Τομ Μπρέιντι

The Comeback Kid

Του Βασίλη Τσίγκα

Ο Τομ Μπρέιντι αποφάσισε να αποσυρθεί έπειτα από 22 σεζόν στην NFL και το football δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο. Το άθλημα έχασε τον GOAT του κι εμείς δεν μπορούμε, παρά να υποκλιθούμε.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 2014, ο Τομ Μπρέιντι ήταν καλεσμένος στο ραδιοφωνικό σόου «The Dennis & Callahan Morning Show» του WEEI 93.7. Η συνέντευξη διενεργείτο στο πλαίσιο της προετοιμασίας της νέας σεζόν της NFL, της 14ης στην καριέρα του Μπρέιντι. 

«Πότε θα αποσυρθείς;». Δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγε αυτή την ερώτηση. «Όταν δεν θα είμαι καλός», απάντησε. Ήταν 37 τότε. Στην κατοχή του είχε ήδη τρία Super Bowls. Στο τέλος εκείνης της σεζόν κατέκτησε το τέταρτο. Στη συνέχεια πήρε άλλα τρία. Και κάθε χρόνο άκουγε την ίδια ερώτηση: «Πότε θα αποσυρθείς;». Και πάντα έδινε την ίδια απάντηση: «Όταν δεν θα είμαι καλός».

Μόνο που κάθε σεζόν γινόταν καλύτερος. Τα νούμερά του αυξάνονταν, το ένα ρεκόρ έσπαγε μετά το άλλο. Σαν άλλος Μπέντζαμιν Μπάτον, κάθε σεζόν έμοιαζε νεότερος, όχι μεγαλύτερος. Στο ομαδικό άθλημα με την μεγαλύτερη σωματική καταπόνηση, εκεί που ο μέσος όρος ηλικίας απόσυρσης των παικτών είναι τα 27 έτη, ο Μπρέιντι είχε βρει το μυστικό της μακροζωίας, το ελιξίριο της νεότητας. 

Η είδηση της απόσυρσής του δεν έσκασε ως κεραυνός εν αιθρία, όμως η αλήθεια είναι ότι μας ξάφνιασε. Όχι μόνο γιατί είχε συμβόλαιο για έναν ακόμη χρόνο, αλλά γιατί είναι ο… Μπρέιντι. Δεν είναι απλά καλός ακόμα, είναι ο καλύτερος QB της λίγκας. Στα 44 του. 

Ήρθε η ώρα, όμως. Η ώρα για την οποία όλοι είχαμε προετοιμαστεί ξανά και ξανά, μέχρι που βαρεθήκαμε. Κάθε χρόνο περιμέναμε αυτή τη δήλωση. Κάθε χρόνο λέγαμε «δεν μπορεί, θα αποσυρθεί». Μέχρι που το πήραμε κι εμείς απόφαση και σταματήσαμε να το σκεφτόμαστε. Αποδεχθήκαμε ενδόμυχα το γεγονός, ότι το #12 θα είναι για πάντα εκεί. Πάντα μέσα στο pocket, να ανοίγει τις αντίπαλες άμυνες σαν βεντάλιες, να γυρίζει παιχνίδια που είναι αδύνατον να γυρίσουν, να πετυχαίνει το ένα θαύμα μετά το άλλο. Και τώρα θα λείπει…

Η κληρονομιά του «The Comeback Kid» είναι μεγαλύτερη και από το ίδιο το άθλημα που υπηρέτησε για 22 σεζόν. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το αν είναι ο GOAT. Αν τεμαχίσεις την καριέρα του σε δύο ή τρία κομμάτια, θα πάρεις δύο ή τρεις διαφορετικούς Hall of Famers. Είχε σπάσει αυτά τα στεγανά μια δεκαετία πριν. Το legacy του εκτείνεται πολύ έξω από τις αγωνιστικές γραμμές. Είναι ο ορισμός του ήρωα των ταινιών του Hollywood, ο πρωταγωνιστής χωρίς ιδιαίτερα φυσικά ταλέντα, ο απόκληρος που παίρνει αυτή την μία ευκαιρία σχεδόν χαριστικά για να αποδείξει τι μπορεί να κάνει και στη συνέχεια κερδίζει τα πάντα. 

