«Στην ΑΕΚ όλα ήταν τέλεια, μέχρι που ήρθε ένας άνθρωπος...»

Ο Καρίμ Ανσαριφάρντ δεν είναι... ακόμα ένας επιθετικός που ήρθε στη χώρα μας, διακρίθηκε με τα χρώματα μια ομάδας, ανοίγοντας την πόρτα στους «μεγάλους» του πρωταθλήματος.

Αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση ποδοσφαιριστή. Έχοντας μια απίστευτη καριέρα στο Ιράν, η Ευρώπη δεν του χαμογέλασε με το... καλημέρα. Στην Οσασούνα υπέφερε, έχασε πολλά χρήματα και εν τέλει παρουσιάστηκε μπροστά του ο Πανιώνιος.

Εκεί, παρότι αρχικά δεν ήθελε να έρθει, έζησε τα καλύτερα αποδυτήρια που είχε ποτέ. Πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις, ήταν από τους κορυφαίους παίκτες της ομάδας και μοιραία αποτελούσε το πιο «καυτό» όνομα στην αγορά. Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ στα... πόδια του. Στόχος του ίδιου μόνο ο Ολυμπιακός, από τον οποίο τελικά έφυγε λόγω του ατζέντη του. Εξαιτίας αυτού του ανθρώπου δεν μπορούσε αργότερα να παίξει και στη Νότιγχαμ. Είναι αυτός που όπως λέει ο Καρίμ Ανσαριφάρντ στη συνέντευξη της ζωής του στο Gazzetta - που τον συνάντησε στην Κύπρο με τη βοήθεια της Novibet στο πλαίσιο της προώθησης του Gazzetta Cyprus- εύχεται να μην κοιμάται ήσυχος!

Ο λόγος που έφυγε από το Λιμάνι, ο λόγος που δεν μπορούσε να παίξει στη Νότιγχαμ, γιατί έφυγε από την ΑΕΚ; Ο άνθρωπος που ουσιαστικά του έκανε τόσο κακό με αποτέλεσμα να τελειώσει από την Ενωση, η ατάκα του Μελισσανίδη όταν τελικά τον πήρε στην ομάδα του. Ο τραυματισμός στο μάτι του στα γενέθλιά του και το «δεν θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας» από την ΑΕΚ, που είναι ό,τι πιο απογοητευτικό έχει βιώσει στην καριέρα του. Ο Καρίμ, ο οποίος έχει στόχο να κατακτήσει το πρωτάθλημα με την Ομόνοια, πιο αποκαλυπτικός από ποτέ!

«Από τα 19 μέχρι τα 21 μου ήμουν πρώτος σκόρερ δύο φορές στο Ιράν»

Να σε γυρίσουμε πίσω στα παιδικά σου χρόνια;

«Ναι... ξεκίνησα να παίζω μπάλα στα 8 μου, στο σχολείο, στην πατρίδα μου το Ιράν. Φυσικά όχι επαγγελματικά αλλά βήμα - βήμα ανέβαινα κλιμάκια στα αναπτυξιακά τμήματα και έφτασα ως την εθνική ομάδα.

Θυμάμαι ότι όταν ήμουν στην Κ17 ήμουν ο πρώτος σκόρερ στην Ασία και είχα προτάσεις από δύο συλλόγους του πρωταθλήματος στο Ιράν. Στην πραγματικότητα, αρχικά υπέγραψα και στις δύο ομάδες - υπήρχε αυτή η δυνατότητα - και τελικά επέλεξα τις μία απ' αυτές. Ημουν 16 ετών και η καριέρα μου τότε άρχισε να μπαίνει σε επαγγελματικό δρόμο.

Στα πρώτα μου ματς με την Σαΐπα είχα γκολ και ασίστ. Ήμουν μόλις 16,5 ετών και στα 19 μου κλήθηκα στην εθνική ομάδα αντρών. Αρχισα να σκοράρω και εκεί.

Υπάρχει πολύ φανατισμός στο Ιράν. Η Περσέπολις είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο κοινό, μετά είναι κι η Τράκτορ. Από τα 19 μου ήμουν ο πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα».

Για ένα παιδί 19 ετών πόσο εύκολο είναι να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα;

«Όλα ξεκινούν από την οικογένεια. Ο μπαμπάς μας πάντα μας έλεγε ότι πρέπει να δουλεύουμε σκληρά και να είμαστε ταπεινοί. Μεγάλωσα σε μια τέτοιου είδους οικογένεια. Οπότε, παρόλο που στα 19 μου όλοι μιλούσαν για εμένα, ήμουν ο πρώτος σκόρερ στη χώρα μου και ένας από τους καλύτερους παίκτες εκείνη την περίοδο, πιστέψτε με το μόνο που έκανα ήταν να δουλεύω σκληρά και να δίνω πάντα το καλύτερό μου, παραμένοντας ταπεινός. Ήθελα να μαθαίνω μέσα στον αγωνιστικό χώρο από τους συμπαίκτες μου, οι οποίοι συνήθως ήταν φανταστικοί. Από τα 19 μέχρι τα 21 μου αναδείχτηκα πρώτος σκόρερ δύο φορές. Επαιξα στην Περσέπολις και στην Τράκτορ και μετά έφυγα από το Ιράν».

«Το Ιράν έχει πληθυσμό 80 εκατ. και η Περσέπολις έχει 40.000.000 οπαδούς»

Πώς είναι το ποδόσφαιρο στο Ιράν;

«Υπάρχει πολύ ταλέντο, αλλά ένα από τα στοιχεία που το ποδόσφαιρό μας δεν είναι στο επίπεδο της Ευρώπης είναι το ότι δεν υπάρχουν τόσες αθλητικές εγκαταστάσεις, ώστε τα παιδιά που έχουν ταλέντο να έχουν το πού να πάνε για να μάθουν. Εχουμε πάρα πολύ καλούς παίκτες και το ποδόσφαιρό μας είναι πολύ δυνατό. Θα εκπλαγείς αν μια μέρα βρεθεί σε κάποιο γήπεδο. Υπάρχει πολύ φανατισμός, όπως είπα. Ο πληθυσμός στη χώρα μου είναι πάνω από 80.000.000 εκατομμύρια κι η Περσέπολις είναι η ομάδα με τους περισσότερους φιλάθλους - πρέπει να έχει σχεδόν 40.000.000 οπαδούς! Η Εστεγκλάν, είναι η δεύτερη ομάδα με τους περισσότερους οπαδούς, έχει περίπου 30.000.000. Υπάρχουν πολλοί παπαράτσι, τόσες φήμες... Ο κόσμος αγαπά πολύ το ποδόσφαιρο».

Αυτός ο φανατισμός οδηγεί τον κόσμο σε ακραία πράγματα όπως στην Ελλάδα;

«Όχι. Φυσικά σε κριτικάρουν, δεν τους νοιάζει ποιος μπορεί να είσαι και εννοείται ότι σου ασκούν κριτική αν δεν παίξεις καλά, αλλά δεν κινδυνεύεις. Μπορεί να χάσεις μια ευκαιρία αλλά δεν θα απειληθεί η ζωή σου. Όχι. Ίσως σε δουν στο δρόμο και σου εκφράσουν τα παράπονά τους αλλά ως εκεί».

