Ρουί Βιτόρια στο Gazzetta: «Ξέρω τι χρειάζεται ο Παναθηναϊκός, θέλω μια κυριαρχική ομάδα»

Στο κινητό του Ρουί Βιτόρια δεσπόζει ως φόντο μία δική του φωτογραφία. Να κοιτάζει ψηλά στον ουρανό μετά τον πρώτο σημαντικό τίτλο της καριέρας του. Το πορτογαλικό Κύπελλο ως προπονητής της Βιτόρια Γκιμαράες το 2013. Έψαχνε τους γονείς του. Εκείνους που τόσο άδικα έχασε στα 32 του. Τα μάτια του λάμπουν κάθε φορά που μιλά για αυτούς. ''Δεν έχω πρόβλημα να με ρωτήσεις, αγαπώ να μιλώ για εκείνους''. Ήθελε όσο τίποτα να τον έχουν προλάβει να διαπρέπει στους πάγκους, να καταξιώνεται στο χώρο του ποδοσφαίρου που ο πατέρας του τον έμαθε να λατρεύει. Από τα χαμηλά, βήμα-βήμα προς την απόλυτη καταξίωση και την τεχνική ηγεσία της Μπενφίκα, θητεία που συνδυάστηκε με σημαντικούς τίτλους. Η καριέρα που δεν έκανε ως ποδοσφαιριστής, ήρθε στην άκρη των πάγκων, με την ζωή να του επιστρέφει πολλά από εκείνα που δεν διεκδίκησε πάνω στο χορτάρι. Η ζωή, εξάλλου, πολλές φορές, ξέρει.

Στις τέσσερις ώρες της συζήτησης, όπου δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την πολύτιμη παρουσία του βοηθού του Αλέξανδρου Μανιάτογλου που ανέλαβε το δύσκολο έργο της διερμηνείας, ο Ρουί Βιτόρια μίλησε για τα πάντα.

Με την απόλυτη ταπεινότητα και την ειλικρίνεια που τον διακρίνει είτε μιλά για την ζωή του είτε για όσα έγιναν και θα γίνουν στον Παναθηναϊκό. Για αυτό που θέλει να κάνει και να παρουσιάσει φέτος.

Στη πρώτη του μεγάλη συνέντευξη από την ημέρα που ήρθε στην Ελλάδα, στη παρθενική του εξομολόγηση, απάντησε σε όλα τα σημαντικά ζητήματα που αφορούν το Τριφύλλι και ξεκαθάρισε μια σειρά από θέματα που ήταν ''ανοιχτά'' ενόψει της νέας αγωνιστικής περιόδου.

Τι ποδόσφαιρο θέλει να παίζει ο δικός του Παναθηναϊκός; Γιατί στα play offs είδαμε κάτι διαφορετικό; Τι χαρακτηριστικά θέλουν να έχουν οι μεταγραφές που θα γίνουν και πως θα διορθώσει το μεγαλύτερο πρόβλημα που εντόπισε ο ίδιος στην περσινή έκδοση του Τριφυλλιού; Λεωφόρος ή ΟΑΚΑ; Αυτά κι άλλα πολλά, σε μια συνέντευξη 4.800 λέξεων που ακολουθεί, σε ένα ''κέντημα'' παρουσίασης από τον Χρήστο Ζωίδη που επιμελήθηκε αυτό το Shorthand.

Μία συνέντευξη που δεν θα ήταν η ίδια αν δεν είχαμε φιλοξενηθεί στο εκπληκτικό Buffalo Prive στη Γλυφάδα, εκεί όπου ο Κώστας (πρώτα η ψυχή και μετά ο ιδιοκτήτης αυτού του μαγαζιού) φροντίζει πάντα να νιώθεις σαν στο σπίτι σου.

Φύγαμε...

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΖΩΗ

''Γεννήθηκα στην Αλβέρκα. Μία πόλη περίπου είκοσι χιλιόμετρα από την Λισαβώνα. H oικογένειά μου εκείνη την περίοδο θεωρούνταν φτωχή. Δεν μας έλειψε κάτι, αλλά δεν μας ήμασταν από αυτούς που έλεγαν πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Ήμασταν εγώ, ο αδελφός μου, ο πατέρας μου και η μητέρα μου. Θεωρώ πως ήμασταν μια παραδοσιακή πορτογαλική οικογένεια. Πολύ ενωμένη. Με στενούς δεσμούς μεταξύ μας. Ο πατέρας μου ήταν προπονητής σε μια ακαδημία. Εκείνος με πήγε στην Αλβέρκα, τότε ερασιτεχνικό. Περίπου από εννιά χρονών ξεκίνησα το ποδόσφαιρο. Εκεί ξεκίνησα. Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο.

Η αλήθεια είναι πως 18 χρονών πέρασα στη γυμναστική ακαδημία. Ήμουν καλός μαθητής. Ήταν δύσκολη περίοδος τότε. Έπρεπε και να διαβάζω και να παίζω. Ήμουν σε ημιεπαγγελματική κατηγορία, μέχρι που έπαιξα στην Αλβέρκα σε επαγγελματικό επίπεδο. Πήρα το διδακτορικό μου στα 25. Στα 32 έπαιζα σε άλλη ομάδα, μου έκαναν πρόταση δύο σύλλογοι να γίνω προπονητής. Η μία ήταν αυτή που έπαιζα εκείνη τη στιγμή και η άλλη η ομάδα που αγωνιζόμουν για οκτώ χρόνια. Ήξεραν πως ενδιαφέρομαι γι’ αυτό το κομμάτι. To θεωρώ παράξενο. Έπαιζα στην τρίτη κατηγορία ως ποδοσφαιριστής και με ήθελαν προπονητή στη δεύτερη. Το θεώρησα σαν σημάδι, πως ανοίγεται μια πόρτα στη ζωή μου. Κάπως έτσι πήρα την απόφαση.