Στις 16 Απριλίου του 2000, ο 23χρονος Τομ Μπρέιντι καθόταν στο σαλόνι του σπιτιού του, μαζί με την μητέρα του και τον πατέρα του, τον Τομ Μπρέιντι Sr, και περίμενε να χτυπήσει το τηλέφωνο. Στο άλλο άκρο της γραμμής θα ήταν μία από τις 31 τότε ομάδες της NFL, που θα του ανακοίνωνε, ότι τον επέλεξε στο draft. Οι ώρες και τα νούμερα στην τηλεόραση περνούσαν, όμως το τηλέφωνο δεν χτυπούσε.

Ήξερε και ο ίδιος, ότι δεν θα ήταν στα πρώτα ονόματα. Λίγες εβδομάδες πριν, στο draft combine εκείνης της χρονιάς (όπου μαζεύονται όλοι όσοι έχουν δηλώσει συμμετοχή στο draft και περνούν από μία σειρά τεστ φυσικής κατάστασης και τεχνικής), η παρουσία του ήταν κακή. Το scouting report του ανέφερε τα εξής: «Φτωχό σώμα, αδύνατος, δεν έχει δύναμη, αργός, δυσκολεύεται να αποφύγει το rush, αδύναμο χέρι, δεν μπορεί να τρέξει την μπάλα και πέφτει εύκολα αν πιεστεί».

Αν και είχε οδηγήσει το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στην κατάκτηση του Orange Bowl εκείνη τη χρονιά, σε έναν μυθικό τελικό με την Αλαμπάμα, ο Μπρέιντι δεν λογίστηκε ποτέ, ως κάτι το εξαιρετικό στα κολεγιακά του χρόνια.

Οι αναλυτές του ESPN του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «the comeback kid», μετά από ένα παιχνίδι με το Πεν Στέιτ, όπου οδήγησε τους Wolverines στη νίκη με δύο touchdowns σε 3:35 λεπτά, όμως ένα παρατσούκλι δεν σε οδηγεί στην NFL. Ούτε μία καλή εμφάνιση στο Orange Bowl. Στα μάτια των scouters και των general managers της NFL, ο Μπρέιντι ήταν αυτός που παραλίγο να χάσει τη θέση του από τον Ντρου Χένσον στο Μίσιγκαν. Ήταν ένας ψηλόλιγνος, πολύ αργός και αδύναμος QB, χωρίς δυνατό χέρι. Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, απ’ ό,τι ψάχνουν από έναν πιτσιρικά.

Όταν το draft είχε φτάσει πια στον έκτο γύρο, ο Μπρέιντι δεν άντεξε να παρακολουθεί άλλο την τηλεόραση. Έξι quarterbacks είχαν ήδη επιλεγεί και το όνομά του δεν υπήρχε πουθενά. Σηκώθηκε από τον καναπέ, πήρε τον πατέρα του και βγήκε έξω για να περπατήσει. Το όνειρο μιας καριέρας στην NFL άρχισε να σβήνει απ’ το μυαλό του. Όπως είπε και ο ίδιος χρόνια αργότερα «Το εναλλακτικό σχέδιο για τη ζωή μου ήταν να γίνω πωλητής ασφαλειών. Το football ήταν το πάθος μου, αυτό που ήξερα να κάνω, αυτό που ήθελα να κάνω».

Όταν επέστρεψε σπίτι, χτύπησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη, ο general manager των Νιου Ίνγκλαντ Πάτριοτς, που του ανακοίνωσε, ότι η ομάδα του Μπιλ Μπέλιτσικ θα τον επέλεγε στο Νο. 199! Μία θέση πριν τη λήξη του έκτου γύρου... Εκείνη τη στιγμή, οι Πάτριοτς πραγματοποιούσαν την μεγαλύτερη κλοπή στην ιστορία των drafts οποιουδήποτε αθλήματος στις ΗΠΑ. Αυτό, όμως, έπρεπε να περιμένουν δύο χρόνια για να το καταλάβουν…

Την πρώτη του χρονιά, ο Μπρέιντι ήταν ο τέταρτος QB της ομάδας, πίσω από τους Ντρου Μπλέντσο, Μάικλ Μπίσοπ και Τζον Φριζ. Ο Μπέλιτσικ, όμως, παρατηρώντας τον στο training camp, ήταν διστακτικός να τον αφήσει εκτός ρόστερ. Βλέπετε, το σύνηθες είναι οι ομάδες στην NFL να δηλώνουν τρεις QBs κάθε χρόνο. Ο Μπέλιτσικ αποφάσισε να ξοδέψει μία θέση στο ρόστερ της σεζόν 2000-01 για να έχει μαζί του και τον Μπρέιντι, φοβούμενος ότι αν τον αφήσει, θα τον κλέψει κάποια άλλη ομάδα. Αυτή η σεζόν λειτούργησε ευεργετικά για τον rookie Μπρέιντι, που δεν είχε τίποτα, αλλά ταυτόχρονα και τα πάντα να αποδείξει.

