Ήταν ακόμα μια μέρα στο newsroom του Gazzetta κι ενώ έγραφα ένα θέμα ενόψει της συμπλήρωσης των τριών ετών από τη μέρα που ο Ντιέγκο Μαραντόνα άφησε το ποδόσφαιρο χωρίς Θεό επί γης ένας συνάδελφος μου έκανε μια περίεργη ερώτηση. «Τι θα έκανες αν για τα επόμενα δέκα χρόνια έπαιρνες 10.000 ευρώ το μήνα;».
Στην αρχή γέλασα λες και με ρωτούσε κάτι προφανές. Με μια δεύτερη σκέψη όμως οι επιλογές ήταν γύρω στις πιθανές πραγματικότητες που είχε δει ο Dr. Strange στο Infinity War. 14,000,605!
Θα μπορούσα να αγοράσω νέο αμάξι. Να μετακομίσω σε μεγαλύτερο σπίτι. Να πάρω ακριβά ρούχα. Να πάω στα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου. Να κάνω επενδύσεις. Να ανοίξω ένα μαγαζί. Ίσως ένα μπαράκι στο κέντρο. Τι να πρωτοδιαλέξεις;
Η δουλειά μου είναι να μεταφέρω τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο ανά τον κόσμο. Όμως πώς θα ήταν αν αντί να γράφω πόσο ήρθε η Λίβερπουλ με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να ήμουν εγώ στο «Anfield» και να απολάμβανα από κοντά αυτό το ντέρμπι; Γιατί να μην έβλεπα την Μπάγερν να διασύρει την Ντόρτμουντ μέσα στο κατάμεστο «Signal Iduna Park» ή να μην ήμουν μάρτυρας των μαγικών που έκανε ο Μπέλινγκχαμ στο πρώτο του Clasico;
Κλείσαμε. Ποδοσφαιρικός τουρισμός. Η λογική απλή. Ταξίδι; Good. Ποδόσφαιρο; Good. Ποδοσφαιριστές εκατοντάδων εκατομμυρίων να κάνουν μαγικά σε κατάμεστα γήπεδα μπροστά στα μάτια μου; Gooοod.
Πάμε λοιπόν να ξεκινήσουμε το νοητό tour μας, με τα φανταστικά λεφτά μας. Όπως έγραψε και ο Καββαδίας «Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο». Εν προκειμένω τον... ιταλικό νότο!
Όταν ξεκινάς μια τέτοια εκστρατεία πρέπει να πάρεις την ευλογία των Θεών. Πώς θα μπορούσα να κάνω αυτό το ταξίδι αν δεν πήγαινα πρώτα να προσκυνήσω στον τόπο λατρείας του Ντιέγκο; Να περπατήσω στους δρόμους που περπάτησε. Να δω τα κομμάτια της πόλης που είναι αφιερωμένα στο μεγαλείο του, με τις φανταστικές τοιχογραφίες. Να νιώσω αυτή τη λατρεία. Ε και φυσικά θα κλείναμε και με ένα Νάπολι - Γιουβέντους στο «Diego Armando Maradona».
Στη συνέχεια του ιταλικού ταξιδιού θα πήγαινα στο «Olimpico» να δω Ρόμα - Λάτσιο και κατά προτίμηση να απολαύσω τον σπουδαίο Μουρίνιο να κάνει το... show του.
Ώρα για Μιλάνο. Θα έβλεπα Derby Della Madonnina στο «San Siro». Με ποιον γηπεδούχο; Δεν έχω τέτοια θέματα. Δέκα χρόνια είναι αυτά. Θα πάω σε ένα με γηπεδούχο Μίλαν και ένα με Ίντερ για να έχω σφαιρική άποψη.
Ε να μην κάνουμε τικ και στο κουτάκι του «Allianz Stadium» για να δούμε και τον κόσμο των Μπιανκονέρι; Θα πούμε arrivederci στην Ιταλία με μια μακαρονάδα στην Φλωρεντία μετά από μια μάχη της Φιορεντίνα με τη Γιούβε στο «Artemio Franchi».
Που να πάω μετά; Τόσες πολλές επιλογές με τόσα χρήματα που θα είχα. Μάλλον θα «ξεπετούσα» Γερμανία και Γαλλία. Θα πήγαινα στο «διαστημόπλοιο» της «Allianz Arena» να έβλεπα την Μπάγερν του «τρομακτικού» Χάρι Κέιν. Απαγορεύεται ποδοσφαιρικό tour χωρίς «Signal Iduna Park». Να νιώσω το δέος του κίτρινου τείχους και τους 81.365 οπαδούς να τραγουδούν με πάθος για μια ομάδα που τους έχει προσφέρει τόσες μα τόσες πίκρες, όμως αυτοί είναι πάντα εκεί.