Λίγο πριν ξεκινήσω ήρθε πιο θλιβερή στιγμή στη ζωή μου. Από την άλλη πλευρά, αν το κοιτάξω σε επαγγελματικό επίπεδο, θυμάμαι ότι πάντα η μητέρα μου είχε μια ανησυχία. Όπως όλες οι μαμάδες του κόσμου. Με ρωτούσε τι θα κάνω στη ζωή μου. Πώς θα τα βγάλω πέρα. Της έλεγα ''μαμά, αν βρω και μια ομάδα θα βγάζω 500 ευρώ παραπάνω και θα είμαι ικανοποιημένος με τη ζωή μου''. Δεν ήθελα κάτι παραπάνω. Το λυπηρό είναι πως πέθαναν ένα Σάββατο και την επόμενη Κυριακή ήρθαν οι προτάσεις. Δεν με έζησαν ποτέ ως προπονητή ποδοσφαίρου. Εκείνη η περίοδος ήταν πολύ δύσκολη. Πάντα θυμάμαι αυτή την περίοδο όταν γίνεται κάτι αρνητικό. Για να καταλάβω ότι υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα από μια ήττα ή μια κακή εμφάνιση. Αυτή η τραγωδία με έκανε πιο δυνατό στο πνευματικό κομμάτι. Αφού ξεπέρασα αυτό, τίποτα δεν μπορεί να με επηρεάσει, γιατί τίποτα δεν θα ήταν πιο δύσκολο απ’ αυτό. Με την ύστερη γνώση λέω ότι αυτή η στιγμή ήταν η πιο σημαντική. Εκείνη την περίοδο δεν ήξερα τι θα συμβεί. Ήθελα να είμαι δυνατός για τους άλλους. Να ζω για την επόμενη ημέρα και να θυμάμαι τους γονείς μου. Το δυστύχημα αυτό αφορούσε και τους γονείς του καλύτερού μου φίλου που επίσης πέθαναν σε αυτό το τροχαίο δυστύχημα. Ο φίλος μου αυτός είναι κουμπάρος μου. Του βάφτισα τον γιο και εκείνος την κόρη μου. Καταλαβαίνετε τη σύνδεση που έχω με αυτόν τον άνθρωπο. Τώρα που τα ξανασκέφτομαι δεν ξέρω πώς μπόρεσα να το ξεπεράσω. Ήμουν βράχος αλλά δεν ξέρω πού βρήκα τα ψυχικά αποθέματα. Ήμουν ακλόνητος. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν με είδαν ως προπονητή.

Oι συμβουλές τους ήρθαν μέσα από τη συμπεριφορά τους, πολύ περισσότερο από τα λεγόμενά τους. Μου έμαθαν την ταπεινότητα, τον σεβασμό και ότι εσύ δεν πρέπει να νιώθεις ανώτερος από τον άλλον. Με έμαθαν την αξία της οικογένειας. Έκαναν τα πάντα για εμάς. Αξίες πανανθρώπινες αλλά πολύ σημαντικές για τη ζωή ενός ανθρώπου. Αυτό το σημάδι θέλω να αφήσω κι εγώ στην δική μου οικογένεια. Είχαν την τιμή πολύ ψηλά σαν αξία. Είχαν πολύ καλή καρδιά. Αν εσύ είσαι καλός άνθρωπος, ό,τι και αν σου τύχει, όπου και αν είσαι, πρέπει να είσαι καλός άνθρωπος. Να μην αφήνεις τις καταστάσεις να σε αλλάζουν αλλά εσύ να αλλάζεις τις καταστάσεις''.

''ΜΙΚΡΕ ΡΟΥΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΕ ΕΣΕΝΑ''

''Είναι πράγματα που προσπαθώ να περάσω στα δικά μου τα παιδιά. Θα του έλεγα να πιστέψει περισσότερο στην αξία του. Να είναι πολύ πιο θαρραλέος και να έχει πιο ανοιχτούς ορίζοντες. Να κοιτάζει πιο μακριά. Ζούσα σε μια σκληρή πραγματικότητα. Οι ορίζοντές μου ήταν μικροί. Σας φέρνω το παράδειγμα με τα 500 ευρώ που είπα και πριν. Αυτό είναι ένας μικρός στόχος. Όταν απαντάς στη μαμά σου ''θέλω αυτό και θα είμαι καλά'', είναι μικρό. Είναι λίγο. Τώρα καταφέρνω και παίρνω πίσω πράγματα γι’ αυτά που μόχθησα. Τότε, όμως, που ήμουν μικρός, επειδή ζούσα δύσκολες καταστάσεις, δεν είχα το όραμα να πω ''ναι, μπορείς να τα καταφέρεις''. Θα έλεγα, λοιπόν, να είμαι πιο θαρραλέος. Ως ποδοσφαιριστής είχα προτάσεις από την πρώτη κατηγορία και δεν πήγα, γιατί ήταν πάνω στο διδακτορικό μου, είχα τους γονείς μου να έχουν αμφιβολίες γιατί είχα μια στρωμένη ζωή. Θα του έλεγα, λοιπόν, ''Ρουί κυνήγα το κάτι παραπάνω γιατί αυτό θέλεις''. Ως προπονητής η πορεία μου έφερε τους καρπούς. Έπρεπε να ήμουν πιο φιλόδοξος στη νεαρή μου ηλικία κι αυτό λέω στα παιδιά μου. Να έχουν φιλοδοξίες''.

''ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΣΟΝ ΕΝΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ''