«Όταν δεν είχα μπάλα, έφτιαχνα μία από κάλτσες»

Ποιες είναι οι πιο έντονες μνήμες που έχεις ως παιδί;

«Με θυμάμαι πάντα με μια μπάλα. Αν δεν μπορούσα να έχω μπάλα έφτιαχνα από τις κάλτσες των αδερφών μου και έπαιζα μέσα στο σπίτι. Είμαστε 7 αδέρφια, σαν παιδικός σταθμός, τέσσερα αγόρια και τρία κορίτσια. Εχουμε φανταστικές σχέσεις και είμαστε πολύ δεμένοι μεταξύ μας».

Εσύ είσαι ο μόνος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

«Ναι, οι άλλοι είναι πολύ καλοί στις σπουδές. Ο αδερφός μου κι η αδερφή μου διδάσκουν αγγλικά και μαθηματικά σε πανεπιστήμια».

Και 'συ, αν δεν κάνω λάθος έχεις σπουδάσει.

«Ναι, αλλά φεύγοντας από το Ιράν ήμουν τόσο απασχολημένος με την καριέρα μου».

«Από την Οσασούνα πήρα 10.000 ευρώ»

Είσαι, λοιπόν, ένας πολύ επιτυχημένος νεαρός παίκτης στο Ιράν και σου δίνεται η ευκαιρία να έρθεις στην Ευρώπη για την Οσασούνα.

«Ναι, ύστερα από περίπου δύο χρόνια στο Ιράν και μετά το Μουντιάλ του 2014 πήγα στην Οσασούνα. Πρώτη εμπειρία στην Ευρώπη, η οποία παράλληλα ήταν πολύ δύσκολη. Η ομάδα εκείνη την περίοδο ήταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, είχαν πολλά οικονομικά προβλήματα. Το πιστεύετε ή όχι από το συνολικό ποσό του συμβολαίου μου, πήρα από την Οσασούνα 10.000 ευρώ. Είχαν μεγάλο θέμα, κάποιοι από τη διοίκηση έκλεψαν χρήματα και 2-3 απ' αυτούς στα μέσα της χρονιάς μπήκαν φυλακή. Φανταστείτε ότι δεν μπορούσα να πάω άδεια διαμονής κι έτσι έπρεπε να επιστρέψω στο Ιράν, να ανανεώσω τη βίζα μου και να επιστρέψω στην Ισπανία. Ετσι, αυτό με επηρέασε γιατί έχασα κάποια ματς. Παρόλα αυτά ήταν μια όμορφη αλλά... δύσκολη εμπειρία».

Είσαι στην καλύτερή σου περίοδο, θες να αποδείξεις στην Ευρώπη ποιος είσαι και έρχεσαι αντιμέτωπος με μια τόσο δύσκολη κατάσταση. Πώς τη χειρίστηκες;

«Όπως είπα είχα και θέματα με την άδεια διαμονής, τα ματς στη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας είναι πάρα πολλά κι η FIFA δεν δίνει άδεια για διακοπή. Παράλληλα, υπήρχαν υποχρεώσεις με την εθνική μου ομάδα για το Ασιατικό Κύπελλο. Επρεπε να λείψω για 45 μέρες και έχασα πολλά ματς. Είχα ακόμη έναν χρόνο συμβόλαιο αλλά εγώ ήθελα να πάω κάπου για να παίζω. Στο Ιράν όλοι με ήξεραν αλλά στην Ευρώπη έπρεπε να παίξω για να δείξω το ποιος είμαι, διότι ακόμη ήμουν νέος. Ετσι, προέκυψε ο Πανιώνιος, με τον οποίο κάναμε ίσως την καλύτερη χρονιά στην ιστορία της ομάδας. Τερματίσαμε στην 3η θέση, νικώντας τους μεγάλους του πρωταθλήματος. Είχαμε μια φανταστική ομάδα με τον Μπακασέτα, τον Σιώπη, τον Μασούρα. Ήταν πολλοί οι καλοί παίκτες σ' αυτήν την ομάδα».

«Στην αρχή δεν ήθελα να έρθω στον Πανιώνιο»

Θυμάσαι το πρώτο τηλεφώνημα που σου έγινε για να έρθεις στον Πανιώνιο;

«Ναι, μόλις άκουσα για τον Πανιώνιο είπα: "δεν θέλω να πάω". Εψαξα να βρω νέα για την ομάδα και είδα ότι την προηγούμενη χρονιά είχε τερματίσει στη 12η ή στην 13η θέση - πάλεψε για τον υποβιβασμό της. Ετσι, σκέφτηκα ότι δεν θα με βοηθούσε σ' εκείνη τη φάση της καριέρας μου αυτό το βήμα. Ωστόσο, πριν πάω στην προετοιμασία με την Οσασούνα, ήρθα στην Ελλάδα, συναντήθηκα με τον πρόεδρο Ζαμάνη και τον προπονητή απλά για να δω πως είναι εκεί τα πράγματα. Από εκείνες τις συναντήσεις και μετά ένιωσα θετικά μηνύματα και αποφάσισα να υπογράψω. Πήγα λοιπόν στον Πανιώνιο και όπως είδαμε είχαμε μια εξαιρετική σεζόν, σχεδόν όλοι παίκτες εκείνης της ομάδας έπαιξαν σε μεγάλες ομάδες, έκαναν μεταγραφές και έχουν μια σούπερ καριέρα».

Το μυστικό σας ποιο ήταν;

«Από τα καλύτερα αποδυτήρια που έχω υπάρξει. Πριν την προπόνηση ήμασταν όλοι μαζί, μετά απ' αυτήν την 13-15 άτομα πηγαίναμε όλοι μαζί για καφέ ή φαγητό. Πριν από κάποιο σημαντικό ματς μαζευόμασταν 14-15 παίκτες σ' ένα σπίτι. Όλη αυτή η ενέργεια μας κράτησε ώστε να βγούμε τρίτοι. Ήμασταν στην πρώτη 5άδα με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Απίστευτο».

«Μαζεύαμε χρήματα και πηγαίναμε όλοι μαζί για μπάρμπεκιου στην παραλία»

Ισχύει ότι είχες αγοράσει εσύ μια τοστιέρα;

«Ναι, ναι... Μαζεύαμε όλοι χρήματα, από 20-30 ευρώ ο καθένας, τα δίναμε σε κάποιον μέσα στην ομάδα και πήγαινε σούπερ μάρκετ για να ψωνίσει ό,τι θέλαμε. Κοτόπουλα, σαλάτες και πηγαίναμε 20 παίκτες στην παραλία. Κάναμε μπάρμπεκιου, κολυμπούσαμε... Αυτό ήταν το πιο δυνατό στοιχείο αυτής της ομάδας. Ήμασταν όλοι "πεινασμένοι" και φιλόδοξοι διότι παλεύαμε για την καριέρα μας. Ο Πανιώνιος θα είναι πάντα στην καρδιά μου και θα είμαι πάντα συνδεδεμένος μ' αυτόν το σύλλογο».

Στην αρχή εκείνης της χρονιάς νικήσατε και τον Παναθηναϊκό.