Κανένας δεν περίμενε από αυτόν να κάνει τη διαφορά, εδώ καλά καλά δεν έπαιζε, όμως στο δικό του μυαλό, έπρεπε να δείξει σε όλους πόσο λάθος έκαναν που δεν τον πίστεψαν. Αυτό ήταν το κίνητρο, η σπίθα μέσα στην καρδιά του, ο φάρος που τον οδηγούσε.

Μια δεκαετία μετά το draft του 2000, ο Στιβ Μαριούτσι, που ήταν ο προπονητής των Σαν Φρανσίσκο 49ers στις αρχές του αιώνα, δήλωσε: «Είδαμε το σώμα του, το χέρι του, τα πόδια του. Δεν ανοίξαμε ποτέ το στήθος του για να δούμε την καρδιά του. Δεν ανοίξαμε το κεφάλι του για να δούμε το μυαλό του. Δεν μπορούσαμε να ξέρουμε. Κανένας δεν ήξερε, ούτε καν οι Πάτριοτς. Ξέραμε, ότι είχε μεγαλώσει στο Σαν Φρανσίσκο. Ξέραμε, ότι ήταν 49er, γιατί είχε είδωλο τον Τζο Μοντάνα. Ήταν στη γειτονιά μας και τον χάσαμε. Δεν ξέραμε, δεν μπορούσαμε να ξέρουμε».

Ο πατέρας του Μπρέιντι είχε εισιτήρια διαρκείας στους 49ers για 25 χρόνια. Ο μικρός Τομ πήγαινε μαζί με τον πατέρα του σε κάθε παιχνίδι των κόκκινων του Σαν Φρανσίσκο, όμως ήταν ένα catch που τον έκανε να ερωτευθεί το άθλημα. Το The Catch. 

Στις 10 Ιανουαρίου του 1982, οι 49ers υποδέχονταν τους Ντάλας Κάουμποϊς στο Candlestick Park στον τελικό της περιφέρειας της NFC και με 4:54 να απομένουν στο ρολόι, οι Κάουμποϊς ήταν μπροστά 27-21. Οι 49ers είχαν μια τελευταία ευκαιρία να πάρουν το παιχνίδι, όμως ξεκινούσαν την επίθεσή τους, έχοντας να καλύψουν 89 γιάρδες. 

Δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο για τον Τζο Μοντάνα. Πρώτο down με πάσα έξι γιαρδών στον Φρέντι Σόλομον. Πρώτο down με rush του Λένβιλ Έλιοτ. Πρώτο down με οφσάιντ πέναλτι εναντίον της άμυνας των Κάουμποϊς. Μία πάσα πέντε γιαρδών στον Ερλ Κούπερ για να μπουν οι ομάδες στα τελευταία δύο λεπτά του παιχνιδιού. Πρώτο down με πάσα στον Σόλομον και οι 49ers έφτασαν 35 γιάρδες μακριά από την end zone. Δύο ακόμη γρήγορες πάσες σε Κλαρκ και Σόλομον και τάιμ-άουτ, με τους 49ers σε πρώτο down και να έχουν άλλες 12 γιάρδες. Πρώτη προσπάθεια για TD με πάσα στον Σόλομον στην end zone, δεν τα κατάφερε. Δεύτερο play με rush του Έλιοτ για έξι γιάρδες. Στο 3rd & 4, ο Μοντάνα έπαιξε ένα split backs σύστημα. Το σκεπτικό ήταν να πάρει την μπάλα ο Σόλομον -είχε σκοράρει με το ίδιο σύστημα και νωρίτερα στο παιχνίδι-, όμως γλίστρησε. 