''Θα το πω ταπεινά. Είμαι ένα παράδειγμα για το τι μπορεί να κάνει πώς ένας άνθρωπος που δεν έχει παίξει σε μεγάλη ομάδα, κάτι το οποίο πάντα ανοίγει πιο εύκολα τις πόρτες για την επόμενη ημέρα. Ξεκίνησα από πάρα πολύ χαμηλά, ξεπερνώντας όλες τις δυσκολίες για να φτάσω στο πιο υψηλό επίπεδο. Είτε στη Πορτογαλία, είτε στο εξωτερικό. Αυτή η πορεία είναι σημαντική για εμένα, με έκανε αυτό που είμαι σήμερα. Έχω ζήσει τα πάντα. Μισθοί που δεν δόθηκαν ποτέ, ρούχα που δεν υπήρχαν, άσχημες εγκαταστάσεις. Αυτό οδήγησε τον εγκέφαλό μου να προσαρμοστεί στις καταστάσεις και πάντα να προσπαθεί να βρει λύσεις. Το καλύτερο δυνατό. Δεν ήταν ο στόχος μου σε δέκα χρόνια να είμαι κάπου ψηλά. Με έτρεφε το “μέρα με την μέρα”. Για να κάνω το καλύτερο δυνατό στην ομάδα μου. Ήρθαν φυσιολογικά. Αναγκάστηκα να κάνω τα πάντα και μου έκανε καλό. Ανάλυση; Έχω κάνει. Γυμναστής. Μέχρι και προπονητής τερματοφυλάκων! Θα σας πω μια ιστορία. Στη Φατίμα παραλίγο να κάνουμε ένα εθνικό ρεκόρ, καθώς σχεδόν για έναν ολόκληρο γύρο ο τερματοφύλακας μας δεν είχε δεχθεί γκολ. Αυτό το ρεκόρ το κατείχε η Πόρτο με τον Βίτορ Μπαϊα. Εμείς φτάσαμε πάρα πολύ κοντά, για έντεκα λεπτά δεν το σπάσαμε. Υπήρχε τότε ένας αστικός μύθος πως η Πόρτο πλησίασε την ομάδα που παίξαμε εκείνη την αγωνιστική και την είχε ''σπρώξει'' ώστε να βάλει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γκολ. Έχοντας περάσει από όλους αυτούς τους ρόλους έχω μάθει τις δυσκολίες, τη σημαντικότητα. Πλέον οργανώνω πιο εύκολα τη δουλειά για τους συνεργάτες μου, έχοντας την εποπτεία και την διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού. Σε κάθε σύλλογο πάντα η πίεση άμεσων αποτελεσμάτων ήταν πολύ έντονη. Στη πρώτη ομάδα ήταν απλήρωτοι εννιά μήνες. Μετά, στη Φατίμα, είχαν βγει δεύτεροι πριν πάω και ήθελαν την πρωτιά για να ανέβουν. Έτσι κι έγινε. Στη Γκιμαράες είχαν βγει Ευρώπη και έλεγαν πως δεν θα το ξανακάνει. Το καταφέραμε και πήραμε και το Κύπελλο. Στη Μπενφίκα είχαν δύο σερί πρωταθλήματα και πάλι έλεγαν πως δεν μπορεί να συνεχιστεί. Πάλι έγινε, όμως. Σε καμία ομάδα δεν είχα την πολυτέλεια του χρόνου. Αυτή η άμεση πίεση μου έκανε καλό.

Η πρώτη χρονιά στη Μπενφίκα ήταν δύσκολη. Η ομάδα είχε δύο σερί τίτλους. Δεν ξεκινήσαμε καλά. Ήμασταν στο -7 από την κορυφή. Δώσαμε μια μάχη πόντο-πόντο. Το πιο σημαντικό ήταν ο έλεγχος των δικών μου συναισθημάτων, να διαχειριστώ την πίεση που προκαλείται τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Να μεταδώσω σταθερότητα στην ομάδα. Κάναμε κάποιες ομιλίες, τους δώσαμε όραμα, ενότητα, κλείσαμε το γκρουπ μακριά από την πίεση. Μιλάμε για την Μπενφίκα, πάρα πολύ οργανωμένη ομάδα. Από τη στιγμή που δώσαμε το κίνητρο και την αυτοπεποίθηση στους παίκτες, δείξαμε και την ατομική τους ποιότητα αλλά και το πόσο καλή ομάδα είχαμε γίνει. Είχαμε καλή σχέση με τον πρόεδρο, όταν με πήρε ως προπονητή μου ανέλυσε ένα πλάνο όχι με αγορές παικτών αλλά με ανάδειξη ποδοσφαιριστών από την ακαδημία και γηγενών. Ήμουν σύμφωνος γιατί το πίστευα. Έβλεπα πως η ομάδα είχε πολύ καλό δυναμικό. Φέραμε έξι παίκτες στη πρώτη ομάδα. Με τη δουλειά και τον καιρό ξεπεράσαμε τις δυσκολίες και αναδείξαμε παίκτες όπως ο Ρούμπεν Ντίας και ο Νέλσον Σεμέδο. Ωρίμασαν πολύ γρήγορα και καταφέραμε και πήραμε το πρωτάθλημα.

Μετά συνέχισα στη Σαουδική Αραβία. Δεν μετανιώνω για κάτι. Το ίδιο θα έκανα και τώρα. Θα σας εξηγήσω τους λόγους. Ήταν δύο. Ο πρώτος ήταν ο εξής: Μετά από 3.5 χρόνια στη Μπενφίκα ένιωθα ότι ήταν περίοδος που με είχε σημαδέψει. Πάρα πολύ μεγάλη πίεση, μεγάλη φθορά, ειδικά το να ζεις στην πατρίδα σου και να ακούς, να διαβάζεις, ήταν κάτι που με έφερε σε φθορά. Ήθελα να πάω κάπου με λιγότερη πίεση και να είχα μόνο το ποδόσφαιρο στο μυαλό, όχι το περιβάλλον. Ο δεύτερος παράγοντας, διότι δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε, ήταν ο οικονομικός. Δεν μπορούσα να αρνηθώ την πρόταση. Ήταν μια σούπερ πρόταση και για τους συνεργάτες μου, πάντα τους σκέφτομαι. Έχουν επενδύσει σε εμένα και εγώ σε εκείνους. Μετά την πρόταση, τη συζητήσαμε, πήραμε την απόφαση πως αυτό ήταν το καλύτερο. Ήθελα να φύγω από την πίεση. Δεν το σκέφτηκα δεύτερη στιγμή και δεν το έχω μετανιώσει. Ο πολύς κόσμος μπορεί να μην καταλαβαίνει τι πίεση υπάρχει σε έναν προπονητή, κυρίως στους μοντέρνους χρόνους. Βλέπουμε και νέους προπονητές να μην το αντέχουν αυτό. Έχουν μια τεράστια πίεση. Ο κόσμος του ποδοσφαίρου έχει αλλάξει. Πίεση από τα social media που δεν υπήρχαν παλιά, οι παίκτες κι αυτοί παρουσιάζουν άλλες δυσκολίες διαχείρισης. Δεν είναι οι ίδιοι με είκοσι χρόνια πριν. Υπάρχουν προπονητές που θέλουν το χρόνο τους μετά από σημαντικές περιόδους πίεσης. Κάνεις ένα βήμα πίσω όταν νιώθεις άδειος και κενός, γεμίζεις τις μπαταρίες σου και επιστρέφεις. Έχω αρνηθεί πολλές προτάσεις γιατί δεν ήμουν έτοιμος πνευματικά.