«Ήταν η 3η αγωνιστική με τον Παναθηναϊκό τον οποίο νικήσαμε. Στα πρώτα πέντε ματς εκείνης της χρονιάς είχαμε 7 βαθμούς».

Ενιωσες την αγάπη αυτή από τους «Πάνθηρες»;

«Ναι, φυσικά! Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε, αλλά ήταν στις αρχές του πρωταθλήματος όπου το γήπεδο ήταν γεμάτο. Μας έλεγαν μετά οι οπαδοί ότι είχαν χρόνια να το δουν γεμάτο. Ανεξάρτητα από το αν κάποιος προπονητής ή παίκτης έχει περάσει από τον Πανιώνιο, γενικά, πιστεύω ότι όλοι έχουν πολύ καλή άποψη γι' αυτήν την ομάδα. Πιστεύω ότι ο Πανιώνιος δεν αξίζει να είναι σ' αυτήν τη θέση, πρέπει να επιστρέψει και του αξίζει ένα πολύ καλύτερο παρόν και μέλλον».

«Το γκολ με τον ΠΑΟΚ βγήκε καλύτερο της χρονιάς»

Από τα γκολ που πέτυχες στον Πανιώνιο ποιο ξεχωρίζεις;

«Το γκολ κόντρα στον ΠΑΟΚ αναδείχθηκε το καλύτερο της χρονιάς. Πέρασα 3-4 παίκτες και έκανα ένα ωραίο τελείωμα για το 3-1. Πιο πριν είχαν την ασίστ στον Μπακασέτα για το 2-1. Αν δεν κάνω λάθος ο Μασούρας είχε βάλει το πρώτο μας γκολ».

«Ο Μασούρας με αγκάλιασε και κλαίγοντας μου ζήτησε να μην φύγω. Εγώ ήξερα για τον Μπακασέτα ότι πάει στην ΑΕΚ, δεν το ήξερε η οικογένειά του!»

Όταν κλείνεις τα μάτια και επιστρέφεις σε εκείνες τις ημέρες, ποιο είναι αυτό που σκέφτεσαι πρώτα;

«Οι στιγμές που ήμασταν όλοι μαζί... θα σας πω κάτι που είχε συμβεί προς το τέλος του πρωταθλήματος, όταν υπήρχαν διάφορες φήμες για το μέλλον μου, για την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ. Το πρωτάθλημα τελείωνε και έπρεπε να πάω στην εθνική μου ομάδα, έτσι θα έχανα τα τελευταία ματς των play-offs, επειδή ήμουν και τραυματίας. Θυμάμαι ότι ο Μασούρας με αγκάλιασε και έκλαιγε λέγοντάς μου: "Σε παρακαλώ επέστρεψε, μη φύγεις". Του απάντησα: "Εχω συμβόλαιο, δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω, αλλά θα επιστρέψω". Μετά υπέγραψα στον Ολυμπιακό, αλλά πήγα για προπόνηση με τον Πανιώνιο κανονικά και είπα σε όλους την απόφαση που πήρα. Αυτή τη σχέση που είχαμε μεταξύ μας τη θυμάμαι πολύ έντονα».

Ποιος ήταν ο τύπος που έκανε το μεγαλύτερο χαβαλέ;

«Όλοι οι Ελληνες και φυσικά ο Σιώπης. Μπορούσε να σκαρφαλώσει στον τοίχο και να κατέβει κάτω. Μπορούσε να καταστρέψει τα πάντα, είναι ο τύπος με την περισσότερη ενέργεια απ' όσους ξέρω. Ο πιο στενός μου φίλος όμως είναι ο Μπακασέτας. Από την πρώτη μέρα ταιριάξαμε τόσο μέσα στο γήπεδο όσο κι έξω απ' αυτό. Θυμάμαι ότι όταν υπέγραψε στην ΑΕΚ, δεν το ήξερε ούτε καν η οικογένειά του, αλλά εγώ το γνώριζα».

Περίμενες ότι θα εξελιχθεί στον ηγέτη που είναι σήμερα τόσο στην Τράμπζονσπορ όσο και στην Εθνική ομάδα;

«Ναι, ναι. Από τότε έβλεπες το πόσο σκληρά δούλευε. Είναι ένα υπέροχο παιδί, με απίστευτο ταλέντο και φυσικά έχει όλα τα στοιχεία για να είναι ηγέτης».

«Αν δεν υπήρχε ο Ολυμπιακός, σίγουρα δεν θα πήγαινα στην ΑΕΚ. Ήταν καυτός ο ΠΑΟΚ, είχαν έρθει σπίτι μου από τον Παναθηναϊκό»

Η χρονιά, λοιπόν, με τον Πανιώνιο έχει πάει σούπερ και υπάρχουν όλα αυτά τα δημοσιεύματα για εσένα, αλλά τελικά υπογράφεις στον Ολυμπιακό.

«Ναι, μπορούμε να πούμε ότι από εκείνη τη στιγμή η καριέρα μου άρχισε να ανεβαίνει. Όλοι έψαχναν και ρωτούσαν για εμένα. Θυμάμαι ότι ήμουν στο κουρείο, καθόμουν στην καρέκλα και χτύπησε το κινητό μου 2-3 φορές. Στην 4η το σήκωσα. Μου είπε αυτός που με πήρε: "Γεια, είμαι αυτός από τον Ολυμπιακό, μπορείς να μου δώσεις το τηλέφωνο του ατζέντη σου γιατί σε θέλουμε;". Του απάντησα: "Φυσικά σε ξέρω" και του έδωσα το τηλέφωνό του. Από την ΑΕΚ πήραν κατευθείαν τον ατζέντη μου, από τον Παναθηναϊκό είχαν έρθει μέχρι και στο σπίτι μου και από τον ΠΑΟΚ υπήρχε πάρα πολύ "καυτό" ενδιαφέρον. Ο στόχος μου εκείνη την περίοδο ήταν να πάω στον Ολυμπιακό, αλλά κι ο ΠΑΟΚ μού είχε δείξει πολύ έντονο ενδιαφέρον».

Αν δεν υπήρχε ο Ολυμπιακός, θα πήγαινες στον ΠΑΟΚ;

«Δεν το ξέρω αυτό αλλά σίγουρα, 100%, δεν θα πήγαινα στην ΑΕΚ εκείνη την περίοδο παρότι ήταν η πρώτη ομάδα που ήρθε σε επαφή μαζί μου. Όμως τα βρήκα σε όλα με τον Ολυμπιακό, μου έδωσε όσα ήθελα. Σέβομαι όλες τις ομάδες στην Ελλάδα, αλλά όλοι ξέρουν ότι ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και μία από τις καλύτερες στην Ευρώπη. Για μένα, στην Ελλάδα, ο Ολυμπιακός είναι το ένα κομμάτι και στο άλλο είναι όλες οι άλλες ομάδες μαζί. Δεν έχει να κάνει μόνο με το ποδόσφαιρο και δεν μπορείς να πεις πολλά. Οι αριθμοί κλείνουν όλα τα στόματα. Κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα».

«Με το που πάρκαρα στου Ρέντη κατάλαβα ότι κάθε μέρα στην προπόνηση δεν είναι αστείο»

Υπάρχουν κι αυτοί που μπορούν να πουν ότι έχει ευνοηθεί.