Όσον αφορά τη Γαλλία αφού θα πήγαινα στο Παρισάκι για βόλτα θα έκανα μια επίσκεψη στο «Parc de Princes» να έβλεπα από κοντά τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της νέα γενιάς (Μπαπέ). Από την «κυρίλα» της Πόλης του Φωτός θα έκανα μια απότομη μετάβαση στην σκληράδα για ένα Μαρσέιγ - Λυών στο καυτό «Βελοντρόμ».
Στην Ισπανία τώρα έχουμε το θέμα πως δεν έχουμε «Camp Nou» και σιγά μην συμβιβαστώ στο Ολυμπιακό Στάδιο της Βαρκελώνης. Προς το παρόν απευθείας στη Μαδρίτη για Clasico και όταν είναι έτοιμο το νέο γήπεδο τον Μπλαουγκράνα θα το τιμήσω. Μια δεκαετία είναι αυτή.
Προφανώς θα πάω δις στην πανέμορφη Ανδαλουσία να δω ντέρμπι της Σεβίλλης με την Μπέτις. Αφού θα με έχει βγάλει ο δρόμος στην Ισπανία πώς να μην «πεταχτώ» σε «San Mames» και «Ceramica»;
Και τώρα πάμε στα «σκληρά». Στο Νησί. Εδώ δεν παίζουμε. Μιλάμε για το «home» του ποδοσφαίρου. Δεν υπάρχει γήπεδο που να μη θέλω να πάω!
Από το νέο παλάτι της Τότεναμ και το σπουδαίο «Old Trafford» μέχρι το... ΔΑΚ του Λούτον. Μην πάμε τώρα σε Championship και χαμηλότερες κατηγορίες. Στην Αγγλία για να τα προλάβω όλα αυτά δεν γίνεται να μην «κάψω» τουλάχιστον ένα χρόνο. Στο ενδιάμεσο θα δω και το σπουδαιότερο ευρωπαϊκό ντέρμπι, το Σέλτικ - Ρέιντζερς και στα δυο γήπεδα και θα πεταχτώ και μέχρι την Ουαλία για χάρη της αγαπημένης Ρέξαμ. Let's go Wrexham!
Αυτό είναι μόνο το «εμπορικό» κομμάτι του ευρωπαϊκού ταξιδιού. Γίνεται να μην έβλεπα Γαλατάσαραϊ - Φενέρμπαχτσε; Ερυθρό Αστέρα - Παρτιζάν; Μπενφίκα - Πόρτο; Σπόρτινγκ - Μπενφίκα; Άγιαξ - Αϊντχόφεν; Φέγενορντ - Άγιαξ; Τι τα έχω τα λεφτά;
Το πιο ξεχωριστό κομμάτι του ταξιδιού θα ήταν εκτός Ευρώπης. Δεν υπάρχει ποδοσφαιρόφιλος που δεν θέλει να βιώσει την τρέλα της Λατινικής Αμερικής. Οι μάχες της Ρίβερ με την Μπόκα δεν λέγονται τυχαία Superclásico. Θα πάω στο Μπομπονέρα και στο Μονουμεντάλ για την απόλυτη οπαδική εμπειρία.
Μετά την Αργεντινή το πρόγραμμα έχει Βραζιλία. Θα ήμουν απαράδεκτος να μην πήγαινα σε μια από τις χώρες που το ποδόσφαιρο έχει άλλη διάσταση. Θα κάνω το προσκύνημα μου στη Σάντος του Βασιλιά Πελέ, θα δω το Φλα - Φλου και για «σβήσιμο» ένα Κορίνθιανς - Παλμέιρας.
Από τη Νότια Αμερική θα συνέχιζα στις ΗΠΑ. Όχι όπου κι όπου. Στο Μαϊάμι να απολαύσω λίγη μαγεία Μέσι. Δεν παίζει με αυτά τα λεφτά και με αυτή την αγάπη για το ποδόσφαιρο να μην πήγαινα να δω από κοντά τον κορυφαίο που έχει χαϊδέψει ποτέ το τόπι. Ίσως τον ακολουθούσα και στα εκτός έδρας ματς σε Λος Άντζελες και Νέα Υόρκη.
Φυσικά σε αυτά τα δέκα χρόνια θα πήγαινα σε καμιά... δεκαριά τελικούς Champions League και μερικές ντουζίνες νοκ άουτ. Καλά μην το πάμε τώρα στα διεθνή τουρνουά. Euro, Μουντιάλ, Copa America, Copa Africa (αν είναι καλός ο τελικός). Στο τέλος θα μου τελειώσουν τα φανταστικά λεφτά που δεν έχω!
Ώρα για επιστροφή στον... πραγματικό κόσμο. Έχουμε και δουλειά να κάνουμε για πραγματικά λεφτά. Eσύ τι θα έκανες αν είχες 10.000 ευρώ τον μήνα για 10 χρόνια; Αν πάντως σχεδιάζεις ποδοσφαιρικά ταξίδια εγώ εδώ είμαι.
Κείμενο: Βασίλης Μπαλατσός
Φωτογραφίες: Λάμπρος Στοιχειός
Γραφιστικά: Αφροδίτη Καλογεροπούλου
Built with Shorthand