Το μεγαλύτερο προσόν του προπονητή είναι να μην χάνει τη μεγάλη εικόνα, να είναι σταθερός συναισθηματικά και να μην επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες. Έχω καταφέρει να αφήνω τον προπονητή Βιτόρια έξω από το σπίτι μου. Αν κάτι θα προσθέσει κάτι στη ζωή μου, θα του δώσω χρόνο. Αν όχι, δεν θα το δω. Έχω αποφασίσει να παρακολουθώ πράγματα που έχουν να μου δώσουν μόνο θετικά στοιχεία. Για παράδειγμα βλέπεις στο instagram διάφορα βίντεο διασκεδαστικά. Δεν έχουν να μου δώσουν κάτι και τα προσπερνώ. Λέω ''δεν με βοηθά και το αφήνω''. Στην Μπενφίκα το έμαθα αυτό που υπήρχε τεράστια πίεση. Είχα έναν... διακόπτη που όταν έφτανα σπίτι έλεγα, ‘φτάνει, μέχρι εδώ ήταν’. Στο σπίτι δεν έβλεπα τηλεόραση γιατί ήξερα πως σίγουρα θα πέσω σε κάτι σχετικό με την Μπενφίκα. Είχα την υποστήριξη της οικογένειάς μου σε όλο αυτό, ήταν πολύ υποστηρικτικοί, καταλάβαιναν τα πάντα. Καταλάβαιναν πως με τόση πίεση δεν ήταν δυνατόν να μην έχω επηρεαστεί έστω και λίγο. Με τον καιρό κατάφερα όταν έμπαινα σπίτι να είμαι ο άνθρωπος Ρουί, ο σύζυγος, ο πατέρας και δεν με ενδιέφερε τίποτα άλλο''.

''ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΡΣΙΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΛΥΣΩ''

''Ήταν ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα ο ερχομός μου στον Παναθηναϊκό. Πολλοί θα έλεγαν πως δεν αξίζει να πάρεις ένα τέτοιο ρίσκο στη μέση της σεζόν. Είμαι ένας άνθρωπος που λειτουργώ με το συναίσθημα, είπα πως είναι μια μάχη που πρέπει να μπω. Δεν το μετάνιωσα. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο γιατί μιλάμε για ομάδα πάρα πολλά χρόνια μακριά από το πρωτάθλημα, η οποία στο ξεκίνημα της σεζόν δεν ήταν το φαβορί και εκείνη την στιγμή ήταν σε άσχημη βαθμολογική και ψυχολογική κατάσταση. Δεν ήταν εύκολο με την άμεση πίεση του αποτελέσματος και συνεχόμενα ματς, να βάλω τη δική μου ταυτότητα. Μου έκανε πολύ καλό αυτό το διάστημα. Τώρα ξέρω τι σημαίνει ελληνικό ποδόσφαιρο, ξέρω τι σημαίνει Παναθηναϊκός, τι σημαίνει Ελλάδα.

Η ομάδα έπαιζε συνεχόμενα ματς. Πέμπτη-Κυριακή. Άλλο το Τετάρτη-Κυριακή, κάθε μέρα ξεκούρασης είναι σημαντική. Είναι δύσκολα διαχειρίσιμο όταν δεν έχεις όλους τους παίκτες έτοιμους, με εμπειρία δηλαδή σε αυτή την κατάσταση. Να έχουν αυτή την νοοτροπία πως ό,τι κι αν γίνει να πας παρακάτω γρήγορα. Να κερδίσεις ό,τι μπορείς και να πας στο 100% στο επόμενο ματς. Είναι δύσκολη συνθήκη. Αλλάζουν θεαματικά οι συνθήκες μέσα σε τρεις μέρες. Δεν μπορεί μόνο ένας προπονητής ή κάποιες παίκτες να τραβήξουν όλο το κουπί.

Από κει και πέρα, σε κρίσιμα σημεία, είχαμε σημαντικές απώλειες. Μιλώ κυρίως για τους κεντρικούς αμυντικούς και τον Αράο. Είχαμε βρει μια καλή δυναμική, πειράξαμε πολύ την τετράδα στην άμυνα και την θέση του αμυντικού μέσου. Είναι θέσεις πολύ κομβικές που θα σου δώσουν την ώθηση, είναι η σταθερότητα για να δώσουν την ευκαιρία στους μπροστά να δράσουν. Να νιώθουν ασφάλεια για τα μετόπισθεν. Αναγκαστήκαμε Γενάρη-Φλεβάρη να κάνουμε πολλές αλλαγές και χάσαμε έδαφος. Αυτά κάναμε εμείς αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και ο Ολυμπιακός έκανε ένα πάρα πολύ καλό πρωτάθλημα που δεν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε. Εκείνη την περίοδο είχαμε δυσκολίες με τον Τιν, τον Αράο, τον Έρικ. Πιστεύαμε πως θα είναι πιο γρήγορα μαζί μας αλλά αυτό δεν συνέβη. Ο Έρικ έπαιξε πολλά ματς σερί και τραυματίστηκε. Μετά βάλαμε τον Αράο πίσω, πειράξαμε πολύ την ομάδα, ο Μπαρτ είχε κι αυτός θέματα. Ήταν ζητήματα που μπορεί να φαίνονται εύκολα αλλά είναι δύσκολα στη διαχείριση. Χάσαμε τη σταθερότητα και την ομοιογένειά μας.

Το έχω στο μυαλό μου γιατί είναι κάτι που το σκέφτομαι, το πώς πρέπει να το διαχειριστώ για να μην το ξαναβρώ μπροστά μου. Έχω καταλήξει στους δύο εξής παράγοντες: Πρέπει σε κάθε θέση να έχουμε ξεκάθαρα δύο ισάξιους παίκτες. Γιατί πέρσι υπήρχαν στιγμές που θεωρούσα πως πρέπει να παίξει αυτός που έχει πέντε σερί ματς αλλά θεωρούσα πως ακόμη κι έτσι ήταν καλύτερος από τον αντικαταστάτη του. Φέτος αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να έχουμε ένα ρόστερ που θα πεις ότι ''οκ δεν παίζει αυτός, ο άλλος είναι ακριβώς το ίδιο, με άλλα χαρακτηριστικά αλλά οκ στο ίδιο επίπεδο''.

Ο δεύτερος παράγοντας έχει να κάνει με τους παίκτες που έρχονται. Να έχουμε τσεκάρει πάρα πολύ καλά το προφίλ τους, ώστε να έχουν δείξει πως μπορούν να αντέξουν τόσα σερί ματς, να έχουν γεμάτες χρονιές, αν γίνεται να έχουν παίξει στην Ευρώπη. Πλέον έχουμε την εμπειρία από πέρσι, αυτή η βελτίωση μπορεί να σε βοηθήσει στην κατάσταση που έχεις μπροστά σου.