Την ίδια ώρα το «τείχος» μπροστά στον Μοντάνα έπεσε και τρεις αμυντικοί τον Κάουμποϊς ξεχύθηκαν να τον φάνε. Ο Μοντάνα άρχισε να τρέχει με κατεύθυνση την πλάγια γραμμή, όταν μετά από μία προσποίηση, πέταξε ψηλά την μπάλα. Όλοι νόμιζαν, ότι την πετάει εκτός αγωνιστικού χώρου, όμως αυτός είχε δει τον Κλαρκ μέσα στην end zone. Ο Κλαρκ πήδηξε όσο πιο ψηλά μπορούσε και με τα ακροδάχτυλά του έπιασε την μπάλα. Οι 49ers πήραν τη νίκη, που σηματοδότησε το τέλος της δυναστείας των Κάουμποϊς και την αρχή της δικής τους στα 80’s. Ο Τομ Μπρέιντι καθόταν στις θέσεις πάνω από την end zone εκείνη την ημέρα και είδε όλο το drive ζωντανά. 

Ο Μπρέιντι έκανε υπομονή έναν χρόνο και στη δεύτερη σεζόν του, ήταν πλέον ο αναπληρωματικός QB του Ντρου Μπλέντσο. Περίμενε την ευκαιρία του κι αυτή ήρθε στο δεύτερο παιχνίδι της χρονιάς, όταν ο Μπλέντσο τραυματίστηκε. Ο Μπρέιντι μπήκε στο γήπεδο και δεν βγήκε ποτέ ξανά. Το «the comeback kid» ακούστηκε για πρώτη φορά στην NFL στο πέμπτο παιχνίδι της σεζόν, κόντρα στους Τσάρτζερς. Οι Πάτριοτς έχαναν 26-16 στην τελευταία περίοδο, ο Μπρέιντι σκόραρε με field goal και touchdown για να στείλει το ματς στην παράταση και με ένα άλλο TD εκεί, η Νέα Αγγλία πήρε τη νίκη. Από τα 14 ματς που ξεκίνησε στην κανονική περίοδο εκείνη τη χρονιά, οι Πάτριοτς κέρδισαν τα 11 (τα έξι σερί) και πήραν την πρόκριση στα play-offs, όπου απέκλεισαν τους Ρέιντερς και τους Στίλερς για να φτάσουν στο Super Bowl XXXVI κόντρα στους Σεντ Λούις Ραμς, τους τότε εν ενεργεία πρωταθλητές και μεγάλο φαβορί για την αναμέτρηση.

Στη δεύτερη χρονιά του στην NFL, την πρώτη του ως βασικός, ο Μπρέιντι οδήγησε τους Πάτριοτς στο Super Bowl, τον μεγάλο τελικό της NFL, το σημαντικότερο αθλητικό brand του πλανήτη, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes. Πιο πάνω και από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το παιχνίδι, που κανένας Αμερικανός δεν χάνει, η ημέρα που είναι ανεπίσημη αργία για τις ΗΠΑ. Μέσα σε δύο χρόνια, ο Μπρέιντι εμφανίστηκε από το πουθενά, το Νο. 199 draft pick και πήρε μια ομάδα στον ώμο του για να την κουβαλήσει σχεδόν ως το τέλος. Το μόνο που απέμενε μπροστά του, ήταν το εμπόδιο των Ραμς.

Εκείνος ο τελικός ήταν αμφίβολος. Η άμυνα των Πάτριοτς είχε καταφέρει να κρατήσει χαμηλά την πυραυλοκίνητη επίθεση του Σεντ Λούις και με 1:21 να απομένουν για να λήξει η κανονική διάρκεια, το σκορ ήταν 17-17. Η μπάλα ήταν στην επίθεση των Πάτριοτς, που θα ξεκινούσαν το drive τους από τις 17 γιάρδες, χωρίς να έχουν time-out. Σχολιαστής εκείνου του Super Bowl για λογαριασμό του FOX, ήταν ο Τζον Μάντεν, ο άνθρωπος που χάρισε το όνομά του και στα γνωστά video games της ΕΑ για το football. Βλέποντας τον Μπρέιντι να παίρνει θέση στο γήπεδο, είπε: «Oι Πάτριοτς δεν έχουν time-outs. Δεν πρέπει να ρισκάρουν, πρέπει να κρατήσουν την μπάλα και να πάνε στην παράταση. Δεν πρέπει να πάρουν το ρίσκο». Ο Μπιλ Μπέλιτσικ το πήρε το ρίσκο. Πόνταρε στο Νο. 199 του draft.