«Ναι, υπάρχουν γιατί δεν είναι ειλικρινείς. Ξέρω και 'γω φίλους του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, που είναι γύρω μου και έχουν αυτήν την άποψη, αλλά ο Ολυμπιακός είναι ο Ολυμπιακός. Και δεν έχει να κάνει μόνο με τον Ολυμπιακό. Αυτό ισχύει με όλες τις ομάδες. Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει κατακτήσει τόσα Champions League. Τι να πεις; Δεν λες τίποτα».

Πώς θυμάσαι την ημέρα που υπέγραψες στον Ολυμπιακό; Συναντήθηκες με τον Μαρινάκη;

«Ναι, ναι... θυμάμαι τα πάντα. Μίλησα με όλους και μου δημιούργησαν ένα πολύ καλό αίσθημα για την επιλογή μου».

Ποιος ήταν προπονητής τότε στην ομάδα;

«Ο Πάουλο Μπέντο και ήμουν παραπάνω από χαρούμενος που πλέον ήμουν παίκτης του Ολυμπιακού».

«Το ελληνικό ποδόσφαιρο θα έπρεπε να εκτιμά όσα έχει κάνει ο κύριος Μαρινάκης»

Θυμάσαι τι σου είπε ο Μαρινάκης;

«Μου είπε: "Είμαι χαρούμενος που σε έφερα εδώ, διότι ξέρεις ότι ο Ολυμπιακός διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Να είσαι επαγγελματίας, να έχεις καλή συμπεριφορά και να τα δίνεις όλα γιατί το να νικάμε με 1-0 δεν μας κάνει χαρούμενους. Να προσέχεις γιατί εκπροσωπείς μια ομάδα όπως είναι ο Ολυμπιακός και στην Ευρώπη".

Ό,τι και να κάνεις παίζοντας γι' αυτήν την ομάδα, πάντα πρέπει να αναζητάς το καλύτερο γιατί στο παρελθόν έχουν έρθει πολύ καλά αποτελέσματα σ' όλες τις διοργανώσεις.

Θυμάμαι την πρώτη μέρα που πήγα στις εγκαταστάσεις του Ρέντη. Όταν άνοιξε η πόρτα και είδα τις εγκαταστάσεις είπα στον εαυτό μου: "Δεν είναι αλήθεια". Από τη στιγμή που πάρκαρα το αυτοκίνητό μου συνειδητοποίησα ότι κάθε μέρα στην προπόνηση του Ολυμπιακού δεν είναι αστείο.

Οι εγκαταστάσεις στον Ρέντη είναι όντως απίστευτες.

«Ναι, ανεξάρτητα από το τι λέει ο καθένας και το πόσο φανατισμός υπάρχει από εκείνους που υποστηρίζουν μια άλλη ομάδα, το ελληνικό ποδόσφαιρο θα έπρεπε να εκτιμά όσα έχει κάνει ο κύριος Μαρινάκης. Το πώς έχει εξελίξει το προπονητικό κέντρο, το γήπεδο, το τι παρέχει στις Ακαδημίες... Τέτοιου είδους πράγματα φέρνουν την ομάδα στο υψηλότατο επίπεδο όπως είναι αυτό στο οποίο βρίσκονται σύλλογοι όπως η Μπαρτσελόνα κι η Ρεάλ Μαδρίτης.

Για όλα αυτά, κατά τη γνώμη μου το ελληνικό ποδόσφαιρο θα έπρεπε να εκτιμήσει όσα έχει κάνει. Εντάξει, αγαπάει την ομάδα του, υπερασπίζεται την ομάδα του κι όταν βλέπει κάτι λάθος δεν μπορεί να το αφήσει να περάσει. Πέρα απ' όλα αυτά, από επαγγελματική άποψη τον θαυμάζω.

Εχω συνεργαστεί μαζί του και έχω δει πώς συμπεριφέρεται στους ανθρώπους, τις ευκαιρίες που δίνει, όταν δεν τα πας καλά έρχεται για να σε ενθαρρύνει. Κάθε μέρα ξέρει τι γίνεται στις προπονήσεις. Παρότι δεν είναι εκεί, είναι σαν να βρίσκεται εκεί. Σε όποιον τον ζει δίνει την αίσθηση ότι αγαπά τον Ολυμπιακό».

Υπάρχει κάτι που έκανε και σε εξέπληξε τόσο πολύ;

«Ναι, το πόσο επαγγελματικά φέρεται σε όλα. Θυμάμαι ένα ματς με την Ξάνθη. Ποτέ δεν είχε έρθει στα αποδυτήρια, τουλάχιστον στα δύο χρόνια μου που ήμουν στην ομάδα. Εντάξει, ύστερα από κάποιες μεγάλες νίκες μπορεί να το έκανε, αλλά γενικά δεν το συνήθιζε. Θυμάμαι, λοιπόν ότι νικούσαμε 1-0 στο ημίχρονο, αλλά δεν παίζαμε καλά και ξαφνικά ήρθε στα αποδυτήρια στο ημίχρονο.

Μας είπε: "Νομίζετε ότι όλος αυτός ο κόσμος που είναι εκεί έξω, έχει έρθει εδώ για να σας βλέπει να παίζετε έτσι; Όχι. Πιστεύετε ότι έχω φέρει όλους εσάς, που είστε καλοί παίκτες - και ξέρετε ότι είστε καλοί παίκτες - για να παίζετε έτσι; Όχι. Βγείτε έξω παίξτε αυτό που μπορείτε και κάντε τον κόσμο χαρούμενο". Βγήκε από τα αποδυτήρια και νικήσαμε 5-0.

Οι απαιτήσεις που υπάρχουν στον Ολυμπιακό από τους παίκτες που παίζουν εκεί είναι απίστευτες. Παίζαμε με την Μπαρτσελόνα για το Champions League, στο Καμπ Νόου και στην ομάδα η φιλοσοφία ήταν: "Πάμε να νικήσουμε". Το περίμεναν αυτό. Δεν ζητάει μόνο όμως, γιατί δίνει κιόλας. Εχεις όλα όσα χρειάζεσαι για να τα δίνεις όλα. Εμένα προσωπικά αυτή η πίεση μ' αρέσει».

«Ο ατζέντης που είχα με κατέστρεψε στην καλύτερη φάση της καριέρας μου στον Ολυμπιακό. Ελπίζω να μην κοιμάται ήσυχος...»

Στον Ολυμπιακό τα πήγες εξαιρετικά, κατά τη γνώμη μου, ίσως θα μπορούσες να παίζεις και παραπάνω...

«Ναι, έγιναν κάποια λάθη από τον ατζέντη μου τη χρονιά που έφυγα από την ομάδα. Ήταν εντελώς δικό του το λάθος.

Όταν τελείωσε εκείνη η σεζόν, είχαμε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο ατζέντης μου, χωρίς να έχει τίποτα στα χέρια του, πήγε στα γραφεία της ομάδας και τους είπε ο Καρίμ θα σας φέρει πρόταση 10.000.000 ευρώ.