Αυτό που θέλουμε είναι το πρώτο κομμάτι της σεζόν. Να είμαστε επιθετικοί, κυριαρχικοί, με συνεργασίες, πίεση του αντιπάλου. Ξεκάθαρα. Να παίξουμε με αυτόν τον τρόπο. Όμως με μεγαλύτερη ένταση και να είμαστε πιο δημιουργικοί, να φτάνουμε πιο γρήγορα στις ευκαιρίες. Όταν μπήκαμε στα play offs, είχα πιάσει την ατμόσφαιρα που υπήρχε. ''Δεν είμαστε καλά'', ''θα βγούμε τέταρτοι'', ''δεν έχουμε καλή ομάδα'' κι άλλα τέτοια. Με αυτό το θόρυβο γύρω μου και με τη δεύτερη θέση να δίνει τόσα πράγματα στο σύλλογο, από την στιγμή που η πρώτη δεν ήταν δυνατή, αλλάξαμε κάποια πράγματα για να μπορούμε τώρα να είμαστε στα προκριματικά του Champions League, να μπορούμε να προσεγγίσουμε πιο καλούς παίκτες''.

Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΑ ΝΤΕΡΜΠΙ, Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ Ο ΦΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

''Από αυτά που είδα στα ντέρμπι, σπάνια θα δεις όμορφα ματς. Μονομαχίες, χαμένες μπάλες, μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, αποφυγή λαθών. Αυτό ήταν το σκηνικό. Εμείς που για πολύ καιρό θέλαμε να παίζουμε όμορφα, να χτίζουμε το παιχνίδι μας από πίσω σιγά-σιγά, να έχουμε συνεργασίες, να ανεβάζουμε πολλούς παίκτες ψηλά, ένιωθα πως πολλές φορές υπήρχε η τάση στα ντέρμπι αυτό να έχει αρνητικά αποτελέσματα. Έτσι αποφάσισα να έχουμε μια ομάδα με μεγαλύτερο κυνισμό, ρεαλισμό. Ξέραμε πως αυτά τα ματς ήταν πάρα πολύ σημαντικά και αποφασίσαμε να πάμε και εμείς στη μονομαχία, να είμαστε άμεσοι, έτοιμοι να εκμεταλλευθούμε κάθε λάθος του αντιπάλου. Όταν ξεκίνησα ως προπονητής στη Μπενφίκα, στα τρία πρώτα ντέρμπι με τη Σπόρτινγκ Λισαβώνας τα χάσαμε όλα. Ας πούμε ότι είχα τουπέ και θεωρούσα ότι αφού είμαστε η Μπενφίκα πρέπει να νικάμε πάντα παίζοντας όμορφα. Στο τελευταίο μάλιστα από αυτά τα ντέρμπι χάναμε 3-0 στο ημίχρονο στην έδρα μας. Τότε προπονητής στην Πόρτο ήταν ο Σέρζιο Κονσεισάο και στη Σπόρτινγκ ο Ζεσούς. Προπονητές που έχουν αυτόν τον κυνισμό. Αυτή την νοοτροπία του ''πάμε για πόλεμο'', βάζουν την ένταση, τις μονομαχίες πάνω από όλα. Είπα ‘κάτι πρέπει να αλλάξω, κάτι δεν κάνω καλά’. Αν δεν μπορείς στα ντέρμπι να ισοφαρίσεις το πάθος, την ένταση, να παλεύεις για κάθε κεφαλιά, κάθε μέτρο, όση ποιότητα κι αν έχεις, στο τέλος θα χάσεις αν δεν έχεις τα υπόλοιπα. Ακούγεται λίγο κλισέ μα είναι η πραγματικότητα. Στα ντέρμπι παίζει πιο σημαντικό ρόλο αυτός που το θέλει περισσότερο και το δείχνει στο χορτάρι με κάθε τρόπο. Αυτό έρχεται και από τον πάγκο. Αν ο προπονητής δεν έχει αυτή την νοοτροπία, έχει μειονέκτημα. Κάπως έτσι έκανα πίσω στο θεαματικό ποδόσφαιρο που όλοι θέλουμε στα ντέρμπι. Πρώτα λοιπόν ήθελα να ισοφαρίσουμε αυτό το κομμάτι και μετά να βάλουμε ποιότητα, αυτοματισμούς και πράγματα που ήδη έχουμε ως ομάδα.

Σίγουρα η απώλεια στις Σέρρες, ήταν από τις πιο αρνητικές στιγμές στη σεζόν. Από την πρώτη στιγμή που ήρθα προσπαθήσαμε να έρθουμε πιο κοντά με τους παίκτες. Πάντα υπήρχε, όμως, η τάση του πεσιμισμού. Όταν γίνεται κάτι αρνητικό, νομίζουμε πως ήρθε το τέλος του κόσμου. Δεν είναι έτσι. Η διαχείριση της συναισθηματικής σταθερότητας είναι σημαντική. Πρέπει να έχουμε την πεποίθηση πως αυτό που κάνουμε είναι σωστό, ανεξάρτητα από τους εξωτερικούς παράγοντες. Είναι πάρα πολύ δύσκολη δουλειά αυτή. Αυτό που ζητάμε από όλους, η νοοτροπία νικητή, δεν έρχεται από τη μια μέρα στην άλλη. Πρέπει να έχεις έναν σταθερό κορμό παικτών για χρόνια, να έχεις σταθερό προπονητή για να δείξει έργο, να έχεις μια δομή συγκεκριμένη που θα περνά συγκεκριμένα μηνύματα και θα δημιουργεί μια κουλτούρα. Όλα αυτά τα μικρά είναι σημαντικά για να φτιάξεις μια κόλλα σε αυτό που χτίζεις. Ο ΠΑΟΚ είχε πάρει πέρσι τον τίτλο, η ΑΕΚ πριν δύο χρόνια, ο Ολυμπιακός έχει πολλά πρωταθλήματα. Το βάρος των 15 ετών χωρίς τίτλο για τον Παναθηναϊκό είναι πάρα πολύ δύσκολο και είναι εύκολο να διαταραχθεί η ισορροπία. Όταν τα πράγματα πάνε καλά είμαστε ''οκ'' αλλά μετά τον Πανσερραϊκό σαν να ήρθε το τέλος του κόσμου. Γύρισαν όλα τα αρνητικά που κάπου τα είχαμε κρύψει αλλά δεν τα είχαμε ξεπεράσει.

