shorthand