Η στάση της ομάδας ήταν: "ΟΚ, αλλά αν δεν έχουμε πρόταση μ' αυτό το ποσό δεν πρόκειται να τον πουλήσουμε". Ετσι, είχαν στο μυαλό τους στην ομάδα ότι "ο Καρίμ φεύγει". Και 'γω πίστευα ότι μετά το Μουντιάλ θα φύγω. Τελείωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο, πήγα διακοπές κι ακόμη δεν υπήρχε τίποτα... Ετσι, πήγα στην προετοιμασία, με την ομάδα όμως να έχει πάρει έναν επιθετικό και ετοιμαζόταν να αγοράσει ακόμα έναν γιατί είχαν στα πλάνα τους ότι εγώ θα φύγω.

Μίλησα με τον Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος σχεδίαζε την ομάδα για τα προκριματικά του Champions League. Θυμάμαι ότι στη συνάντηση που είχαμε μού είπε: "Οκ, Καρίμ, για εμένα να μείνεις. Είχες μια φανταστική σεζόν, ο κόσμος σ' αγαπάει, ο ιδιοκτήτης της ομάδας το ίδιο. Όμως, μπορείς να μου πεις σίγουρα τώρα ότι, αν αύριο έρθει μια πρόταση θα μείνεις ή θα φύγεις;". Και εγώ δεν μπορούσα να του δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση. Είχα έναν χρόνο συμβόλαιο ακόμη, αλλά όλοι θέλουν το καλύτερο για την καριέρα τους και δεν ήξερα ποια ομάδα μπορεί να ερχόταν βάσει των όσων μου είχε πει ο ατζέντης μου.

Οι μέρες περνούσαν και η ομάδα που έλεγε ο ατζέντης μου δεν ερχόταν. Ο κύριος Μαρινάκης τότε είχε αγοράσει τη Νότιγχαμ Φόρεστ και είχε ήδη ξοδέψει πολλά χρήματα γιατί ήθελε να δει την ομάδα του στην Premier League.

Τότε μού είχε πει: "Θα ήταν τέλειο αν θα ερχόσουν στη Νότιγχαμ για να μας βοηθήσεις με τα γκολ σου. Αν θες να μείνεις εδώ δεν έχουμε πρόβλημα, αλλά αν πας εκεί θα είναι ευχαρίστησή μας". Ετσι, αποφάσισα να πάω στη Νότιγχαμ, με τον ατζέντη μου να κάνει ακόμα ένα λάθος, διότι δεν είχε ελέγξει το κατά πόσο μπορώ να παίξω εκεί. Αν πήγαινα εκεί, γνωρίζοντας την κατάσταση θα ήταν σαν να πυροβολώ τον εαυτό μου. Τελικά, έκανα μια μεταγραφή στο... πουθενά. Δεν ήλεγξε αν διαθέτω όλα τα απαραίτητα έγγραφα που ζητούν στην Αγγλία».

«Γι' αυτό δεν μπορούσα να παίξω στη Νότιγχαμ»

Υπήρχε πρόβλημα με την άδεια εργασίας;

«Όχι, άργησα να λύσω το συμβόλαιό μου με τον Ολυμπιακό κι όταν υπέγραψα στη Νότιγχαμ δεν μπορούσαν να δεχτώ να παίξω. Θα έπρεπε να περιμένω άλλους τρεις μήνες. Φανταστείτε ότι στην καλύτερη περίοδο της καριέρας μου, με κατέστρεψε. Κατέστρεψε τη θέση μου απέναντι στον Ολυμπιακό και στον ιδιοκτήτη της ομάδας. Με πέρασαν για ψεύτη.

Εφτασα εκεί ως πρώτος σκόρερ στην ομάδα, τα είχα πάει εξαιρετικά και απλά έκανα προπονήσεις με τη Νότιγχαμ. Ήθελα να βοηθήσω και δεν μπορούσα, από λάθος άλλου».

Μίλησες με τον Μαρινάκη γι' αυτό το θέμα;

«Ναι, μια μέρα με κάλεσε και μου είπε: "Δεν ξέρεις πόσο αναστατωμένος είμαι, το πώς νιώθω. Ήθελα να είσαι στον Ολυμπιακό, έγιναν όλα αυτά και πήραμε άλλους παίκτες στην επίθεση. Τώρα θέλω να είσαι στη Νότιγχαμ και να μας βοηθήσεις, έχω έναν παίκτη σαν εσένα τον οποίο δεν μπορώ να τον χρησιμοποιήσω. Πες στον ατζέντη σου ότι δεν θέλω να τον ξαναδώ στα μάτια μου". Και 'γω απάντησα, "μην ανησυχείς, εγώ δεν θέλω να τον ξαναδώ περισσότερο από εσάς". Αυτό που θέλω να γίνει σαφές είναι πως τα λάθη αυτά ήταν αποκλειστικά του μάνατζερ μου. Θυμάμαι τους φιλάθλους και την αγάπη που αναπτύχθηκε μεταξύ μας. Δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό».

Είναι απίστευτο το πώς μια στιγμή μπορεί να τα καταστρέψει όλα.

«Αυτό ακριβώς. Εύχομαι αυτός ο ατζέντης να μην μπορεί να κοιμηθεί ήσυχος. Παίρνεις την ευθύνη να αναλάβεις κάτι... Κοίταξε, τα χειρότερα πράγματα στην καριέρα μου ήρθαν όταν ήμουν στην καλύτερή μου περίοδο και είχα την πολύ καλή θέση στον Ολυμπιακό. Αυτό που ήθελα πραγματικά ήταν να ανανεώσω με τον Ολυμπιακό, σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Δεν ήθελα καν να πάω κάπου αλλού. Αποτελεί ευχαρίστηση να παίζεις σε έναν τέτοιο σύλλογο. Η καλύτερή μου περίοδος στην καριέρα μου ήταν στον Ολυμπιακό. Κάθε μέρα μου εκεί, σ' αυτήν την ομάδα, ήταν χαρά. Εκλάμβανα πολύ θετικά μηνύματα από όλους όσους περιέβαλλαν την ομάδα».

Σε 2-3 ματς άκουσα με τ' αυτιά μου αντιπάλους να ζητάνε από τον διαιτητή να λήξει το ματς στο 90' και να μην κρατήσει καθυστερήσεις»

Τι θυμάσαι από τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού;

«Κοίτα, εκεί έχουμε να κάνουμε με σπουδαίους παίκτες, που έχουν μεγάλο "εγώ". Όμως ήταν όλοι ταπεινοί, έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν στις προπονήσεις και στους αγώνες. Σου υπόσχομαι ότι στον Ολυμπιακό αν έχεις την ποιότητα και δουλεύεις σκληρά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην απολαμβάνεις τη δουλειά σου. Καμία περίπτωση! Είναι η ομάδα που έχει ένα απίστευτο γήπεδο, τους πιο πολλούς οπαδούς στην Ελλάδα. Δεν μπορώ να βρω το παραμικρό για να παραπονεθώ».

