To Shelter που χωράει κάθε ζώο του κόσμου
Ξεκάθαρα είμαι ο τύπος που προτιμάει τα ζώα από τους ανθρώπους. Από μικρή, ρε παιδί μου, τα βρίσκαμε κατευθείαν μεταξύ μας χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια. Τα ζώα έχουν μία φοβερή αθωότητα μέσα τους που φαίνεται κατευθείαν σε όποια σχέση κι αν «χτίζουν».
Για να καταλάβεις, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ανέκαθεν ήμουν ο άνθρωπος που μόλις έβλεπε πληγωμένο, αδύναμο ή γενικά μόνο του σκυλάκι ή γατάκι στον δρόμο, το έφερνε κατευθείαν σπίτι για να το περιθάλψει. Ήθελα πάντα να έχω λίγη τροφή μαζί μου, ώστε αν πετύχω κάποιο ζώο να του προσφέρω. Έφτιαχνα αυτοσχέδια σπιτάκια στο μπαλκόνι, ώστε να μπορούν να προστατευτούν και τα πουλιά από το κρύο τον χειμώνα. Α, ναι… Και έκλαιγα κάθε φορά που ένα ζώο πέθαινε σε ταινία (Μην αναφέρει κανείς τον Hachi ή τον Marley. Πάει, καταστράφηκε η μέρα).
Μεγαλώνοντας, λοιπόν, μου ήταν πολύ ξεκάθαρο ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα έκανα αν ποτέ γινόμουν πλούσια: Θα έφτιαχνα ένα Mega Shelter!
Αρχικά, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Σίγουρα το «Mega Shelter» μου θα προνοεί για κάθε ζώο του κόσμου. Και όταν λέω «κάθε», εννοώ κάθε! Θα είναι ένα πραγματικό καταφύγιο για όποιο ζώο το χρειάζεται.
Σιγά-σιγά, θα διαμορφώσω μία τεράστια έκταση ακριβώς πάνω στις ανάγκες της κάθε κατηγορίας ζώου αλλά και κάθε ζώου ξεχωριστά. Σίγουρα θα υπάρχουν sections, όπως για οικόσιτα ζώα, για άγρια ζώα, για θαλάσσια, κ.ο.κ. Εξειδικευμένο προσωπικό θα στελεχώνει κάθε τμήμα, ώστε 24/7 να μπορούν να εξυπηρετηθούν οι επισκέπτες ή οι θαμώνες (Αυτοί είναι τα ζώα, μην μπερδεύεσαι). Και φυσικά κάθε χώρος παραμονής ή διαμονής θα είναι φτιαγμένος με τέτοιον τρόπο που να εξασφαλίζει ότι για όσο διάστημα χρειαστεί σε κάποιον, θα τον κάνει να νιώθει όμορφα βοηθώντας στη γρηγορότερη ανάρρωσή του και στην όσο γίνεται πιο απολαυστική παραμονή του.
Το καλύτερο; Θα είμαι κάθε μέρα εκεί, αφενός για να εποπτεύω ότι όλα λειτουργούν «ρολόι», αφετέρου για να κάνω συντροφιά σε όποιο ζώο το έχει ανάγκη (Κι εκείνα σε μένα).
Δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτομαι πώς μπορεί να είναι η καθημερινότητά μου εκεί. Μέχρι που έχω φτιάξει και ένα ενδεικτικό πρόγραμμα στο μυαλό μου. Από τα παιχνίδια με τα κουτάβια μέχρι τη βοήθεια στους ασθενείς ή το καθάρισμα των στάβλων.
Μη με περάσεις για «delulu», αλλά προβάρω μέχρι και τις συζητήσεις που θα κάνουμε. Γιατί προφανώς και θα κάνουμε.
Σκέφτομαι, ας πούμε, να ταΐζω τη Μαρία την καμηλοπάρδαλη και να της λέω ιστορίες από τότε που δούλευα ακόμα σε γραφείο και περίμενα να πάει 18:00 για να τα κλείσω όλα και να πάω σπίτι. Να βουρτσίζω την Ελπινίκη τη φοράδα μαζί με τους εθελοντές, την ώρα που εκείνη θα με ακούει να γκρινιάζω για την αγενή κυρία που πέτυχα στο σούπερ μάρκετ. Ή να χαϊδεύω τον Σωτήρη το δελφίνι και να του λέω πόσο με ηρεμεί η θάλασσα και πόσο θα ανυπομονώ να τον ξανασυναντήσω κάποια μέρα ανέμελο στο πραγματικό του σπίτι, όταν έρθει η ώρα να φύγει από το καταφύγιο και να επιστρέψει εκεί.
Μέρος του εβδομαδιαίου προγράμματος θα είναι φυσικά και το πρόγραμμα υιοθεσίας. Αυτό θα περιλαμβάνει φυσική υιοθεσία ζώων, όπως των σκυλιών και των γατιών, αλλά και διαδικτυακή, στην οποία ο κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορεί να χρηματοδοτεί την παραμονή του ζώου που θα επιλέγει κι έτσι να γίνεται μέρος αυτού του σύμπαντος προσφοράς στα ζώα.
Αρκετά από τα βράδια σίγουρα θα με βρίσκουν με πολλές σκέψεις για το πώς να εξελίσσω το καταφύγιο. Πώς να κάνω κάθε φορά το επόμενο βήμα για να μη μένω ποτέ πίσω, ώστε να προσφέρονται στα ζώα όλο και καλύτερες υπηρεσίες.
Παράλληλα, θα κανονίζω mega calls με ειδικούς από όλον τον κόσμο, φυσικά, οι οποίοι θα δίνουν το δικό τους input για κάθε κομμάτι της λειτουργίας του shelter. Όλα οργανωμένα και παραγωγικά.
«Ωραία όλα αυτά» θα μου πεις, αλλά «προς το παρόν τα ακούει μόνο ένα ζωάκι, ο γάτος σου, ο Άνακιν». Μέχρι… Να δει το Mega Shelter με τα ίδια του τα μάτια, θα σου πω εγώ.
Αλήθεια, εσύ τι θα έκανες αν είχες 10.000 ευρώ τον μήνα για 10 χρόνια; Αν δεν έχεις έτοιμη απάντηση, καλό θα ήταν να αρχίσεις να ψάχνεις το θέμα. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως να κάνουμε brainstorming μαζί μια μέρα για να δούμε πώς θα φτιάξουμε τα ωραιότερα καταφύγια του κόσμου. Στην πραγματικότητα, ε; Όχι στη φαντασία μας.
Κείμενο: Νατάσσα Σχοινά
Φωτογραφίες: Δώρα Δημητρίου
Γραφιστικά: Αφροδίτη Καλογεροπούλου
Built with Shorthand