Για τον Φώτη, το πιο σημαντικό για εμένα είναι να είμαι τίμιος και σωστός με τον εαυτό μου. Τα πράγματα νομίζω είναι απλά. Θεωρώ πως ο Ιωαννίδης δυστυχώς πέρσι λόγω του τραυματισμού στον ώμο δεν κατάφερε να έχει μια σταθερότητα, τον άφησε εκτός για αρκετό καιρό. Όταν επέστρεψε πάλι ένα θέμα τον άφησε έξω. Δεν τον άφησαν αυτά να βρει το καταπληκτικό αγωνιστικό πρόσωπο που είχε την σεζόν 2023/2024. Από την δική μου οπτική γωνία το παρελθόν μετράει, δεν μπορώ να κοιτάω μόνο το παρόν, κάποιο αντίκτυπο έχει και το μέλλον. Το πιο σημαντικό για εμένα είναι η φωτογραφία της στιγμής. Υπήρξαν στιγμές που θεώρησα ότι ο Φώτης μπορεί να βοηθήσει σημαντικά την ομάδα, όπως και το έκανε σε πολλά ματς. Και υπήρχαν άλλες στιγμές που με τα δεδομένα της στιγμής, του αγώνα και του τι θέλαμε στο γήπεδο, θεώρησα πως άλλος παίκτης, επαναλαμβάνω τη δεδομένη χρονική στιγμή, θα μπορούσε να κάνει καλύτερα αυτό που είχα στο μυαλό μου. Ήταν δύσκολη απόφαση αλλά θέλω να είμαι πάντα σωστός απέναντι στον εαυτό μου. Κοιτάω, όμως και το μέλλον και ο Φώτης είναι ένας παίκτης με τεράστια δυναμική, έχει δείξει ότι μπορεί να φτάσει ακόμη πιο ψηλά και έχει περισσότερες δυνατότητες. Απλά αυτό που έγινε πέρσι ήταν ότι δεν μπόρεσε να έχει σταθερά καλό πρόσωπο. Είχε εκλάμψεις του απίστευτου ταλέντου που διαθέτει. Έπαιξαν ρόλο και οι συγκυρίες ως προς την διαχείρισή μου. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Κάποιες στιγμές σε οδηγούν στο ποδόσφαιρο. Προσπαθώ να είμαι πάντα τίμιος και με τους παίκτες μου. Ο Φώτης είναι αυτός που είναι, ένας σπουδαίος παίκτης αλλά υπάρχουν κι άλλοι παίκτες διεθνείς, με τη δική τους καριέρα στο ρόστερ μας. Στο τελείωμα της σεζόν, στο δεύτερο ματς με την Φιορεντίνα, μπήκε αλλαγή και ήταν εξαιρετικός. Μετά με τον Ολυμπιακό παίξαμε με δίδυμο και πιστεύαμε πως θα δώσει λύσεις αυτή η διάταξη για να συνεχίσουμε έτσι σε όλα τα ματς των play offs. Δυστυχώς πήρε κόκκινη κάρτα, στον επόμενο αγώνα μπήκε ο Κάρολ και σκόραρε. Και μετά σκόραρε ξανά. Δύσκολα βγάζεις έναν παίκτη που είναι σε τόσο καλή κατάσταση. Στον ΠΑΟΚ αν παίρναμε την ισοπαλία, άρα και τη δεύτερη θέση, θα ήταν βασικός ο Φώτης στα τελευταία ματς για να βρει τον καλό αγωνιστικό πρόσωπο που θέλαμε. Δυστυχώς δεν έγινε και στο τελευταίο παιχνίδι είχε ενοχλήσεις και έμεινε εκτός. Πάρα πολλές φορές υπάρχουν λεπτομέρειες που σε περιορίζουν σε αυτά που θες να δώσεις σε κάθε ποδοσφαιριστή''.

Ο Ρουί Βιτόρια όταν ήρθε στην Ελλάδα για τον Παναθηναϊκό

Ο Ρουί Βιτόρια δίνει οδηγίες στον Φώτη Ιωαννίδη

''ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ''

''Κουβαλάω δύο σημαντικά θετικά στοιχεία από πέρσι ως προπονητής του Παναθηναϊκού. Γνωρίζω την ομάδα καλύτερα, το σύνολο, τον οργανισμό, τις δομές, τα πάντα. Από την άλλη ξέρω καλύτερα και το ελληνικό πρωτάθλημα που όταν ήρθα μπορεί να είχα άλλα πράγματα στο μυαλό μου. Έχοντας κερδίσει 11 τίτλους στη καριέρα μου ξέρω πάρα πολύ καλά τι χρειάζεται η ομάδα για να κερδίσει το πρωτάθλημα και να διαχειριστεί τις δύσκολες καταστάσεις που θα προκύψουν στη σεζόν. Έχοντας την προηγούμενη γνώση θέλαμε να κάνουμε αλλαγές, έγιναν κι άλλες, θα γίνουν κι άλλες αν το κρίνουμε απαραίτητο. Θέλουμε να φέρουμε παίκτες που θα δώσουν μεγαλύτερη ενέργεια και ώθηση, θα έχουν γεμάτες χρονιές, θα δώσουν απαντήσεις στο μοντέλο παιχνιδιού μας το οποίο θέλουμε να είναι πολύ κοντά στο πρόσωπο που δείξαμε το πρώτο διάστημα που ήμουν στον Παναθηναϊκό, με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Να είμαστε κυριαρχικοί, να παίζουμε με συνεργασίες, να πιέζουμε ψηλά αλλά θέλουμε να γίνουμε πιο αθλητικοί, να φτάνουμε στο αντίπαλο τέρμα πιο γρήγορα και να γίνουμε πιο συμπαγείς στην άμυνά μας. Όσο γίνεται αυτό να το κάνουμε πιο ψηλά στο γήπεδο.

Τώρα πρέπει στην προετοιμασία που είναι μία πολύ σημαντική περίοδος, να φτιάξουμε αυτά που είπαμε, να βελτιώσουμε το μοντέλο του παιχνιδιού μας. Μία ομάδα δεν είμαι μια πρόσθεση ατομικής ποιότητας, πρέπει ο ένας να συμπληρώνει τον άλλον και έτσι να δημιουργείται το καλό σύνολο. Δεν είναι μαθηματικά το ποδόσφαιρο, υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που αλλάζουν. Όπως και να έχει θέλουμε να φτιάξουμε μια κυριαρχική ομάδα.