Με ποιον έκανες πιο πολύ παρέα;

«Πάντα προσπαθώ να βοηθώ τους πάντες και να είμαι ανοιχτός. Ενας από τους πιο παίκτες με τον οποίο ήμασταν πολύ κοντά είναι ο Ομάρ Ελαμπντελαουί. Όμως δεν είναι ο μόνος. Εκανα παρέα με τον Μποτία, τον Παπέ Σισέ, τον Ρομαό, τον Τσόρι Ντομίνγκες, τον Καμπιάσο... Με όλους αυτούς είχα πραγματικά καλές σχέσεις».

Με τον Ολυμπιακό κατέκτησες το πρωτάθλημα. Πώς θυμάσαι εκείνη τη σεζόν;

«Ήμασταν σαν μηχανή εκείνη τη σεζόν. Ξέραμε ότι θα μπούμε στο γήπεδο και θα νικήσουμε 3-0, 4-0, 5-0, ότι θα καταστρέφαμε τον αντίπαλο. Παίζαμε επιθετικά, είχαμε την κατοχή της μπάλας και δημιουργούσαμε ευκαιρίες. Θυμάμαι 2-3 ματς, δεν θα πως ποιες ομάδες ήταν από σεβασμό, που άκουσα με τ' αυτιά μου να λένε αντίπαλοι παίκτες από το 60' στο διαιτητή: "Σε παρακαλούμε μην δώσεις καθυστερήσεις, στο 90' απλά λήξε το ματς"».

Το πρώτο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό πώς το θυμάσαι;

«Δεν πήγε καλά γιατί χάσαμε. Όμως πριν απ' αυτό είχαμε το ματς με την Μπεσίκτας και το έβαλαν Σάββατο, δεν ήμασταν φρέσκοι. Ο αντίπαλος ξεκίνησε πιο δυνατά, έβαλαν το γκολ και αυτό ήταν, δεν είχαμε δυνάμεις μετά για να το γυρίσουμε».

Στην Τούμπα ένιωθες αυτήν την έχθρα που υπήρχε;

«Για να είμαι ειλικρινής ναι. Όμως όταν είσαι σε μια μεγάλη ομάδα στην Ελλάδα και παίζεις κόντρα σε μια άλλη μεγάλη ομάδα, υπάρχει αυτό. Η ατμόσφαιρα στα γήπεδα είναι φανταστική και το νιώθεις αυτό. Η Τούμπα είναι ένα πολύ καλό στάδιο».

Θυμάσαι εκείνη τη μέρα με το ρολό χαρτιού στον Γκαρθία;

«Ναι, ναι...».

Λένε ότι ο Ολυμπιακός το έκανε όλο αυτό για να πάρει το ματς στα χαρτιά.

«Όχι, όχι σε καμία περίπτωση δεν έγινε αυτό».

Συγκρίνουν αυτήν την περίπτωση με την υπόθεση «Χουάνκαρ».

«Θα πρέπει να παρθούν μέτρα ώστε όλα τα ματς να τελειώνουν στα γήπεδα. Στην Ολλανδία όταν έγιναν επεισόδια, οι ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια και επέστρεψαν μετά από 15-20 λεπτά. Αν γίνουν ξανά, τότε υπάρχει αναβολή και μια άλλη μέρα το παιχνίδι συνεχίζεται από το σημείο που διακόπηκε χωρίς φιλάθλους. Θα πρέπει να βρουν έναν κανονισμό που θα επιτρέπει να τελειώνουν τα ματς».

Ενα γκολ που έβαλες και το πανηγύρισες πιο έντονα με τη φανέλα του Ολυμπιακού;

«Το ματς που θυμάμαι πολύ έντονα είναι αυτό στην Τουρκία με την Οσμανλισπόρ για τα προκριματικά του Europa League. Το πρώτο μας ματς στο Καραϊσκάκης είχε έρθει ισόπαλα (0-0) και ήταν αυτό το πρώτο μου ματς ως βασικός. Μπήκα και έβαλα δύο γκολ. Αυτή ήταν η στιγμή μου στον Ολυμπιακό για να πω "εδώ είμαι"».

Το ματς που θα ήθελες να ξεχάσεις;

«Για να είμαι ειλικρινής απόλαυσα και τις καλές και τις κακές στιγμές στον Ολυμπιακό. Δεν υπάρχει κάτι που θέλω να ξεχάσω από εκείνη την περίοδο».

«Στην ΑΕΚ όλα πήγαιναν καλά μέχρι που ήρθε ένας άνθρωπος στην ομάδα...»

Είπαμε τι έγινε στη Νότιγχαμ, από την οποία μετά πήγες στην Αλ - Σεϊλίγια.

«Με αγόρασαν από τη Νότιγχαμ Φόρεστ, ήταν μια καλή εμπειρία αλλά πήγα εκεί στην περίοδο του κορωνοϊού. Μόλις είχε γεννηθεί η κόρη μου, η Σερίνα, και ήθελα να επιστρέψω στην Ευρώπη».

Πώς ήταν η ζωή στο Κατάρ;

«Τα πάντα είναι η διαφορετικά στη Μέση Ανατολή σε σχέση με την Ευρώπη, εγώ προέρχομαι από τη Μέση Ανατολή. Ήταν διασκεδαστικά, αλλά όπως είπα πήγα σε μια περίοδο όπου ο κορωνοϊός είχε επηρεάσει την καθημερινότητα. Είχε γεννηθεί η κόρη μου και δεν μπορούσα να την δω για 8-9 μήνες. Ήταν πολύ δύσκολο όχι μόνο για εμένα αλλά για όλους που υπέφεραν εκείνη την περίοδο».

Πώς προέκυψε η πρόταση της ΑΕΚ;

«Μιλούσα με έναν φίλο μου ατζέντη στην Ελλάδα. Του είπα ότι αν υπάρχει πρόταση από έναν μεγάλο σύλλογο στην Ελλάδα θα μπορούσα να επιστρέψω.

Με ρώτησε αν είμαι σίγουρος. Πέντε λεπτά αφού κλείσαμε το τηλέφωνο με πήρε πίσω και μου είπε για την ΑΕΚ. Ήμουν παραπάνω από χαρούμενος με την προοπτική αυτή, ήταν εύκολη η απόφαση από τη στιγμή που ικανοποιούσαν τα "θέλω" μου. Υπέγραψα με την ΑΕΚ, τελείωσα τη σεζόν με την Αλ-Σεϊλίγια και στη συνέχεια επέστρεψα στην Ελλάδα. Η συζήτησή του με την ΑΕΚ πρέπει να κράτησε ένα λεπτό. Σε τρία λεπτά είχαν όλα τελειώσει από τη στιγμή που μου έδιναν τριετές συμβόλαιο και με κάλυπταν οικονομικά».

Με τον Μελισσανίδη μίλησες όταν υπέγραψε στην ΑΕΚ;

«Ναι, υπήρχε από πίσω το θέμα της υπογραφής μου στον Ολυμπιακό όταν με ήθελε κι εκείνος πραγματικά πολύ στην ΑΕΚ. Μου παραπονέθηκε για την απόφασή μου. Αναφέρθηκε και στο θέμα του μάνατζερ μου και στη συνέχεια μου είπε : 'Ο,τι έγινε έγινε, τώρα είσαι εδώ μαζί μας. Ας δουλέψουμε"».

Τα πράγματα για σένα πήγαν αγωνιστικά πολύ καλά στην ΑΕΚ.