Είχε 81 δευτερόλεπτα για να καλύψει σχεδόν 70 γιάρδες, ώστε να φέρει την μπάλα σε σημείο, που να μπορεί να σκοράρει η ομάδα του με field goal. Για έναν έμπειρο QB, είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα. Για έναν άπειρο QB, στη δεύτερη μόλις χρονιά του στην NFL, στο Super Bowl, με τα μάτια όλου του κόσμου καρφωμένα πάνω του, είναι πρακτικά αδύνατο. Όλοι θα λύγιζαν στην πίεση και στην καλύτερη δεν θα κατάφερναν. Στη χειρότερη, θα έκαναν ένα λάθος, που θα τους κόστιζε τον τελικό και μάλλον την καριέρα τους. Ο Μπρέιντι, όμως, άρχισε αυτές τις μαγικές bullet πάσες των 20 γιαρδών για τα πρώτα down σε Τζέι Αρ Ρέντμοντ και Τρόι Μπράουν και όταν ήρθε η σειρά του Άνταμ Βινατιέρι να δοκιμάσει για το field goal των 48 γιαρδών, ο Μάντεν είπε στην μετάδοση: «Ως coach, θα επέλεγα να πάω για την παράταση. Όταν όμως είσαι στο Super Bowl, πρέπει κάποιες φορές να τα ποντάρεις όλα. Αυτό που έκανε αυτός ο νεαρός Τομ Μπρέιντι με ανατριχιάζει». Λίγα δευτερόλεπτα μετά, ο Βινατιέρι σκόραρε και οι Πάτριοτς κέρδισαν… Όπως ο Μοντάνα, έτσι και ο Μπρέιντι έκανε το αδύνατο, δυνατό. Κι όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, αυτή ήταν απλά η αρχή. 

Η θέση του quarterback στο football είναι η πιο σύνθετη ατομική θέση σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα. Θυμίζει λίγο αυτή του πασαδόρου στο βόλεϊ, καθώς ό,τι και να γίνει, στο 99,9% των περιπτώσεων, η μπάλα θα περάσει από τα χέρια του. Εκεί, όμως, που ο πασαδόρος έχει 3-4 επιλογές κάθε φορά, ο QB έχει πάνω από δέκα, με τα συστήματα και τα υποσυστήματα σε κάθε περίπτωση να είναι εκατοντάδες. Και ο χρόνος που έχει για να αποφασίσει είναι 1-2 δευτερόλεπτα, την ώρα που 4-5… γιγάντιοι τύποι κάνουν ό,τι μπορούν για να τον κατασπαράξουν. Όχι να τον εμποδίσουν, αλλά να τον χτυπήσουν!

Ναι, ο Μπρέιντι δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα δυνατός. Ούτε γρήγορος, ούτε αθλητικός, ούτε διέθετε ένα χέρι που θα έστελνε την μπάλα 50-60 γιάρδες μακριά. Όπως δήλωσε, όμως, και ο ίδιος κάποτε: «Δόξα τω Θεώ, δεν χρειαζόταν να τα έχω όλα αυτά. Μπορώ να κάνω τη δουλειά μου και με λιγότερα». Αυτά που δεν είδε κανένας στον Μπρέιντι, ήταν, όπως είπε και ο Μαριούτσι, η καρδιά και το μυαλό του. Η ψυχραιμία και η οξυδέρκειά του. Στα 22 χρόνια του στη NFL, ο Μπρέιντι ήταν πάντα σταθερός. Πάντα εκεί, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, με ό,τι ομάδα και να είχε γύρω του.

Αν, όμως, υπάρχει ένα παιχνίδι, που περιγράφει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο, τι είναι ο Τομ Μπρέιντι, αυτό είναι το Super Bowl LI. Ο μνημειώδης τελικός με τους Ατλάντα Φάλκονς. Η ραψωδία του Μπρέιντι. Τα 60 λεπτά, που όμοιά τους δεν είχε ξαναδεί κανείς στην ιστορία της NFL. Τα 60 λεπτά, που χωράνε σε οποιαδήποτε λίστα των κορυφαίων εμφανίσεων στην ιστορία από έναν αθλητή. Το παιχνίδι, που ανάγκασε τους πάντες να παραδεχθούν, ότι αυτός είναι ο Εκλεκτός, ο GOAT…

Στα μέσα της τρίτης περιόδου, το σκορ ήταν 28-3! Οι Φάλκονς, οδηγούμενοι από τον MVP εκείνης της χρονιάς, QB Ματ Ράιαν, και τον WR Χούλιο Τζόουνς, είχαν κάνει σμπαράλια την άμυνα των Πάτριοτς. Καμία ομάδα στην ιστορία των Super Bowls, δεν είχε επιστρέψει από μειονέκτημα 25 πόντων. Ποτέ! Καμία! Ακόμα, όμως, και στο 28-3, όταν η κάμερα γύρισε στον πάγκο των Φάλκονς, τα μικρόφωνα έπιασαν τον Τζόουνς να μιλάει με τους συμπαίκτες του και να λέει: «Δεν ξέρω ρε φίλε, είναι ο Τομ Μπρέιντι! Το έχουμε, είναι δικό μας, αλλά είναι ο Τομ Μπρέιντι! Δεν ξέρω».

