Το ταξίδι που πάντα ονειρευόμουν
O Γιάννης Μπαϊρακτάρης κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και ετοιμάζει ήδη τις βαλίτσες για τις Μαλδίβες.
Κάθε ημέρα η ίδια ιστορία. Φεύγω από το σπίτι το πρωί, φτάνω στο γραφείο, δουλεύω και επιστρέφω ξανά σπίτι. Αχ, και τι δεν θα έδινα να μπορούσα να τηλεμεταφερθώ με κάποιο μαγικό τρόπο σε ένα νησί στη μέση του πουθενά. Να έκλεινα laptop, κινητό και tablet και απλά να κόβω καρύδες, χαζεύοντας το απέραντο γαλάζιο.
Τις τελευταίες ημέρες, λοιπόν, δεν έχω σταματήσει να κάνω όνειρα. Kοιτάζω από το παράθυρο του γραφείου τη Λεωφόρο Μεσογείων και το μόνο που θέλω είναι να «σβήσω» το συγκεκριμένο κάδρο και στη θέση του να ζωγραφίσω φοίνικες και τεράστιες αμμουδιές.
Μακάρι να μπορούσα να γίνω πλούσιος με ένα απλό κούνημα των δακτύλων μου. Τι θα έκανα αν μου ερχόντουσαν ουρανοκατέβατα κέρδη; Θα ετοίμαζα φυσικά βαλίτσες και θα έφευγα μαζί με το κορίτσι μου για Μαλδίβες. Με one way εισιτήριο, παρακαλώ.
Η Δημοκρατία των Μαλδιβών ή Μαλδίβες Νήσοι είναι νησιωτική χώρα που συναποτελείται από ατόλες στον Ινδικό ωκεανό, νοτιοδυτικά της Ινδίας με έκταση 300 τ. χλμ. και πληθυσμό 382.751 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2022.
Με βλέπεις τόσο ενημερωμένο γιατί μελετάω το συγκεκριμένο ταξίδι εδώ και χρόνια. Οι Μαλδίβες έχουν καταγραφεί με κάποιον τρόπο στο υποσυνείδητο του εγκεφάλου μου από όταν ήμουν μικρός. Πιθανότατα εξαιτίας ενός φιλικού ζευγαριού των γονιών μου, οι οποίοι είχαν ταξιδέψει εκεί στο παρελθόν και μιλούσαν για ένα σημείο που όμοιό του δεν υπάρχει πάνω στην υδρόγειο.
Όλο αυτό το διάστημα έχω δει δεκάδες βίντεο και φωτογραφίες από αυτό το μέρος. Έχω μάθει για τα δεκάδες νησάκια που αποτελούν τη χώρα, για την πρωτεύουσά, το Μάλε, για τα φαγητά, τα ποτά, αλλά και τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Βρε λες να έχω καταγωγή από τις Μαλδίβες και να μην το ξέρω;
Πόσο θα καθίσω εκεί; Πραγματικά δεν έχω ιδέα. Ίσως για δέκα χρόνια. Ίσως και παραπάνω. Υπάρχει κάτι καλύτερο από το να μένεις σε έναν επίγειο παράδεισο, μακριά από τη φασαρία και την ένταση της πόλης, περιτριγυρισμένος από γαλαζοπράσινα νερά, πυκνή βλάστηση και εικόνες που δεν χωράει καν το μυαλό σου;
Προφανώς και η ερώτηση είναι ρητορική και δεν έχει ανάγκη κάποια απάντηση. Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο ταξίδι θα μπορούσα να το είχα κάνει και νωρίτερα στη ζωή μου, αλλά για να καταφέρεις να απολαύσεις στο έπακρο όλα αυτά που μπορεί να σου προσφέρει αυτό το μέρος χρειάζεσαι ένα αρκετά μεγάλο μπάτζετ.
Δεν θα ταξιδέψεις για παράδειγμα σε business class θέση στο αεροπλάνο; Με άνεση, στιλ και δοκιμάζοντας τα πιάτα εκλεκτών σεφ; Ε, μια φορά πας Μαλδίβες, θα πετάξεις όπως σου αξίζει. Επίσης, φτάνοντας εκεί δεν θα θες να κλείσεις ένα πολυτελές resort για τη διαμονή σου; Σίγουρα θα το κάνεις κι αυτό. Αν προσθέσουμε στη λίστα και δραστηριότητες στη φύση ή στη θάλασσα, φτάνουμε σε ένα μπάτζετ τουλάχιστον 10.000 ευρώ για ένα μήνα.
Αν καταφέρεις και εξασφαλίσειςαυτό το ποσό για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως πχ για μια 10ετία, και να μην μείνεις ικανοποιημένος από τις Μαλδίβες, τον άλλο μήνα μπορείς να πετάξεις για Άγιο Δομίνικο, Σεϋχέλλες ή όποιον άλλο τροπικό (ή και όχι) προορισμό τραβάει η όρεξή σου. Λεφτά υπάρχουν!
Αυτό που θέλω όσο τίποτε άλλο αυτή τη στιγμή είναι απλά να καθίσω αραχτός με το βιβλίο μου κάτω από τροπικούς κοκοφοίνικες και να βγάλω δεκάδες φωτογραφίες για τα social media από τις απίστευτες εμπειρίες που θα ζούμε στις Μαλδίβες.
Να δοκιμάσω ασφαλώς κάθε πιάτο της τοπικής κουζίνας, να πιω κοκτέιλ κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα, καθώς επίσης και να επισκεφτώ με ένα βαρκάκι όλα τα νησάκια που αποτελούν αυτή την πανέμορφη χώρα.
Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα, προφανώς για να διαβάζεις αυτό το κείμενο είσαι ακόμη στην ίδια φάση με εμένα και βλέπεις τις Μαλδίβες...στα όνειρά σου. Έχε υπόψη, όμως, ότι η «τύχη ευνοεί μόνο τον προετοιμασμένο νου», όπως πολύ σωστά έχει πει και ο Λουί Παστέρ.
Άρα, άρχισε από τώρα να καταστρώνεις τα σχέδιά σου για το πώς θα μπορούσες να αξιοποιήσεις 10.000 ευρώ τον μήνα για δέκα χρόνια και πού ξέρεις; Μπορεί μια μέρα να βρεθούμε σε μια εξωτική παραλία και να πίνουμε τροπικά κοκτέιλ. Κανονικά, όμως, αυτή τη φορά. Όχι με μοντάζ.
Κείμενο: Γιάννης Μπαϊρακτάρης
Φωτογραφίες: Χρήστος Λώλος
Γραφιστικά: Αφροδίτη Καλογεροπούλου
Built with Shorthand