Πρέπει να υπάρχει συνοχή, αλληλεγγύη και ενότητα. Σε καμία ομάδα δεν κέρδισα κάτι χωρίς ενότητα. Όλοι πρέπει να κινούμαστε προς την ίδια κατεύθυνση. Εμείς που είμαστε μέσα πρέπει να μεταφέρουμε προς τα έξω αυτό το μήνυμα και ο κόσμος να ακολουθήσει το μονοπάτι. Αυτή την καλλιέργεια της ατμόσφαιρας την ξεκινάμε από τώρα. Είμαστε όλοι μαζί, θα κάνουμε τα πάντα για να το πετύχουμε. Αυτό να γίνει σαν χιονοστιβάδα που ξεκινά αργά και με μικρή ταχύτητα αλλά με την σωστή ώθηση μπορεί να παρασύρει τα πάντα.

Αυτό που έχει αποδειχθεί είναι πως όσο μεγαλύτερη σταθερότητα υπάρχει στον οργανισμό, στη δουλειά και όχι τόσο στο αποτέλεσμα αυξάνονται οι πιθανότητες της επιτυχίας. Πάντα μιλάμε για πιθανότητες. Καταλαβαίνω για μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός τα 15 χρόνια είναι πολύ δύσκολα για να μπει σε αυτή την διαδικασία που προανέφερα. Αυτό συμβαίνει γενικότερα. Καταλαβαίνω την οπτική που υπάρχει. Μιλάμε για ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο, στο τέλος μένουν οι τίτλοι. Καταλαβαίνω την κάψα του κόσμου που μπορεί να ξεχνά τα απαραίτητα βήματα που χρειάζονται. Η πίεση αυτή με απασχολεί γιατί θέλω να κάνω τον Παναθηναϊκό καλύτερο, να κερδίσω τίτλους, να γράψω ιστορία. Από την άλλη, όμως, δεν είναι κάτι που θα με βοηθήσει αν τη σκέφτομαι καθημερινά. Πρέπει να είμαι συγκεντρωμένος στη δουλειά μου και την πίεση να την κρατάω από έξω. Ξέρω πολύ καλά τι πρέπει να κάνω για να κερδίζει η ομάδα, ποιος είναι ο τρόπος. Όσο περισσότερο κρατήσω τους παίκτες μακριά από την πίεση, θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες. Έχω αρχίσει να το καλλιεργώ από την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας που είναι πολύ σημαντική''.

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Ο ΤΟΥΜΠΑ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ!

''Έχουν υπάρξει προσθήκες, αλλαγές, αλλά δεν έχει να κάνει μόνο με ανθρώπους αλλά με νοοτροπία. Μιλάμε για τον Παναθηναϊκό. Στους δέκα αγώνες πρέπει να κερδίζει τους εννιά. Αν οποιαδήποτε λεπτομέρεια δεν την έχεις προσέξει, δεν την έχεις φροντίσει, μπορεί να σου κοστίσει ακριβά. Η λεπτομέρεια. Τα πράγματα πρέπει να γίνονται πιο καλά, πιο γρήγορα, ακόμη πιο στοχευμένα. Αυτό αφορά όλα τα τμήματα του οργανισμού. Βρισκόμαστε προς την καλή κατεύθυνση. Αυτή είναι η οδηγία που έχουμε δώσει. Κάθε λεπτομέρεια είναι σημαντική. Πρέπει να καλλιεργηθεί μια νοοτροπία, έχει αρχίσει ήδη να γίνεται αυτό. Όταν καταφέρουμε να ελέγξουμε όσες περισσότερες λεπτομέρειες γίνεται, τότε θα έχουμε αυξήσει κι άλλο τις πιθανότητες να κερδίσουμε κάτι στο τέλος της χρονιάς.

Όσον αφορά τις μεταγραφές, ο Kυριακόπουλος είναι ένας παίκτης με μεγάλη ένταση, πολύ αθλητικός που έχει αποδείξει την αξία του σε ένα πολύ απαιτητικό πρωτάθλημα. Έχει πολλές επιθετικές αρετές και ταιριάζει στον τρόπο παιχνιδιού μας. Οπότε είμαστε σίγουροι πως θα μας βοηθήσει. Ο Τουμπά είναι αριστεροπόδαρος στόπερ κάτι πολύ σημαντικό, πέρσι είχαμε πρόβλημα καθώς είχαμε μόνο δεξιοπόδαρους. Μας δίνει την δυνατότητα να έχουμε καλύτερη δημιουργικότητα στο παιχνίδι από πίσω. Είναι πολύ ανταγωνιστικός. Αυτό το θέλουμε από όλους τους παίκτες και μας βοηθά στο επιθετικό κομμάτι.

Για αυτούς που θα έρθουν θα πρέπει αρχικά να καταλάβουμε κάτι. Η ελληνική αγορά για πολλούς παίκτες που θέλουμε τώρα δεν είναι η πρώτη επιλογή. Η υπομονή θα παίξει τον ρόλο της αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όσο πιο γρήγορα έρθει ένας παίκτης τόσο το καλύτερο. Για να έχει χρόνο να μπει στην ομάδα. Θέλουμε παίκτες με παραστάσεις από κορυφαία πρωταθλήματα, να έχουν συχνότητα στην αγωνιστική τους παρουσία, να είναι αθλητικοί, να έχουν ένταση, έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως μπορεί να υπάρξει και κάποια εξαίρεση, βέβαια. Θα είναι η εξαίρεση. Ο κανόνας είναι όσα προανέφερα. Θα έχουμε πάρα πολλά παιχνίδια μέσα στη σεζόν, οπότε θα χρειαστούμε δύο ισάξιους σε κάθε θέση. Με τον Κυριακόπουλο επίσης θέλαμε να ενισχύσουμε το ελληνικό στοιχείο στην ομάδα, θέλουμε επίσης να μειώσουμε τον μέσο όρο ηλικίας. Θέλουμε μια ομάδα πιο αθλητική, με μεγαλύτερη ένταση, μια ομάδα και παίκτες με πείνα, θέληση, όρεξη να δουν τον Παναθηναϊκό ως μια ευκαιρία να κερδίσουν τίτλους. Όχι παίκτες που θα έρθουν χωρίς κίνητρα. Θέλουμε να αυξήσουμε τον εσωτερικό ανταγωνισμό. Ο καθρέφτης των αγώνων είναι η προπόνηση. Αν στη προπόνηση είναι όλοι πεινασμένοι, η ίδια εικόνα θα υπάρχει και στον αγωνιστικό χώρο.