Για να γυρίσεις ένα παιχνίδι από το 28-3 σε λιγότερο από δύο περιόδους στο football, πρέπει να τα κάνεις όλα σωστά και ο αντίπαλος σου όλα λάθος! Είναι σαν να χάνεις 4-0 στο… δικό μας ποδόσφαιρο στο 70’! Με την ψυχολογία, όμως, στο ζενίθ για τους Φάλκονς και στο ναδίρ για τους Πάτριοτς, η πλάστιγγα έδειχνε να έχει γείρει οριστικά. Και τότε, πήρε μπροστά ο Μπρέιντι. Το «the comeback kid» του Μίσιγκαν έβαλε πλώρη για την μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του αθλήματος. Στα 39 του τότε. Έπειτα από 16 χρόνια στην NFL, έπειτα από τέσσερα δαχτυλίδια, είχε ακόμα να αποδείξει πράγματα. Έπρεπε να γράψει το έπος του. Και το έγραψε…

Ο Τζούλιαν Έντελμαν έκανε το catch της δεκαετίας, ο Μπρέιντι άρχισε να σκοράρει και οι Φάλκονς άρχισαν να πανικοβάλλονται. Το 28-3 έγινε 28-9 (ο Γκοστκόφσκι έχασε το kick για τον έξτρα πόντο), το 28-9 έγινε 28-12, το 28-12 έγινε 28-20 (με 2-point conversion) και με ένα λεπτό να έχει απομείνει στο ρολόι, το 28-20 έγινε 28-28 (με ένα ακόμα 2-point conversion)! Σε 17 αγωνιστικά λεπτά, οι Πάτριοτς σκόραραν 25 πόντους για να οδηγήσουν το Super Bowl στην παράταση, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού. Εκεί, σκόραραν ένα ακόμη touchdown για να σηκώσουν το Vince Lombardi. Πριν ξεκινήσει αυτό το απίθανο σερί, ο Μπρέιντι ούρλιαζε στους συμπαίκτες του: «Δεν τελείωσε τίποτα. Laser focus! Laser focus!».

Όλοι πίστεψαν, ότι αυτό το μαγικό βράδυ θα ήταν το τελευταίο του Μπρέιντι στα Super Bowls. Την επόμενη χρονιά θα γινόταν 40, είχε ήδη κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα, τα περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο QB στην ιστορία και μετά την παράσταση κόντρα στους Φάλκονς, όλοι είχαν υποκλιθεί μπροστά του και τον είχαν αναδείξει GOAT. Δεκαεπτά χρόνια μετά το draft του 2000, δεκαεπτά χρόνια μετά το Νο. 199, όλοι είχαν παραδεχθεί το λάθος τους, όμως ο Μπρέιντι είχε κι άλλο μέσα του.

Την επόμενη χρονιά, στα 40 του, επέστρεψε ξανά στον τελικό, για την όγδοη φορά, αλλά τον έχασε από τους Φιλαδέλφεια Ιγκλς. Τότε, όλοι είπαν ξανά, ότι αυτό ήταν, τελείωσε. Αποκλείεται να συνεχίσει. Την επόμενη χρονιά, στα 41 του, επέστρεψε και πάλι στον τελικό, αυτή τη φορά κόντρα στους Λος Άντζελες Ραμς και τους κέρδισε για το έκτο δαχτυλίδι του! Τότε, όλοι είπαν ξανά, ότι αυτό ήταν, τελείωσε! Τι άλλο να κάνει αυτός ο άνθρωπος πια; Έχει έξι πρωταθλήματα, είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών, είναι 41!