«Πράγματι, ήμουν ο δεύτερος σκόρερ στο πρωτάθλημα, όλα ήταν καλά, έλεγαν καλά λόγια για μένα οι οπαδοί. Τα πάντα ήταν καλά, μέχρι που συνέβησαν δύο πράγματα. Για το ένα δεν θέλω να μιλήσω αυτή τη στιγμή. Ήρθε στην ομάδα ένας άνθρωπος με τον οποίο από την πρώτη μέρα είχα προσωπικό θέμα μαζί του. Δεν έχει να κάνει με τον Μελισσανίδη, γιατί μέχρι να έρθει εκείνος όλα ήταν τέλεια. Μόλις ήρθε στην ομάδα είπα στη σύζυγό μου "τελειώσαμε από την ΑΕΚ". Μου απάντησε: "Τι λες Καρίμ; Τα πας μια χαρά". Ήμουν βέβαιος όμως για ό,τι της είπα. Της εξήγησα πως "μ' αυτόν τον άνθρωπο, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα τελειώσει η συνεργασία μας με την ΑΕΚ".

Σε κάποια στιγμή έπρεπε να πάω στις υποχρεώσεις με την Εθνική μου ομάδα. Είχα τα γενέθλιά μου κι οι συμπαίκτες μου το βράδυ πριν από το ματς, μου έφεραν μια τούρτα γεμάτη κεριά και βεγγαλικά. Ήταν μία τριώροφη τούρτα, γιορτάζαμε και την πρόκρισή μας στο Μουντιάλ του Κατάρ. Έτσι μου έβαλαν το πρόσωπό μου στην τούρτα- όπως συμβαίνει συχνά σε ανάλογες περιστάσεις. Ένα απ' αυτά τα κεριά μπήκε στο μάτι μου και από εκείνη τη στιγμή τα έβλεπα όλα δίπλα. Έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο και μου έκαναν επέμβαση με λέιζερ αμέσως. Είχα 18 εσωτερικά ράμματα και 9 εξωτερικά. Μπορείς να τα δεις και τώρα. Ο γιατρός στο Ιράν μού είπε ότι θα έπρεπε να κάνω κι άλλη επέμβαση για να αποκατασταθεί η διπλή όραση που είχα. Ήταν κάτι που ήθελε χρόνο, δεν μπόρεσε να αποκατασταθεί αμέσως. Επικοινώνησα με την ομάδα και ενημέρωσα για ό,τι συνέβη. Υπέστησαν σοκ. Επέστρεψα και πήγα σε προσωπικό γιατρό για να τσεκάρει κι αυτός τι έχει συμβεί. Μου είπε: "Άκου, αν κάνουμε τώρα μια επέμβαση θα πρέπει να περιμένουμε άλλες 50 μέρες για να δούμε αν διορθώθηκε από μόνο του το πρόβλημα με τη διπλή όραση. Αν δεν διορθωνόταν το πρόβλημα θα έκανα κι άλλη επέμβαση, ενώ είχα μπροστά μου και το Μουντιάλ. Του είπα: "Γιατρέ, σώσε την καριέρα και τη ζωή μου. Κάνε μου δύο επεμβάσεις σε μια μέρα". Εκείνη την περίοδο δεν μπορούσα να παίξω και να προπονηθώ. Έβλεπα ακόμη θολά. Όλοι με είχαν για τελειωμένο. Εγώ ήμουν βέβαιος ότι με την επέμβαση θα διορθωθεί το πρόβλημα. Είχα κάνει καλή σεζόν, είχα πετύχει γκολ. Τελείωσε η σεζόν και δύο μέρες μετά έκανα την επέμβαση. Η όραση μου επανήλθε. Μια μέρα μετά είχα μια κλήση από την ΑΕΚ, αλλά όχι για να δουν πως είμαι σε ανθρώπινο επίπεδο. Απλά μου είπαν "δεν συνεχίζεται η συνεργασία μας την επόμενη σεζόν".

«Πήγε να τελειώσει η καριέρα μου λόγω τραυματισμού στο μάτι και από την ΑΕΚ μού είπαν: "Δεν θα συνεχιστεί η συνεργασία μας"»

Απογοητεύτηκα. Ο κάθε σύλλογος μπορεί να τερματίσει τη συνεργασία με κάποιον παίκτη του αλλά δες εγώ τι είχα μόλις αντιμετωπίσει. Και ό,τι είχα δώσει ξέρουν ότι ήταν παραπάνω απ' όσα έπρεπε γι' αυτούς - ακόμα κι ο κόσμος το ξέρει. Πάντα παίζω με πλήρη αφοσίωση για το σύλλογο στον οποίο ανήκω, δίνω το καλύτερό μου. Εκείνη την περίοδο είχα υποστεί μια σοβαρή ζημιά στο μάτι μου, όλοι πίστευαν ότι η καριέρα μου τελείωσε. Ήταν σαν να λένε "αφήστε τον Καρίμ". Για να είμαι ειλικρινής, ήταν το πιο απογοητευτικό πράγμα σ' όλη την καριέρα μου".

«Στην ΑΕΚ πρέπει να είναι παραπάνω από χαρούμενοι για όσα έκανα γι' αυτούς...»

Και στην ΑΕΚ πέτυχες και πιο πολλά γκολ σε σχέση με τον Ολυμπιακό. Είχες και πιο πολλά ματς...

«Ναι, δεν είναι ότι δεν έπαιζα καλά. Φυσικά δεν μπορείς πάντα να αποδίδεις αυτό που θες αλλά κατά τη γνώμη μου εκείνη την περίοδο τα πήγα πολύ καλά. Κι ο κόσμος μού έδειξε ότι εκτίμησε την προσφορά μου.

Αλλά όλα αυτά προήλθαν από εκείνον τον άνθρωπο, που δεν θέλω να αναφέρω καν το όνομά του. Τα περισσότερα άσχημα έγιναν από εκείνον. Στην ΑΕΚ πρέπει να είναι παραπάνω από χαρούμενοι για όσα έκανα για την ομάδα. Κι αυτό που λέω δεν είναι αλαζονικό ή οτιδήποτε άλλο».

Ενιωσες ότι δεν σεβάστηκαν;

«Ναι, όλα αυτά προκάλεσαν τη μεγαλύτερη απογοήτευση που ένιωσα σε όλη μου την καριέρα».

Αν μιλούσες με τον Μελισσανίδη ίσως να έφτιαχνε το θέμα.

«Οχι, αυτός ο άνθρωπος είχε καταστρέψει τα πάντα και τη θέση μου στην ομάδα».

Προσπάθησες να μιλήσεις μαζί του;

«Εγώ όχι, ο μάνατζερ μου. Αλλά ήταν μάταιο».

Οπότε από την ΑΕΚ δεν έφυγες με τις καλύτερες δυνατές αναμνήσεις...

«Γι' αυτούς ναι... Για εμένα ήταν δύο χρόνια από την καριέρα μου εκεί. Όπως είπα και πριν θα πρέπει να είναι παραπάνω από χαρούμενοι που έπαιξα γι' αυτούς».

«Είμαι παραπάνω από χαρούμενος που είμαι στην Ομόνοια»

Και έφυγες από την ΑΕΚ για την Ομόνοια...