Ο Ουναϊ είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Αν ήταν μόνο στο χέρι μας, θα τον παίρναμε και αύριο. Μας βοήθησε πολύ πέρσι. Η ελληνική αγορά, η συγκεκριμένη περίοδος… ξεφεύγουν τα πράγματα από τον έλεγχο του συλλόγου. Πρέπει να υπάρξουν πολλοί παράγοντες για μια μεταγραφή. Θα χρειαστεί να έχουμε υπομονή. Είναι ένας παίκτης με αδιαμφισβήτητη ποιότητα, αυτό δεν το συζητάμε. Για εμάς μεγαλύτερη σημασία από το να φέρουμε τον ''Α'' ή τον ''Β'' παίκτη έχει να βάλουμε τα προφίλ στην ομάδα με τα χαρακτηριστικά που θέλουμε. Ξέρουμε και ότι οι προπονητές δεν είναι μάγοι, μπορούν να βελτιώσουν παίκτες, να τροποποιήσουν τα πράγματα αλλά σε κάθε θέση θέλουμε συγκεκριμένο προφίλ παίκτη. Αυτό είναι 100% καθορισμένο. Όσο πιο γρήγορα γίνουν οι προσθήκες τόσο το καλύτερο, να έχουμε τους παίκτες πιο γρήγορα στην διάθεσή μας για να πετύχουμε τους στόχους μας.

''ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ... ΚΟΛΑΣΗ''!

''Οι δικές μου εικόνες από τον Παναθηναϊκό είναι να παίζει στη Λεωφόρο. Εκεί τον έχω συνδέσει. Είναι μια εγγύτητα που θα βοηθήσει πολύ την ομάδα. Νομίζω ο Παναθηναϊκός ζει από την εγγύτητα με τον κόσμο του. Το ΟΑΚΑ είναι ένα στάδιο ωραίο, όταν είναι γεμάτο μπορεί να υπάρξει μια καλή ατμόσφαιρα. Ο κόσμος είναι μακριά, όμως, κι αν δεν γεμίσει κατά το ήμισυ ή παραπάνω, δεν μπορεί να θεωρηθεί έδρα. Στη Λεωφόρο θέλουμε να κάνουμε το γήπεδο κόλαση, φρούριο. Θα είναι το γήπεδο που πρέπει να δίνουμε και την ψυχή μας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα έχουμε τον κόσμο μας τόσο κοντά''.

Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ

''Τη λατρεύω την Ελλάδα. Οι λαοί είναι κοντινοί μεταξύ τους. Χαίρομαι που είμαι εδώ, τη χαίρομαι την ζωή εδώ. Έχουμε κοντινή νοοτροπία, είμαστε φιλόξενοι λαοί, το κλίμα είναι κοντινό, οκ έχει περισσότερη ζέστη στην Αθήνα.

Στο ποδόσφαιρο και η Πορτογαλία πέρασε από αυτό το στάδιο που είναι τώρα η Ελλάδα. Πριν από 25-30 χρόνια ήταν όπως τώρα εδώ. Ήθελαν το αποτέλεσμα εδώ και τώρα, είχαν μόνο αυτό ως γνώμονα. Να κάνουν τα πράγματα βιαστικά. Να μην υπάρχει όραμα για το μέλλον. Άλλαξε, όμως, αυτό. Κάποιοι άνθρωποι αποφάσισαν να επενδύσουν στο μέλλον. Να βάλουν στόχους μακροπρόθεσμους. Και έτσι άλλαξε η νοοτροπία και αποκτήθηκε μια εικόνα πιο οργανωμένη, με όραμα, με την ακαδημία και τους γηγενείς παίκτες σε πρώτο πλάνο. Επειδή, όμως, δεν θέλω να μηδενίζω τα πράγματα… Πρόσφατα έκανα ένα σεμινάριο σε προπονητές και μετέφερα πολλά πράγματα που γίνονται εδώ και είναι πολύ ενδιαφέροντα και καινοτόμα, σωστά πράγματα. Και τα εφαρμόσιμα πράγματα που γίνονται στην Πορτογαλία τα έχω μεταφέρει εδώ.

Επιστρέφοντας στη ζωή, θα περιμένατε να σας πω για την κίνηση, ως κάτι αρνητικό. Από την Βούλα στο Κορωπί; Δεν έχει κίνηση. Μου αρέσουν τα πάντα. Οι άνθρωποι είναι καλοί, το φαγητό φοβερό. Από την κίνηση ξεφεύγω, δεν έχω πολλούς φίλους εδώ. Δεν ξέρω αν είναι δικό μου πρόβλημα, ίσως είμαι πολύ κλειστός(γελάει). Όλα είναι πολύ όμορφα, πολύ θετικά, ένα περιβάλλον σαν την Πορτογαλία.

Αυτό που με ανησυχεί είναι πως γενικότερα κόσμος αλλάζει προς το χειρότερο. Το μονοπάτι που έχουν πάρει 5-6 άνθρωποι που καθορίζουν το μέλλον του κόσμου, δεν είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Αυτό που με ανησυχεί για τα παιδιά μου περισσότερο, είναι πως υπάρχει μια ατμόσφαιρα που κάτι μικρό μπορεί να γίνει και να έχει τεράστιες επιπτώσεις σε όλο τον κόσμο. Οι ηγέτες πρέπει να σκεφτούν ότι δεν είναι παιχνίδι, είναι πραγματικότητα. Ο κόσμος μπορεί με ένα ''έτσι'' να εξαφανιστεί. Πριν από λίγο καιρό έγινε ένα μεγάλο μπλακ άουτ στην Ιβηρική και οι δικοί μου έλεγαν πως έφυγε η γη κάτω από τα πόδια τους, δεν υπήρχε επικοινωνία. Είμαστε πολύ συνδεδεμένοι με την πληροφορία κι αν γίνει κάτι τέτοιο, μας δείχνει πως είναι και λίγο αρνητικό, να νιώθουμε αβοήθητοι. Ήταν ένα παράδειγμα''.

Φωτογράφιση: Θοδωρής Σανιδάς

Φωτογραφίες αρχείου: InTime, Eurokinissi

Art direction/συνθέσεις: Χρήστος Ζωίδης

"Ξέρω τι χρειάζεται ο Παναθηναϊκός, θέλω μια κυριαρχική ομάδα"