Την επόμενη χρονιά, στα 42 του, δεν πήγε στο Super Bowl, όμως αυτή αποδείχθηκε η τελευταία του στους Πάτριοτς. Έπειτα από 20 χρόνια υπό τις οδηγίες του Μπέλιτσικ, οι Πάτριοτς δεν του ανανέωσαν το συμβόλαιο. Τότε, όλοι είπαν ξανά, ότι αυτό ήταν, τελείωσε. Στα 42 του, έφυγε από τους Πάτριοτς, αποκλείεται να πάει κάπου αλλού. Αυτός πήγε, στους Τάμπα Μπέι Μπακανίρς, μία από τις χειρότερες ομάδες του πρωταθλήματος. Τότε, όλοι είπαν, ότι έκανε λάθος. Ότι έπρεπε να σταματήσει, ότι θα έκανε κακό στην κληρονομιά του, ότι έπρεπε να αποσυρθεί ως Πάτριοτ, ότι δεν θα έφτανε ούτε μέχρι τα play-offs.

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2001, η είδηση έσκασε σαν βόμβα: Ο 38χρονος Μάικλ Τζόρνταν επιστρέφει στα παρκέ του ΝΒΑ. Λιγότερο από δύο χρόνια μετά την ανακοίνωση της απόσυρσής του από την αγωνιστική δράση, ο GOAT του μπάσκετ επέστρεψε για λογαριασμό των Ουάσινγκτον Ουίζαρντς. Το γεγονός από μόνο του ήταν συγκλονιστικό. Σκεφτείτε τώρα, αν κατάφερνε να πάρει εκείνη την ομάδα από το χέρι και να την οδηγούσε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Φαντάζει αδιανόητο, έτσι; Ε, αυτό έκανε ο Μπρέιντι στους Μπακανίρς.

Εντάξει, δεν είχε αποσυρθεί για δύο χρόνια. Ήταν όμως 43 ετών. Και είχε υπογράψει σε μια ομάδα που την προηγούμενη χρονιά είχε ρεκόρ 7-9, που είχε να παίξει σε play-offs από το 2007 και είχε μόλις μία παρουσία σε Super Bowl. Δεν πήρε μεταγραφή σε μια έτοιμη ομάδα, αλλά σε μία από τις χειρότερες της λίγκας, που τζόγαρε πάνω στον Μπρέιντι. Κι αυτό το στοίχημα απέδωσε. Το μάξιμουμ.

Στις 7 Φεβρουαρίου 2021, ο Μπρέιντι μπήκε στο Raymond James Stadium για να αγωνιστεί στο δέκατο Super Bowl της καριέρας του. Είχε κερδίσει τα έξι από τα προηγούμενα εννιά. Στα play-offs αγωνίστηκε για πρώτη φορά από τα wild cards και είχε επικρατήσει των Ντρου Μπριζ και Άαρον Ρότζερς, δύο QBs μελλοντικών Hall of Famers. Απέναντί του στον τελικό ήταν οι Κάνσας Σίτι Τσιφς του Πάτρικ Μαχόμς, του 25χρονου τότε QB, που είχε υπογράψει συμβόλαιο μισού δισεκατομμυρίου δολαρίων για τα επόμενα δέκα χρόνια! Για πρώτη φορά μετά από δύο δεκαετίες, δεν έμπαινε ως φαβορί σε Super Bowl. Ε, και; 

Το Super Bowl LV ήταν το πιο εύκολο της καριέρας  του. Οι Μπακανίρς διέλυσαν τους Τσιφς με 31-9!

Λίγα λεπτά μετά το τέλος εκείνου του παιχνιδιού, σύμφωνα με το βιβλίο του Σεθ Ουίκερσαμ «It’s Better to Be Feared», κι ενώ τα κονφέτι ακόμη χόρευαν στον ουρανό του Raymond James Stadium, η σύζυγος του Μπρέιντι και πασίγνωστο σούπερ μοντέλο, Ζιζέλ Μπούντχεν, μπήκε με τα τρία παιδιά τους στον αγωνιστικό χώρο για να τον αγκαλιάσει και να τον ρωτήσει ένα πράγμα: «Τι άλλο έχεις ακόμα να αποδείξεις;».