«Ναι, ήρθα εδώ στην Ομόνοια. Είμαι παραπάνω από χαρούμενος που είμαι εδώ, σε έναν τόσο ιστορικό σύλλογο. Η περσινή ήταν μία χρονιά που πήραμε το Κύπελλο, αλλά είχαμε και κακές στιγμές. Στην Ευρώπη δεν καταφέραμε να πάρουμε κάποια νίκη, εγώ σκόραρα κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ενώ ευτυχώς με τα γκολ μου στο Κύπελλο η ομάδα πήρε τη βοήθεια που ήθελε για να φτάσει ως τον τελικό και τελικά να πάρει το τρόπαιο. Η οικογένεια μου είναι καλά εδώ, η ομάδα είναι μια χαρά».

Πως ονειρεύεσαι το μέλλον;

«Είμαι 33 ετών και είναι δεδομένο ότι θα αγωνίζομαι για μερικά χρόνια ακόμα. Με την Ομόνοια παλεύουμε για τον τίτλο οπότε έχουμε στόχο να τα δώσουμε όλα για το πρωτάθλημα. Στην Εθνική ομάδα έχουμε μπροστά μας το Ασιατικό Κύπελλο στο οποίο θέλω να είμαι παρών.

Μετά το τέλος της σεζόν θα δούμε τι θα συμβεί. Αφού τελειώσω ως παίκτης δεν μπορώ να με φανταστώ εκτός ποδοσφαίρου. Είμαι από 8 ετών στο χώρο αυτό και μου είναι δύσκολο να είμαι εκτός απ' αυτό το περιβάλλον. Δεν μπορώ να το αφήσω εντελώς πίσω μου. Όταν τελειώσω την καριέρα μου θα αφιερώσω σίγουρα πιο πολύ χρόνο στην οικογένειά μου».

Εθνική ομάδα. Έχεις μια λαμπρή πορεία εκπροσωπώντας τη χώρα σου.

«Ναι, 98 συμμετοχές ως τώρα... Δόξα τω Θεώ, με τη βοήθεια των συμπαικτών μου και των προπονητών μου έχει συμβεί αυτό... Εχω πολλές καλές και κακές στιγμές με την Εθνική μου ομάδα αλλά είναι πάντα ευχαρίστηση μου να παίζω για τη χώρα μου. Θέλω να κάνω το καλύτερο για την πατρίδα μου, την οικογένειά μου και τους συμπατριώτες μου. Η Εθνική ομάδα είμαι κάτι το ξεχωριστό για τον οποιοδήποτε παίκτη. Φυσικά έχω παίξει σε τρία Κύπελλα Ασίας και αν πάω και φέτος θα είναι το τέταρτό μου. Ο προπονητής θα το αποφασίσει αυτό. Συμμετείχα σε τρία Μουντιάλ, που είναι κάτι το ξεχωριστό».

«Το Μουντιάλ είναι το... τέλος του ποδοσφαίρου»

Πώς είναι να παίζεις στην κορυφαία διοργάνωση του κόσμου;

«Το να παίζεις στο Μουντιάλ και να σκοράρεις είναι κάτι το μοναδικό».

Και δεν πέτυχες ένα απλό γκολ, έδωσες νίκη κόντρα στην Πορτογαλία του Ρονάλντο.

«Το να παίζεις για την Εθνική είναι πάντα τιμητικό. Το Μουντιάλ είναι το... τέλος του ποδοσφαίρου. Δεν έχεις κάτι άλλο μπροστά σου. Συμμετέχουν όλοι αυτοί οι σταρ, όλη η προσοχή πέφτει πάνω σου, όλα τα μάτια είναι πάνω σου και είναι μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσεις. Με όλους τους συμπαίκτες μου έχουμε εξαιρετικές σχέσεις και είναι ευχαρίστησή μου να συμμετέχω σ' αυτήν την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια.

Τώρα έχουμε μπροστά μας το στόχο να είμαστε στο Ασιατικό Κύπελλο, είμαστε μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ασία, έχουμε ένα πολύ δυνατό σύνολο κι έναν πραγματικά καλό προπονητή, που πάνω απ' όλα είναι σαν πατέρας μας (Αμίρ Γκαλενόι). Τον αγαπώ και θέλω να δώσω τα πάντα για την ομάδα και τους φιλάθλους μας αλλά και γι' αυτόν γιατί είναι ο μεγαλύτερος θρύλος στη χώρα μας. Είναι ο προπονητής με τους περισσότερους τίτλους στο Ιράν και μας δίνει αυτοπεποίθηση στον αγωνιστικό χώρο. Πραγματικά ανυπομονούμε να κατακτήσουμε το Κύπελλο Ασίας».

«Ο Μασούντ είχε υπογράψει στην Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά...»

Δεν γίνεται να μη σε ρωτήσω για τον Μασούντ.

«Είναι ένας από τους πιο αξιοσέβαστους παίκτες στη χώρα μας. Είναι ένας κύριος, απίστευτος παίκτης κι ένας θρύλος για τη χώρα μας. Όλοι τον αγαπούν, δεν υπάρχει κάποιος που να τον ξέρει και να μην τον αγαπά. Φυσικά έχουμε πολύ καλή σχέση, ήμασταν συμπαίκτες στην εθνική πολλά χρόνια, στον Πανιώνιο, μετά που πήγα στον Ολυμπιακό και ήμασταν αντίπαλοι, αλλά ο Μασούντ είναι απίστευτος χαρακτήρας και παίκτης. Ήταν λίγο άτυχος στην καριέρα του γιατί ξέρω πολύ καλά και με λεπτομέρειες πως όταν ήταν στην Οσασούνα είχε υπογράψει στην Ατλέτικο Μαδρίτης, στην οποία θα πήγαινε τον Ιανουάριο κι ένα ματς πριν από τη μεταγραφή του είχε τραυματισμό στον αστράγαλο, οπότε δεν προχώρησε το deal. Έκανε τόσα χειρουργεία αλλά έχει τόση ποιότητα που επέστρεψε γρήγορα σε τοπ επίπεδο».

Κάτι που ονειρεύεσαι...

«Από την αρχή της καριέρας μου είχα δίπλα μου τους γονείς μου, τα αδέρφια μου, τώρα είναι η σύζυγος μου και το παιδί μας. Ξέρω ότι έχουν υπάρξει στιγμές που έχουν υποφέρει. Δεν είναι εύκολο για κανέναν αθλητή όλο αυτό. Υπάρχουν αρκετά πάνω και κάτω στην πορεία μιας καριέρας. Είναι πολλά αυτά για τα οποία πρέπει να φροντίσεις.

Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να αφήσεις την οικογένεια σου, αλλά η σύζυγός μου πάντα με στηρίζει. Τώρα έχω και την κόρη μου που είναι αυστηρή. Πριν από το ματς με τον Εθνικό μού ζήτησε να βάλω τρία γκολ. Έβαλα ένα και μου είπε ότι την επόμενη φορά πρέπει να είμαι πιο συγκεντρωμένος για να βάλω τρία- πραγματικά αγαπιόμαστε και είμαι περήφανος που έχω αυτήν την οικογένεια».