Η απάντηση για έναν φυσιολογικό άνθρωπο, θα ήταν ένα απλό «Τίποτα». Για τους Μπρέιντι και τους Τζόρνταν, όμως αυτού του κόσμου, πάντα υπάρχει κάτι να αποδείξουν. Κι αν δεν υπάρχει, θα το δημιουργήσουν μόνοι τους. Πάντα θα υπάρχει κάποιο ρεκόρ, κάποιο στατιστικό. Ο Μπρέιντι τελείωσε την καριέρα του με επτά κατακτήσεις Super Bowl, όχι απλά περισσότερες από οποιοδήποτε άλλον παίκτη στην ιστορία, αλλά περισσότερες από οποιαδήποτε ομάδα στην ιστορία! Οι δέκα παρουσίες του σε Super Bowls είναι περισσότερες από το σύνολο των εμφανίσεων των Μπερς, Τάιτανς, Τζετς, Τσάρτζερς, Σέιντς, Μπράουνς, Κάρντιναλς, Τζάγκουαρς, Λάιονς και Ρέιβενς μαζί! 

Στις είκοσι σεζόν που ξεκίνησε βασικός, έφτασε σε Super Bowl τις δέκα (50%), που σημαίνει ότι ήταν πιο πιθανό να πάει στο Super Bowl ο Μπρέιντι, από το να σκοράρει σε σουτ ο Τζόρνταν (49,7% σε σουτ εντός πεδιάς στην καριέρα του)! Συνολικά πέρασε πάνω από 400 ημέρες της ζωής του στα play-offs της NFL! Μεγαλώνοντας, λάτρευε τους 49ers, όμως σήμερα έχει περισσότερα Super Bowls και τον ίδιο αριθμό νικών σε play-offs (35) από την ομάδα που ιδρύθηκε το 1944!

Όσον αφορά τα ρεκόρ, η λίστα είναι ασύλληπτη: Σε κανονική περίοδο, ο Μπρέιντι είναι πρώτος σε παιχνίδια (316), νίκες ως βασικός QB (243), passing yards (84.520), TDs από πάσες (624), επιτυχημένες πάσες (7.263), TDs με διαφορετικούς αποδέκτες πασών (82), τίτλους περιφέρειας (18), εμφανίσεις σε Pro Bowls (15), μεγαλύτερος σε ηλικία MVP (40), περρισσότερες σεζόν σε μία ομάδα (20 με τους Πάτριοτς), ενώ είναι ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία που έχει κερδίσει και τις 32 ομάδες της λίγκας.

Πάμε τώρα στην post-season: περισσότερα παιχνίδια ως βασικός (47), περισσότερες νίκες ως βασικός (35), συνεχόμενες νίκες σε play-offs (10, από το 2001 μέχρι το 2005), passing yards (13.049), passing yards σε ένα παιχνίδι (505), TDs από πάσα (86), επιτυχημένες πάσες (1.165), παιχνίδια με περισσότερα από ένα TD (27), εμφανίσεις σε τελικό περιφέρειας (14), νίκες σε τελικό περιφέρειας (10).

Και μην ξεχνάμε και τα Super Bowls: περισσότερες εμφανίσεις (10), περισσότερες νίκες (7), περισσότεροι τίτλοι MVP (5), ΤDs πάσες (21), passing yards (3.039), επιτυχημένες πάσες (277), passing yards σε ένα παιχνίδι (505), επιτυχημένες πάσες σε ένα παιχνίδι (62). 

Το αστείο της υπόθεσης, είναι πως θα μπορούσε να συνεχίσει. Η τελευταία του σεζόν ήταν εκπληκτική και μπορεί να πάρει και τον τίτλο του MVP της κανονικής περιόδου. Δεν είναι, ότι σταματάει γιατί δεν μπορεί άλλο. Κι όπως είπαμε, σίγουρα θα έβρισκε κάποιον ακόμα στόχο να κατακτήσει. Σταματάει, γιατί συνειδητοποίησε, ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή του, που απαιτούν προσοχή. Τα τρία παιδιά του. Η σύζυγός του. Το σπίτι του.

Δεν ξέρω, αν θα παραμείνει στην Φλόριντα για το υπόλοιπο της ζωής του ή αν θα επιστρέψει στην αγαπημένη του Νέα Αγγλία ή στην Καλιφόρνια, όπου γεννήθηκε. Δεν ξέρω επίσης, αν ως άλλος Τζόρνταν αποφασίσει σε δύο χρόνια να επιστρέψει. Μπορεί να πάρει κυριολεκτικά το παρατσούκλι του και να το κάνει κι αυτό.

Όπου πάντως κι αν αποφασίσει να ζήσει για το υπόλοιπο της ζωής του, ίσως ήρθε η ώρα να πάει στην σοφίτα του σπιτιού του και να σηκώσει το σεντόνι από το πορτρέτο του. Η συμφωνία που έκανε, έληξε. 

TopBuilt with Shorthand